“เจ้ากรีดร้องราวกับว่าเจ้าวิ่งเข้าไปในผี” เมื่อเสียงต่ำและคาดเดาไม่ได้ดังก้อง ประตูหอพักของเขาก็ถูกเปิดออก และชายหนุ่มข้ายุ่งก็เดินเข้ามา เปลือกตาของเขาบวมและดวงตาสีฟ้าของเขาแดงก่ำ ราวกับว่าเขาไม่ได้นอนเป็นเวลานาน
บนหลังของเขา มีเงาสีซีดและคลุมเครือติดอยู่กับเขาและลอยไปข้างหน้าโดยเอาเท้าออกจากพื้น หลังจากที่ปรากฏตัวขึ้น ทั่วทั้งหอพักก็เย็นยะเยือกราวกับคืนฤดูใบไม้ผลิกลายเป็นรุ่งอรุณในฤดูหนาว
ดอนนี่ตัวสั่นและรีบสวมเสื้อคลุมตัวยาวที่เขาเพิ่งถอดออก ”แซมมี่ เจ้าเห็นผีอยู่บนหลังเจ้าทุกวัน เจ้าจะกลัวผีทำไม นอกจากนี้ ถ้ามีวิญญาณชั่วร้ายจริงๆ อาจารย์ผู้สอนของสำนักแห่งเวทมนตร์จะจับพวกเขาด้วยความยินดีอย่างยิ่ง”
นั่นคือข้อเสียของโรงเรียนเวทมนตร์ที่ไม่มีที่สำหรับเรื่องผี สิ่งต่างๆ ในโรงเรียนทั่วไปนั้นแตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น หลังจากที่เด็กผู้หญิงแขวนคอตัวเองในห้องทดลอง นักเรียนคนอื่นๆ มักจะพบว่าสื่อการทดลองของพวกเขาหายไป หรือวัสดุที่พวกเขาต้องการอย่างมากจะปรากฏอยู่ข้างๆ มือของพวกเขาเมื่อพวกเขาทำงานคนเดียวในตอนกลางคืน .
แน่นอนว่ายังมีเรื่องอื่นๆ ในโรงเรียนเวทมนตร์ ตัวอย่างเช่น มีข่าวลือว่านักเวทชราผู้ดูห้องชันสูตรพลิกศพมักจะผ่าคนที่มีชีวิตอยู่เพื่อการศึกษา และนั่นเป็นสาเหตุที่เขาแทบไม่ออกมาและปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาในห้องของเขาเสมอ
แซมมี่หาว ”ในกรณีนี้ ทำไมเจ้าถึงกรีดร้องอย่างน่าสังเวช? เจ้าเป็นเด็กฝึกงานยี่สิบอันดับแรกของเกรดของเรา”
มือผีที่อยู่ข้างหลังเขาก็ยืดออกราวกับทำมาจากวัสดุยืดหยุ่น จากนั้นพวกเขาก็คว้ากาต้มน้ำและถ้วย เทน้ำ และป้อนเข้าปากของแซมมี่
“แม้แต่เด็กฝึกหัดที่ดีที่สุดก็ยังรู้สึกว่าสมองของพวกเขาระเบิดเมื่อต้องเผชิญกับสมการ แนวความคิด กลไก และแบบจำลองเวทมนตร์ทั้งหมด แม้ว่าเราจะทำงานแค่พื้นฐานเท่านั้น” ดอนนี่ลูบขมับและบ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีทฤษฎีและสมการมากมายที่มีลูเซียนหรืออีวานส์อยู่ในนั้น เขาหวังเพียงว่าจะมีใครซักคนสามารถย้อนเวลากลับไปและฆ่าผู้ชายคนนั้นได้ เพื่อไม่ให้สิ่งทรมานเหล่านั้นถูกประดิษฐ์ขึ้น
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น ดอนนี่ก็ถอนหายใจ ”นอกจากนี้ ข้าไม่มีสร้อยคอแห่งแสงสว่าง หรือแหวนเพิ่มพลังเหมือนเจ้า เจ้ามีพลังวิญญาณโดยธรรมชาติ และเจ้าได้รับการยอมรับจากวิทยาลัยเวทมนตร์ไฮด์เลอร์ล่วงหน้าแล้วจากทักษะการใช้เวทศาสตร์มืดอันยอดเยี่ยมของเจ้า สำหรับข้าแล้ว ข้าต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น ข้าคว้าน้ำเหลวไม่ได้ ไม่แปลกเลยที่ข้าจะเหนื่อยและต้องคอยคิดมากตลอดเวลา”
เขารู้สภาพจิตใจของเขาค่อนข้างดี
แซมมี่ดื่มน้ำหนึ่งคำแล้วหาวอีกครั้ง ”จิตของเจ้าคือสวยดี มันจะดีขึ้นหลังจากที่เจ้าปลดปล่อยภาวะซึมเศร้าของเจ้า”
จากนั้นเขาก็นอนลงบนเตียงอย่างเกียจคร้านและหลับตาลง “วิญญาณหนุนหลัง นั้นค่อนข้างยุ่งยาก มันดูดซับพลังชีวิตของเจ้า ส่งผลต่อสถานะของเจ้า และ… ป้องกันไม่ให้ผู้หญิงเข้าใกล้เจ้า เจ้าคงถูกไฟไหม้ถ้าเจ้าเกิดในรัชสมัยของ นักบุญแห่งสัจธรรม…”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ผล็อยหลับไป และลมหายใจของเขาก็แทบจะไม่ได้ยิน วิญญาณหนุนหลัง ของเขานอนอยู่ใต้เขาและกอดเขาแน่น
ดอนนี่ มองไปที่เพื่อนร่วมห้องของเขาและถอนหายใจ สิ่งที่เจ้าดูถูกคือสิ่งที่เจ้าอิจฉาและไม่สามารถได้รับ ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเขาสามารถกลายเป็นนักเวทที่เป็นทางการได้ ก็ไม่มีใครที่นักเวทหญิงคนใดจะกลัววิญญาณหนุนหลัง ของเขา
แซมมี่เล่าก่อนว่าเขามีพี่ชายฝาแฝด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากร่างกายของแม่ของเขาได้รับความเสียหายใกล้กับช่องว่างของ โลกวิญญาณ ลูกคนหนึ่งของนางได้ตายไปแล้วก่อนที่จะเกิด
เมื่อสงบสติอารมณ์ ดอนนี่ ได้ละทิ้ง “บทนำสู่อาร์คานา” และ “ประวัติศาสตร์แห่งอาร์คานาและเวทมนตร์” และมุ่งเน้นไปที่การฝึกวิเคราะห์แบบจำลองเวทมนตร์
พรุ่งนี้ข้าจะมีสร้อยคอแห่งแสงสว่างเป็นของตัวเอง!
…
เมื่อเวทที่ซับซ้อนและแปลกประหลาดดังก้องและกลุ่มของผงเย็นหลุดออกมา รังสีใสที่ผสมกับอากาศเยือกแข็งก็ถูกยิงออกไป ส่งผลให้มีน้ำค้างแข็งหนาที่คอของเป้าหมาย
ดอนนี่มองงานของเขาอย่างพึงพอใจและชื่นชมเจ้าอีวานส์ในใจ หลังจากที่เขาค้นพบแก่นแท้ของเวทมนตร์แล้ว หน้าที่ของเวทต่างๆ ได้รับการวิเคราะห์และทำให้ง่ายขึ้น มิฉะนั้น มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะยิงรังสีเยือกแข็งออกมาอย่างง่ายดาย
“เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดสำหรับการฝึกเวทมนตร์ของวันนี้” อาจารย์ผู้รับผิดชอบคำแนะนำเวทมนตร์ในการต่อสู้จริงปรบมือและไล่นักเรียนออก
ดอนนี่รีบหยุดและเก็บเจ้าวของของเขา หลังจากบอกลาแซมมี่ที่ดูเหมือนกึ่งหลับกึ่งหลับตลอดเวลา เขาก็รีบไปที่สถานีนอกโรงเรียน
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ช่วงบ่ายไม่มีเรียน
หลังจากสี่สิบนาที รถบัสหมายเลข 36 ก็มาถึง Triumph Avenue และ ดอนนี่ เดินเข้าไปในร้านหนังสือความรู้อย่างรวดเร็ว
“สวัสดียามบ่ายขอรับเจ้าผู้ชาย.” ดอนนี่ทักทายและอายเกินกว่าจะพูดอะไรอีก
เจ้านายที่มีดวงตาเป็นนกฮูกและมีเคราสีเหลืองเข้มหัวเราะ ”สวัสดีตอนบ่าย. เจ้าตรงเวลา เจ้ามีสร้อยคอแห่งแสงสว่างและสัญญาเตรียมไว้แล้ว”
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบสร้อยคอสีทองสดใสออกมา บนสร้อยคอมีอัญมณีสีน้ำเงินสดใสห้าเม็ดที่มีขนาดเท่ากับกรวด พวกเขาปล่อยออกมาเย็นคลุมเครือเช่นถ้าฤดูใบไม้ผลิที่ถูกซ่อนอยู่ในพวกเขา รวมกันเป็นดาวที่มีรูปร่างแปลกประหลาด
“นี่คือ ‘สร้อยแห่งความวิจิตร’ ที่อยู่ในระดับของอุปกรณ์เวทมนตร์อย่างเป็นทางการ…” ดอนนี่เคยเรียนการประเมินขั้นพื้นฐานในโรงเรียน ดังนั้นเขาจึงสามารถบอกระดับที่แท้จริงของสร้อยคอได้อย่างง่ายดายจากลักษณะคลื่นที่ชัดเจน เขาทั้งตื่นเต้นและสับสน ดังที่นายอีวานส์พูดไว้ก่อนหน้านี้ ของขวัญที่อธิบายไม่ได้มักมีอุบาย ไม่ว่าแผนการนั้นจะดีหรือไม่ดี
เจ้านายแตะเคราของเขาและยิ้ม ”มันให้เช่าให้เจ้า ไม่ได้ให้เจ้า
“อันที่จริง เจ้าเป็นคนวัตถุนิยมมาก เจ้าทำสิ่งต่างๆ เพื่อผลตอบแทน แม้ว่าเจ้าจะให้เช่าให้เจ้าในราคาถูกมาก เจ้าจะปฏิเสธคำขอของเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือหลังจากที่เจ้ากลายเป็นนักเวทอย่างเป็นทางการหรือไม่? โดยพื้นฐานแล้วนี่เป็นการลงทุนระยะยาวที่ไม่กระทบต่อผลประโยชน์ของเจ้าเลย”
เนื่องจากโครงสร้างพื้นฐาน เช่น ถนนและรางได้รับการปรับปรุงให้สมบูรณ์ และหลังจากที่รถยนต์วิเศษ รถไฟไอน้ำวิเศษ เรือกลไฟ เครื่องบิน และยานพาหนะอื่นๆ ได้รับความนิยม การสื่อสารระหว่างสถานที่ต่างๆ ก็ยิ่งสะดวกยิ่งขึ้น อุตสาหกรรมการธนาคารได้สร้างนวัตกรรมมากมายเช่นกัน
ดอนนี่รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากได้ยินคำตอบของเจ้านาย แม้ว่าเขาจะยังงงว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมีความหวังในตัวเขาสูง แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนัก ท้ายที่สุดมันเป็นการลงทุนของเขา ดังนั้น ดอนนี่จึงหยิบสัญญาขึ้นมาและอ่านอย่างละเอียด
ดอนนี่ทบทวนทุกข้อในสัญญาตามสิ่งที่เขาเรียนรู้ในโรงเรียน สัญญานั้นง่ายมากและไม่มีความคลุมเครือใดๆ ดอนนี่จึงได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว เขากัดฟันเซ็นชื่อจริงด้วยปากกาขนนก
เกิดไฟลุกโชนขึ้น เผาสัญญาและให้สำเนาสองชุดพร้อมกัน
“สัญญามีผลบังคับใช้ในขณะนี้ เอาสร้อยคอไปได้แล้ว” เจ้านายคืนสร้อยคอให้ดอนนี่
หลังจากยึดสร้อยคอตามขั้นตอนมาตรฐานแล้ว ดอนนี่ก็สวมสร้อยคอและสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายทันที วันเวลาแห่งความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของเขาหมดไป เขาไม่เคยรู้สึกสดชื่นและสบายใจมากไปกว่านี้
“ดอนนี่” เจ้านายถามทันทีว่า “เจ้าจะสมัครสอบเข้าวิทยาลัยแห่งเวทมนตร์ขั้นสูงที่โรงเรียนไหน? โฮลท์? หอคอย? ไฮด์เลอร์? หรืออย่างอื่น?”
ปัจจุบัน มีวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงเก้าแห่งในสภาเวทมนตร์ ในกลุ่มนี้ วิทยาลัยเวทมนตร์โฮลต์นั้นมีชื่อเสียงมากสุดด้านโลกและองค์ประกอบจุลภาค วิทยาลัยหอคอยเชี่ยวชาญด้านโหราศาสตร์และจักรวาลวิทยา และวิทยาลัยไฮด์เลอร์ถนัดเรื่องเวทมนตร์ ยีน และการแพทย์ ทุกวิทยาลัยมีการทดสอบเพิ่มเติมสำหรับผู้สมัคร ดังนั้น หนึ่งเดือนก่อนการสอบเข้าวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูง นักเรียนแต่ละคนจะเลือกวิทยาลัยที่ต้องการ
ดอนนี่กำลังจะพูดโดยไม่รู้ตัวว่า วิทยาลัยเวทมนตร์โฮลต์เพราะเป็นวิทยาลัยแห่งแรกของรัฐสภา คณาจารย์มีความเข้มแข็งและมีความรู้ และพวกเขาเก่งที่สุดในขอบเขตจุลภาคที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติของโลกและเวทมนตร์ ใครจะไม่ถูกดึงดูดด้วยสิ่งนั้น?
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นดวงตานกฮูกของเจ้านาย เขาก็จำความเจ็บปวดจากเมื่อคืนนี้ได้ สมการและสูตรที่การตีความคร่าวๆ นั้นซับซ้อนมากพอแล้ว แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ชวนเวียนหัว และ “คำสาป” ที่มีลูเซียน หรือ อีวานส์ เป็นคำนำหน้าทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนจากก้นบึ้งของหัวใจ
ทันทีที่เขาคิดว่าเขาจะก้าวลึกเข้าไปในอาณาเขตของอีวานส์ เขารู้สึกว่าชีวิตของเขามืดมนและไม่มีแสงแดด
“เจ้า… เจ้ายังไม่ได้ตัดสินใจ เจ้ากำลังคิดที่จะสมัครเข้าเรียนที่ วิทยาลัยเวทมนตร์โฮลต์แต่วิทยาลัยอื่นๆ ก็ดูดีเหมือนกัน เจ้าเก่งในชั้นเรียนส่วนใหญ่” ดอนนี่พูดอย่างคลุมเครือ
เจ้านายยิ้มแล้วถอนหายใจ ”อันที่จริง เจ้าเป็นนักเวท และเจ้าเข้าสู่โลกแห่งเวทมนตร์ภายใต้อิทธิพลของ ข่าวสารอาร์คานาและเวทมนตร์
“ครั้งหนึ่งเจ้ามีความทะเยอทะยานที่จะสร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่เจ้าสามารถภาคภูมิใจในโลกจุลภาค ท้ายที่สุด นายอีวานส์เพียงสร้างกรอบการทำงาน และรายละเอียดและรากฐานมากมายยังคงต้องศึกษา อนิจจา หลังจากศึกษาอย่างลึกซึ้ง เจ้าก็ตระหนักว่ามีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีความสามารถจริงๆ เท่านั้นที่สามารถก้าวไปข้างหน้าในโดเมนนี้ได้ และชายธรรมดาๆ อย่างเจ้าแทบจะไม่สามารถตามทันพวกเขาได้
“ที่เลวร้ายกว่านั้น การอุทิศตัวเองให้กับการศึกษาเชิงทฤษฎีนั้น เจ้าเพิกเฉยต่อการใช้เวทมนตร์โดยสิ้นเชิง ซึ่งนำไปสู่ความซบเซาในความสามารถของเจ้า เจ้าถูกไล่ออกจากทีมที่กำลังเล็งไปที่ปลายพีระมิด เจ้าทำได้แค่ฆ่าเวลาด้วยการเปิดร้านหนังสือแบบนั้น”
ดอนนี่ตกตะลึง ”ท่านขอรับ ทำไมท่านไม่ลองเปลี่ยนไปเรียนสาขาอื่นล่ะ?”
“เจ้ากำลังพยายามศึกษาเรื่องเวทมนตร์ แต่รากฐานของเจ้าไม่ดีและจิตใจของเจ้าก็มีรูปร่างขึ้นแล้ว ทุกอย่างเป็นเรื่องยาก” เจ้านายไม่ได้พูดอะไรอีกและเพียงแค่บอกใบ้ให้ดอนนี่ออกไป
ดอนนี่เดินไปตามถนนอย่างไม่รู้ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำพูดของเจ้านายและความคิดก่อนหน้าของเขา ค่อยๆ รวมตัวกันเป็นความคิดเดียวกัน เจ้าจะไม่ถูกปกคลุมด้วยรัศมีของนายอีวานส์ เจ้าจะไม่ถูกหลอกหลอนด้วยสมการและสูตรที่ซับซ้อนไปตลอดชีวิต เจ้าจะไม่พูดถึงลูเซียน นู่นนี่นั่น และอีวานส์ นู่นนี่นั่น ในฝันของเจ้าทุกคืน…
แต่… สนามไหนไม่มีเงาของนายอีวานส์?
………………………………………………
