บทที่ 606 งานแต่งงาน
วันที่ 10 เมษายน ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า และทุกอย่างได้รับแสงแดดอันอบอุ่นภายใต้สายลมอ่อนๆ สิ่งแวดล้อมเหล่านี้ทำให้พวกเขารู้สึกขี้เกียจเล็กน้อย
จัตุรัสด้านนอกของพระราชวังเนคโซล้อมรอบไปด้วยหน่วยอัศวินดาบแห่งสัจธรรมที่สวมชุดเกราะสีเงินเต็มยศ พวกเขากำลังเข้าปิดกั้นฝูงชนที่เข้ามารุมล้อม
“พวกเขาอยู่ที่นี่! พวกเขาอยู่ที่นี่!” ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มตะโกนก่อน แต่ทันใดนั้นฝูงชนก็เงียบลง และเพ่งสายตาไปที่ถนนที่ได้รับการปกป้องโดยกองอัศวินคำพิพากษา
เกวียนสีดำจำนวนมากที่ประดับด้วยสัญลักษณ์แห่งไฟของอาร์คานากำลังถูกม้าเกล็ดมังกรเงินลากเคลื่อนที่ไปยังจัตุรัสด้านนอกของพระราชวังเนคโซ
จากนั้นเหล่าสุภาพบุรุษ และสุภาพสตรีต่างก็ลงมาจากเกวียน พวกเขาสวมเสื้อผ้ายอดนิยมของโฮล์ม หากไม่มีเหรียญตราอาร์คานา และเหรียญตราเวทมนตร์บนหน้าอกพวกเขาที่จะทำให้ใครก็ตามเชื่อว่าพวกเขาเป็นนักเวทผู้ลึกลับ ก็คงจะทำให้ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นชนชั้นสูงผู้ที่นำแฟชั่น
“พวกเขางามมาก พวกนักเวทไม่เห็นจะตัวขาวซีดหรือผอมบางเหมือนที่ศาสนจักรอธิบายเลย พวกเขาก็เหมือนกับสุภาพสตรีคนอื่นๆ“ เด็กหนุ่มค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ
แม้ว่าจะมีนักเวท และนักเวทฝึกหัดมากมายในนครเรนทาโต แต่พวกเขาก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนของพวกเขาในที่สาธารณะเช่นนี้ ดังนั้นประชาชนส่วนใหญ่จึงไม่รู้ว่านักเวทหน้าตาเป็นอย่างไร ความคิดของพวกเขาที่ถูกศาสนจักรหล่อหลอม แต่ก็ค่อยๆ ถูกเสียงแห่งอาร์คานาบิดเบือน
เด็กสาวที่อยู่ใกล้ๆ เบิกตากว้างและพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง ข้าคิดเสมอว่านักเวทควรจะหน้าซีด ผอมแห้ง เหม็น และชอบผ่าศพตอนกลางคืน… ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าข้าคิดผิด”
เจ้าหน้าที่ข่าวกรองของสภาเวทมนตร์หัวเราะเยาะท่ามกลางฝูงชน ปฏิกิริยาของพวกเขาคือสิ่งที่สภาสูงสุดต้องการ งานแต่งงานของอีวานส์ถือเป็นโอกาสที่ดีในการแสดงภาพลักษณ์ใหม่ของเหล่านักเวท นั่นคือเหตุผลที่จอมเวทที่งดงามที่สุดได้รับเลือกให้เป็นองครักษ์ของอีวานส์ และนักเวทส่วนใหญ่ของหัตถ์ไร้ชีวาถูกขอให้อยู่ในเมืองไฮด์เลอร์ พวกเขาคาดหวังให้คนธรรมดาทุกคนเรียนรู้ว่านักเวทเป็นตัวแทนของอารยธรรม
“แต่ข้าเคยบอกแล้วว่าในอดีตนักเวทสาวนั้นมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนได้ดีเป็นพิเศษ…” ผู้ชายอีกคนพูดอย่างเสียใจ
ในขณะเดียวกัน เด็กสาวบางคนก็รู้สึกสมเพชเช่นกัน “ท่านไม่คิดว่ามันเจ๋งมากเหรอที่ผู้ชายหน้าซีด และหล่อเหลากำลังผ่าศพอย่างตั้งใจ? เหมือนท่านเฟลิเป…”
เกี่ยวกับเรื่องนี้ หน่วยสืบราชการลับได้แต่ส่ายศีรษะเท่านั้น เป็นเรื่องจริงที่ทุกคนมีรสนิยมที่แตกต่างกัน หลังจากที่พวกเขาได้รับการซึมซับให้เข้ากับภาพลักษณ์ใหม่ของนักเวทแล้ว ความลึกลับของนักเวทก็กลับมาอีกครั้ง
หลังจากที่นักเวททุกคนยืนเรียงอยู่บนพรมแดงทั้งสองข้างแล้ว ฝูงชนก็ตระหนักว่าพวกเขายังไม่เห็นลูเซียน อีวานส์ ดาวเด่นในวันนี้เลย
ในขณะที่พวกเขากำลังสับสน เสียงคำรามก็ดังก้องบนท้องฟ้าอย่างน่ากลัว จนทุกคนก็ต้องสั่นสะท้านต่อหน้าสิ่งมีชีวิตชั้นสูง
จากนั้นท้องฟ้าสีครามก็มืดลงเพราะมีปีกขนาดมหึมาคู่หนึ่งปรากฏขึ้น และมีเงาทาบทับลงมาที่ใจกลางของจัตุรัส
“มังกร!” ใครบางคนตะโกน
พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองหลวงของอาณาจักรที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ทำให้พวกเขารู้จักมังกรจากนิทานและรายการข่าวเท่านั้น
มังกรชูหัวที่น่ากลัวของมันอย่างภาคภูมิใจ เกล็ดของมันสะท้อนแสงแดดและเปล่งประกายเหมือนคริสตัล ทุกคนรู้สึกว่ามันช่างงดงาม!
หลังจากตกใจไปชั่วครู่ ก็มีคนชี้ไปที่ด้านหลังของมังกร “มีใครอยู่ตรงนั่น?”
“โอ้ ท่านอีวานส์ขี่มังกรแล้วเหรอ? เจ๋ง!”
ในขณะที่พวกเขากล่าวชื่นชมอยู่นั้น เด็กสาวที่ดูใจดีคนหนึ่งพูดด้วยเสียงเบาว่า “มังกรเป็นสัตว์ที่ฉลาด พวกมันจะรู้สึกอับอายหรือไม่? ถ้าถูกนินทา”
อัลเฟอร์ริสมองไปที่นาง และตัดสินใจว่าความอัปยศอดสูเช่นนี้ควรเกิดขึ้นให้บ่อยที่สุด มันน้ำลายไหลเมื่อนึกถึงทองคำแวววาวที่ ‘ยืมมา‘ โดยกำลังพิจารณาว่าควรเริ่มต้นธุรกิจ ‘อัศวินมังกร’ ในเวลาว่างหรือไม่
ที่ด้านหลังของมังกรคริสตัล ชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำบินลงมา และหยุดที่ด้านหน้าของพรมแดง ใบหน้าของเขาหล่อเหลา และนัยน์ตาของเขาช่างลึกและดำมืดเหมือนทะเลสาบที่กำลังดึงดูดวิญญาณ
“ตามความคาดหมายของนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม!”
“เขาเหมือนกับที่นิทานอธิบายเอาไว้เลย!”
…
เหล่าสุภาพบุรุษ และสุภาพสตรีต่างชมเชยด้วยความพึงพอใจ นี้มันสวยงามกว่าที่พวกเขาคิดไว้ซะอีก
ลูเซียนรีบเดินผ่านพรมเข้าไปในพระราชวังเนคโซ
เพลิงต้นกำเนิดที่ซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนพยักหน้าให้กับคริโทเนีย “แฮททาเวย์ วินสตัน และตำนานคนอื่นๆ อีกสองสามคนก็อยู่ที่นี่ เราจะรอโอกาสเมื่อพวกเขาได้รับการปกป้องจากแฮททาเวย์เท่านั้น”
หลังจากนั้นเขาก็เดินออกจากฝูงชน และหายตัวไป
คริโทเนียนั้นน่ากลัว เขารู้ถึงการเตรียมการของตำนานทั้งห้า และรู้ว่าโอกาสที่จะสำเร็จนั้นสูงมาก แต่ผู้ชายคนนั้นได้รับการเชื่อมต่อได้อย่างไร? ด้วยตัวเขาเอง หรือศาสนจักร?
เขาหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความสงสัย และจ้องมองไปที่พระราชวังเนคโซ เพราะตอนนี้เขาหันหลังกลับไม่ได้แล้ว
…
เมื่อผ่านเข้าไปในพระราชวัง ลูเซียนก็มาถึงห้องนอนของพระราชินี เขาประหลาดใจที่เห็นนาตาซาอยู่ในชุดแต่งงานสีขาว
ก่อนหน้านี้นางมักจะสวมชุดสีขาว หรือชุดอัศวิน แต่เสื้อผ้าเหล่านั้นเรียบง่ายเกินไป ผ้าลูกไม้สีซีด ชายกระโปรงหนานุ่ม และถุงมือบริสุทธิ์ทำให้นางดูเหมือนนางฟ้าผมม่วงที่กำลังเปล่งประกาย
“ข้างามไหม” นาตาซาหัวเราะเบาๆ เมื่อนางพูด ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ก็หายไป นางยังคงเป็นอัศวินที่เด็ดเดี่ยว
เมื่อเห็นว่า แกรนด์ดยุกแห่งออร์วาริต ท่านยายแฮททาเวย์ และท่านป้าคามิล กำลังจับตาดูเขาอยู่ ลูเซียนก็พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตัวสบายๆ เหมือนอย่างเคย เขาหน้าแดง และพูดว่า “เจ้างามมาก”
นาตาซาเลิกคิ้วด้วยความพึงพอใจ และมองไปที่แกรนด์ดยุกแห่งออร์วาริตด้วยความรู้สึกหลากหลาย “ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็ได้เห็นข้าแต่งงาน”
แกรนด์ดยุกตบมือนาตาซาด้วยความรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก “ในที่สุด ข้าก็ได้เห็นเจ้าในชุดแต่งงาน เจ้างามเหมือนแม่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะมีครอบครัวเป็นของตนเอง เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก”
“ข้าจะเป็นลูกสาวของท่านตลอดไป” นาตาซากระพริบตา และพูดด้วยรอยยิ้ม
แกรนด์ดยุกหันไปหาลูเซียน “เจ้าเป็นนักรบช่วยขจัดความกังวลของข้า ข้าหวังว่าในอนาคตเจ้าจะรัก และดูแลนางตลอดไป”
เนื่องจากนาตาซาเป็นพระราชินีจึงมีพิธีการคล้ายกับงานแต่งงานในพระราชวังเนคโซ ยกเว้นว่าหน้าที่ของบาทหลวงที่ถูกแทนที่โดยแกรนด์ดยุก มันจะเป็นเรื่องตลกเกินไปถ้าสภาสูงสุดปล่อยให้บาทหลวงของนักบุญสัจธรรมเป็นเจ้าภาพงานแต่งงาน
“ในนามของอาร์คานา และเวทมนตร์ ข้าจะทำ “ ลูเซียนกล่าวด้วยความจริงใจ
แกรนด์ดยุกแห่งออร์วาริตพูดกับนาตาซาอีกครั้ง “เจ้าจะกลายเป็นภรรยาของเขา ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจ และเดินไปกับเขาเสมอ”
“ในนามของราชินี และอัศวิน ข้าจะทำ” นาตาซาพยักหน้าอย่างหนักแน่นและประกาศว่าเป็นอัศวิน
แกรนด์ดยุกแห่งออร์วาริตยิ้ม และวางมือซ้ายของนาตาซาไว้ในมือของลูเซียน “ในนามของพ่อ ข้าพานางมาหาเจ้า และอวยพรให้ครอบครัวใหม่ของเจ้า”
ลูเซียนจับมือนาตาซาเคารพท่านพ่อ ท่านยายแฮททาเวย์ และท่านป้าคามิลของนาง จากนั้นก็ออกจากพระราชวังเนคโซพร้อมกัน
เมื่อผ่านพระราชวัง และสวน พวกเขาก็มาถึงประตูของพระราชวังเนคโซ
ชายคนนี้หล่อเหลา และแน่วแน่ ผู้หญิงก็สูงศักดิ์ และมีสง่าราศี อัศวินทั้งสองกลุ่ม และฝูงชนต่างก็เงียบลงเพื่อชื่นชมภาพคู่รักที่งดงาม
ลูเซียน และนาตาซายกมือไขว้กัน!
เสียงร้องดังขึ้นทันที:
“ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ!”
“ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน อีวานส์!”
บริเวณรอบๆ พระราชวังเนคโซเต็มไปด้วยเสียงแสดงความยินดี
…
ในช่วงเวลาต่อมา เพื่อความปลอดภัย ลูเซียนและนาตาซาไปที่ชานชาลาสำหรับรถไฟไอน้ำเวทมนตร์แทนที่จะขี่มังกรคริสตัลอีกครั้ง ภายใต้การคุ้มครองของแฮททาเวย์ วินสตัน และคนที่เหลืออยู่ในฝ่ายของแกรนด์ดยุกแห่งออร์วาริต และขุนนางคนอื่นๆ เพื่อรักษาความปลอดภัย
วู้! ‘เคลาส์‘ ก็เริ่มออกตัว ภายในตู้รถไฟที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ลูเซียน นาตาซา แฮททาเวย์ แกรนด์ดยุก และคามิลถูกทิ้งไว้ตามลำพัง วินสตัน และขุนนางคนอื่นๆ อยู่ดูขบวนคันอื่นๆ
“วงแหวนป้องกันที่ทรงพลังที่สุดถูกนำมาใช้ที่นี่” นาตาซาตื่นเต้นมาก ทั้งสำหรับงานแต่งงาน และสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
แฮททาเวย์ชอบที่จะอยู่เงียบๆ ทุกครั้งที่ทำได้ นางมองไปที่ลูเซียน
ลูเซียนคลี่ยิ้ม “ก็แค่วงแหวนที่เก้าเท่านั้นเอง ที่ยังไม่ดีเท่ากับการป้องกันของเมืองบนท้องฟ้าเลย”
“เป็นอย่างนั้นหรือ?” นาตาซามองไปรอบๆ และถามอย่างสงสัยเมื่อนางมีคำถาม
นครเรนทาโตอยู่ไม่ไกลจากอัลลิน รถไฟไอน้ำเวทมนตร์กำลังจะถึงครึ่งทางในไม่ช้า
นาตาซามองลูเซียนด้วยความสับสน พวกเขาสนิทกับอัลลินแล้ว ศัตรูยอมแพ้แล้วหรือไม่?
หลังจากที่พวกเขาไปถึงอัลลิน ลูเซียนจะไม่ถูกฆ่า แม้ว่าสมเด็จพระสันตะปาปาจะมาช่วยตัวเอง
ลูเซียนกำลังจะตอบ แต่ในขณะเดียวกันก็มีรอยแตกปรากฏขึ้นในตู้รถไฟ แสงสีดำ ขาวและเทาที่เยือกแข็งแผ่กระจายและระเบิดใส่แฮททาเวย์ แกรนด์ดยุก คามิล ลูเซียน และนาตาซา!
โลกแห่งวิญญาณแตกหรือ?
เหล่าสีมรณะทั้งหลายโหมกระหน่ำราวกับแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว รอยแยกขยายออกเร็วเกินไปจนทำให้ลูเซียน และนาตาซาไม่มีเวลาตอบสนอง
แฮททาเวย์ พาแกรนด์ดยุก และคามิลไปยังตู้รถไฟขบวนอื่นโดยไม่ลังเล เนื่องจากนางไม่มีเวลาหลบ และการโจมตีก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆ นางจึงถูกโจมตีไปด้วย
หลังจากนั้นไม่นาน ตู้รถไฟขบวนนี้ก็ว่างเปล่า และรอยแตกก็หายไปอย่างรวดเร็ว
ภายในโลกแห่งวิญญาณ วงเวทที่สลับซับซ้อนได้ถูกติดตั้งไว้ข้างรางรถไฟ ด้านบนของวงเวทมีผู้เชี่ยวชาญที่น่ากลัวสามคน
หนึ่งในนั้นคือมัมมี่ร่างสูงที่พันด้วยผ้าสีเหลืองพร้อมมงกุฎทองคำบนศีรษะ และอีกหนึ่งคือโครงกระดูกในชุดคลุมเวทมนตร์ และมีหินที่กำลังหมุนล้อมรอบบนศีรษะของเขา
ลูเซียนจำพวกเขาได้ทันทีที่เห็น:
“มัมมี่บรรพกาล! ราชันเทพอสูร-ลิช!”
“โลกแห่งวิญญาณมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่”
คนที่สามเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดูยิ้มแย้มแจ่มใส เขาคือเพลิงต้นกำเนิด!
เมื่อมองไปที่ลูเซียน นาตาซา และแฮททาเวย์ เขาก็หัวเราะเยาะออกมา “เจ้าลืมไปหรือเปล่าว่าโลกแห่งวิญญาณทับซ้อนกับโลกวัตถุหลัก? เราสามารถใช้เวทมนตร์เชื่อมต่อเข้าด้วยกันได้อย่างง่ายดาย!”
นาตาซารู้สึกว่าทุกอย่างรอบตัวช้าลง ไม่ใช้ นางรู้สึกว่า มัมมี่บรรพกาล ราชันเทพอสูร-ลิช และเพลิงต้นกำเนิดนั้นเร็วมากจนนางไม่สามารถจับภาพพวกเขาได้เลย ในระหว่างนั้น แม่น้ำระยิบระยับก็ตกลงมาจากท้องฟ้า และตกใส่นาง
นั้นคือเจ้าแห่งกาล คริโทเนีย!
เมื่อเห็นว่า มัมมี่บรรพกาล และราชันเทพอสูร-ลิช หยุดแฮททาเวย์ได้แล้ว เพลิงต้นกำเนิดจึงร่ายเวทใส่ ลูเซียนที่ถูกทำให้ช้าลง
จากนั้นดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นว่าลูเซียนสวมเสื้อคลุมสีดำ และผูกโบว์สีเดียวกันได้หยิบนาฬิกาพกสีเงินออกมา เข็มวินาทีสีดำกำลังเดิน อัญมณีที่มีสีแตกต่างกันกำลังแปล่งแสงระยิบระยับ สายโซ่เล็กๆ ของตัวนาฬิกาเรืองแสงสีเงินที่ดูคลุมเครือ
มันยังมีสีสัน? ผู้มีพลังชั้นสูงระดับในตำนาน? อุปกรณ์ระดับตำนาน?
ในโลกแห่งวิญญาณมีเพียงสิ่งของระดับตำนานเท่านั้นที่สามารถคงสีดั้งเดิมไว้ได้! นอกจากนี้เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับอุปกรณ์ระดับตำนานชิ้นนี้มาก่อน
ลูเซียนก้าวเข้าสู่ระดับตำนานเมื่อไหร่กัน?
แบนแฮม หรือ ‘เพลิงต้นกำเนิด‘ ตกใจอย่างมากขณะร่ายเวทมนตร์:
“ไฟวิญญาณ!”
ภายในรูม่านตาของเขาเห็นลูเซียนยิ้มเหมือนสุภาพบุรุษที่สุภาพที่สุดก่อนที่นิ้วหัวแม่มือขวาของเขาจะกดลงบนนาฬิกาพกสีเงินในมือ
พังทลาย!
…………………………………
