The Dark King – Chapter 555 กลิ่นเลือดที่หอมหวน – 2
เทียนกลับไปยังรถไฟใต้ดินถอดชุดเกราะของเขาออกและพันผ้าพันแผลเพื่อป้องกันไม่ให้พิษแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นๆของร่างกาย หลังจากที่ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อมีดสั้นเรียบร้อยแล้ว เขาก็ลงมือกรีดเนื้อที่ไหล่ขวาของเขาออก เนื้อที่เทียนกรีดออกมานั้นเน่าเปื่อยและมีเลือดสีเขียวเข้มที่ดูน่ากลัวมาก
แต่ขณะที่เขากำลังทำความสะอาดบาดแผล เทียนก็เห็นว่าเลือดสีเขียวเข้มแพร่กระจายออกจากบาดแผลเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น
เมื่อเห็นว่าบาดแผลไม่อันตรายมากนักเขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันที เขาไม่คิดว่าโรคเกล็ดเลือดน้ำแข็งจะมีความพิเศษในการต้านทานพิษด้วย
หลังจากที่ทำความสะอาดแผลเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็ใช้ผงห้ามเลือดโรยลงไปบริเวณแผลและพันแผลด้วยผ้าพันแผล ในขณะที่เทียนกำลังพันแผลเขาก็เห็นว่ามือซ้ายของเขามีรูปร่างผิดปกติและนิ้วกลางหักจนมีรูปร่างบิดเบี้ยว เห็นได้ชัดว่ามันเกิดจากการออกแรงที่มากเกินของเขาก่อนหน้านี้
ขณะที่เทียนกำลังจะพักหลังจากรักษาบาดแผลเสร็จ เขาก็ได้ยินเสียงที่มาจากนอกสถานีรถไฟใต้ดินอีกครั้งแต่คราวนี้เป็นเสียงฝีเท้า เขามองออกไปและเห็นฝูงซ่อมบี้ที่เดินเซไปมาจำนวนมาก
เทียนได้แต่สาปแช่งพวกมันในใจและมองไปที่ไอช่า เขาเพิ่งสังเกตว่ามีกลิ่นเลือดออกมาจากบาดแผลของเธอ สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ปิดและไม่มีแม้แต่รอยเท้าของสัตว์ร้ายเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ แต่ในช่วงเวลาสั้นๆกลับมีสัตว์ร้ายปรากฏตัวที่นี่หลายครั้ง เป็นไปได้ว่าพวกมันตามกลิ่นเลือดอันหอมหวนของเธอมาที่นี่
แม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมเลือดของเธอสามารถล่อพวกมันมาได้ แต่ตอนนี้มันทำให้เขาเดือดร้อน
เทียนออกไปจากสถานีรถไฟใต้ดิน หยิบก้อนหินขึ้นมาจากพื้นแล้วขว้างก้อนหินใส่หัวของซอมบี้
ปัง! ปัง! ปัง! …
ก้อนหินปะทะเข้ากับหัวของซอมบี้อย่างจังและแตกออก ร่างกายของพวกมันสั่นและล้มลงกับพื้น ซอมบี้พวกนี้อยู่แค่ระดับ 10 จากพลังของเทียนที่มีในตอนนี้เป็นเรื่องง่ายมากในการฆ่าพวกมัน
เทียนเอนหลังพิงรถไฟใต้ดินเพื่อหยุดพักให้หายเหนื่อยและคิดหาวิธีที่จะปกปิดกลิ่นเลือดของไอช่า วิธีแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของเขาคือคลุมร่างกายของเธอด้วยถุงขนาดใหญ่เพื่อปกปิดกลิ่นไว้ แต่ถ้าไม่มีช่องให้อากาศเข้าไปเธอจะหายใจได้ลำบาก
“หรือว่าอุ้มเธอไว้และบินขึ้นไปบนท้องฟ้า? แต่ถ้าทำแบบนั้นต้องมีพละกำลังที่มากพอ …” เทียนขมวดคิ้ว
ถ้าเขามีสภาพร่างกายที่ปกติก็อาจจะสามารถทำได้ แต่ในตอนนี้สภาพร่างกายของเขาอ่อนล้ามาก พละกำลังของเขาต้องหมดไปแน่นอนหากเขาอุ้มไอช่าไปประมาณ 10 นาที ส่วนเรื่องการบินออกจากแดนรกร้างจากตำแหน่งที่เขาอยู่ในตอนนี้มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย
แกร้ก!
เขาเพิ่งพักได้เพียงครู่เดียวก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เป็นเสียงเสียงกรอบแกรบเล็กๆ
สีหน้าของเทียนเปลี่ยนไปทันที มีจุดความร้อนจำนวนมากปรากฏในสายตาของเขา พวกมันเป็นแมลงขนาดเท่าฝ่ามือ
เมื่ออยู่ด้านนอกกำแพงยักษ์นั้นฝูงแมลงหรือฝูงซอมบี้ก็เป็นหนึ่งในภัยพิบัติที่น่ากลัวที่สุด มันมีอันตรายไม่น้อยไปกว่าการเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายในตำนานเลย
เทียนย้อนกลับมาอุ้มไอช่าเพื่อหลบหนี แต่เมื่อเขาเห็นว่าแมลงฝูงนี้มีขนาดประมาณ 10 เมตรเท่านั้น มันไม่ใช่ฝูงแมลงขนาดยักษ์ที่มีขนาดหลายกิโลเมตรตามที่เคยถูกบันทึกไว้ในตำนาน
เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก นี่เป็นแค่แมลงฝูงเล็กๆเท่านั้น
เทียนมองไปรอบๆและพบเถาวัลย์งอกขึ้นมาจากพื้นดิน พวกมันขาดน้ำและเหี่ยวแห้งไปทั่วทั้งต้น เขารีบเก็บรวบรวมมาและกองมันเอาไว้รอบๆสถานีรถไฟใต้ดินจากนั้นก็เทน้ำมันก๊าดที่เหลืออยู่ทั้งหมด เขาจุดไฟขึ้นด้วยคบเพลิงและทันใดนั้นเปลวไฟก็ลุกไหม้ลามออกไปเป็นวงกลมล้อมรอบสถานีรถไฟใต้ดินในทันที
ฝูงแมลงคืบคลานเข้ามาอย่างรวดเร็วแต่ก็หยุดชงักลงเมื่อเจอกับเปลวไฟ พวกมันไม่กล้าที่จะเคลื่อนที่ต่อ
เทียนยืนอยู่กลางวงของเปลวไฟและมองดูฝูงแมลงที่ยืนแออัดอยู่รอบๆ เขายิ้มออกมาเล็กน้อยจากนั้นก็เอนกายลงนั่งพิงรถไฟใต้ดินในขณะที่มือยังคงถือคบเพลิงเอาไว้ เขาใช้โอกาสในการพักหายใจและฟื้นฟูความพละกำลังของเขา
เปลวไฟยังคงลุกไหม้แต่พวกแมลงเริ่มหมดความอดทน บางครั้งก็จะมีแมลงหลายตัวพยายามที่จะบุกฝ่าทะลุเปลวไฟเข้ามา แต่พวกมันต่างก็ถูกไฟเผาและตกลงมาที่บริเวณเท้าของเทียนพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องออกมาและดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด
สีหน้าเทียนซีดลงในทันที เขารู้ว่าเปลวไฟนี้ไม่สามารถหยุดแมลงพวกนี้ได้ แต่ทำได้แค่ยื้อเวลาเอาไว้เท่านั้น
เขาถอนหายใจขณะที่มองไปยังฝูงแมลง แม้ว่าการฆ่าแมลงเหล่านี้ด้วยความแข็งแกร่งของเขามันง่ายเหมือนกับการเหยียบมด แต่พลังของเขาต้องหมดก่อนแน่นอนถ้าเขาลงมือฆ่าพวกมันทั้งหมด
ในขณะเดียวกันไอช่าก็ตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด เธอลืมตาขึ้นมาและเห็นเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงท่ามกลางความมืดทันที เธอรู้สึกประหลาดใจและรีบลุกขึ้นนั่งแต่เมื่อเธอเริ่มออกแรงขยับตัวก็รู้สึกเจ็บหลังอย่างรุนแรง เธอหายใจเข้าลึกๆและค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆโดยใช้มือช่วยในการพยุงตัวขึ้นมา เธอรู้สึกวิงเวียนศีรษะซึ่งเป็นอาการของการสูญเสียเลือดที่มากเกินไป
เธอหันหน้ามองไปรอบๆและตกตะลึง เธอเห็นไฟที่ลุกไหม้เป็นวงกลมถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงแมลงมากมาย
มีแมลงบางตัวพยายามคลานไปที่ด้านบนของรถไฟใต้ดินทำให้เกิดเสียงที่ดังขึ้นมาอย่างเนื่อง ตรงกลางของเปลวไฟมีเด็กหนุ่มผมสีดำคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าสถานีรถไฟใต้ดินและจ้องมองไปที่แมลงที่กำลังกรีดร้อง เขาคือเทียน
ความทรงจำก่อนที่เธอจะสลบไปถาโถมเข้ามาในสมองของเธออย่างรวดเร็วราวกับน้ำท่วม เธอมองไปที่แขนของตัวเองจากนั้นก็ยกมือขึ้นและลูบศีรษะของตนเอง ไอช่าสัมผัสได้ถึงผ้าพันแผลที่อ่อนนุ่ม ริมฝีปากของเธอกระตุกเล็กน้อยและเธอมองไปที่หลังของเด็กหนุ่มผมสีดำด้วยดวงตาที่สับสน
เทียนได้ยินความเคลื่อนไหวที่อยู่ข้างหลังของตนเองและมองย้อนกลับไป เขาเห็นไอช่าตื่นขึ้นมาและดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที จากนั้นก็พูดว่า “คุณฟื้นแล้ว!”
ไอช่าพยักหน้าเล็กน้อย เธอกวาดสายตาของตนเองและจ้องมองแมลงที่อยู่รอบๆพร้อมกับพูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆ “ตอนที่ฉันสลบไปก็กำลังต่อสู้อยู่ที่นี่อย่างนั้นหรอ?”
เทียนกล่าวว่า “ใช่ครับ สัตว์ร้ายพวกนี้ออกมาจากทั่วทุกที่และไม่ปล่อยให้ผมได้หยุดพักเลย..”
ไอช่าพูดออกมาเบาๆว่า “นายควรออกจากที่นี่ไปได้แล้ว ไม่ต้องห่วงฉันแล้ว ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ทุกๆคนที่อยู่ใกล้ฉันไม่เคยมีใครที่มีชีวิตดีๆสักคน”
เทียนตกใจและนึกถึงวัยเด็กที่เธอบอกเขาในคุก หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดด้วยเสียงเบาๆขึ้นมาว่า “คุณพูดถูก”
ไอช่ารู้สึกประหลาดใจเธอไม่คิดว่าเขาจะยอมรับมัน ในใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้ เธอกัดฟันของตัวเองและพูดว่า “นายไปได้แล้ว ฉันจะช่วยล่อพวกมั -“
“แต่ว่า” เทียนพูดขัดจังหวะขึ้นมา หันหน้าไปมองไอช่าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมเต็มใจที่จะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
ไอช่าจ้องไปที่เขาและไม่รู้จะพูดอะไรออกไป
เทียนหันหน้ากลับมาและจ้องไปที่ฝูงแมลงอีกครั้ง เมื่อเปลวไฟเริ่มอ่อนลง พวกแมลงก็ทะลุผ่านเปลวไฟเข้ามาได้มากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันไต่ขึ้นมาบนเท้าของเขาก่อนที่ถูกฆ่าอย่างง่ายดาย
“ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ผมถูกรังแกโดยแมลงตัวเล็กๆพวกนี้” เทียนยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว จากนั้นพูดกับไอช่าว่า “ไปกันเถอะครับ”
ไอช่ามองไปที่รอบๆฝูงแมลง เธอยกมืออย่างยากลำบากและหยิบขวดแก้วออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตนเอง เธอส่งมันมาให้เทียนและพูดว่า “มีผงไล่แมลงอยู่ข้างใน นายสามารถโรยไปรอบๆเพื่อไล่มันได้”
