Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา – บทที่ 861 รองประธานสหพันธ์

เฟอร์นันโดโบกมือและพ่นจมูก “เราทำ แต่มันไร้ประโยชน์ มันล้มลง จึงเป็นความล้มเหลวอย่างแท้จริง ความล้มเหลวที่จะนำเราไปสู่เส้นทางที่ผิดเท่านั้น!”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่แฟนตัวยงของนักเวทชั้นตำนานที่สร้างเมืองลอยน้ำขึ้นเป็นครั้งแรก เนื่องจากเฟอร์นันโดเชื่อว่านักเวทนั้นแค่คุยโม้

เมืองลอยน้ำเป็นวัตถุวิจัยที่ใช้ร่วมกันระหว่างสามอาณาจักรเวทมนตร์ พวกเขาพยายามทำให้ตัวเองอยู่ในเมืองที่ลอยอยู่ในอากาศและดูถูกคนธรรมดาราวกับพระเจ้า อย่างไรก็ตาม การสร้างเมืองดังพูดเป็นเรื่องยากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงวิธีการรักษาสถานะลอยตัว นักเวทนับไม่ถ้วนได้พยายาม

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีนักเวทชั้นตำนานสองสามคนอ้างว่าพวกเขาสร้างเมืองลอยน้ำได้สำเร็จ แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีใครรอดชีวิต คนหนึ่งเกี่ยวข้องกับสงครามอรุณรุ่งและถูกโบสถ์และขุนนางยิงถล่ม ขณะที่คนอื่นๆ ค่อนข้างมีปัญหา อันที่ดีที่สุดลอยมานานกว่าทศวรรษ แต่สุดท้ายก็ยังพัง

ดักลาสได้แสดงพลังของเขาแล้ว ดังนั้นลอเรนจึงยิ้มและพูดว่า “เราพบซากเรืออับปางแล้ว มันชื่ออัลลิน เจ้ารู้ไหม ‘เมืองในท้องฟ้า’ ที่มีชื่อเสียงมาก แต่เราไม่มีโครงสร้างวงเวทย์หลัก ดังนั้นเราจึงไม่สามารถแก้ไขได้ มันเป็นแค่ฐานลับของเราในตอนนี้”

ดักลาสไม่สนใจ และเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน”เราเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากความล้มเหลว เพราะมันเตือนเราถึงความผิดพลาดและข้อผิดพลาดที่อาจหลีกเลี่ยงได้ ข้าสนใจเวทมนตร์ที่ลอยอยู่และบินมาโดยตลอด และพยายามคิดหาหลักการ ข้าหวังว่าสหภาพจะให้โอกาสข้าได้ดู”

“ไม่มีปัญหา! เราจะไปคุยกับรองประธาน!” ลอเรนก็มั่นใจมาก

ลอเรนรู้ว่าสหภาพมีจอมเวทย์เพียงคนเดียวที่รู้จัก หยุดเวลา จนถึงตอนนี้ ดังนั้นการมีจอมเวทย์ที่ทรงพลังเป็นพิเศษจึงมีความหมายอย่างมากต่อสหภาพ นอกจากนี้ เขายังภาคภูมิใจอย่างที่เฟอร์นันโดเป็น แม้ว่าเขาจะเคารพพรสวรรค์ด้านคณิตศาสตร์ของดักลาส ดังนั้นลอเรนจึงเชื่อว่าดักลาสจะกลายเป็นผู้นำของสหภาพในอนาคต

ดักลาสพยักหน้า”ขอบคุณ แล้วตอนนี้เราจะไปไหนกันดี?”

“เพื่อไปที่สำนักงานใหญ่ เราไปที่เรนทาโต ก่อน” ลอเรนมีรอยยิ้มที่มีความหมายบนใบหน้าของเขา

ดักลาสรู้สึกประหลาดใจ” เรนทาโตะ? เมืองที่ สังฆมณฑลโฮล์ม ตั้งอยู่?”

“ใช่ เมืองหลวงของอาณาจักรด้วย” ลอเรนพยักหน้าและยิ้ม

……

แสงยามเย็นของพระอาทิตย์ตกดินเป็นสีแดงเหมือนเลือด รถโค้ชมาถึงเรนทาโต ก่อนที่ประตูเมืองจะปิด

ขับผ่านถนนมีกลิ่นเหมือนปลา รถโค้ชหยุดอยู่หน้าโรงแรมที่ดูธรรมดา

“โรงแรมปลาย่าง…” ดักลาสลงจากรถแล้วอ่านชื่อแปลกๆ รู้สึกขบขันเล็กน้อย

เสียงของเฟอร์นันโดฟังดูแหลมคมเล็กน้อยขณะที่เขาพูด “เขาทำปลาย่างเก่งและรู้แค่วิธีย่างปลาเท่านั้น ข้าอยากแนะนำให้เจ้าที่จะมีหนึ่งหรือเขาต้องการจะโกรธ เขาจะบอกว่าเจ้าไม่เข้าใจว่าอาหารที่ดีคืออะไร”

ขณะพูด เฟอร์นันโดกระโดดลงจากรถโดยตรงและเหยียบลงไปในแอ่งน้ำ

หลังฝนตกมีแอ่งน้ำทุกที่ในเรนทาโต แต่ถนนในเรนทาโต ต่างจากเมืองเล็กๆ ที่ปูด้วยหิน ดังนั้นจึงดูค่อนข้างสะอาด

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ดักลาสมีอารมณ์เล็กน้อย” เรนทาโต เป็นเมืองสำคัญข้ามช่องแคบไปยังจักรวรรดิ และจักรวรรดิก็มีงานที่ดีที่นี่ แต่ตอนนี้คริสตจักรได้ยึดครองไปแล้ว…”

เขาเกิดที่แอนทิฟเฟลอร์ และเขาเชื่อว่าเขามาจากจักรวรรดิเวทมนตร์ซิลวานาส

“วันหนึ่งเราจะกลับมา!” เฟอร์นันโดพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่มั่นใจ

ลอเรนซึ่งเป็นคนขับรถม้ามองย้อนกลับไปและพูดว่า “อย่ายืนที่นี่เหมือนรูปปั้น เข้าไปข้างในก่อน”

ระหว่างทาง เขาพบว่าจริงๆ แล้วดักลาสเป็นคนสบายๆ เพราะเขาไม่ได้หยิ่งทะนงเหมือนจอมเวทย์ทั่วไป สิ่งเดียวคือดักลาสยังคงถามคำถาม แต่นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่

โรงแรมค่อนข้างเล็กและเก่า มีโต๊ะไม่กี่โต๊ะและแขกไม่กี่คนอยู่ในล็อบบี้

ด้านหลังเคาน์เตอร์มีชายข้าหงอกยืนเช็ดถ้วยอย่างตั้งใจ

“เจ้ามองไม่เห็นแม้แต่นิ้วของเจ้าเอง! จุดเทียน!” เฟอร์นันโดพูดกับเจ้าของโรงแรมเสียงดังว่า “ในบรรดาข้อบกพร่องทั้งหมดของเจ้า การราคาถูกเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด!”

เป็นเวลาเย็นแล้ว หน้าต่างของโรงแรมค่อนข้างแคบ ความมืดเข้ายึดครองสถานที่แห่งนี้

เจ้าของโรงแรมเงยหน้าขึ้นมอง เขามีใบหน้าเหลี่ยม และตาซ้ายสีเขียวหม่นของเขาก็ดูตายและน่าขนลุก

“การถูกคือทัศนคติต่อชีวิตที่เจ้าไม่มีวันเข้าใจ เจ้าเป็นลูกสุนัขตัวเล็กๆ ที่ทำจากเฟลมเจล” เจ้าของโรงแรมซึ่งมีตาขวาเป็นสีเขียวหยกและดูลึกลับมาก ตอบกลับ .

เฟอร์นันโดไม่สนใจ เขาหันกลับมาและพูดกับดักลาสว่า “โอลด์กรีน เจ้าของสถานที่ เป็นอัศวินผู้เฒ่า ตาซ้ายของเขาเป็นผลมาจากความล้มเหลวในการละลายสายเลือด”

ในโรงแรมนี้ ไม่มีข้อห้ามเกี่ยวกับเวทมนตร์หรือสายเลือด แขกสองสามคนในล็อบบี้เพิกเฉยต่อเสียงของเฟอร์นันโดโดยสิ้นเชิง และเพลิดเพลินกับสุราและปลาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เฟอร์นันโดชี้ไปที่ดักลาส”เจ้าสามารถเรียกเขาว่าดักลาส เขาเป็นแขกจากอีกฟากหนึ่งของช่องแคบ เขาหวังว่าจะเข้าร่วมกับเราและเขาผ่านการทดสอบของข้าแล้ว นี่คือข้อมูลโดยละเอียดของสหพันธ์”

เขาโยนแผ่นหนังสีเหลืองเข้มที่เฒ่ากรีน

เฒ่ากรีน ยังคงเช็ดถ้วยและเหยือก แต่ความเร็วที่แผ่นกระดาษที่บินมาหาเขาลดลงและลดลงราวกับว่ามันตกลงไปในบึง

เฒ่ากรีนวางแก้วบนกระดาษหนังบนเคาน์เตอร์แล้วพูดโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ “หนุ่มน้อย เจ้าต้องการปลาย่างน้ำผึ้งหรือ? นี่คืออาหารที่ดีที่สุดในเรนทาโต โฮล์ม และแม้กระทั่งตามช่องแคบ! เจ้าจะเสียใจถ้าเจ้าปฏิเสธ!”

เขาเป็นคนที่กระตือรือร้นที่สวย

ดักลาสได้รับการเตือนก่อนหน้านี้โดยเฟอร์นันโด ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดว่า “ข้ายินดี”

“ดีหนุ่ม มีชายหนุ่มไม่มากที่รู้วิธีชื่นชมอาหารดีๆ ในตอนนี้” โอลด์กรีนพูดอย่างมีความหมายก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว

“เขาเป็นอัศวินจากการทดลองที่อาจารย์ของเฟอร์นันโดเคยทำมาก่อน เขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับครอบครัวฮอฟเฟนเบิร์ก หลังจากการล่มสลายของอาจารย์ของเขา เฒ่ากรีน ไม่ต้องการยอมจำนนต่อคริสตจักร ดังนั้นเขาจึงเปิดโรงแรมนี้ในเรนทาโต เพื่อเป็นสถานีลับสำหรับสหภาพ” ลอเรนรีบมาและเพิ่มข้อมูลให้ดักลาสหลังจากที่เขาลากม้าเข้าไปในคอกม้า”โอลด์กรีนจะรายงานภารกิจต่อ รองประธานสหพันธ์ของเรา พวกเขาต้องหารือกันก่อนที่เจ้าจะเข้าไปในสำนักงานใหญ่ แต่ไม่ต้องกังวล ไม่มีทางที่พวกเขาจะปฏิเสธเจ้า พรุ่งนี้เจ้าจะได้ยินข่าวดี”

“ขอบคุณครับ” ดักลาสยิ้มและพยักหน้า”ที่จริงข้าไม่รีบ แม้ว่าข้าจะสนใจเรื่องลอยและบินมาก แต่ข้าก็ยังพยายามหาหลายสิ่งหลายอย่าง”

เฟอร์นันโดมองดูดักลาสด้วยดวงตาสีแดงก่ำและถามอย่างเร่งรีบ “เจ้าทำงานอะไรอีก?”

ระหว่างทางเฟอร์นันโดได้พูดคุยกับ ดักลาส เกี่ยวกับคณิตศาสตร์เป็นหลัก แม้ว่าเขาจะดูหมิ่นการศึกษาของดักลาส แต่เขาก็เห็นคุณค่าของพรสวรรค์ของดักลาสเป็นอย่างมาก เฟอร์นันโดต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสนใจในงานวิจัยของดักลาส และรับฟังข้อมูลเชิงลึกที่สร้างแรงบันดาลใจและลึกซึ้งยิ่งขึ้น

“เรื่องเล็กน้อย” ดักลาสผู้ซึ่งไม่ได้ตั้งใจจะเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้เป็นความลับพูด เขาดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงกับเฟอร์นันโด พวกเขาเริ่มสนทนากันยาวในหัวข้อการวิจัยต่างๆ

การสนทนาดำเนินไปเป็นเวลาหลายชั่วโมง เมื่อข้างนอกมืดสนิทแล้ว เฟอร์นันโดก็ยังรู้สึกไม่เต็มใจที่จะจากไป พวกเขาไม่กินปลาย่างน้ำผึ้ง ซึ่งทำให้ เฒ่ากรีน ไม่มีความสุข

เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน ในที่สุดเฟอร์นันโดก็กลับไปที่ห้องเพื่อนอนหลับพักผ่อน แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยคำถาม ดักลาสเข้ามาในห้องของเขาและเห็นดาวสองสามดวงท่ามกลางหมู่เมฆ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงความสงบที่แปลกแต่คุ้นเคย

เขาควรจะสามารถปักหลักได้ซักพักและมีสมาธิกับการเรียน

เขาคิดอย่างนั้นกับตัวเอง

……

เมื่อท้องฟ้าแทบไม่สว่าง ดักลาสก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยซึ่งมาจากลอเรน ลอเรนเคาะประตูของเขา

“ดักลาส รองประธานมาแล้ว เขาเป็นบรมอาจารย์ผู้วิเศษ” ลอเรนรู้สึกตื่นเต้นกับมูลค่าของดักลาสโดยสหภาพ

ดักลาสรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเช่นกัน”ลอเรน โปรดพาข้าไปพบรองประธาน”

ลอเรนนำดักลาสไปที่ห้องลับที่ชั้นหนึ่งของชั้นใต้ดินของโรงแรม หลังจากนั้นดักลาสก็เห็นชายชราสวมหมวกสีดำนุ่ม เขามีข้าสีดำและตาสีฟ้า ใบหน้าของชายชรานั้นแหลมคม และจมูกของเขาก็ติดขัดเล็กน้อย ดวงตาสีฟ้านิ่งแต่ลึก เพราะมีความลับมากมายซ่อนอยู่ในนั้น

“ยินดีต้อนรับ ดักลาส” สหพันธ์ ซึ่งสวมเสื้อโค้ทคอปกสูงซึ่งเป็นที่นิยมในเรนทาโต พูด เขาดูเหมือนขุนนางที่เก่าและดี

ดักลาสพูดทักทาย “ด้วยความยินดีครับ เจ้าลีก”

ลอเรนมองไปรอบๆ และพูดว่า “เฟอร์นันโดไม่อยู่ที่นี่เหรอ? ข้าจะไปหาเขา”

“อย่ารำคาญ ข้ามาที่นี่เพื่อพบดักลาส” ลีกส่ายหัวช้าๆ”ดักลาส เจ้าได้พิสูจน์ตัวเองด้วยสิ่งที่เจ้าทำในการสืบสวนกับเฟอร์นันโด แต่การกระทำของเจ้ากลับสร้างปัญหาให้กับเราอย่างมาก นำโดย เจ้าแห่งเวลา นักบวช ผู้พิทักษ์ราตรี และขุนนางได้สังหารนักเวทไปแล้วกว่าสามสิบคนในสหภาพ”

“การกระทำคือการพิสูจน์ให้ขุนนางเห็นเจ้าค่าที่แท้จริงของเรา! ข้าคิดว่านักเวทที่ถูกสังหารนั้นถูกพบโดยคริสตจักรเมื่อนานมาแล้ว แต่คริสตจักรไม่ได้ดำเนินการใดๆ ก่อนหน้านี้!” ลอเรนปกป้องเสียงดัง

สหพันธ์ ชำเลืองมองลอเรนและตัดหน้าเขา “นี่ไม่ใช่ธุระของเจ้า”

หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาหาดักลาส”ดังนั้น แม้ว่าสหภาพจะอนุญาตให้เจ้าสมัครเข้าร่วม แต่เราได้ตัดสินใจลงโทษเจ้า เจ้าจะถูกส่งไปยัง อัลลิน เป็นเวลาสามปีเพื่อศึกษาซากเรือ หากเจ้าไม่ได้ทำผิดพลาดที่นั่น สามปีต่อมา เจ้าจะกลายเป็นรองประธานของสหภาพ!”

ดักลาสรู้สึกขบขันเล็กน้อย รองประธานปราบปรามเขาก่อนแล้วจึงให้ความหวังกับเขา แต่ดักลาสไม่สนใจ สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาสามารถไปศึกษา อัลลิน ซากเมืองลอยน้ำได้

“ข้าโอเคกับมัน” ดักลาสพยักหน้าเล็กน้อย

ลอเรนพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาล้มเหลว ใบหน้าของเขาแดงเล็กน้อย

ในที่สุดลีกก็ยิ้มออกมา”หวังว่าเจ้าจะสามารถหาวิธีทำให้มันบินได้อีกครั้ง”

ดักลาสและลอเรนออกจากห้องใต้ดิน ระหว่างทางกลับ พวกเขาเห็นเฟอร์นันโดเดินไปหาพวกเขาอย่างโกรธจัด

………………………………………………………………..