The Dark King – Chapter 594 ผู้พิทักษ์ตัวที่สอง
“มันแข็งแกร่งมาก!” เรโนลต์สังเกตการต่อสู้ที่อยู่เบื้องหน้า ขนาดไอช่าและเฮลี่ย์ร่วมมี อกันยังไม่สามารถล้มมันได้
เมื่อเทียนเห็นสีหน้าที่ตกตะลึงของเรโนลต์ก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาในทันที “ พวกเธอสามารถเอาชนะมันได้ไหมครับ คุณปล่อยผมไว้ที่นี่และออกไปช่วยสู้ก็ได้ครับ ผมอาการดีขึ้นมากแล้ว!”
เรโนลต์หันกลับมาในขณะที่มือกวัดแกว่งดาบไปยังซอมบี้ที่กําลังพุ่งเข้ามาจู่โจมและ พูดกับเทียนว่า “นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่ฉันจะสามารถเข้าไปช่วยได้พวกเธอจะไม่เป็นไร ท่านหญิงไอช่ายังไม่ได้ใช้ร่างแปลอสูรของเธอเลยพวกเขาจะต้องชนะได้แน่ๆ!”
น้ําเสียงของเขาดูสงบเยือกเย็นอย่างมาก!
แปดปีที่เขาทํางานร่วมกับไอช่ายังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้พ่ายแพ้เลยซักครั้ง เมื่อได้พบกับเธอครั้งแรกที่แดนรกร้างเขาก็ตําหนิคนที่ส่งเด็กสาวที่บอบบางมายังแดนรกร้างที่เต็มไปด้วยอันตรายมากมายแห่งนี้ แต่หลังจากที่ได้เห็นพลังอันมหาศาลของเธอซึ่งไม่เข้ากับรูปลักษณ์และอายุของเธอเลย เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวที่สุด ไม่มีสิ่งใดสามารถเอาชนะเธอได้
เขาไม่เคยเห็นเธอใช้ร่างแปลงอสูรเลยซักครั้งเพราะเพียงแค่ร่างกายปกติของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะกําจัดสัตว์ร้ายทั้งหมดที่อยู่ต่อหน้าของเธอ!
โฮก!
ทันใดนั้นร่างสีแดงเข้มก็พุ่งชนกับพื้นอย่างหนักและทําให้เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่บนพื้น
หัวใจของเทียนเต้นรัว เขามองไปยังร่างที่เต็มไปด้วยเกล็ดสีแดงเข้มที่อยู่ภายในหลุมขาดใหญ่ก็พบกับเฮลี่ย์ที่อยู่ในร่างแปลงอสูร ทันใดนั้นเขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มีร่างสองร่างปะทะกันไปมาเผยให้เห็นเพียงแสงวิบวับปะทะกันบนท้องฟ้าเท่านั้น ซอมบี้ตัวนี้ไม่ใช่ซอมบี้ธรรมดา แทนที่จะตรงเข้าไปกัดเหยื่ออย่างบ้าคลั่งดูเหมือนว่ามันจะคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของไอช่าก่อนที่จะเข้าโจมตี
มันมีความคิดอย่างนั้นหรอ?
เทียนคิดอยู่ในใจ
โฮก!
ราชาซอมบี้ที่หยุดนิ่งก็พุ่งออกไปหาไอช่าอีกครั้ง
ไอช่าเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วทั้งคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดอยู่กลางเวหา
จิตใจของเทียนเต็มไปด้วยความกังวล ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงเฮลี่ย์ที่ตกลงมาบนพื้น เขามองไปที่หลุมขาดใหญ่ก็เห็นเฮลี่ย์ที่กําลังนั่งอยู่ภายในหลุมยักษ์ ดูเหมือนว่าเธอกําลังนั่งพักเพื่อฟื้นกําลังของตัวเอง
“บ้าเอ้ย!” เทียนโมโหและกําหมัดของตนเองแน่น
โฮก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากข้างๆเขา
เทียนตกใจและหันศีรษะของเขาไปยังที่มาของเสียง มีใบหน้าที่เน่าเปื่อยพุ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว เขาดึงมีดสั้นออกมาในทันที
มีดสั้นแทงทะลุใบหน้าของซอมบี้อย่างจัง เทียนยกเท้าขึ้นแล้วเตะร่างอันเน่าเปื่อยของมันออกไป จากนั้นเขาก็พักหายใจและกุมมือบริเวณหน้าอกของเขา เขารู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอกขึ้นมาเล็กน้อย
“อย่าละสายตาจากพวกมัน ระวังตัวด้วย” เรโนลต์กวัดแหว่งมีดอย่างรวดเร็วและจัดการฆ่าซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียงไปหลายตัว เขาหันศีรษะของตนเองไปที่เทียนและพูดว่า “ บินหนีไป พวกมันมีมากเกินไปฉันคงต้านไว้ได้อีกไม่นาน”
เทียนกัดฟันแน่นอดทนต่อความเจ็บปวดภายในหน้าอกของเขา จากนั้นก็กางปีกออกและกระพือปีกเพื่อบินขึ้นไปในอากาศ เมื่อเทียนบินสูงจากพื้นก็เห็นซอมบี้จํานวนมากกําลังเคลื่อนที่มายังที่แห่งนี้จากทั่วทุกสารทิศ และในสถานที่ที่ไกลออกไปยังมีซอมบี้ที่มีรูปร่างเหมือนม้านับพันกําลังวิ่งตรงเข้ามาเต็มไปด้วยฝุ่นกระจายไปทั่ว
โฮก!
ซอมบี้ที่ถูกปกคลุมไปทั่วทั้งร่างด้วยผิวสีเขียว หัวของมันแบนราบมีขนาดดวงตาที่กลมโตเท่ากับกําปั้น มันพุ่งตัวขึ้นมาบนอากาศอย่างรวดเร็ว
สีหน้าของเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ว่าไม่สามารถที่จะกระพือปีกของตนเองเพื่อเบี่ยงตัวหลบจากมันได้อย่างแน่นอน มันเคลื่อนที่เร็วเกินไป เขายกขาขึ้นจากนั้นเล็งไปที่หัวของซอมบี้รูปร่างประหลาดที่กําลังกระโดดพุ่งมาที่เขาและกระทืบลงไปที่หน้าผากของมันอย่างจัง
ทันใดนั้นเทียนก็รู้สึกว่าเท้าของเขาถูกห่อด้วยอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่มอุ่นและลื่น เขามองลงไปและเห็นลิ้นของมันเห็นพันอยู่รอบขาของตนเอง
“บ้าเอ้ย!” เทียนรีบก้มลงแล้วตัดมันด้วยมีดสั้น
โฮก! โฮก!
ในขณะที่ก้มลงเขาก็เห็นซอมบี้ที่มีรูปร่างประหลาดเหมือนกันนี้อีกจํานวนหนึ่งกําลังกระโดดไปมาอยู่เบื้องล่าง มันมีกําลังขาที่ทรงพลังอย่างมาก
สีหน้าของเทียนเปลี่ยนในทันที เขาเร่งมือตัดลิ้นอันน่าขยะแขยงนี้ออก
โฮก!
รองเท้าบูทโลหะผสมของเทียนกระแทกลงไปบริเวณหน้าอกของซอมบี้ มันยื่นมือออกมาจับเท้าของเขาไว้และกัดลงบนรองเท้าของอย่างรุนแรง
เทียนรีบก้มลงไปและใช้มีดสั้นแทงไปที่ซอมบี้ตัวนั้น
มีดสั้นตัดผ่านคอของมันทําให้ฝ่ามือของมันล่วงลงมาแนบกับลําตัวในทันที ร่างของมันร่วงหล่นลงไปบนพื้นแต่หัวของมันยังคงกัดแน่นอยู่ที่รองเท้ามันยังไม่ตาย
สีหน้าของเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเขาออกแรงสะบัดขาออกไปราวกับกําลังเตะฟุตบอล หัวของซอมบี้หลุดออกจากรองเท้าของเขาและตกลงไปเบื้องล่าง
บนพื้นดินตําแหน่งที่เขาเคยยืนอยู่กับเรโนลต์นั้นเต็มไปด้วยพวกซอมบี้มากมาย
“ขอบคุณครับ” เทียนหันไปพูดกับเรโนลต์ที่คอยช่วยเหลือเขา
“ไม่เป็น “ เรโนลต์พูดได้เพียงครึ่งประโยคทันใดนั้นเขาก็โดนอะไรบางอย่างกระแทกอย่างรุนแรงและร่างกายของเขาก็กระเด็นกลับหลังไปหลายสิบเมตร
ดวงตาของเทียนหรี่ลงในทันที ทันใดนั้นเขาก็เห็นซอมบี้ที่โจมตีไปที่เรโนลต์ มันเป็นซอมบี้ที่ร่างกายเน่าเปื่อยไปทั้งตัว
ใบหน้าของเรโนลต์เต็มไปด้วยเลือด เขากระแทกไปที่ท้องของมันและเตะมันล้มลงกับพื้น
เมื่อเห็นว่าชายวัยกลางคนสามรถควบคุมสถานการณ์ได้เทียนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นใบหน้าของเทียนก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาเห็นอะไรบางอย่างพุ่งตรงมาจากทางด้านหลังของเขา
โฮก!
ร่างกายของเขาเอี้ยวตัวหลบโดยสัญชาตญาณอย่างรวดเร็ว ทําให้รอดพ้นจากเงาดําได้อย่างหวุดหวิดร่างกายของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อที่หนาวเย็นทั่วทั้งตัว
มีเสียงดังสนั่นขึ้นมาจากพื้นดิน
สีหน้าของเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขามองลงไปเบื้องล่างก็รู้สึกตะลึงกับสิ่งที่เห็น พื้นดินที่อยู่ข้างใต้พวกซอมบี้แตกออกเผยให้เห็นร่างขนาดใหญ่มหึมา มันคือซอมบี้ยักษ์!
“เป็นไปไม่ได้!” เรโนลต์เห็นร่างขนาดใหญ่มหึมาปีนขึ้นมาจากพื้นดินที่แยกออก เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ”มีซอมบี้ยักษ์ผู้พิทักษ์ตัวที่สองอย่างนั้นหรอ? มันเป็นไปได้ยังไง ”
เมื่อชายวัยกลางคนกําลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็มีเสียงดังสนั่นดังมากจากที่ที่ห่างไกลออกไป
