บทที่ 629 ย้อนรอยชีวิต
“มิติสับเปลี่ยน?” ดักลาสเคยคิดว่าสถานที่แห่งนี้สร้างขึ้นจากห้องโถงสีเทาที่เชื่อมต่อกันด้วยประตูสีดำ และจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ อีก ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างตกตะลึงที่ได้เห็นโลกที่มีต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์ขนาดนี้
เฟอร์นันโดบินเข้ามาก่อน “ดูเหมือนว่ามีโลกมากมายที่คล้ายกับมิติอื่นใน ‘ทวารานาจักร’ นอกเหนือจากห้องโถงสีเทา ข้าสงสัยว่าชีวิตที่ชาญฉลาดจะพบในที่นี้ได้หรือไม่”
“ข้าชอบที่จะคิดว่าพวกเขาเป็นวิญญาณในรูปแบบต่างๆ เช่นที่เราเห็นในตอนนี้” ดักลาสสังเกตสภาพแวดล้อมและคาดเดาอย่างคร่าวๆ
ในขณะนี้คนแคระไร้หัวทั้งเจ็ดได้ถือโลงศพสีเทาที่ยาวเกินความสูงกว่าตัวมันมากมาถึงเฟอร์นันโด และดักลาส พวกเขาพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวจากท้องของพวกเขา “เจ้าเป็นเจ้าชายหรือ?”
“ฮะ?” ดักลาสตรวจสอบการป้องกันของเขา และมองไปที่พวกเขาอย่างสนใจ
“เจ้าชายที่มีหัวเป็นเจ้าชายที่ไม่ดี เจ้าหญิงจะตำหนิเรา” คนแคระที่ไม่มีหัวที่เป็นผู้นำผู้โดยที่ท้องของเขาขยับขึ้นลง
ดักลาสกล่าวอย่างขบขันว่า “เจ้าชายที่ดีจะต้องไม่มีหัวหรือ?”
“ถ้าเจ้าไม่มีหัว เจ้าจะไม่หัวเสีย เจ้าจะไม่มีวันเศร้าโศก และเจ้าจะไม่กังวลกับรูปลักษณ์ของเจ้าเอง…” ทันใดนั้นเสียงของผู้หญิงที่หยาบกระด้างก็โผล่ออกมาจากโลงศพสีเทา ความมืดมนไร้ชีวิตชีวารอบ ๆ ไหลเข้าสู่โลงศพผ่านช่องว่าง และรวมตัวกันเป็นอากาศสีดำซึ่งจะช่วยเพิ่มพลังแห่งความตายและบ่มเพาะไปสู่ระดับตำนานในไม่ช้า
แกรก ฝาของโลงศพสีเทาถูกเคลื่อนออกไป และผู้หญิงที่ไม่มีศีรษะในชุดสีขาวบริสุทธิ์ก็ยืนขึ้นพร้อมกับสร้อยคอแปลก ๆ ที่ทำจากแอปเปิ้ลสีแดงที่ประดับอยู่บนหน้าอกของเธอ
สร้อยคอดูตลกนัก แต่ถ้าสังเกตดีๆ พวกเขาจะพบใบหน้าของมนุษย์บนแอปเปิ้ลแต่ละลูก พวกเขาเป็นใบหน้าของคนแคระทั้งเจ็ดและใบหน้ากลมมนของเด็กผู้หญิง นี่คือเลือดที่จับกันเป็นก้อนแข็ง
“ขอหัวหน่อย! ขอหัวของเจ้า!” หญิงสาวที่ไร้ศีรษะคร่ำครวญ และบรรยากาศแห่งความตายที่รุนแรงก็เริ่มแพร่กระจาย คลื่นเสียงที่สามารถทำลายวิญญาณได้ก็ลอยออกมา
เมื่อมองไปรอบ ๆ ในขณะที่ทุกสิ่งอย่างไม่มีปฏิกิริยาอะไร เฟอร์นันโดก็พูดว่า “น่าเบื่อ”
ในขณะที่สายฟ้าฟาดลงมาที่พื้นจากระยะทางหลายสิบกิโลเมตร รอบ ๆ ถูกปกคลุมไปด้วยพายุฝนฟ้าคะนอง ทั้งเจ้าชายหัวขาด และต้นไม้ก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน!
“หัวขาด? ข้าดูเหมือนจะเคยเห็นธรรมเนียมนี้มาก่อน” ดักลาสนึกถึงความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างประหลาด “เมื่อตอนที่เราพัฒนาหมู่เกาะสุริยคติ ข้าก็ได้พบกับชนพื้นเมืองของเผ่าไม่กี่กลุ่ม พวกเขาเชื่อว่าศีรษะของมนุษย์เป็นสัญลักษณ์ของชีวิต และภัยพิบัติจะเกิดขึ้นหากศีรษะของพวกเขายังคงอยู่หลังจากที่พวกเขาตายไปแล้ว ดังนั้นศีรษะของผู้ตายจะถูกตัดออก และเผาก่อนที่จะนำไปฝัง นั้นคล้ายกับสิ่งที่เรากำลังเผชิญในตอนนี้”
เฟอร์นันโดไม่ได้เกี่ยวข้องกับการพัฒนาหมู่เกาะในเวลานั้น ในขณะที่ฟังการตีความของดักลาส เขาขมวดคิ้วและถามว่า “เราอยู่ในความฝันหรือภาพลวงตา สิ่งที่เราคุ้นเคยถูกเปลี่ยนให้เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุด?
“ถ้าอยู่ในระดับตำนานชั้นสูงของโรงเรียนโหราศาสตร์ แม้ว่าข้าจะไม่สามารถบอกได้ว่าเราอยู่ในความฝันหรือไม่ ศัตรูก็สามารถเป็นได้เพียงคนที่อยู่ในระดับของเจ้าแห่งสัจธรรม ถ้า ‘พระเจ้า’ ระดับนั้นมีอยู่จริง ทำไมพวกมันต้องโจมตีเราทางอ้อม?” ดักลาสกล่าวอย่างใจเย็น แต่มั่นใจ “เราอยู่ในโลกแห่งวิญญาณ ปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องกับความตายอาจเป็นสิ่งที่ไม่เหมือนใครในเรื่องนี้ เราจำเป็นต้องศึกษากลไกและรูปแบบที่อยู่เบื้องหลัง”
สายลมที่เศร้าหมองพัดผ่าน และเสียงผู้หญิงที่หยาบกระด้าง และน่าสังเวชก็กรีดร้องอยู่ข้างหลังพวกเขาอีกครั้ง:
“ขอหัวหน่อย! ขอหัวของเจ้า!”
น้ำเสียงเปลี่ยนไป และขี้เถ้าบนพื้นก็รวมตัวกันหมุนวนกลับมาเป็นร่างที่ไร้หัว!
แต่คราวนี้ไม่ใช่คนในชุดสีขาว แต่เป็นคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาว และถือไม้เท้าแพลตตินั่ม!
“สัตว์ประหลาดตัวนี้…” เฟอร์นันโดร้องด้วยความโกรธ
ดักลาสกล่าวว่า “เบเนดิกต์ที่ 3 ดูหล่อเหลากว่าเดิมมากเมื่อไม่มีศีรษะ”
…
ในถิ่นทุรกันดารสีเทาที่เต็มไปด้วยหลุมฝังศพ …
ขณะที่แบกไรน์เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ลูเซียนก็วิเคราะห์มงกุฎของมัมมี่บรรพกาล สิ่งของระดับตำนานนี้ดูเหมือนจะถูกราชันเทพอสูร-ลิชเปลี่ยนแปลงเป็นพิเศษ และไม่สามารถถูกทำลายได้ง่ายเหมือนของทั่วไป ลูเซียนคาดว่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองถึงสามชั่วโมง
“รอสักครู่” ทันใดนั้นไรน์ก็พูดขึ้น
ลูเซียนหยุดและปล่อยมือจากแขนของไรน์ “ท่านไรน์ ท่านสังเกตเห็นอะไรไหม?”
ไรน์ขยับแขนและขา ดูเหมือนร่างกายบางส่วนของเขาจะเริ่มหายแล้ว ความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองของเจ้าชายแวมไพร์นั้นน่าประหลาดใจจริงๆ “ท่านสังเกตเห็นรูปแบบบนหลุมฝังศพหรือไม่?”
“มันไม่ใช่รูปแบบของจักรวรรดิเมชเคตโบราณหรือ?” จักรวรรดิเมชเคตโบราณเป็นหนึ่งในสามอาณาจักรเวทมนตร์ที่สำคัญ มันยึดครองพื้นที่ทางใต้ซึ่งเป็นที่ตั้งของอาณาจักรกัสตาในปัจจุบัน รูปแบบเวทมนตร์ของจักรวรรดินั้นเป็นพื้นฐานของอาร์คานาและเวทมนตร์มากมายในโรงเรียนอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นลูเซียนจึงไม่รู้สึกแปลกมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
ไรน์ใช้นิ้วเรียวยาวก้มลงสัมผัสลวดลายลึกลับแนววินเทจบนหลุมศพสีเทา “เป็นรูปแบบในช่วงปีแรก ๆ ของจักรวรรดิเมชเคต เนื่องจากมีความคล้ายคลึงกับรูปแบบในภายหลัง และผลกระทบของมันก็เหมือนกันไม่มากก็น้อย มีเพียงผู้สังเกตการณ์อย่างข้าที่เป็นผู้คลั่งไคล้ตัวยงของประวัติศาสตร์เท่านั้นที่สามารถบอกความแตกต่างได้”
“มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับพวกมันไหม?” ลูเซียนค่อนข้างกระตือรือร้นที่จะไปถึงจุดที่มาสเกลีนทำเครื่องหมายไว้ แต่ไรน์เต็มใจที่จะเสียเวลาอันมีค่าของพวกเขาในสถานที่แห่งนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องมีเหตุผลที่ดีมาก ลูเซียนจึงถามด้วยกระแสจิต
ไรน์ยิ้มอย่างสบาย ๆ “เรากำลังค้นหาสิ่งที่เมชเคตทิ้งไว้เบื้องหลังเพื่อที่จะไขความลับของ ‘ทวารานาจักร’ และสัตว์ประหลาด ตอนนี้เราพบเบาะแสแล้ว เราไม่สามารถปล่อยมันไปง่ายๆ หรอกนะ เราไม่ได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์และวิธีการของเรา รูปแบบเหล่านั้นไม่ได้พิเศษเกินไปแต่บ่งบอกว่าหลุมฝังศพนี้เป็นของเมชเคตในช่วงปีแรก ๆ ”
“อย่างไรก็ตาม ช่วงปีแรก ๆ ที่เกี่ยวข้องกับหลุมฝังศพทุกหนทุกแห่ง ทำให้ข้านึกถึงประเพณีที่มีชื่อเสียงที่สุดในช่วงเริ่มต้นของจักรวรรดิเมชเคตได้ มันเป็นพิธีกรรมของ ‘ย้อนรอยชีวิต’”
“ย้อนรอยชีวิต”?” ลูเซียนนึกถึงพิธีกรรมที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ของการร่ายมนตร์
ไรน์เช็ดนิ้วของเขาด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างสง่างาม “ใช่ พิธีกรรมของ ‘ย้อนรอยชีวิต’ ผู้คนในจักรวรรดิเมชเคตมักเชื่อว่ามีหนึ่งอสุรกายที่ชาญฉลาดที่ทรงพลังที่สุดในช่วงแรก เขาสมบูรณ์แบบและโอ้อวดเกี่ยวกับจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เขาสร้างสายพันธุ์ เช่น มนุษย์เอลฟ์ และมังกรด้วยพลังสายเลือดของเขาซึ่งทำให้เขาหายไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลา หากใครก็ตามที่แสวงหาพลังอันยิ่งใหญ่ พวกเขาสามารถย้อนกระบวนการ และหลอมรวมชีวิตอันชาญฉลาดของเผ่าพันธุ์ต่างๆ เพื่อเข้าใกล้ ‘จุดกำเนิด’ ได้”
“นั่นคือหลักการของงานศพสำหรับชาวเมชเคตในยุคแรก ๆ พวกเขาสร้างยักษ์ด้วยไม้ และฝังไว้ที่สุสานบางแห่ง จากนั้นก็มีเพียงเสื้อผ้าของผู้ตายเท่านั้นที่จะถูกฝังไว้ในสุสานของพวกเขา และร่างของพวกเขาจะถูกเติมเต็มเข้าไปในไม้ยักษ์โดยหวังว่าพวกเขาจะถูกหลอมรวมหลังที่พวกเขาตายไปแล้ว แม้ว่าประเพณีนี้จะค่อยๆ หายไป แต่เวทมนตร์หลายๆ อย่างของโรงเรียนเวทมนตร์ที่เห็นได้ชัดก็มาจากสิ่งเหล่านี้ เช่น ร่างกายที่ถูกเย็บ”
เมื่อนึกถึงเวทมนตร์ของโรงเรียนเวทมนตร์ที่เขารู้จัก ลูเซียนก็พยักหน้า “นั่นเป็นเรื่องจริง ‘ใครบางคนอยู่ที่นี่’ บนเศษกระดาษบ่งบอกถึงนักเวทระดับตำนานของจักรวรรดิเมชเคตหรือไม่? ”
“เป็นไปได้ แต่มันยากที่จะจินตนาการว่านักเวทระดับตำนานจะสร้างสุสานขนาดใหญ่เช่นนี้ เขาไม่มีอะไรจะทำหลังจากที่เข้ามาผจญภัยในสถานที่แห่งนี้แล้วหรือ? ลูเซียน เจ้าควรรู้ว่าโลกแห่งจิตวิญญาณสอดคล้องกับโลกวัสดุหลัก ยกเว้นว่าสถานที่นั้นจะวุ่นวาย หากเราอนุมานกฎไปที่ทวารานาจักร เราก็สามารถสันนิษฐานได้ว่าทวารานาจักรเป็นแผนที่สำหรับประเพณีการตายที่แตกต่างกันหรือไม่” ไรน์โยนผ้าเช็ดหน้าและทุบฝาโลงศพ ภายในโลงศพมีเพียงเสื้อแจ็คเก็ตสีดำข้างในอย่างที่เขาคาดไว้
ลูเซียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “นั่นเป็นการหักล้างที่สมเหตุสมผลมาก แต่สัตว์ประหลาดนั้นหมายถึงอะไร? การกลัวตายอยู่ในหัวใจของทุกชีวิตที่ชาญฉลาด ใช่มั้ย? ข้าชอบที่จะคิดว่านั้นคือการดำรงอยู่อย่างลึกลับของโลกแห่งวิญญาณ”
เมื่อเขาพูดว่า ‘หัวใจ’ ลูเซียนก็สั่นเท่า และรู้สึกว่าเขาจำอะไรบางอย่างได้ แต่ถึงกระนั้นก็มีบางอย่างที่ขาดหายไปสำหรับเขาที่จะมองผ่านม่านหมอก เขาขมวดคิ้วอย่างยากลำบาก บางทีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดได้ปกปิดของความทรงจำของเขาซึ่งทำให้เขาไม่สามารถหาประสบการณ์ที่คล้ายกันได้
“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เรามีเบาะแสเกี่ยวกับสัตว์ประหลาด” ไรน์ยิ้มและพูดว่า “เราคาดหวังได้ว่าสิ่งของที่มาสเกลีนทิ้งไว้จะช่วยให้เราได้เบาะแสมากขึ้น”
ลูเซียนถอนหายใจ “แม้ว่าเราจะรู้ว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นคืออะไรและเกิดมาได้อย่างไร ความลึกลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับข้าก็ยังคงเป็นสาเหตุที่ทำให้มันมีอยู่ในลักษณะนี้ และกลไกของอาร์คานา
“เจ้ากำลังแสดงลักษณะของผู้ยิ่งใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว” ไรน์รู้สึกขบขัน
ทันใดนั้นโลกก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่าสัตว์ประหลาดบางตัวกำลังคลานออกมาจากโลกใต้ดิน หลุมฝังศพเริ่มถล่มลงทีละหลัง
ไรน์หัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนว่า ‘ต้นกำเนิด’ ในสถานที่แห่งนี้ได้ ‘พัฒนาไปเป็นปีศาจที่ทรงพลังแล้ว ลูเซียน มันเป็นของเจ้าทั้งหมด ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ข้าจะให้เจ้ายืมอุปกรณ์ประดับตำนานซักสองสามชิ้น”
บรรยากาศอันตรายกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ หลังจากเสียงดังสนั่น หลุมฝังศพก็กระจัดกระจายและโคลนก็กระเด็นออกมา แขนสีน้ำเงินและดำขนาดมหึมายื่นออกมาจากใต้พื้นโลก
จากนั้นยักษ์สีฟ้า และสีดำสูงหลายสิบเมตรก็ยืนขึ้นอย่างกะทันหัน อสุรกายอันชาญฉลาดที่สมบูรณ์แบบสามารถมองเห็นได้ที่แขน หน้าท้อง และศีรษะ บางก็เป็นมนุษย์คนแคระ บางก็เป็นมังกร บางก็เป็นเอลฟ์ และบางก็เป็นมนุษย์ ทุกสิ่งรวมการประกอบขึ้นมาเป็นร่างยักษ์ตัวนี้
ทันใดนั้น ดวงตาของยักษ์ก็เปิดขึ้นทันที เปลวไฟสีแดงเข้มพุ่งเข้าใส่พวกเขา ภายในบริเวณขอบเขตอันไกลโพ้นนี้ไม่ปรากฏสิ่งมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
ลูเซียนพาไรน์ไปให้ไกลจากยักษ์ด้วย ‘เวทเคลื่อนที่ตรงพิกัด’ เขาหวาดกลัวกับความเป็นสีเทาที่ไร้ชีวิตที่พวกเขายืนอยู่ก่อนหน้านี้ นั่นเป็นความกลัวที่ลึกที่สุดในหัวใจของอสุรกายที่ชาญฉลาด
“มันเป็นแค่ระดับตำนานขั้นหนึ่ง แน่นอนว่าเจ้าสามารถเอาชนะอสุรกายที่โง่และไม่ฉลาดได้อย่างแน่นอนใช่ไหม? หึ หัวใจมันสร้างมาจากน้ำพุแห่งความเยาว์วัย ไม่น่าแปลกใจที่มาสเกลีนบอกว่ามีเรื่องประหลาดใจที่น่ายินดีมากมายในสถานที่แห่งนี้” บาดแผลของไรน์ยังไม่หายไปทั้งหมด แต่ดวงตาของเขายังคงกระตือรือร้นเหมือนเดิม
“น้ำพุแห่งความเยาว์วัย?” ลูเซียนพูดซ้ำในโทรจิตอย่างเคร่งขรึม นั่นเป็นวัตถุดิบในการทำพิธีกรรมระดับตำนานเพื่อยืดอายุให้ยืนยาว!
“ฟิชชันปรมาณู!”
ตู้ม!
ลูกไฟขนาดมหึมาระเบิดหัวของยักษ์อย่างรวดเร็ว และทำลายทุกสิ่งรอบตัว เมฆเห็ดกลิ้งและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
“เรียบง่าย และตรงไปตรงมา…” ไรน์กล่าว
ลูเซียนถือคทาอวกาศไว้ในมือ และก็เตรียมพร้อมที่จะควบคุมสถานการณ์ทันที จากนั้นเขาก็นึกอย่างอื่นขึ้นมาได้ “ท่านไรน์ ข้าเห็นหลุมฝังศพ และรูปแบบที่คล้ายกันใน ‘สถานที่พักผ่อน’ ของเจ้าแห่งผีดิบ มันบ่งบอกได้ไม่ว่าหนึ่งในเวทมนตร์ที่ซ่อนอยู่ของเขานั้นเกี่ยวข้องกับ ‘ผู้มาก่อน’”
ไรน์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “บางทีเขาน่าจะสร้างร่างกายของเขาให้เป็น ‘ร่างเดิม’ แล้ว ในกรณีนี้เขาจะแข็งแกร่งกว่าที่เดิมมาก”
……………………………………
