The Dark King – Chapter 571 คำเชิญ
กุ้งยักษ์กลิ้งตัวขึ้นมาบนถ้ำน้ำแข็งแห่งนี้ มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและพยายามยืนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแดงของมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันอยากจะกระโดดกลับเข้าไปในน้ำแต่เทียนขวางทางอยู่ในตอนนี้
ทันใดนั้นก็มีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมา รองเท้าบูทที่ทำด้วยเหล็กกระทืบลงมาบนศีรษะของกุ้งยักษ์ทันที เศษสมองสีเหลืองอ่อนของมันไหลออกมาผสมกับเศษเปลือกของมันที่กระจายอยู่บนพื้น
ไอช่ายกเท้าของตนเองขึ้นและถอยกลับไป ราวกับว่าเธอไม่ได้ทำอะไรเลยก่อนหน้านี้
เทียนถอนหายใจออกมาจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหากุ้งยักษ์ เขาตัดเปลือกของกุ้งยักษ์ตามข้อต่ออย่างชำนาญและโยนหนูกระดูกทั้ง 2 ตัวเอาไว้ข้างๆ
เมื่อเปลือกแข็งของกุ้งถูกตัดออกไปเนื้อสีแดงสดภายใต้เปลือกแข็งของกุ้งยักษ์ก็ปรากฏขึ้นและมีเส้นเลือดสีเขียวอยู่ด้านบนสุดของเนื้อ
เขาดึงเส้นเลือดสีเขียวของมันออกมาอย่างชำนาญ จากนั้นเขาก็ตัดแบ่งชิ้นเนื้อของกุ้งยักษ์ออกมาเป็นชิ้นเล็กๆถึง 60 ชิ้นอย่างสวยงาม
ไอช่านั่งอยู่บนเตียงน้ำแข็งและเฝ้ามองเทียนอย่างเงียบๆ
หลังจากที่เตรียมวัตถุดิบเรียบร้อยแล้วเทียนก็จุดกองไฟขึ้นมาด้วยมือของเขา จากนั้นเขาก็ตัดเปลือกของกุ้งยักษ์ออกมาเพื่อใช้เป็นไม้เสียบชิ้นเนื้อของมันและวางลงบนกองไฟเพื่อย่าง
ซู่ ซู่! เสียงเลือดที่ไหลออกมาจากเนื้อกุ้งแล้วหยดลงสู่กองไฟดังขึ้นมาทันที
ในขณะเดียวกันหนูกระดูกทั้ง 2 ตัวก็ต้านทานสิ่งล่อตาล่อใจไม่ไหวอีกต่อไป พวกมันกระโดดเข้าไปหาหัวของกุ้งยักษ์ที่เทียนโยนมาให้และเริ่มกินเสียงดัง
หลังจากนั้นไม่นานเนื้อกุ้งที่ย่างเอาไว้ก็เริ่มสุกและส่งกลิ่นหอมออกมา สีของเนื้อกลายเป็นสีชมพูและดูน่ารับประทานอย่างยิ่ง
เทียนยื่นเนื้อที่ย่างสุกแล้วไปให้ไอช่าแล้วพูดว่า “คุณกินก่อนเลย”
ไอช่าผลักมือของเทียนกลับมาและพูดว่า “นายกินก่อนเลย ตอนนี้นายต้องใช้พลังงานเพื่อควบคุมจิตใจของนาย ความร้อนของมันจะทำให้ร่างกายของนายอบอุ่นขึ้นด้วย”
เทียนไม่รีรออีกต่อไปและกลับเข้าไปที่ชิ้นเนื้อในมือทันทีซึ่งมันร้อนได้ที่เหมือนที่เขาคิดเอาไว้ เขากวาดตามองไอช่าที่นั่งอยู่บนเตียงน้ำแข็ง ใจของเขารู้สึกตื่นเต้น เขายืนขึ้นและนำเนื้อกุ้งย่างในมือของเขาไปแนบกับเตียงน้ำแข็งซึ่งทำให้เกิดเสียงดังซู่ขึ้นมา
ไอช่ารู้สึกงงและถามขึ้นมาว่า “นายกำลังทำอะไร?”
“ผมกำลังทำให้มันเย็น” เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เมื่อเขารู้สึกว่าได้อุณหภูมิที่ตัวเองต้องการแล้วก็ลองกินเนื้อกุ้งย่างเข้าไปอีกครั้ง รสชาติของมันดีกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก เนื้อของมันนุ่มเหนียวไม่เย็นหรือร้อนจนเกินไป มันช่างสมบูรณ์แบบมากๆ
หลังจากทานเสร็จเขาก็กลับไปที่กองไฟและเริ่มย่างเนื้อกุ้งไม้ที่ 2
ไอช่าเห็นเทียนกลืนเนื้อก้อนใหญ่เข้าไปในคำเดียวเธอก็ยิ้มออกมาทันที สายตาของเธอจ้องมองไปที่เนื้อชิ้นที่ 2 ที่อยู่ในมือของเทียนซึ่งกำลังย่างอยู่ในตอนนี้
เทียนยื่นเนื้อที่ย่างเสร็จแล้วให้กับเธอ
ไอช่าไม่ปฏิเสธ เธอรับเนื้อกุ้งย่างมาและกัดเข้าไปทันที ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงวิธีการที่เทียนใช้ เธอลังเลสักครู่ แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ทำตามวิธีการของเขา เธอรอให้เนื้อหายร้อนอย่างใจเย็น
เทียนก็เริ่มย่างเนื้อชิ้นต่อไปในตอนนี้
ในตอนนี้เสียงที่เกิดขึ้นมีเพียงเสียงของไอช่าที่กำลังทานอาหารอยู่เท่านั้น
“นี่มันอร่อยมากเลย” ไอช่าพูดออกมาหลังจากที่เธอทานเนื้อกุ้งในมือหมด
เทียนตอบกลับมาว่า “น่าเสียดายที่ผมไม่ได้พกเกลือติดตัวเอาไว้ ไม่งั้นมันจะอร่อยกว่านี้มาก”
ไอช่าไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงกองไฟก็ดับลง ในตอนนี้เทียนและไอช่ากินเนื้อของกุ้งยักษ์ไปคนละประมาณ 7-8 ชิ้น ด้วยความสามารถในการย่อยอาหารพวกเขาสามารถกินเนื้อกุ้ง 7-8 ชิ้นนี้ได้อย่างสบายๆ
เทียนรู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาเริ่มอิ่มประมาณ 70 ถึง 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว เขาคิดว่าไอช่าน่าจะยังไม่อิ่มแน่นอน เขายืนขึ้นอีกครั้งแล้วพูดว่า “ผมจะไปหาเศษไม้มาเติมกองไฟ”
“อย่า!” ไอช่าตอบกลับมาทันที เธอรีบพูดต่อไปว่า “ข้างนอกอันตรายเกินไป นายไม่ควรออกไปคนเดียว ตอนนี้ฉันไม่หิวแล้ว ไว้เราค่อยหาทางว่าจะทำยังไงต่อไป ตอนนี้บาดแผลของฉันเกือบจะหายดีแล้ว ไม่กี่วันก็น่าจะออกจากที่นี่ได้ เมื่อถึงตอนนั้นเราค่อยออกไปพร้อมกัน”
เทียนรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยเขาหรี่ตาลงและพูดว่า “บาดแผลของคุณหายเร็วขนาดนี้เลยหรอครับ?”
ไอช่าตอบกลับมาว่า “แค่รอยแผลเท่านั้นที่เริ่มหายดีแต่พิษยังอยู่ในร่างกายของฉัน ฉันคงจะออกแรงมากไม่ได้ ไม่อย่างนั้นแล้วพิษที่อยู่ในร่างกายของฉันจะกระจายตัวอย่างรวดเร็ว”
เทียนพยักหน้าทันทีและพูดว่า “อย่างนั้นเราก็ใช้เวลาที่เหลือนี้คิดหาทางไปต่อกันครับ”
ไอช่ามองมาที่เทียนและพูดว่า “หลังจากที่บาดแผลของฉันหายดีพวกเราจะเดินทางไปที่ฐานที่มั่นภายในแดนรกร้างแห่งนี้ นายไปที่นั่นพร้อมกับฉันได้ในฐานะหน่วยลาดตระเวณแดนรกร้าง ไม่มีใครทำอะไรนายแน่นอน”
เทียนจ้องมองมาที่เธอด้วยความสงสัย หน่วยลาดตระเวณแดนรกร้างจะได้รับภารกิจให้ดูแลแดนรกร้างซึ่งพวกเขาจะกลับเข้าไปในกำแพงยักษ์ไม่ได้ ซึ่งอันตรายที่ได้พบเจอนั้นจะต้องมากกว่าผู้พิทักษ์ตระกูลดราก้อนอย่างแน่นอน
ทีมของเขาถูกทำลายอย่างสมบูรณ์แต่เขารอดชีวิตมาได้ เฮลี่ย์ต้องสนใจเรื่องนี้อย่างแน่นอน นอกจากนี้ไอช่ายังต้องการช่วยสร้างอาวุธเวทย์มนต์ให้กับเขาซึ่งนั่นจะเป็นการบอกคนอื่นว่าเขามีสัญลักษณ์เวทมนตร์ระดับตำนานหรือเขามีสัญลักษณ์เวทย์มนต์ระดับหายากและกำลังจะก้าวขึ้นไปเป็นผู้บุกเบิก
เพราะผู้ที่มีสัญลักษณ์เวทย์มนต์ระดับหายากจะต้องพึ่งพาอาวุธเวทย์มนต์โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคนๆนั้นเป็นผู้บุกเบิก
ไม่ว่าทางไหนก็ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขาเลย
ก่อนหน้านี้ในตอนที่เขายังคงอ่อนแอเขาถูกเฮลี่ย์ใช้เป็นหมากตัวหนึ่ง ถ้าหากเฮลี่ย์รู้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นและทำงานให้กับไอช่า เธอจะต้องหาโอกาสฆ่าเขาอย่างแน่นอน
“ผมเข้าใจแล้วครับ” เทียนพยักหน้า ในตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงทำตามที่ไอช่าบอกเท่านั้น และนอกจากนี้ถ้าหากเขาสามารถอยู่นอกกำแพงยักษ์ต่อไปได้เขาก็จะสามารถหาวิธีแอบสร้างสิ่งประดิษฐ์ระดับตำนานชิ้นใหม่ของตนเองขึ้นมาได้และนั่นจะทำให้เขาหลุดพ้นจากตระกูลดราก้อนเสียที
เมื่อเห็นว่าเทียนไม่ได้ปฏิเสธ ไอช่าก็ยิ้มและพูดออกมาว่า “นายพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันจะจัดการให้นายประจำการอยู่ที่ฐานที่มั่นในแดนรกร้าง นายจะไม่ต้องออกไปเสี่ยงอันตรายกับพวกสัตว์ร้าย ที่นั่นอยู่ภายใต้การดูแลของนายพลทั้ง 8 คน แม้ว่าจะมีสัตว์ร้ายที่ลอบเข้ามาในฐานที่มั่นแต่พวกนายพลก็สามารถรับมือได้ อยู่ที่นั่นนายจะปลอดภัยแน่นอน”
เทียนพยักหน้า
หลังจากที่พักจนหายเหนื่อยเขาก็รู้สึกได้ว่าอุณหภูมิร่างกายของเขาลดต่ำลงไปอีกครั้ง เขารีบควบคุมหัวใจของตนเองเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นขึ้นมาอีกครั้ง
หลังจากที่ได้ทานอาหารเข้าไปดูเหมือนว่าพลังงานและออกซิเจนที่อยู่ภายในเลือดของเขาจะเพิ่มมากขึ้น ทุกๆครั้งที่เลือดโคจรไปทั่วร่างกายเขาจะรู้สึกอุ่นขึ้นมาทันที
