บทที่ 600 ความมืดก่อนรุ่งสาง
เมื่อเขามาถึงสำนักงานคณะกรรมการกิจการ ลูเซียนก็บังเอิญพบกันนอร์แมน ลูกศิษย์ของดักลาสที่เป็นหนึ่งในสมาชิก
“ท่านอีวานส์ ท่านคือสัจธรรมแห่งธาตุ…” นอร์แมนทักทายเขาตามกฎของสภา
ลูเซียนคลี่ยิ้ม “เรื่องนี้ไม่จำเป็น มันเสียเวลามากเกินไป เมื่อก่อนข้าก็แค่ให้เกียรติพวกเขาเมื่อเราเจอกันครั้งแรก”
“ท่านอีวานส์ มีอะไรอยากให้พวกเราช่วยไหม” นอร์แมนถาม “อันที่จริง ท่านไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเอง ท่านสามารถติดต่อสมาชิกคนใดคนหนึ่งก็ได้ในสำนักงานหรือขอให้เราไปที่ห้องสมุดของท่าน”
ลูเซียนชี้ไปที่ห้องประชุม “บางสิ่งบางอย่างสนทนาแบบตัวต่อตัวก็สามารถอธิบายได้ดีกว่า”
เมื่ออธิบายเกี่ยวกับการจัดการวิทยาลัยเวทมนตร์โฮลต์ ลูเซียนก็มองไปที่นอร์แมน และถามว่า “มีอะไรไม่เข้าใจหรือไม่?”
“นายท่าน นี่เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม ข้าไม่เคยเห็นวิธีการสอนแบบนี้มาก่อน เมื่อสำเร็จการศึกษาจากสำนักเวทมนตร์ ข้าจะสามารถประหยัดเวลาไปได้หนึ่งปี ถ้าข้ามีโอกาสเลือกหลักสูตรและอาจารย์ด้วยตัวเอง” นอร์แมนกล่าวยกย่อง แน่นอนว่าเขามีพรสวรรค์ที่น่าอัศจรรย์เพียงพอที่จะถูกเลือกโดยดักลาส
ลูเซียนขบคิดกับตัวเอง หากเขาเสนอวิธีการนี้ให้กับคนอื่น พวกเขาอาจคิดว่ามันจะทำลายบรรยากาศในสำนัก และทำลายความสัมพันธ์เดิมๆ ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ นั้นก็เหมือนกับสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เขาพบเมื่อตอนที่อยู่ในสำนักเวทมนตร์ดักลาส แต่นอร์แมนให้ข้อสังเกตที่สูงมากจากความประทับใจส่วนตัวของเขาโดยที่เขาแทบไม่ต้องวิเคราะห์ใดๆ
“นักเวทฝึกหัดส่วนใหญ่ยังเด็กมาก การเลือกด้วยตนเองหมายถึงการทำตามความต้องการของตัวเอง กลุ่มอายุที่แตกต่างกันอาจต้องใช้วิธีที่แตกต่างกัน แต่ก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดอย่างแน่นอนที่จะปล่อยให้พวกเขาทำในสิ่งที่ต้องการ” ลูเซียนลุกขึ้น “ระยะเวลาศึกษาของวิทยาลัยจะอยู่ที่สองปี พวกเขาสามารถขอสำเร็จการศึกษาล่วงหน้าหรือสมัครล่าช้าได้หนึ่งปี นี่คือรายละเอียดที่เจ้าจะต้องร่างออกมา”
“แน่นอน ข้าจะเรียกสมาชิก และพูดคุยกับพวกเขาเร็วๆ นี้” นอร์แมนได้บันทึกคำสั่งของลูเซียนไว้ในวงแหวนเวทแล้ว
เมื่อลูเซียนกำลังจะกลับ จอมเวทระดับกลางคนหนึ่งก็เดินเข้ามา “ท่านนอร์แมน ท่านแม่มดแห่งแดนน้ำแข็งได้ส่งศิลาบันทึกความลับมา นางขอให้คณะกรรมการเรียบเรียงลงในกระดาษ”
“ศิลาบันทึก?” นอร์แมนมองลูเซียนอย่างประหลาด มีอะไรอีกที่สภาสูงสุดต้องการให้พวกเขาทำ?
หลังจากแกสตันประดิษฐ์แผ่นเสียงเวทมนตร์ จอมเวทคนอื่นๆ ก็พัฒนาผลิตภัณฑ์ที่คล้ายคลึงกัน และศิลาบันทึกเป็นหนึ่งในนั้น มันง่าย และสะดวกกว่าในอดีตมาก
“เป็นการอภิปรายระหว่างการประชุม” ลูเซียนหยุดเดิน และตัดสินใจที่จะจับตามองนอร์แมน แม้ว่าเขาจะแน่ใจว่าการสนทนาจะไม่ส่งผลให้เกิดแผ่นดินไหวในโลกแห่งปัญญาของนักเวทตามตรรกะ และคำทำนาย แต่เขาก็ยังต้องอนุมานว่าคนอื่นยอมรับได้จากปฏิกิริยาที่นอร์แมนมีหลังจากได้ยินการบันทึก เพื่อที่เขาจะได้รู้วิธีเผยแพร่บทความของเขา
เมื่อเห็นว่าลูเซียนนั่งลงอีกครั้ง นอร์แมนก็คิดว่าเขาต้องมีคำแนะนำอื่นๆ เกี่ยวกับเนื้อหาในศิลาบันทึก ดังนั้นเขาจึงบอกใบ้ให้จอมเวทระดับกลางออกไปก่อน และเขาก็เปิดใช้งานศิลาบันทึกเสียงหลังจากเปิดวงเวทปิดกั้นเสียงในห้องประชุม
“ยังไม่มีการทดลองใดที่ยืนยันลักษณะคลื่นของอิเล็กตรอนได้…” เสียงที่ชัดเจน และเย็นชาของแฮททาเวย์ดังขึ้น
นอร์แมนรู้ทันทีว่ามันเกี่ยวกับอะไร พวกเขาต้องหารือเกี่ยวกับบทความของเดียป และคำพูดของท่านอีวานส์
เมื่อการโต้เถียงดำเนินต่อไป นอร์แมนก็มีสมาธิมากขึ้น มีจอมเวทส่วนน้อยที่แสดงความคิดเห็น ตัวอย่างเช่น ถ้าอนุภาคเป็นคลื่น ทำไมมนุษย์ถึงไม่เป็นคลื่นในเมื่อพวกมันถูกสร้างขึ้นจากอนุภาค? เขายังเห็นด้วยกับทฤษฎีของแฮททาเวย์ที่ว่าการสั่นสะเทือนของอนุภาคแบบพิเศษแสดงให้เห็นถึงลักษณะของคลื่น
เมื่อโอลิเวอร์ถามความเห็นของลูเซียน นอร์แมนก็เหลือบมองลูเซียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายๆ โดยที่ยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาถามว่า ‘คลื่นคืออะไร’ และ ‘อนุภาคคืออะไร’
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ลูเซียนอธิบายความคิดของเขาด้วยคำพูดที่ว่า ‘ความรู้สึกคนตาบอดกับมังกร’ นอร์แมนก็เคร่งเครียดมากขึ้นกว่าเดิม ราวกับว่าเขากำลังพิจารณาปัญหาที่ซับซ้อนที่สุด เขาพึมพำกับตัวเองว่า “ค้างคาว กิ้งก่า คลื่น และอนุภาค… นี่เป็นมุมมองที่ไม่เคยมีมาก่อน…”
การบันทึกหยุดลงก่อนที่เฟอร์นันโดจะพูด นอร์แมนยังคงครุ่นคิดอยู่ลึกๆ ราวกับว่าเขาพยายามที่จะเข้าใจความคิดของลูเซียน
จากนั้นไม่นาน แล้วก็กล่าวด้วยความยินดีครึ่งหนึ่งข่มขืนอีกครึ่งหนึ่ง “ท่านอีวานส์ ต้องขอบคุณสำหรับมุมมองของท่าน และคำอุปมาที่เข้าใจง่าย แม้ว่าอิเล็กตรอนจะถูกพิสูจน์ว่าเป็นคลื่นในอนาคตก็ตาม จากนี้ข้าก็ไม่ต้องกังวลว่าโลกแห่งปัญญาของข้าจะล่มสลาย”
จากนั้นเขาก็พูดถึงความเข้าใจของตัวเองโดยขอความเห็นจากลูเซียน “…เราสามารถพิจารณาได้ว่านี้เป็นสิ่งที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน เราไม่สามารถกำหนดได้ด้วยคุณสมบัติบางอย่าง แต่สามารถอธิบายได้ในบางช่วงเท่านั้น กลางวันไม่ใช่กลางคืน แต่ท้องฟ้าสามารถทำงานได้ในสองสถานะนั่นคือกลางวัน และกลางคืน เวลาในการสังเกตที่แตกต่างกันส่งผลให้มีลักษณะที่แตกต่างกัน”
มันง่ายกว่าการยอมรับตรงๆ ว่าอนุภาคเป็นคลื่น นักเวทมักจะเคารพในสิ่งที่ไม่รู้จัก พวกเขาอธิบายจากการทดลองของพวกเขาเท่านั้น
ตามธรรมชาติแล้ว ลูเซียนไม่สามารถพูดได้ว่า ‘ท้องฟ้า’ เป็นสภาวะซ้อนทับของ ‘กลางวัน’ และ ‘กลางคืน’ เมื่อเห็นว่านอร์แมนยอมรับได้ค่อนข้างดี เขาจึงลุกขึ้น และพูดว่า “นี่คือการอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาบางอย่างในปัจจุบัน จุดประสงค์หลักคือขอให้เหล่าจอมเวทเปิดใจเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่รู้จัก พวกเขาจะต้องไม่อ้างอิงแนวคิดก่อนหน้านี้อย่างสุ่มสี่สุ่มห้ามิฉะนั้นพวกเขาจะไม่เห็นภาพรวม”
“การศึกษาอาร์คานามีความสำคัญ แต่วิธีการศึกษาอาร์คานาก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน!” นอร์แมนกล่าวด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ลูเซียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม นั่นเป็นวิธีที่เราสังเกต และจัดการกับปัญหาและทัศนคติการอย่างแท้จริง
เมื่อเห็นว่าลูเซียนกำลังจะจากไป นอร์แมนก็เดินนำเขาไปที่ประตู และพูดอย่างเศร้าๆ ว่า “ปัญหาในการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยจะแก้ไขได้ก็ต่อเมื่ออิเล็กตรอนถูกมองว่าเป็นคลื่น? นั้นทำให้ข้ารู้สึกว่าการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยได้มาถึงช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดแล้ว แทบไม่มีความหวังใดๆ เลย เพียงแค่รุ่งอรุณที่สามารถมองเห็นได้นั้นก็ไม่สามารถยอมรับได้ภายใต้ระบบ”
การมีอยู่ของวัตถุเป็นของจริง แม้แต่นอร์แมนนักจอมเวทที่มีความเอนเอียงไปทางทฤษฎีคลื่นมากที่สุดก็ยังพบว่าเขายังไม่สามารถยอมรับแนวคิดเรื่องคลื่นได้มากไปกว่านี้ เขารู้สึกหมดหนทาง และผิดหวังกับสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย
“เจ้าลืมอีกแล้ว มันเป็นเพียงวัตถุลึกลับที่แสดงลักษณะของคลื่น” ลูเซียนกล่าวอำลาเขา เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเปลี่ยนความคิดในชั่วข้ามคืน
หลังจากเห็นลูเซียนออกไป นอร์แมนก็ลูบแก้มของเขา “พวกเขารู้สึกเหมือนจริงมาก ข้าคิดว่ามันยากที่จะเชื่อว่านี้คือคลื่น…”
…
ในฐานะประธานของ ‘องค์กรเจตจำนงแห่งธาตุ’ ไม่ช้ามอร์ริสก็ได้รับบทความฮิวริสติกหลังจากเผยแพร่ เมื่อเปิดดูเขาก็ยิ้มเย้ยหยันตัวเอง “ด้านหนึ่งก็การเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย และอีกด้านหนึ่งก็อิเล็กตรอนเป็นคลื่น นี่เป็นทางเลือกที่ยากจริงๆ”
“อาจารย์ นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่ท่านพูดแบบเดียวกันนี้ในช่วงหนึ่งชั่วโมงที่ข้าพูดคุยกับท่าน” ฟลอเรนเซียกล่าวบ่นนิดหน่อย “ทำไมท่านถึงกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้? เพียงเพราะมันสามารถอธิบายได้จากมุมมองของคลื่นก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่สามารถอธิบายได้จากมุมมองของอนุภาค แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ท่านควรทุ่มเทความสนใจให้กับการวิจัยของท่านมากขึ้นดีกว่า แต่ท่านฟังดูลังเลน้อยกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้น่ะ”
นางเป็นหนึ่งสมาชิกของคณะกรรมการกิจการซึ่งสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้ดีกว่าการค้นคว้า
มอร์ริสยิ้ม “เจ้าดูกระตือรือร้นมาก ลูเซียนอธิบายอิเล็กตรอนจากมุมมองใหม่ เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้แม้ว่าพวกมันจะทำตัวเป็นคลื่นก็ตาม”
“เป็นอย่างนั้นหรือ?” ฟลอเรนเซียขอบทความและอ่านอย่างละเอียด สุดท้ายแล้วนางก็ยิ้ม และกล่าวว่า “การสนทนาในช่วงแรกนั้นเข้มข้นมาก แต่ลูเซียนมีวิธีคิดที่พิเศษกว่า นั่นต้องเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสำเร็จในการปฏิวัติมากมาย… ข้าไม่ค่อยได้เห็นใครทำให้คำถามง่ายขึ้นด้วยการอุปมาเพียงคำเดียว”
“บางที นี่อาจเป็นลักษณะที่แท้จริงของความเป็นคู่ของอนุภาคคลื่น” มอร์ริสถอนหายใจ “แต่เมื่อพิจารณาจากความหมายของลูเซียน เขาก็มีแนวโน้มที่จะแก้ไขปัญหาในการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยด้วยคลื่นเช่นกัน”
“รากฐานที่สำคัญขององค์ประกอบ และรหัสพื้นฐานในการอธิบายอนุภาคต้องแก้ไขปัญหาด้วยคลื่น ประชดอะไรกัน” ฟลอเรนเซียหัวเราะเบาๆ แต่ดูค่อนข้างมืดมน
มอร์ริสลุกขึ้น และเดินไปที่หน้าต่าง เมื่อมองไปที่ท้องฟ้าสีเทาด้วยความหดหู่ และหิมะที่ปกคลุมปิดกั้นการมองเห็นของเขา เขาตั้งข้อสังเกตว่า “การเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยต้องกำลังประสบกับสภาพอากาศเช่นนี้อย่างแน่นอน มีเกล็ดหิมะขนาดใหญ่อยู่ทุกทิศทาง และไม่มีใครเห็นทางออก เราสามารถคลำทางได้ในขณะที่เราก้าวไปข้างหน้า แม้แต่สิ่งที่ยอมรับไม่ได้ และไม่สามารถต่อรองได้ในอดีตก็ยังต้องคว้าเอาไว้ตราบเท่าที่มันแสดงถึงทางออก”
“นี่เป็นเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับลูเซียนเช่นเดียวกับธาตุอื่นๆ ทั้งหมดในด้านขององค์ประกอบ และการเล่นแร่แปรธาตุ เราเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ติดกับดักที่ต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะหลุดพ้นจากการถูกล้อม และมองเห็นรุ่งอรุณอีกครั้ง”
ฟลอเรนเซียก็เดินไปที่หน้าต่าง และถอนหายใจ “ข้าหวังว่าความสับสน ความหดหู่ ความหนาวเย็น และการสูญเสียจะจบลงโดยเร็วที่สุดเพื่อที่เราจะได้ผ่านคืนที่มืดมิด และไปถึงรุ่งอรุณที่ทุกสิ่งถูกย้อมเป็นสีแดงจากดวงอาทิตย์”
“ความมืดก่อนรุ่งสางนั้นลึกล้ำที่สุดและขุ่นมั่วที่สุด” มอร์ริสสังเกต นอกจากนี้ก็ยังเป็นอุปสรรคสุดท้ายก่อนที่โลกแห่งปัญญาของเขาจะปิดผนึกลงครึ่งหนึ่ง
…
ราเวนติ, แกสตัน, ล็อกลินน์, มาร์คัส และจอมเวทระดับสูงคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนกันไม่มากก็น้อยเมื่อพวกเขาอ่านบทความฮิวริสติก ในอีกแง่หนึ่งตัวอย่างของลูเซียนก็ทำให้พวกเขาเปิดใจต่ออนุภาคแลกเปลี่ยนแนวความคิดมากขึ้น ในทางกลับกัน พวกเขาทุกคนก็รู้สึกผิดหวังกับการติดอยู่ที่คอขวดของการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย
พวกเขากำลังจะขอการสนับสนุนทฤษฎีคลื่นหลังจากที่ความพยายามของพวกเขาในการพิสูจน์อนุภาคแล้วว่าไร้ประโยชน์ใช่หรือไม่?
หากแม้แต่คลื่นก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมดได้ แสดงว่ารูปแบบการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยนั้นผิดไปตั้งแต่ต้นใช่หรือไม่?
ในโลกแห่งความมืดอันบริสุทธิ์ที่ไม่รู้จัก การเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยดูเหมือนจะมาถึงทางแยกที่จะตัดสินชะตาชีวิตของตัวมันเอง!
“บางที เราอาจกำลังเข้าใกล้ความสำเร็จแล้ว ยกเว้นว่ามีเพียงวิธีเดียวที่ถูกต้องท่ามกลางความมืดรอบตัวเรา หากเราเดินไปในทางที่ถูกต้อง เราก็จะก้าวเข้าสู่บัลลังก์แห่งเวทมนตร์ และอาร์คานาหลังจากเชี่ยวชาญในความลึกลับของสสารไปหนึ่งขั้น แต่ถ้าเราไปผิดทาง เราจะตกลงไปในเหวลึกและแหลกสลายเป็นชิ้นๆ” เมื่อมองไปที่พายุหิมะที่อยู่นอกหน้าต่าง ราเวนติก็รู้สึกได้ว่าช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยมาถึงแล้ว มันจะขึ้น และส่องสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ หรือจะตกลงมาเหมือนดวงจันทร์ และปล่อยให้ความมืดเข้ามาครอบคลุมโลกอีกครั้ง?
…
ในตอนกลางคืน ลูเซียนกลับเข้ามาในห้องสมุดอีกครั้ง และนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นเขาก็นำข้อมูลการทดลองมากมายออกมา
แผนการไม่สามารถติดตามการเปลี่ยนแปลงได้ ลูเซียนส่ายศีรษะ และหยิบปากกาขึ้นมาเริ่มเขียน: กลศาสตร์ควอนตัม
นอกหน้าต่าง เกล็ดหิมะกำลังเต้นรำท่ามกลางความหนาวเหน็บและความมืดมิด
…………………………………
