The Dark King – Chapter 618 คนที่คุ้นเคย
ไอช่ายังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม
เทียนยิ้มและยื่นมือออกไปจับมือของเธอ แม้ว่ามือของเธอจะเย็นแต่เขาก็รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมา เขาจูงมือของเธอเดินไปตามถนนท่ามกลางฝนที่ตกลงมา
ท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนักนั้นทั้งสองคนเดินจับมือกันและเดินไปอย่างแนบชิด มีเพียงเสียงของเทียนที่พูดอยู่คนเดียวและเสียงฝนที่ตกลงมาเท่านั้น
ซากปรักหักพังที่อยู่รอบๆถนนก็ดูราวกับบ้านผีสิงในตอนนี้ ความมืดที่อยู่รอบๆตัวนั้นให้ความรู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกําลังจ้องมองอยู่ พวกเขาสองคนเดินต่อไปเรื่อยๆ เมื่อฝนตกลงมาหนักนั้นเศษฝุ่นและคราบสกปรกที่อยู่บนถนนก็ถูกชะล้างออกไปด้วยเช่นกัน
ฝนตกลงมาอย่างรวดเร็วและก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เพียงพริบตาฝนก็หยุดตกแล้วทิ้งไว้เพียงคราบโคลนที่ยังคงเปียกแฉะอยู่บนพื้นและแอ่งน้ําขังเท่านั้น เมฆดําบนท้องฟ้าได้หายไปแล้วตอนนี้
เมื่อเทียนเห็นว่าฝนหยุดตกแล้วเขาก็เตรียมที่จะโยนร่มทิ้งไปและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเย็นเล็กน้อยที่บริเวณไหล่ของตนเอง เขาหันไปมองและเห็นว่าที่ไหล่ของตนเองนั้นยังมีเม็ดฝนที่ตกลงมาอยู่ก็ตัดสินใจกางร่มต่อไป
– เมื่อมาถึงสี่แยกขนาดใหญ่เขาก็มองไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้อย่างรวดเร็ว ในตอนนี้เขาหันไปพูดกับไอช่า “อาวุธของคุณ ผมหาไม่เจอนะ น่าจะอยู่ที่ตระกูลดราก้อน พวกเขาน่าจะเอากลับไปด้วย ไม่ต้องกังวลนะถ้าเรากลับไปถึงกําแพงยักษ์เมื่อไหร่ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการจะเป็นของคุณ ผมสัญญา!”
ไอช่าจ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า แต่เขารู้สึกว่าเธอรับรู้สิ่งที่เขาพูดในตอนนี้
เทียนยิ้มและเดินต่อ
เหนือกําแพงยักษ์ที่สูงกลางงานมีจุดเล็กๆราวกับยุงตัวหนึ่งที่เดินไปมาอยู่บนกําแพงยักษ์
เซอร์กี้จับเชือกด้วยมือทั้งสองข้างและทิ้งตัวลงมาอย่างรวดเร็วแต่ในใจของเขากลับรู้สึกโล่งใจมากยิ่งขึ้น ทุกๆครั้งที่เขาปีนข้ามกําแพงออกมาเขารู้สึกได้ถึงความกังวลและความกลัวที่น่าไปตลาดทุกครั้ง บางครั้งเขาก็กลัวว่าตัวเองจะพลาดตกลงไปและเสียชีวิต!
ดังนั้นทุกๆครั้งที่เขาปีนกําแพงยักษ์เขาจะตรวจสอบเชือกเป็นอย่างดีและเลือกวันที่ไม่มีลมแรง
ตึก!
เมื่อเขาอยู่ห่างจากพื้นประมาณ 6-7 เมตรเขาก็ปล่อยเชือกและกระโดดลงมาทันที แม้จะรู้สึกเจ็บที่ขาเล็กน้อยแต่เขาก็สามารถยืนขึ้นมาได้อย่างมั่นคง เขาพักหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็เดินไปที่ซากปรักหักพังที่อยู่ในพงหญ้าสูง
เขาเดินอ้อมซากปรักหักพังไปและแหวกพงหญ้าสูงเผยเห็นหลุมเล็กๆที่อยู่ด้านหลังพงหญ้า เขาเดินเข้าไปภายในหลุมนั้นทันที่มันเป็นชั้นใต้ดินของซากปรักหักพังด้านบนซึ่งอดีตเคยเป็นที่จอดรถใต้ดิน
เขาย่อตัวลงและได้ไปตามแผ่นโลหะที่เป็นเหมือนกับขั้นบันได
เมื่อลงมาถึงพื้นด้านล่างที่อยู่อีกชั้นหนึ่งเขาก็หยิบไม้ขีดไฟของตัวเองออกมาและจุดตะเกียงน้ํามันทันที เผยให้เห็นทางเดินที่อยู่ด้านล่าง เขาเดินไปจนสุดทางเดินและตรงนั้นมีประตูเหล็กสีดําขนาดใหญ่
เขาหยิบกุญแจออกมาแล้วเปิดประตูออกทันที ด้านในประตูนี้เป็นห้องที่กว้างขวาง มันเป็นเหมือนถ้ําใต้ดินมากกว่าห้องใต้ดิน มันถูกล้อมรอบไปด้วยกําแพงดินและตะเกียงน้ํามัน นอกจากนี้รอบๆถ้ําแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยอุปกรณ์มากมายแต่ไม่ใช่อุปกรณ์ล่าสัตว์พวกมันเป็นอุปกรณ์โลหะ และพวกเศษโลหะหรือเศษยาง
เซอร์กี้มองไปที่ถ้ําที่คุ้นเคยและไม่เห็นสิ่งผิดปกติ เขาวางกระเป๋าขนาดใหญ่ที่ตนเองแบกมาไว้ข้างๆอาหารและน้ําที่เขาเตรียมมานั้นมากพอที่จะทําให้เขาอยู่ที่นี่ไปได้อีกสักพักหนึ่ง
เขานั่งลงบนเตียงเหล็กที่อยู่ข้างๆก่อนจะเอนหลังพิงกําแพง เขาหยิบมีดสั้นของตนเองขึ้นมา จากนั้นก็หยิบชิ้นไม้ขึ้นมาเพื่อแกะสลักเป็นตุ๊กตาไม้เหมือนเช่นเคย
นี่ถือเป็นการฆ่าเวลาสําหรับเขาตั้งแต่เขาได้เห็นตุ๊กตาไม้แกะสลักที่อยู่ในห้องของเทียน เขาฝึกฝนการแกะสลักได้อย่างรวดเร็วและสามารถแกะสลักไม้พวกนี้ให้ดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมาได้
แต่การแกะสลักตุ๊กตาไม้ของเขานั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ เขาแกะสลักเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น และต้องเป็นผู้หญิงเปลือยด้วย
เพราะนี่คืองานอดิเรกของเขา
มีดในมือของเขาขยับไปมาอย่างรวดเร็ว แท่งไม้ในมือของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นรูปร่างของหญิงสาวที่มีทรวดทรงองค์เอวงดงามขึ้นมาทันที เขาจ้องมองมาด้วยความพึงพอใจและจูบลงไปที่ลูกตาไม้ในมือครั้งหนึ่ง เขาอดที่จะหลับตาและจินตนาการถึงหญิงสาวจริงๆไม่ได้
จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า “เธอคือผู้หญิงคนที่ 108 ของฉัน เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันจะสร้างให้เธอต่างจากคนอื่นๆ?”
ตุ๊กตาไม้ยอมพูดไม่ได้อยู่แล้วแต่เซอร์กี้ก็พูดราวกับว่ามันเป็นหญิงสาวคนหนึ่งจริงๆ หลังจากที่เขาแกะสลักร่างกายเสร็จสิ้นเขาก็มาที่ใบหน้าของตุ๊กตา เขาแกะสลักให้ใบหน้าของตุ๊กตาไม้ตัวนี้ดูมีความสุขและเขินอายเล็กน้อย
เซอร์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
แต่หลังจากหัวเราะออกมาได้เพียงผู้เดียวเขาก็ต้องตกตะลึงทันที สีหน้าของเขาไปทันทีและรีบลุกขึ้นมาจากเตียงเหล็ก เขาใช้หูแนบกําแพงเพื่อฟังเสียงและคิดในใจว่า “เสียงเท้าหรอ? มี 2 คน? ใครกันที่เข้ามาที่นี่? หรือว่าเขาจะกลับมาแล้ว? เป็นไปไม่ได้เขาอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เกล็นก็ไม่ใช่เหมือนกัน…”
เมื่อคิดว่าคนที่เข้ามาน่าจะไม่ใช่คนที่เขารู้จัก เขาก็วางมีดสั้นและตุ๊กตาไม้ในมือลงบนเตียง จากนั้นก็หยิบรู้ดของตนเองขึ้นมาทันที เขาปินออกไปจากชั้นใต้ดินแห่งนี้ขึ้นมาบนพื้นดินอีกครั้งและหลบอยู่ที่พงหญ้าสูง เขาหลบอยู่ในพงหญ้าและตั้งใจฟังเสียงเท้าที่เดินเข้ามา เป็นเสียงเท้าของคนสองคนที่เดินตรงมาที่นี่ช้าๆ
เพราะว่าเขานั่งอยู่ในพงหญ้าสูงตอนนี้ทําให้เขาเห็นเพียงท่อนบนของผู้ที่กําลังเดินเข้ามาเท่านั้น ดวงตาของเขาปรากฏจิตสังหารขึ้นมา เขาถืออาวุธของตนเองเอาไว้แน่น..
เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้เขาก็ได้เห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาอย่างชัดเจน ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นมาทันที เขาพยายามกระพริบตาหลายๆครั้งแต่สิ่งที่เห็นก็ยังคงเหมือนเดิม
“นายท่าน!” เซอร์กี้ยืนขึ้นมาทันทีและจ้องมองมาที่เทียน พร้อมกับโบกมือด้วยความประหลาดใจ
เทียนเห็นเซอร์กี้โกนผมของเาแต่ใบหน้ายังคงเหมือนเดิม เขายังคงเดินไปช้าๆไม่ได้เร่งรีบ
เซอร์กี้เห็นเทียนเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้าและรีบวิ่งออกไปหาทันที เมื่อเขาได้เห็นเทียนใกล้ๆ เขาก็ต้องตกตะลึงไปอีกครั้ง เมื่อ 2-3 เดือนก่อนหน้านี้เทียนยังคงดูเหมือนเด็กหนุ่มคนหนึ่ง แต่ในตอนนี้ศีรษะของเขาเริ่มมีผมสีขาวแซมขึ้นมาและผมดําของเขาก็ดูเหมือนจะเบาบางลงไป
เซอร์ก็รู้สึกเหลือเชื่อและพูดออกมาว่า ”นายท่านครับ ”
เทียนตอบกลับมาว่า “มีอะไร?”
เซอร์กี้เห็นสายตาที่สงบนิ่งของเทียนและรู้สึกราวกับว่าสายตานั้นมองลึกไปในจิตใจของเขา เขารู้สึกแปลกประหลาดเล็กน้อย ความรู้สึกนี้ทําให้เขารู้สึกว่าเทียนเป็นเหมือนคนแปลกหน้าใน สายตาของเขา เด็กหนุ่มคนนี้เปลี่ยนไปมากแต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย นั่นก็คือสายตาที่สงบนิ่งของเขาที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
“ไม่มีอะไรครับ” เซอร์ก็ส่ายศีรษะทันที ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่าขนทุกเส้นบนร่างกายของเขานั้นลุกขึ้นมาฉันที เขารู้สึกราวกับว่ามีปีศาจตัวหนึ่งกําลังจ้องมองตนเอง เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองว่าสายตานี้มาจากที่ไหน ทันใดนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของเทียน เมื่อเขาจ้องมองไปที่หญิงสาวคนนี้ร่างกายของเขาก็เหมือนบังคับให้เขาเดินถอยหลังกลับไปทันที
