The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด – ตอนที่ 532

The Dark King – Chapter 532 ไข่ที่แปลกประหลาด

สีหน้าของยูจินเปลี่ยนไปทันที เขาพยายามใช้มือซ้ายของตนเองกำข้อมือขวาเอาไว้เพื่อห้ามเลือด

เทียนยังคงถือมือของยูจินเอาไว้ราวกับว่ามันเป็นด้ามดาบและใช้โอกาสนี้ถอยกลับมาเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเขากับยูจินเอาไว้

เขาต้องเตรียมพร้อมก่อนการต่อสู้ที่ดุเดือดครั้งต่อไป

เขาจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่ยูจินขณะที่ถือดาบเอาไว้ในมือและดึงมือของยูจินที่จับอยู่บนด้ามดาบออกมาจากนั้นก็โยนลงไปบนพื้น ที่เขาไม่ได้โจมตียูจินก่อนหน้านี้ก็เพราะว่าเขาเล็งไปที่มือข้างขวาของยูจินที่กำลังถือดาบอยู่

เอียนและคนอื่นๆกำลังตกตะลึงไปกับการต่อสู้ที่ดุเดือด ตอนนี้พวกเขารู้ดีว่าตนเองไม่สามารถสู้กับยูจินหรือเทียนได้อย่างแน่นอน

สีหน้าของยูจินดูย่ำแย่เป็นอย่างมากในขณะที่เขาพยายามห้ามเลือดที่ข้อมือขวาของเขา เขากัดฟันแน่นเพื่ออดทนต่อความเจ็บปวด แต่ความหวาดกลัวในใจทำให้เขาลืมเรื่องมือของตนเองที่ขาดไปเลย เขาจ้องมองไปที่เทียนอย่างเย็นชาและคิดว่าอีกฝ่ายมีสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงอยู่เสมอตลอดการต่อสู้ครั้งนี้ ยูจินฝึกฝนมาด้วยการใช้ดาบด้วยมือข้างขวาของเขา แต่ในตอนนี้เขาไม่มีทั้งดาบหรือมือข้างขวาอีกต่อไปแล้ว เขารู้ดีว่าตนเองคงไม่มีโอกาสที่จะชนะเทียนอีกต่อไปแล้ว

ความพ่ายแพ้หมายถึงความตาย! เขายอมสูญเสียทุกอย่างทั้งครอบครัวของตนเองและคนที่เขารัก!

เทียนจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่ยูจิน เขาพุ่งตัวเข้าไปหาและแทงดาบในมือออกไปทันที

ยูจินจ้องมองไปที่ร่างกายของเทียน เขาสูญเสียมือข้างขวาของตนเองไปแล้วและทำได้เพียงยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาป้องกันเท่านั้น

ฟิ้ว~

ดาบในมือของเทียนแทงเข้าไปที่หน้าอกของยูจิน มือข้างซ้ายของยูจินจับเอาไว้ที่ข้อมือข้างที่ถือดาบของเทียน เขาเห็นว่าเทียนไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาใดๆในตอนที่แทงดาบเข้ามา แต่เขาได้ศึกษาเคล็ดวิชาลับมาถึง 8 วิชานี่ทำให้เขาคิดว่าตนเองยังมีโอกาสรอดไปได้อยู่ ยูจินคิดว่าตนเองยังมีโอกาสชนะถ้าหากเขาสามารถแย่งดาบกลับมาได้ แม้ว่าเขาจะใช้มือซ้ายได้ไม่เชี่ยวชาญเท่ามือขวาแต่อย่างน้อยเขาก็ยังสามารถโจมตีออกไปได้

ยูจินวางแผนที่จะสั่งให้เอียนและคนอื่นๆเข้ามาช่วยเหลือตนเองในการต่อสู้ครั้งนี้ถ้าหากรอดชีวิตจากการโจมตีครั้งนี้ของเทียนไปได้ น่าเสียดายที่การโจมตีของเทียนนั้นรวดเร็วมาก เขายังไม่ทันได้ทำตามแผนที่ตนเองคิดเอาไว้เลย

ฟิ้ว~

สายตาของยูจินดูมีความสุขเมื่อเขาสามารถคว้าข้อมือของเทียนเอาไว้ได้

“มันจบแล้ว” เทียนพูดออกมาเบาๆ

ยูจินกำลังจะฉีกกระชากข้อมือของเทียนให้ขาดออกจากกัน

แต่เทียนก็ยกมืออีกข้างหนึ่งของเขาขึ้นมา เขาถือมีดสั้นเอาไว้ที่มืออีกข้างหนึ่ง

ฉัวะ~~

มีดสั้นฟันออกไปอย่างรวดเร็วและเลือดก็เริ่มไหลออกมาทันที!

ยูจินรู้สึกราวกับว่าร่างกายของตนเองถูกไฟฟ้าช็อตจนชาไปทั้งร่าง เขารู้สึกกลัวจนต้องปล่อยข้อมือของเทียนและใช้มือของตนเองจับเอาไว้ที่ลำคอ เลือดอุ่นๆที่พุ่งออกมานั้นรุนแรงจนเขารู้สึกได้

เขาเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น

ยูจินพยายามจะเปิดปากขึ้นมา เขาอยากจะร้องขอให้เทียนไว้ชีวิตตนเอง เขายังไม่อยากตาย! แต่เขาก็เห็นว่าเทียนหันกลับไปโดยไม่มองกลับมาเลยด้วยซ้ำ ราวกับว่าเทียนแค่ฆ่ามดตัวหนึ่งไปเท่านั้น!

ปัง~

ยูจินลงไปนอนกองที่พื้นทันที

เทียนหันมามองยูจินเพื่อยืนยันว่าศัตรูของตนเองตายแล้วจริงๆ จากนั้นเขาก็หันไปมองคนอื่นๆช้าๆ องศาการมองเห็นของเขากว้างไกลถึง 270 องศาทำให้เขาสามารถเห็นได้ว่าเอียน มาร์ติน และคนอื่นๆกำลังหันมามองหน้ากันด้วยความตกตะลึง เขาหันไปมองทุกๆคนจากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “พวกเราจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้! เราต้องหาวิธีออกไปจากที่นี่ทันที ผมหวังว่าทุกๆคนจะพูดเหมือนกันว่าพวกเราปะทะกับสัตว์ร้ายและยูจินถูกฆ่าในการต่อสู้ครั้งนี้”

สีหน้าของเอียน และคนอื่นๆเปลี่ยนไปทันที เอียนจ้องมองมาที่เทียนและพยักหน้า “เราจะทำตามที่นายบอก”

การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ใช้เวลานานนักและเทียนก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เอียนคิดว่าเทียนคงไม่ได้เหนื่อยมากนัก ยูจินตายไปแล้วและเขาทำงานให้กับท่านหญิงเฮลี่ย์ พวกเขาคิดว่าเทียนฆ่ายยูจินเพื่อปกปิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่นี่ แต่เมื่อดูจากคำพูดของเทียนดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่ได้คิดที่จะทำแบบนี้ ทั้งเอียนหรือว่าคนอื่นๆก็ไม่มีใครอยากจะมีปัญหากับเทียน หลังจากที่พวกเขาได้เห็นว่าเทียนทรงพลังมากแค่ไหน แม้ว่าพวกเขาจะสามารถฆ่าเทียนได้ถ้าหากทั้ง 5 คนร่วมมือกัน แต่ก็ต้องมีผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตแน่นอน! มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่พวกเขาจะทำแบบนี้

“แล้วนายจะออกไปเมื่อไหร่?” มาร์ตินถาม

เทียนตอบกลับมาด้วยท่าทีสงบนิ่งว่า “ฉันขอพักเอาแรงสักหน่อย แต่ถ้าหากสัตว์ร้ายข้างนอกนั่นรับรู้ได้ถึงการต่อสู้ที่นี่พวกเราคงตายกันหมดแน่นอน”

เอียนและมาร์ตินขมวดคิ้วขึ้นมาทันที พวกเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ล้มเลิกความคิดที่จะเข้าไปโจมตีเทียน พวกเขาไม่รู้ว่าที่เทียนพูดแบบนี้ออกไปก็เพราะว่าเขาเหนื่อยจริงๆแต่ก็ต้องแสดงท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกๆคนล้วนไม่อยากข้องเกี่ยวกับปัญหาในเรื่องนี้และดังนั้นถ้าหากเขาตายไปที่นี่คงเป็นเรื่องที่ดีมาก

เทียนปักดาบในมือเอาไว้บนพื้นจากนั้นก็ปลดกระเป๋าสัมภาระลงมาจากหลังของตนเองก่อนจะหยิบน้ำและอาหารออกมา เขาทานอาหารไปพร้อมกับนึกถึงการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เขายังจำความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นมาได้อยู่ ความรู้สึกและสัญชาตญาณบอกเขาว่าเขาสามารถเอาชนะยูจินได้แน่นอน

เขารู้สึกราวกับว่าตนเองเป็นเหมือนนักล่าที่ออกจากป่ามาเพื่อหาอาหาร

“ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างที่ฉันพลาดไประหว่างการต่อสู้…” เทียนยังคงใช้ความคิดอยู่ แม้ว่าเขาจะรู้สึกสนุกกับการต่อสู้แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาขาดอะไรบางอย่างไป มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดราวกับว่าร่างกายของเขายังไม่ได้ยืดหยุ่นมากพอ เขาคิดว่าบางทีถ้าหากตนเองมีแขนและขาเพิ่มมากขึ้นคงจะดีกว่านี้

ภาพของแมลงอสูรโลกันต์ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขาทันทีเมื่อเขาคิดเรื่องนี้ ขาหน้าของมันเป็นเหมือนเคียวและคมเหมือนกับใบมีดโกน ร่างกายของมันสามารถเคลื่อนไหวด้วยท่วงท่าที่แปลกประหลาดได้อย่างลื่นไหล ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเข้าใจได้ว่าสัญลักษณ์เวทมนตร์ได้นำเอาความสามารถของแมลงอสูรโลกันต์เข้ามาใส่ในร่างกายของเขา มันเป็นเหมือนการดัดแปลงพันธุกรรมของเขาไปเลย! สัญลักษณ์เวทมนตร์ไม่เพียงแต่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นแต่มันยังทำให้ร่างกายของเขาวิวัฒนาการขึ้นด้วยเหมือนกัน มันเปลี่ยนแปลงร่างกายทั้งหมดของเขา

นี่หมายความว่าความสามารถของพวกสัตว์ร้ายสามารถถ่ายทอดได้ทางหนอนวิญญาณกาฝาก ดังนั้นความรู้สึกของเขาก่อนหน้านี้ก็เป็นเพราะเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน!

ยิ่งเทียนคิดถึงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตัดสินใจได้ว่ามันคงจะสนุกกว่านี้ถ้าหากว่าเขามีมือและเท้าเพิ่มมากขึ้นเหมือนกับแมลงอสูรโลกันต์

ความรู้สึก ‘สนุก’ มันเป็นความรู้สึกที่ส่งตรงมาจากสมองของเขา ตัวอย่างเช่นสมองของเขาจะรู้สึกหิวขึ้นมาถ้าร่างกายต้องการอาหาร ดูเหมือนว่าในตอนนี้สมองของเขาอยากจะมีแขนและขาที่เพิ่มขึ้น!

“หนอนวิญญาณกาฝากอาศัยอยู่ในร่างกายของแมลงอสูรโลกันต์ตั้งแต่ตอนที่มันเกิด พวกมันได้ผสมผสานเข้ากับรูปแบบการต่อสู้ของแมลงอสูรโลกันต์อย่างสมบูรณ์…และส่งผ่านมาที่ฉัน…” เทียนลืมตาขึ้นมา เขาไม่สามารถมีแขนขาหลายข้างเหมือนกับแมลงอสูรโลกันต์ได้ มันไม่ใช่สิ่งที่ปกติสำหรับมนุษย์ แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งในกำแพงชั้นในไอช่าก็ยังคงดูเหมือนกับมนุษย์ปกติ

เขามองไปที่มือของตนเองและค่อยๆบิดช้าๆ ข้อมือของเขาหมุนไปเรื่อยๆจนดูน่ากลัว เขาเองก็รู้สึกตกตะลึงเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เทียนไม่รู้เลยว่าร่างกายของเขาสามารถทำแบบนี้ได้ด้วย นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณเมื่อร่างกายของเขาเผชิญหน้ากับวิกฤต

“ร่างกายของเราไม่เหมือนกับแมลงอสูรโลกันต์แต่ท่าทางและการเคลื่อนไหวต่างๆนั้นคล้ายคลึงกับแมลงอสูรโลกันต์ การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้… ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะสัญลักษณ์เวทมนตร์แต่สัญลักษณ์เวทมนตร์ ค่อยๆประสานความสามารถต่างๆของแมลงอสูรโลกันต์เข้ากับร่างกายของเรา…” เทียนครุ่นคิด

เอียนและคนอื่นๆก็เห็นว่าเทียนกำลังบิดข้อมือของตนเองไปมา พวกเขาเห็นว่าข้อมือของเทียนบิดจนดูน่ากลัวและอาจทำให้ข้อมือหักขึ้นมาได้

“เฮ้!” มีเสียงดังขึ้นมาทำลายความเงียบของทุกคน

ทุกๆคนต่างก็หันไปหาโรสแมรี่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของไข่ที่แตกออกและชี้นิ้วไปที่มัน “นี่มันอะไรกัน? มันไม่ใช่…”

เอียนเดินเข้าไปหาเธอด้วยความสงสัย เขายังคงแอบวิตกเรื่องของเทียนอยู่ แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในไข่สีขาว ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นขณะที่เขาสูดหายใจเข้าไป “พวกมันเป็นไข่ของมัจจุราชไร้เงาจริงๆหรอ?”