บทที่ 536 การวิเคราะห์
ในขณะที่ร่ายเวทมนตร์นั้น พรีมัสก็รู้สึกได้ถึงคลื่นเวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างไม่อาจบรรยายได้ปรากฏออกมา ทันใดนั้นใบหน้าที่เป็นภาพลวงตาก็ปรากฏขึ้นในความมืดของพรมแดนอำนาจจิตสีเขียว และสีเหลืองรอบตัวเขา จากนั้นก็พุ่งเข้าหาเขาด้วยร่างที่เลือนลาง และพร่ามัวโดยที่ร่างกายหลักไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย!
“เวทมนตร์ในตำนาน?”
พรีมัสไม่อาจประหลาดใจได้มากไปกว่านี้แล้ว แต่เขาก็แทบจะไม่รู้สึกถึงความมุ่งร้ายจากวิญญาณที่ไม่สมบูรณ์พวกนี้ วิญญาณพวกนี้ไม่สนใจการป้องกันจากพิษและคำสาปแช่ง พวกนี้คืบคลานเข้าไปในร่างกายของเขา เข้าไปในจมูกของเขา และออกจากปากของเขา ก่อนที่จะไหลกลับเข้าไปในดวงตาของเขา นี่เป็นการสร้างการหมุนเวียนอย่างแปลกประหลาดเรากลับมีลูกบอลขนาดใหญ่
แววตาของเขาหายไปเผยให้เห็นสีขาวซีดที่หมองคล้ำ ร่างกายของพรีมัสมีจิตวิญญาณมากเกินไปจนร่างกายขยายตัวเล็กน้อย เขายืนนิ่งตะลึงงันอย่างไร้ศรัทธาเหมือนรูปปั้น และพรมแดนอำนาจจิตกึ่งภาพมายาของเขาก็หายไปทันที
เวทมนตร์ที่ยากจะเข้าใจดูเหมือนไม่ได้ท่องคาถาร่ายเวทมนตร์ และบ่อน้ำเวทมนตร์ที่มีอำนาจเหลือล้นก็ทำให้ดยุกเจมส์ ดยุกรัสเซล และคนอื่น ๆ ที่มองไม่เห็นการต่อสู้ของทั้งคู่รู้สึกทั้งประหลาดใจและดีใจ หากสิ่งที่พวกเขาได้ยิน และสัมผัสได้นั้นถูกต้อง นั่นคือเวทมนตร์ในตำนาน! ผู้มีพลังชั้นตำนานคนไหนของสภาเวทมนตร์กันแน่ที่มาช่วยพวกเขา?
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ในที่สุดพวกเขาก็รอด!
ดังนั้น พวกเขาจึงเอนเอียงไปทางสภาเวทมนตร์มากกว่า
หลังจากเปิดใช้งานแหวนคอนกัส และจำกัดพรีมัสด้วย ‘เวทจองจำวิญญาณ’ ลูเซียนก็รู้สึกได้ทันทีว่าพลังวิญญาณของเขาแห้งเหือดลง และศีรษะของเขาก็เจ็บปวดอย่างมาก พลังคำสาปที่เกือบจะหายไปแล้วก็กลับมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ‘ต้นกำเนิด’ แหวนมงกุฎแห่งโฮล์มที่มือขวาของเขาได้ใช้พลังที่เขาเก็บสำรองไว้ฟื้นฟูพลังวิญญาณให้เขา
ลูเซียนแผ่พลังวิญญาณออกมา และหยิบขวด ‘ลำนำน้ำ’ ออกมาจากถุงเก็บของของเขา
โดยไม่มีคลื่นเวทมนตร์ใดๆ ‘ลำนำน้ำ’ ก็ลอยขึ้น และเปิดจุกขวดออกไป และเทลงในปากของลูเซียน
ข้อกำหนดประการหนึ่งสำหรับนักเวทที่จะก้าวไปสู่ตำแหน่งระดับสูง คือจิตวิญญาณ และพลังวิญญาณของพวกเขาต้องส่งผลโดยตรงต่อความเป็นจริง นั่นจึงเป็นสาเหตุที่คอนกัส และเทพอสูรลิชคนอื่นๆ พูด และร่ายเวทมนตร์ได้เมื่อพวกเขาไม่มีร่างกาย นี่คือสิทธิประโยชน์พื้นฐานที่ลูเซียนใช้ร่ายเวท
ในความเป็นจริงพลังของคำสาปแตกต่างจากยาพิษตรงที่ แม้จะตัดประสาทส่วนกลางก็ยังไม่สามารถหยุดพลังได้ ลูเซียนคิดที่จะแทงมือซ้ายของเขาเข้าที่คอโดยหลีกเลี่ยงกระดูกสันหลัง และเส้นประสาทส่วนกลาง และใช้ความสามารถในการลบล้างของมือเพื่อปิดกั้น และกำจัดพลังแห่งคำสาป แต่เขาก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้เมื่อเขาอยู่ในสภาวะ ‘มึนเมา’ และอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง และเส้นประสาทส่วนกลางทำให้บริเวณใต้คอของเขาไม่มีความรู้สึก
หากช้าอีกเพียงนิดเดียว สมองของเขาก็จะถูกทำลายเนื่องจากการขาดออกซิเจน จากนั้น ลูเซียนก็จะต้องเปลี่ยนไปใช้ร่างใหม่ ดังนั้นในช่วงเวลาที่พรีมัสเกิดอาการผิดปกติ ลูเซียนจึงรีบใช้ยาเพื่อฟื้นฟู
ลำนำน้ำไหลเข้าสู่ลำคอของเขา สีใสของน้ำยาเปล่งออกมา และทำให้บาดแผลหายไป
เนื่องจากกระดูกสันหลังไม่หักทั้งหมด และเส้นประสาทส่วนกลางยังไม่ถูกทำลาย แผลจึงรักษาได้ง่ายกว่า แขนและขาที่หัก ตัวอย่างเช่น เวอร์ดี้ ลูกพี่ลูกน้องของนาตาชาที่ถูกนางปาดคอไปก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังไม่ตายและยังคงฟื้นตัวอย่างช้าๆ
จากนั้นลูเซียนร่าย ‘พลังลบล้างคำสาป’ ซึ่งเป็นเวทมนตร์ระดับสี่ เพื่อลบล้างพลังที่เหลืออยู่ของคำสาป
หลังจากที่บาดแผลของเขาหายดีแล้ว ลูเซียนก็รีบหยิบ ‘ลำนำน้ำ’ ออกมาอีกขวด เขาจับนาตาชาที่ยังยืนอยู่แล้วเทยาลงในปากของนาง และรักษาด้วย ‘การพิษทำให้เป็นกลาง’ และเวทมนตร์อื่นๆ อีกทั้งเขายังเพิ่มผลของการกรองอากาศให้กับตัวเอง
เมื่อเห็นว่าไม่มีอันตรายอะไรแล้ว และลูเซียนก็ปลอดภัย นาตาชาพลันรู้สึกโล่งใจ และเริ่มหมดแรง ในที่สุดอำนาจจิตของนางก็ถูกทำลายลงด้วย ‘จุมพิตหม่นหมอง’ และทรุดตัวลงในอ้อมแขนของเขา
เมื่อคนหนึ่งโดน ‘เวทจองจำวิญญาณ’ วิญญาณของพวกเขาจะถูกขังตลอดไปจนกว่าจะถูกปลดปล่อยด้วยเวทมนตร์เดียวกัน
ถึงแม้ว่าผลของเวทมนตร์จะหายไป แต่ถ้าใช้เวลานานเกินไปวิญญาณก็จะกลายเป็นผุยผง
คำสาปสีดำบนบาดแผลของนางได้รับการรักษาด้วยพลังโลหิตของตัวเอง ในไม่ช้าพิษสีเขียว และสีเหลืองก็สลายไปด้วยเวทมนตร์ และด้วยน้ำยาของลูเซียนก็ทำให้บาดแผลและร่องรอยที่น่ากลัวต่างๆ เริ่มสมานตัว
แม้ว่า ‘จุมพิตหม่นหมอง’ จะไม่สามารถบรรเทาได้ด้วย ‘การพิษทำให้เป็นกลาง’ และ ‘ลำนำน้ำ’ แต่บาดแผลภายนอกของนาตาชาก็หายเป็นปกติ นางไม่ได้อยู่ในอาการสาหัสอีกต่อไป
“ข้าจะรวบรวมอำนาจจิต และเปิดใช้งานเข็มขัดสุขภาพ เจ้าไปช่วยป้าคามิล ดยุกเจมส์ และดยุกรัสเซลก่อน” นาตาชายังคงอ่อนแอมากเนื่องจากสูญเสียเลือดและ จุมพิตหม่นหมอง
สมมติว่าหลังจากที่นางรวบรวมอำนาจจิตด้วยพลังโลหิตซึ่งทำให้นางแข็งแกร่งขึ้นเมื่อได้รับบาดเจ็บ วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือเจาะเข้าไปในแกนหมุนของเข็มขัดสุขภาพ และใช้เข็มขัดเพื่อกำจัดพิษ แต่ถ้าลูเซียนผู้เป็นเจ้าของเข็มขัดสุขภาพตกอยู่ในอันตราย และไม่สามารถทำให้เข็มขัดแสดงตัวออกมาได้ นางก็จะต้องต่อสู้โดยไม่มีเข็มขัด และจุมพิตหม่นหมองก็จะยังไม่ได้รับการปลดปล่อย
“ได้เลย” ลูเซียนวางแผนที่จะปลุกเจมส์ ซึ่งเป็นอัศวินทองคำให้ตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะมีศัตรูเข้ามาอีก
ดังนั้น ลูเซียนจึงอุ้มนาตาชาไปที่กำแพง และปล่อยให้นางรวบรวมอำนาจจิตทีละน้อย ถึงตอนนั้นตราบใดที่นางตั้งใจจะใช้เข็มขัดสุขภาพ เขาก็จะรู้สึก และสามารถให้คำแนะนำได้
ขณะที่เขาเดินไปที่ดยุกเจมส์ ลูเซียนก็เห็นว่าดวงตาของเขายังคงสดใสอยู่ ดูเหมือนว่าด้วยอำนาจของอัศวินระดับเก้าจะลดผลของ ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ลง แม้ว่าจะไม่ได้รับความช่วยเหลือ แต่เขาก็จะค่อยๆ ฟื้นตัวหลังจาก จุมพิตหม่นหมอง ถูกกระตุ้นให้ใช้งานมากที่สุด
หลังจากผ่านไปสิบวินาที เพื่อให้มั่นใจว่าพลังวิญญาณของเขาดีพอที่เขาจะใช้คทาแห่งตะวัน ในที่สุดลูเซียนก็ใช้เวทมนตร์เพื่อยับยั้งจุมพิตหม่นหมอง ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องเตรียมพร้อมสำหรับทุกคนแต่ นาตาชาเป็นสายลับ
ดยุกเจมส์ฟื้นคืนสติมานิดหน่อย แต่เขายังไม่สามารถรวบรวมอำนาจจิตของเขาได้ เขาจึงพูดว่า “ช่วยข้าเปิดใช้งานแหวนที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของข้าด้วย”
ที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของเขามีแหวนสีฟ้าสดใส ซึ่งตามความรู้สึกของลูเซียนนั้น แหวนนี้มีผลในการต้านทานพิษ อย่างไรก็ตาม ‘จุมพิตหม่นหมอง’ มีพลังสูงกว่าปกติ เขาจำเป็นต้องเปิดใช้งานเพื่อบรรเทาพิษ
การเปิดใช้งานอุปกรณ์เวทมนตร์เป็นสิ่งพิเศษของลูเซียน ในไม่ช้าวงแหวนก็เริ่มเปล่งแสงเป็นชั้นๆ
จากนั้นแสงสีใสก็เข้ามาในร่างของดยุกเจมส์ และไปละลายจุมพิตหม่นหมอง หลังจากได้รับความช่วยเหลือ ดยุกเจมส์ก็คำราม และกดอากาศสีเขียว และสีคล้ำออกจากผิวหนังของเขา
เขากำจัดจุมพิตหม่นหมองด้วยความพลังของอัศวินทองคำระดับเก้า
ดยุกเจมส์เดินกลับมาดูแย่มากราวกับว่าทั้งครอบครัวของเขาเสียชีวิต สำหรับคืนทองระดับเก้าความแข็งแกร่งของตัวเองเป็นมาตรการความปลอดภัยที่ดีที่สุดสำหรับเขา เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าวันนี้เขาเกือบจะถูกดักฆ่า
ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ straightened ขึ้น “หนึ่งในปรมาจารย์ไม่มาเหรอ”
เขาคิดว่าคนที่ช่วยชีวิตได้ร่ายเวทมนตร์ระดับตำนานออกมาแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเคลื่อนไหวยกเว้นลูเซียน
ลูเซียนยิ้ม “นายท่าน ช่วยคนอื่นก่อนเถอะ”
เจมส์มองลูเซียนด้วยความประหลาดใจ และสงสัย หรืออาจจะเป็นเขา? เมื่อไหร่กันที่เขาเข้าสู่วงแหวนที่แปด และมีอุปกรณ์ระดับตำนานตั้งแต่เมื่อไหร่?
เรื่องนี้ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่าพวกเขาถูกลอบสังหารเสียอีก!
อย่างไรก็ตาม เขาก็ปกปิดความสงสัย และความประหลาดใจได้ในไม่ช้า และกัดฟันของเขา “ปีศาจพิษ… สภามืด… ลูเซียนหลังจากที่เจ้า ‘ซักถาม’ พรีมัสเสร็จแล้ว เจ้าต้องส่งเขาให้กับข้า ข้าจะทำให้เขาเสียใจที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้”
ความกลัวตาย และความโกรธ ทั้งสองคือความรู้สึกที่เกิดขึ้น
“นายท่าน ท่านรู้สึกว่า ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ยังอยู่ในอากาศหรือไม่” ลูเซียนที่ถูกล้อมรอบด้วย ‘เวทกรองอากาศ’ ซึ่งเป็นเวทมนตร์ที่ใช้ปิดกั้นคำสาป และพิษในอากาศชั่วคราว แต่สิ่งที่แปลกคือดยุกเจมส์ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากจุมพิตหม่นหมองอีกต่อไปแล้ว
ดยุกเจมส์ก็อยากรู้เช่นกัน เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็มองไปที่พรีมัสและพูดว่า “พิษและคำสาปเหล่านี้น่าจะเกี่ยวข้องกับเขา ตอนนี้เขาถูกขังอยู่ในกรงพิษ และคำสาประดับสูงเช่นนี้ไม่สามารถคงอยู่ได้หลังจากที่เขาสูญเสียการควบคุม”
ลูเซียนเลิกคิ้ว หลังจากที่เขาล้างพิษศีรษะก็ปลอดโปร่งอีกครั้ง เมื่อแน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็สูดอากาศ และเดินไปรอบๆ คามิล รัสเซล เฮนสัน และเดวิดก่อนที่เขาจะกลับไปหาดยุคเจมส์ และพูดอย่างจริงจังว่า “นายท่าน ท่านคิดว่าสิ่งนี้สร้างโดยสภามืดหรือเปล่า และเขาเป็น ‘ปีศาจพิษ’ หรือไม่?”
“เขาไม่ใช่เหรอ?” ดยุกเจมส์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เตรียมตัวไว้ ในท้ายที่สุดพรีมัสก็เป็นคนที่พูดทุกอย่าง แต่ในฐานะฆาตกรคำพูดของเขาไม่น่าเชื่อ
ความสนใจของลูเซียนมุ่งไปที่นาตาชา เขาพูดด้วยความโกรธว่า “ดยุคเจมส์ ถ้าอัศวินระดับทองคำอย่างท่านยังสามารถถูกวางยาพิษได้อย่างง่ายดาย ‘พรีมัส’ คนนี้ก็น่าจะประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่นี้ก็ไม่เป็นความจริง”
“เราใช้เวลาหลายนาทีจากห้องโถงไปถึงสวน มีลม ดวงอาทิตย์ และการป้องกันของวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ ข้านึกไม่ออกว่ากลิ่นหอมอะไรจะติดตามเรามาถึงที่แห่งนี้ได้ และท้ายที่สุดเสื้อผ้าของพวกเราก็เป็นของอุปกรณ์เวทมนตร์ทั้งหมด เราน่าจะรู้สึกได้ว่ากลิ่นหอมมีฉุนผิดปกติใช่หรือไม่? ดังนั้น พรีมัสจึงโกหกว่าเขาวางยาเราอย่างไรละ!”
“แต่ข้าได้กลิ่นน้ำหอมที่นี่ และมันก็กลายเป็นคำสาป” ดยุกเจมส์หยุดช่วยเหลือรัสเซลชั่วคราว
ลูเซียนไม่ได้ตอบกลับ แต่พูดต่อว่า “ถ้ากลิ่นหอมจะกลายเป็น ‘จุมพิตหม่นหมองระดับเก้า’ ทันทีที่สัมผัสกับไวน์ อย่างที่พรีมัสกล่าวไว้ว่าจะไม่เกิด ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ขึ้นทันทีที่เราเข้าไปในห้อง? แต่ทำไมเราตรวจไม่พบอะไรเลย”
“ถ้าข้าเป็นผู้ตรวจสอบเพียงคนเดียว ‘จุมพิตหม่นหมอง’ อาจจะตรวจสอบไม่พบและเบี่ยงเบนความสนใจของข้าไป แต่ท่านก็ตรวจไม่พบเช่นกัน แม้ว่าท่านจะเป็นอัศวินระดับทองคำ แต่ดยุกเจมส์นี้มันค่อนข้างแปลก”
ดยุกเจมส์หรี่ตาลง “เจ้าสงสัยข้า ใช่หรือเปล่า?”
“ถ้าท่านสบายดีก็มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งซึ่งก็คือ ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ถูกสร้างขึ้นหลังจากการตรวจสอบของเรา นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะหลอกล่ออัศวินทองคำและพ่อมดระดับสูง” ลูเซียนมองไปที่ดยุกเจมส์
“พรีมัสอ้างว่า ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ระดับเก้าเป็นการผสมผสานกัน นั่นน่าจะจริง จากนั้นเราสามารถสรุปได้ง่ายๆ ก็คือกลิ่นหอมภายนอกนั้นมีไว้เพื่อสร้างความสับสนให้กับความรู้สึกของเรา และทำให้เรารู้สึกไม่มั่นใจเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมในห้อง แต่ในทางกลับกันอาชญากรตัวจริงก็ได้ปล่อย ‘กลิ่นที่แท้จริง’ หลังจากที่เราตรวจสอบไวน์ และห้องเพื่อสร้าง ‘จุมพิตหม่นหมอง’”
“นอกจากนี้ยาพิษ และคำสาปในระดับดังกล่าวต้องเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพลังโลหิตของพรีมัส ของพวกนี้ไม่สามารถคงอยู่ได้ถ้าไม่ได้ถูกเก็บรักษาในอุปกรณ์เวทมนตร์ เขาจะคำนวณเวลาได้อย่างไรถ้าเขาไม่รู้ว่าเราจะเข้ามาในห้องเมื่อไหร่”
“การลอบสังหารอัศวินทองคำ นักเวทระดับสูง และอัศวินอาภาสามคนเป็นเรื่องง่ายได้อย่างไร?”
เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของลูเซียน ดยุกเจมส์ก็สูดดม และระบุกลิ่นในอากาศ จากนั้นใบหน้าของเขาแสดงความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมได้ออกมาจากใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็เดินไปหาดยุกและเตะเข้าที่เอว
สิ้นเสียง ขวดแก้วขนาดเท่าเล็บมือก็กลิ้งออกมา
ขวดถูกเปิดออกส่งกลิ่นหอมหวานและมัวเมา
“ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้” ความต้องการของดยุกเจมส์คือดึงความสนใจของนาตาชา
ลูเซียนยังคงเงียบ แม้ว่าเขาจะสับสน เขาเคยเป็นเป้าหมายของการลอบสังหารมาก่อน เขาค่อนข้างรอบคอบถ้าเกี่ยวกับความปลอดภัยของเขา เขากล้าพอที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงโดยไม่มีหน้ากากจำแลงด้วยเหตุผลหลายประการ ประการแรกเขาเชื่อว่าศาสนจักรจะไม่ส่งผู้พิทักษ์ราตรีมาสังหารเขาในงานเลี้ยงที่พวกเสรีนิยมจัดขึ้น ซึ่งจะทำให้พวกเขามีความเอนเอียงไปที่สภาอย่างแน่นอน นอกจากนี้ยังจะทำให้ในหมู่พวกอนุรักษ์นิยมเสียขวัญ
ประการที่สอง ด้วยแหวนคอนกัส จึงทำให้เขาไม่กลัวนักฆ่าที่ต่ำกว่าตำนานมากนัก
ประการที่สาม ในกรณีของคนที่บ้าสุดขีด เขาได้ขอให้อัลเฟอร์ริส ‘คู่หู’ ของเขาปกป้องเขาอย่างลับๆ ด้วยความสามารถของเวทมนตร์ระดับที่เจ็ด และลักษณะที่เหมือนมังกร จึงไม่ใช่เรื่องยากที่อัลเฟอร์ริสจะหลอกผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ต่ำกว่าระดับตำนาน เขาต้องตรวจพบอัศวินระดับเก้าแปลกๆ ที่กำลังใกล้เข้ามา
แต่ลูเซียนมึนงงเกินไปซึ่งเป็นผลจากจุมพิตหม่นหมองเมื่อครู่ที่ผ่านมาทำให้เขาคิดถึงอัลเฟอร์ริส ตอนนี้เขาสบายดีแล้ว เขารู้สึกสับสนอย่างมาก
ถ้ารู้สึกว่าศัตรูแข็งแกร่งเกินไป อัลเฟอร์ริสก็น่าจะช่วยเขาได้ง่ายๆ หรือบอกให้เฟอร์นันโดทราบ
แต่มังกรคริสตัลตัวน้อยอยู่ที่ไหน?
หวังว่าทุกอย่างจะยังคงดีอยู่นะ…
