The Dark King – Chapter 602 คําสัญญา
” อย่า!” เทียนตกตะลึง
ราชาซอมบี้เหวี่ยงหอกที่ถืออยู่ในมือทั้งสองข้างแทงลงไปที่ไหล่ของไอช่าและทันใดนั้นร่างของเธอก็ล่วงหล่นลงไปเบื้องล่าง
ไอช่ากระอักเลือดออกมาและมองไปที่เทียน ริมฝีปากของเธอค่อยๆขยับที่ละเล็กน้อย
เทียนเห็นปากของเธอที่กําลังพูดว่า “หนีไป”
“ไม่ !!!” เทียนตะโกนออกมา เขาพุ่งตัวลงมาอย่างรวดเร็วและรับร่างของไอช่าเอาไว้ เทียนไม่สามารถต้านแรงกระแทกอันมหาศาลที่เธอได้รับมาได้ ทําให้เขาพลอยล่วงหล่นลงไปด้วย
เทียนลืมไปว่าร่างกายของเขาในตอนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก เขาเอื้อมมือของตนเองออกมาปิดบาดแผลบริเวณท้องให้เธอและพูดว่า “เร็วเข้าใช้เคล็ดวิชาโลหิตมังกรเพื่อหยุดเลือดแผลจะได้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้น”
” หนีไป.. เร็วเข้า” ไอช่าอ้าปากเล็กน้อยพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่แหบแห้งและอ่อนแอ
“รีบห้ามเลือด เร็วเข้า!” เทียนตะโกน
ฉึก!
ทันใดนั้นร่างกายของไอช่าก็สั่นไปทั้งตัว เทียนก็หยุดนิ่งในทันที
ราชาซอมบี้ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของไอช่าถือหอกสีดําอยู่ในมือ ปลายหอกสีดําทะลุออกมาจากร่างของไอช่าและเจาะทะลุไปถึงร่างของเทียนที่อุ้มเธอเอาไว้
เทียนรู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่ท้องของเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าท้องมีความรู้สึกว่างเปล่าที่ไม่สามารถอธิบายไม่ได้และตามมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง!
เขามองลงไปในอ้อมแขนของตนเองก็เห็นกับหอกสีดําเจาะทะลุอกของไอช่าทะลุมาที่ช่องท้องของเขา
ไม่…
ไม่
จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
ตึก ตึก
เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงมาจากอกของตนเอง หัวใจของเขาหดตัวลงและยืดออกอย่างบ้าคลั่ง
ในตอนนี้เรียนรู้สึกว่าวัตถุที่เย็นและแข็งในช่องท้องค่อยๆกระตุกช้าๆ เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น และมองไปที่ราชาซอมบี้ที่อยู่ด้านหลังไอช่า
ดวงตาสีดําของมันเต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้ความรู้สึก
ทันใดนั้นก็มีเส้นสีแดงเลือดบางๆปรากฏขึ้นที่ลําคอของราชาซอมบี้ เส้นสีแดงที่บางค่อยๆหน้าขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันหัวของราชาซอมบี้ค่อยๆเคลื่อนตัวเล็กน้อยและร่วงหลุดออกจากบ่า
พื้นผิวที่ตัดนั้นเรียบเนียนและไม่มีเลือดไหลออกมาแม้แต่น้อย
เรียนรู้สึกตกตะลึง
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนทําให้เขาตั้งตัวไม่ทัน
ในขณะนี้เสียงไอดังดังขึ้น เทียนอดไม่ได้ที่มองลงไปที่ไอช่าและพบว่าเธอกําลังไอออกมาเป็นเลือด
” พลังแห่งสายเลือดตื่นขึ้นขั้นที่ 4 … น่าเสียดาย ที่ตื่นขึ้นช้าเกินไป เล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มอันแสนขมขื่น”
“…..” ปากของไอช่ากระตุก
เทียนตะลึงเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นดาบสีแดงบริเวณหางของไอช่าที่ยกขึ้นมาดูเหมือนกับหางของแมงปอง นี่คือสิ่งที่ตัดหัวของราชาซอมบี้อย่างนั้นหรอ?
ในตอนนี้เรียนรู้สึกว่าร่างกายของไอช่าค่อยๆไหลลงจากแขนของเขาไปที่ละนิด ร่างของเธอเบาขึ้นชุดเกราะมังกรปีศาจของเธอจางหายไปอย่างรวดเร็วและเกล็ดมังกรเต็มไปด้วยเลือด นอกจากนี้หางมังกรและเขามังกรก็ค่อยๆหายไปในการหายตัวไปเผยให้เห็นใบหน้าและลําตัวที่เรียวสวยของเธอ
เมื่อเกร็ดมังกรบนใบหน้าหายไปจนหมด ก็เผยให้เห็นใบหน้าอันซีดเซียวของเธอ
หัวใจของเทียนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ” ผมเป็นต้นเหตุที่ทําให้คุณต้องบาดเจ็บอีกแล้ว ผมขอโทษ ผมเสียใจจริงๆ อดทนไว้ก่อนผมจะรีบหาวิธีรักษาคุณให้ได้”
ริมฝีปากของไอช่าขยับเล็กน้อยเสียงเธอเบามากเธอดูอ่อนแอมาก แต่เสียงเธอเบาและเธอก็พูดว่า “ไม่เป็นไร นายอยู่ที่นี่คุยกับฉันก่อน”
เรียนรู้สึกเจ็บปวดภายในใจชและมีน้ําอุ่นใสๆไหลออกมาจากดวงตาของเขา เขากลั้นความเศร้าโศกและพูดว่า “ผมจะคุยกับคุณ คุณก็ใช้เคล็ดวิชาโลหิตมังกรเพื่อรักษาแผลไปด้วยแค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น คุณจะไม่เป็นไร … “
เมื่อได้ยินคําพูดของเทียนแก้มอันซีดเซียวของไอช่าก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยและเธอพูดว่า “ถ้านี่คือจุดจบของฉัน ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจเลยแม้แต่น้อย ”
เทียนรู้สึกสะเทือนในหัวใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ําตาที่เอ่อล้นออกมามากมาย “ทําไมล่ะครับ?”
ไอช่าจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะเวลาที่ฉันอยู่กับนายเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันอยากจะ … กลับไปที่กําแพงแข็งเล็กๆที่มีเพียงแค่เราสองคนอยู่ในนั้น แม้จะต้องอยู่ที่นั่นไปตลอดชีวิต … ฉัน อืม .. ฉันก็ไม่รู้สึกเบื่อเลย “
ดวงตาของเทียนพร่ามัวเนื่องจากน้ําตาที่หลั่งไหลออกมา เขายกมือขึ้นเพื่อเช็ดมันและในเวลาเดียวกันก็เช็ดเลือดที่มุมปากของไอช่า “ไม่ต้องพูดอะไรอีก ถ้าคุณหายดีผมจะพาคุณกลับไปที่นั่นอีกครั้ง เราจะอยู่ที่นั่นด้วยกันมีแค่เราสองคนเท่านั้น แต่คุณต้องรักษาตัวเองให้หายและเมื่ออาการบาดเจ็บของคุณดีขึ้นพวกเราจะไปทันที”
มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไอช่า “สิ่งที่ผู้ชายพูดเชื่อถือได้ด้วยหรอ?”
“แน่นอน!” เทียนพยักหน้าอย่างรุนแรงและน้ําตาไหลอาบไปทั่วแก้ม
ไอช่ายิ้มและขมวดคิ้วอย่างกระทันหันดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าคิ้วของเธอก็ผ่อนคลายอีกครั้งและอ้าปากที่จะพูด ทันใดนั้นเธอก็ไอออกมาอย่างรุนแรงมีก้อนเลือดกระเด็นออกมาจากปากของเธอ
“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว” ดวงตาของเทียนเปลี่ยนเป็นสีแดง
ไอช่าหายใจเบาๆและดูเหมือนว่าเธอมีเรี่ยวแรงขึ้นมาเล็กน้อย อย่าเกลียดเฮลี่ย์ อย่าแก้แค้น นายไม่สามารถต่อสู้กับพวกเขาได้ ฉันหวังว่าคุณจะมีชีวิตที่ดี ตกลงไหม? “
เมื่อเทียนได้ยินเธอพูดถึงเฮลี่ย์ ก็เกิดความรู้สึกเคียดแค้นอย่างรุนแรงในใจ เขากัดฟันแน่นและพูดว่า “ผมจะมีชีวิตที่ดี ผมจะมีชีวิตที่ดี ผมจะมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน!”
“ไม่ สัญญากับฉันว่านายจะไม่กลับไปแก้แค้น “ ไอช่าเห็นใบหน้าของเทียนที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น เธอพูดอย่างเร่งรีบทําให้อาการบาดเจ็บทรุดหนักและไอออกมา
เทียนฟื้นสติกลับมาและพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า ”ไม่ต้องกังวล ผมให้สัญญากับทุกๆอย่างที่คุณพูด ไม่ต้องเป็นห่วง คุณค่อยๆพูดนะ”
เมื่อเห็นใบหน้าของเทียนที่ตื่นตระหนกไอช่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็รู้สึกดวงตาของเธอพร่ามัวเล็กน้อยและอาจมีเลือดออกมากเกินไป แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก
“และ สัญญากับฉันอีกข้อได้ไหม?” เธอขยับตาไปเพื่อมองใบหน้าของเทียน
“ผมสัญญา สัญญาทุกอย่าง 100ข้อผมก็สัญญา!” เทียนรู้สึกกังวลอย่างมาก
ไอช่าพยายามยิ้มออกมา ทําให้ใบหน้าของเธอดูดีที่สุดและกระซิบว่า “แม้ว่าทุกคนจะลืมฉัน แต่นายอย่าลืมฉันนะ ตกลงไหม?”
เทียนรู้สึกราวกับว่ามีเข็มทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจ เขากัดฟันแน่นและพูดว่า “ไม่ผมจะไม่ลืมคุณ แม้ว่าผมจะลืมทุกๆคน ผมก็จะไม่มีวันลืมคุณ!”
ไอช่าต้องการยิ้มออกมาแต่ปากของเธอไร้เรี่ยวแรง เธอรู้สึกว่าตัวเองค่อยๆอ่อนแอลงเรื่อยๆ แม้แต่การเปิดเปลือกตาก็ยากลําบากเหลือเกิน เธออ้าปากขึ้นเล็กน้อยและรวบรวมพละกําลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเธอไปที่ดวงตา เมื่อภาพที่พร่ามัวค่อยๆชัดเจนมากขึ้นเธอมองเห็นใบหน้าของเทียนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอรู้สึกสงสารและพูดเบาๆว่า “อย่าร้องไห้เลย ยิ้มให้ฉันสิ”
เมื่อมองเข้าไปในแววตาของเขา เทียนมีความรู้สึกกลัวอยู่ภายในราวกับว่าสิ่งที่มีค่ากําลังจะหายไป เทียนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มอันเงียบสงบบนแก้มซีดๆของเธอ ในที่สุดเขาก็กลั้นความเศร้าของตนเองและค่อยๆยิ้มออกมา
แม้บนใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยน้ําตา แต่รอยยิ้มของเขาในเวลานี้กลับดูสดใสอย่างมาก และดูเหมือนว่ารอยยิ้มทั้งหมดของชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาได้ถูกนํามาใช้จนหมดสิ้น ราวกับว่าชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาจะไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไปแล้ว
เขาพยายามอย่างหนักเพื่อรักษารอยยิ้มเอาไว้ แต่พบว่าไอช่าที่อยู่ในอ้อมแขนของเขานั้น แข็งที่อ.
ทันใดนั้นรอยยิ้มอันแจ่มใสบนใบหน้าของเขาก็หายไปในทันทีราวกับถูกกลืนกินไปในความมืดมิด ทันใดนั้นก็มีเสียงคํารามที่น่ากลัวดังสนั่นไปทั่วผืนป่า
