บทที่ 523 การป้องกัน
คามิลไม่เคยเห็นด้วยกับการทดสอบซาร์ดของนาตาชาและลูเซียน นางเชื่อว่ามันเร่งรีบเกินไป และควรเลื่อนออกไปดีที่สุดจนกว่านาตาชาจะมีผู้สนับสนุนที่ภักดีจำนวนมาก เพราะอาจทำให้ศาสนจักรโกรธเคือง อย่างไรก็ตามนางแทบจะไม่คัดค้านการตัดสินใจของนาตาชาหลังจากที่พวกเขาทำสำเร็จ และนางพยายามปกปิดร่องรอยหลังจากที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาชัดเจนแล้ว
ขณะนี้ใบหน้าที่เคร่งขรึม และเข้มงวดของนางก็ดูแปลกๆ “ จดหมายลับถูกส่งมาจากศาสนจักรแห่งอาภาเพื่อเตือนท่านว่าท่านควรรู้ขอบเขตของตัวเอง เมื่อท่านเอาใจขุนนางที่สนับสนุนสภาเวทมนตร์ และไม่ควรไปที่หอคอยเวทมนตร์แห่งโฮล์มบ่อยเกินไป ซึ่งจะสร้างความผิดหวังให้กับขุนนางผู้ศรัทธาและภักดีได้”
“แค่นั้น?” นาตาชาเลิกคิ้ว นี้เป็นปฏิกิริยาที่สมเหตุสมผล แต่ปัญหาคือมันสมเหตุสมผลเกินไป ไม่มีการบอกสิ่งที่อยู่ในใจของซาร์ดเลย
เธอเองก็รู้สึกว่าข้อเสนอของลูเซียนก็มีความเสี่ยงนิดหน่อย แต่นางก็เข้าใจว่าสถานการณ์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้หากนางไม่ก้าวข้ามออกมา ภายใต้การคุกคามของสภาเวทมนตร์ และศาสนจักร ขุนนางทั้งหมดจะนั่งบนรั้วก่อนที่จะเอนตัวไปด้านใดด้านหนึ่ง สถานการณ์ปัจจุบันเป็นเหมือนสระน้ำที่ตายแล้ว นางไม่สามารถได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจได้โดยไม่ลงมือก่อน
คามิลยังคงดูแปลกๆ ต่อไป “นอกจากนี้ ยังกระตุ้นให้ท่านยุยงให้ลูเซียน อีวานส์ กลับใจไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่ ลูเซียน อีวานส์ ทรยศต่อสภาแห่งเวทมนตร์ และเข้าร่วมการสอบสวน และกลายเป็นผู้นำของผู้พิทักษ์ราตรี นี้ก็จะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ศาสนจักรก็จะให้การสนับสนุนท่านอย่างเต็มที่”
ผู้ที่จะเป็นมหาจอมเวทย์ และนักเวทที่มีความสามารถ ผู้ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นอนาคตของสภาเวทมนตร์ดูเหมือนจะตกหลุมรักกับผู้ศรัทธาที่เคร่งศาสนาคนหนึ่ง แรงจูงใจดังกล่าวเป็นปฏิกิริยาที่ศาสนจักรจะรับได้มากกว่า
“ปฏิกิริยาค่อนข้างแปลกๆ” นาตาชาเดินกลับไปกลับมา นางไม่รู้ว่าซาร์ดหมายถึงอะไร เขาเชื่อในความทุ่มเทของนางจริงๆ และคิดว่านางสามารถหลอกล่อลูเซียนได้หรือเขาแค่ปกปิดเหตุการณ์ด้วยข้ออ้างส่งเดช?
“ยากที่จะเดาว่าจิ้งจอกเฒ่ากำลังคิดอะไรอยู่…” นาตาชายกมือซ้ายขึ้นแตะต่างหูสื่อสารโดยไม่รู้ตัว ด้วยหวังจะคุยกับลูเซียน แต่แล้วนางก็รู้ว่าลูเซียนน่าจะกลับไปที่อัลลินแล้ว ดังนั้นนางจึงรีบหยุดการกระทำเผื่อว่าจุดประสงค์จะถูกเปิดเผย
เมื่อนิ้วที่เรียวยาว และแข็งแรงของนางสัมผัสกับติ่งหูโดยบังเอิญ นาตาชาก็จำได้ว่าลูเซียนดูแลมันอย่างไร ริมฝีปากของนางโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มทันที และดวงตาของนางก็อ่อนโยนขึ้นเช่นกัน
คามิลหันกลับไปที่หน้าต่าง ราวกลับว่าการแสดงออกของนางจะไม่เหมาะสม จนกระทั่งนาตาชากลับมาตั้งสติในได้ จากนั้นก็พูดต่อ “มีบางอย่างผิดปกติกับปฏิกิริยาของซาร์ด แต่ก็ยังสมเหตุสมผล ข้าขอแนะนำให้ท่านหยุดทดสอบเขาด้วยวิธีดังกล่าว บางครั้งท่านก็ต้องรอให้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น”
“ท่านป้าคามิล ข้าเข้าใจ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการพัฒนาความแข็งแกร่ง และควบคุมดาบแห่งสัจธรรมให้ได้โดยเร็วที่สุด” นาตาชาพูดอย่างสุขุม และไม่ได้ตัดสินใจหุนหันพลันแล่น เพียงเพราะว่าปลาบปลื้ม
หลังจากคามิลปิดประตูพระราชวัง นาตาชาก็ยืนอยู่หลังโต๊ะ และหยิบผ้านวมขึ้นมา นางหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มเขียน “การปกป้อง ความเห็นใจ ความยุติธรรม ความเมตตา ความกล้าหาญ…”
ในตอนแรกคำพูดที่แสดงถึงความกล้าหาญไหลออกมาจากปลายปากกาของนางอย่างคล่องแคล่ว และงดงาม แต่เลือนรางและคลุมเครือในภายหลังราวกับว่าคำพูดเหล่านี้กำลังซักถามหัวใจศรัทธา และเส้นทางของนางเอง
หลังจากนั้นไม่นาน คำเดียวที่อยู่ใต้ปลายปากกาของนาตาชาคือ ‘การปกป้อง’ และ ‘ความกล้าหาญ’ นอกจากนี้ลายเส้นยังชัดเจน และแสดงถึงความหนักแน่น
นาตาชาจึงเรียงลำดับผ่านประสบการณ์ของนางจนถึงตอนนี้ ความสับสนครั้งล่าสุดของนาง รุ่งอรุณที่นางเห็นหลังจากที่นางตัดสินใจ และความคิดของลูเซียนที่ซึมซับในใจนางก็ค่อยๆ ค้นหาที่มาของความกล้าหาญ และศรัทธาของนาง ซึ่งก็คือความรักที่มีต่อครอบครัว อาณาประชาราษฎร์ และความกล้าหาญต่อศัตรูและแผนการของนาง
“บางทีนี่อาจเป็นพระเจ้าในใจของข้า”
นาตาชาทิ้งปากกาขนนก เมื่อมองไปที่คำบนกระดาษ นางก็รู้สึกโล่งใจอย่างมาก ราวกับว่าฝุ่นในใจของนางถูกชะล้างออกไป ในขณะที่ความสับสน และความลังเลของนางในอดีตไม่ได้ถูกกำจัดออกไปทั้งหมด แต่นางเชื่อว่านางสามารถเดินออกจากปลักโคลนได้เมื่อเวลามาถึง
นั่นจะเป็นช่วงเวลาที่นางก้าวเข้าสู่ระดับแปด และชักดาบแห่งสัจธรรมออกมา
เมื่อวันนั้นมาถึง นางจะไม่จำเป็นต้องเปิดใช้งานการป้องกันในพระราชวังเนคโซ หรือปกปิดตัวเองด้วย ‘แหวนคอนกัส’ ของลูเซียน เมื่อนางตั้งใจจะทดสอบปฏิกิริยาของซาร์ด
เมื่อร่างกายอบอุ่นขึ้น นาตาชาก็มีความปรารถนาที่จะต่อสู้อย่างที่นางไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว ดังนั้นนางจึงคว้า ‘อยุติธรรมจืดจาง’ และเปิดประตูพระราชวัง ไปที่ ‘ทางเดินอัศวิน’ ที่ทวีความรุนแรงขึ้นโดยเฉพาะ นางมีความกระตือรือร้นที่จะระบายความสุขของนางโดยการทำให้ตัวเองเหนื่อย
…
ภายในบ้านพักของดยุกแห่งเฟรนเบิร์ก…
ในที่สุดพวกอนุรักษ์นิยมที่รอคอยมานานก็ลุกขึ้นเมื่อเร็กซ์เดินเข้ามา พวกเขาถามว่า “ศาสนจักรมีทัศนคติอย่างไรเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้”
เร็กซ์นั่งตัวตรง และขมวดคิ้ว “ท่านนักบุญซาร์ดเตือนพระนางว่าไม่ควรไปเยี่ยมชมหอคอยเวทมนตร์แห่งโฮล์มบ่อยเกินไป และนางควรมีขอบเขตในการเอาใจขุนนางที่มีแนวโน้มที่จะเข้าร่วมสภาแห่งเวทมนตร์”
“แค่เตือนความจำเท่านั้น” เคานต์เบรดี้สังเกตด้วยความผิดหวัง
เร็กซ์กระชากเสื้อคลุมสีแดงเข้มของเขา “ราชินียังได้รับการสนับสนุนให้ล่อลวงลูเซียนให้ทรยศสภาแห่งเวทมนตร์”
“มันคือการให้อาหารแพะกับเสือไม่ใช่เหรอ” ดยุกยอร์กกล่าวด้วยความโกรธ
ในสายตาของเขา เพื่อหาทางเข้าสู่สภาสูงสุด ลูเซียนจะเติบโตเป็นมหาจอมเวทย์ และเป็นนักเวทระดับตำนานไม่ช้าก็เร็ว แม้ว่าดักลาสจะเป็นประธานมานานเนื่องจากเป็นนักเวทที่มีอายุยืนยาว แต่ก็ยังดีกว่าการทรยศ และเข้าร่วมกับผู้พิทักษ์ราตรี
ไม่ใช่สงครามแห่งรุ่งอรุณที่นักเวทแทบจะไม่สามารถรักษาตัวเองให้ปลอดภัยได้ ระบบอาร์คาน่าในปัจจุบันไม่ใช่เรื่องลึกลับสำหรับเขาเช่นกัน ราชินีนาตาชาจะถูกเขาล่อลวงถ้านางเรียกกล่อมเขา จะเป็นการดีที่สุดที่จะขอให้พวกเขาขีดเส้น
เมื่อราชินีหลงเสน่ห์แล้ว พวกเขาสามารถใช้วิธีที่รุนแรงได้หรือไม่?
ดยุกเร็กซ์ส่ายศีรษะ “ท่านนักบุญซาร์ดกังวลว่าวิธีการที่รุนแรงจะทำให้ราชินีโกรธ และทำให้ฝาบาทเอนเอียงไปทางขุนนางที่นิยมสภาเวทมนตร์”
ดยุกแห่งยอร์ก เป็นมหาอัศวินในวัยสามสิบปี เขาไม่มีความอดทนเหมือนคนแก่และอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืนอย่ากระวนกระวาย “เราจะปล่อยให้สิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างนั้นหรือไม่? ในขณะนี้ แนวโน้มของราชินีเป็นที่ประจักษ์แล้ว ทรงมีความสมดุล แต่ก็มีแนวโน้มที่จะเข้าร่วมสภาเวทมนตร์มากกว่า ขุนนางฝ่ายเราหลายคนไม่หนักแน่น พวกเขาคุ้นเคยกับการติดตามมงกุฎ และฝ่าบาทของพวกเขา เป็นที่คาดการณ์ได้ว่าจะมีขุนนางร่วมงานกับเจมส์ รัสเซล เฮนสัน และคนอื่นๆ มากขึ้น การเปรียบเทียบของเราจะกลับตาลปัตรในหนึ่งปี เราต้องเตรียมการ”
ดยุกเร็กซ์จ้องไปที่ดยุกยอร์ก “ต้องเตรียมอะไรบ้าง”
เมื่อมองไปรอบ ๆ ดยุกทั้งห้า สามมาร์ควิซ และห้าเคานต์ในห้อง ดยุกยอร์กก็กล่าวอย่างละเอียดว่า “เราจะเตรียมการเหมือนอย่างที่คุณทำเมื่อราชาผู้ล่วงลับถูกอัญเชิญโดยเจ้า ประธาน”
ตระกูลของเขาคือคริโทเนีย นั่นคือเหตุผลที่เขาพูดกับเร็กซ์อย่างกล้าหาญ
เร็กซ์เปลี่ยนสีหน้า “ยอร์ก ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ข้ายอมรับคำขอของพระองค์ที่จะทำให้โฮล์มแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เจ้าได้ยินข่าวลือหรือไม่”
ดยุกโซเลเฟนไอและขัดจังหวะดยุกยอร์ก “ยอร์ก เจ้าต้องการแบ่งแยกประเทศหรือ? เจ้าต้องการให้ขุนนางทุกคนในดินแดนของเจ้าเปลี่ยนแนวคิด? ระเบียบปฏิบัติเป็นรากฐานของขุนนาง มิฉะนั้นเราจะถูกแยก ถูกกลืนกิน เราจะเข้าใกล้การลงโทษก็ต่อเมื่อเราหัวรุนแรงเกินไป”
เขายกมือขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้ขุนนางคนอื่นเข้ามาขัดจังหวะ และพูดต่อ “ข้าเชื่อว่าสถานการณ์ในปัจจุบันนั้นพอทนได้ แม้ว่าราชินีจะมีความลำเอียงต่อสภาเวทมนตร์ เนื่องจากแฮททาเวย์ และลูเซียน อีวานส์ แต่การตัดสินใจอื่นๆ ของฝ่าบาทก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าจะไม่ทอดทิ้งพวกเรา ฝ่าบาทต้องการความสมดุล และความมั่นคงซึ่งเป็นสิ่งที่ข้าอยากเห็นเช่นกัน แทนที่โฮล์มจะพังพินาศ”
“ใครก็ตามที่พยายามทำลายความมั่นคงของอาณาจักรจะเป็นศัตรูของตระกูลโซเลเฟน”
เขาพูดจาโผงผางโดยปราศจากสำนวนของขุนนาง แต่มันขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงที่ว่าพ่อของเขาเป็นอัศวินระดับตำนาน ในขณะที่อัศวินคนอื่นๆ ของอาณาจักรก็ลอกเลียนเขาไม่ได้
“นี่คือความคิดเห็นของข้า ข้าจะไปตามทางของข้าถ้านั่นคือทั้งหมด” ดยุกโซเลเฟนลุกขึ้น และจากไปตามด้วยสองดยุก สองมาร์ควิซ และสามเคานต์
ดยุกยอร์กเฝ้ามองโซเลเฟนจากไป และในที่สุดเขาก็แค่นเสียงทางจมูก “ความสมดุล และความมั่นคง ดูเหมือนว่าเขาจะได้ฟัง ‘เสียงแห่งอาร์คานา’ และ ‘ความจริงของโลก’ มามากเกินไปแล้ว”
วลีเริ่มแพร่กระจายจากช่องทางเหล่านั้น
ดยุกบาซาโทนมองไปที่ดยุกยอร์กอย่างแปลกๆ เจ้ารู้ที่มาของวลีได้อย่างไรถ้าเจ้าไม่ได้ฟัง?
จากนั้นเขาก็ไอ และพูดว่า “เท่าที่ข้ารู้ ตระกูลโซเลเฟน ได้จัดตั้งการประชุมเชิงปฏิบัติการการเล่นแร่แปรธาตุกับนักเวทเป็นการส่วนตัวโดยมีรายได้มากมายจากตะเกียงเวทมนต์ วิทยุเวทมนตร์ และโทรเลข นอกจากนี้พวกเขายังมีดินแดนกว้างใหญ่ในมิติอื่น การใช้ปุ๋ยช่วยเพิ่มความมั่งคั่งให้กับครอบครัวของพวกเขาเนื่องจากผลผลิตของที่ดินดีขึ้น”
เขาบอกเป็นนัยๆ ว่าในขณะที่คนส่วนใหญ่ในตระกูลโซเลเฟนเป็นผู้ศรัทธาที่แน่วแน่ แต่พวกเขาก็มีความสุขที่ได้เห็น ‘ความสมดุล’ และ ‘ความมั่นคง’
ดยุกยอร์กผายมือของเขา “ดังนั้นเราจึงต้องเตรียมการ”
ดยุกเร็กซ์และคนอื่นๆ ดูค่อนข้างมืดมน หลังจากครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง เคานต์เบรดี้ก็กล่าวว่า “บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย นั้นก็เพราะมีคนไม่พอใจมาตลอด…”
…
ในตอนกลางคืนเมื่อลมเริ่มพัดที่นครเรนทาโต ทำให้ความร้อนของระหว่างวันหายไป
ลูเซียนที่จำแลงร่างแล้วกำลังเดินกับอัลเฟอร์ริสที่อยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กน้อยไปที่ ‘ศาสนจักรนฤพาน’ ในเขตทางตะวันออกของเมือง
“เจ้าจะพาข้าเข้าในความฝันของริชาร์ดด้วย ‘เวทความฝัน’ ลูเซียนพูดกับอัลเฟอร์ริส
แม้ว่าเขาจะสามารถในเวทมนตร์วงแหวนที่หก แต่อัลเฟอร์ริสก็เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดในแง่ของภาพลวงตา และความฝันที่ต่ำกว่าระดับตำนาน นั้นจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
ตามข้อมูลของริชาร์ด เขาเป็นคาร์ดินัลที่มีชื่อเสียงในโฮล์ม เขาเป็นคนพื้นเมืองของอาณาจักร และเติบโตในโบสถ์เรนทาโต เขาไม่เคยอยู่ห่างจากสถานที่แห่งนี้เลยในช่วงร้อยปีที่เขาเปลี่ยนจากนักบวชฝึกหัดมาเป็นคาร์ดินัลระดับแปด และบาทหลวงหลายคนในโบสถ์ก็ได้รับการอบรมสั่งสอน และเลี้ยงดูจากเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาเป็นคนอ่อนโยนเกินไป และการตีความของเขาเกี่ยวกับพระคัมภีร์นั้นแตกต่างจากศาสนจักร ดังนั้นเขาจึงถูกไล่ออกศูนย์กลางของเขตโฮล์มหลังจากการเทศนาสาธารณะ เขาเป็นเป้าหมายที่ควรค่าแก่การติดต่อ
ก่อนหน้านี้ ลูเซียนวางแผนที่จะขอให้คณะกรรมการกิจการส่งใครสักคนมาทดสอบ และชี้นำเขา หลังจากที่รู้ว่าชายผู้นี้คิดเห็นอย่างไร เขาจะถูกส่งตัวไปให้นาตาชาเพื่อตรวจสอบขั้นสุดท้าย อย่างไรก็ตาม ข้อมูลดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าคณะกรรมการกิจการได้ส่งนักเวทและนักเสรีนิยมจำนวนมากมาชักชวนเขา แต่ก็ไม่เป็นประโยชน์ สภาเวทมนตร์คงไม่ไร้สองถึงขนาดไม่เคยคิดติดต่อกับผู้มีแนวคิดเป็นกลางเช่นริชาร์ด ก่อนที่ลูเซียนจะเสนอ
ดังนั้น ลูเซียนจึงตัดสินใจมาพบริชาร์ดด้วยตนเอง และทำความเข้าใจเกี่ยวกับความคิดของเขาอย่างรอบคอบ แต่ในอนาคตสิ่งเช่นนี้ควรมอบให้กับนักเวทที่น่าเชื่อถือในคณะกรรมการกิจการ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาคือการเพิ่มความแข็งแกร่ง
อัลเฟอร์ริสเลียไอศกรีมที่ลูเซียนทำขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ และถามว่า “ไม่มีปัญหา เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการในความฝัน”
เข้าเป็นมังกรคริสตัล เขาเกลียดความร้อน
หลังจากพวกเขาไปถึงศาสนจักรนฤพานแล้ว ลูเซียนและอัลเฟอร์ริสก็พบมุมที่ซ่อนตัว และอัลเฟอร์ริสก็ร่ายเวทจากระยะไกล ตอนนี้เป็นเวลาของการสวดมนต์ตอนเย็นของโบสถ์ และยังไม่ได้เปิดใช้งานวงป้องกันที่สมบูรณ์
…
หลังจากสวดมนต์เสร็จแล้ว ริชาร์ดก็กำลังจะกลับไปที่บ้าน แต่เขาก็พบชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำตอนที่เขาเพิ่งออกมาจากโบสถ์
ริชาร์ดหรี่ตาลง เขายิ้ม และคิ้วสีขาวของเขาก็สั่น “ฝัน? เจ้าคือใคร? เจ้าต้องการชักชวนข้าใช้ไหม”
ลูเซียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “ข้าอยากจะหารือเกี่ยวกับการแสดงความบริสุทธิ์ของศรัทธากับพระเจ้าของเจ้า”
ริชาร์ดตะลึง
นักเวทและขุนนางหลายคนเคยพูดคุยกับเขามาก่อน แต่ไม่มีใครเคยสนทนาเกี่ยวกับหลักคำสอนกับเขา
