Girl, I’ll Teach You Cultivation – ฉันจะสอนเธอบ่มเพาะเอง – ตอนที่ 282

บทที่ 282

กลับสู่เจียงหนาน

คำตอบถูกเปิดเผยในอีกสองวันต่อมา หนานก๋งโควเอ๋อไม่อยากจะเชื่อหลังจากที่เห็นผลลัพธ์ เมื่อตอนที่เธอพบเจียงซิ่ว เขาดูหล่อเหลาที่ไม่แม้แต่จะมีใครเปรียบเทียบได้ ไม่มีใครสามารถหล่อไปได้มากกว่านี้ ในความคิดของเธอ ยีนของเจียงซิ่วสมควรออกมาดีที่สุด เธอเองก็ต้องยอมรับว่าเมื่อตอนที่เห็นเขาก็คล้ายกับจะติดสัตว์ ส่วนที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เธอต้องทำผิดศีลธรรมด้วยกันกับเจียงซิ่ว เพราะเขาหล่อเกินไปและยากที่จะต่อต้าน แต่ก็…

ผลการทดสอบทางพันธุกรรม คำเก้าคำที่ดูน่ามืดมนปรากฏขึ้นมา : การเป็นเทพเจ้าไร้ความเป็นไปได้

เธอรู้สึกเศร้า รู้สึกเศร้ากับเจียงซิ่ว ตามคำบอกกว่าของแผนกพัฒนายีนในตระกูลหนานก๋ง โลกอนาคตคนในปัจจุบันที่ไม่สามารถพัฒนาได้ จะกลายเป็นคนต่ำต้อย ไม่มีโอกาสแม้แต่จะพลิกโชคชะตากลับคืน

ไร้เหตุผล!

อย่างไรก็ตาม ผลของการตรวจยีนไม่สามารถหลอกลวงได้ หากจะทำการเปรียบเทียบ เธอมีรุ่นพี่ที่หล่อสุดๆ และรุ่นน้องทุกคนจะกลายเป็นบ้าไม่ว่ารุ่นพี่คนนั้นจะไปไหนก็ตาม แต่หลังจากนั้น แง่มุมที่น่าอับอายของเขาก็เผยมาสู่ความสว่าง นั้นก็คือการที่เขาเป็นคนหูหนวก การร้องเพลงของเขาแย่มากและไร้พลังเสียงใดๆ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้ และทำลายความหลงที่รุ่นน้องมีให้ด้วยการร้องเพลง

ตอนนี้เจียงซิ่วให้ความรู้สึกแบบเดียวกันกับเขาคนนั้น

เธอถอนหายใจอย่างไม่สามารถทำอย่างไรได้ “ช่างมันเถอะ ฉันกำลังมองคนรักนอกใจอยู่ ไม่ใช่ทั้งแฟนหรือสามี ความต้องการทั้งหมดนี้จะมีไปเพื่ออะไร? แค่นี้ก็โอเคแล้ว…” นายหญิงหนานก๋งของเรานั้นปลอบใจตัวเองไปทั้งๆ แบบนี้

แต่เธอก็ยังคงเป็นกังวลเจียงซิ่วอยู่ในใจ และก็รู้สึกเศร้าเพราะสิ่งนี้ เธอไม่ได้บอกเจียงซิ่วเกี่ยวกับเรื่องนี้และเธอก็ไม่ได้วางแผนจะบอกเขา เธอวางแผนที่จะดูว่าสถานการณ์ระหว่างเธอกับเขาจะพัฒนาไปในทิศทางไหนและค่อยตัดสินใจว่าจะบอกเขาหรือไม่

ตอนนี้ ในใจของนานหญิงหนานก๋ง เทพซิ่วของเรากลายเป็นการดำรงอยู่ที่ทำให้เธอรู้สึกรวดร้าว และต้องการให้เขาสักคนดูแลเพื่อปลอบใจเขา

…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และหนึ่งเดือนเองก็ผ่านไป

จำนวนผู้ใช้ความศักดิ์สิทธิ์เริ่มปรากฏขึ้นเรื่อยๆ และแม้ว่าแต่ละประเทศจะพยายามที่จะเก็บเป็นความลับ เจียงซิ่วก็สามารถรับข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์จากหวังซินตงได้ เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าการคลืบคลานมาของโลกอื่นไม่ได้หยุดลง กล่าวอีกนัยนึง การที่สตรีศักดิ์สิทธิ์ถูกเผาไม่ได้เป็นการหยุดโลกอื่นที่กำลังลงมา

ที่บ้านของเจียงซิ่ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉิงหลิงซูค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ ในขณะที่เจียงซิ่วรู้สึกมีความสุขมากขึ้น ซูซูเสียเงินไปกว่า 10 ล้านแล้วแค่เวลาเพียงหนึ่งเดือน

ในตอนแรกการสูญเสียเงินเป็นเรื่องปกติ ยกเว้นอัจฉริยะไม่กี่คนที่เข้าสู่ตลาดการเงินแล้วจะได้เงินมาในครั้งแรกเลย คนอื่นมักเริ่มจากการสูญเสียเงิน แต่เฉิงหลิงซูนั้นแตกต่างกัน เธอสูญเสียเงินตลอดไม่ว่าเธอจะลงทุนที่ไหนก็ตาม เสียทั้งหมดที่มี นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนๆ หนึ่งรู้สึกห่อเหียวทางจิตใจ และหมดความมั่นใจแทบจะทั้งหมด

เฉิงหลิงซูรู้สึกเช่นนั้นในตอนนี้ เธอสงสัยว่าเธอไม่เหมาะกับธุรกิจประเภทนี้หรือไม่

วังซิ่นตงมองดูข้อมูลบนคอมพิวเตอร์และไม่สามารถพูดคำใดๆ ออกมาได้ “อันที่จริง ซูซูค่อนข้างมีพรสวรรค์ ถ้าเราไม่ได้กดบีบเธอไว้โดยเจตนา เธอคงจะได้รับเงิน 30 ล้านมาจากตลาดนี่แล้ว ยกเว้นการลงทุนครั้งแรกของเธอ เธอก็คงจะได้รับส่วนที่เหลือของพวกมัน”

“ยิ่งเธอเสียไปมากเท่าไหร่ การเดิมพันนี้ก็จะสิ้นสุดเร็วขึ้นเท่านั้น และยิ่งเร็วเราก็จะว่าง สิ่งนี้จะดีกว่าสำหรับทุกคน บางทีเธออาจจะขอบคุณฉันทีหลังก็ได้” เจียงซิ่วแจง

หวังซินตงมองชายคนนี้ เขาเป็นเหมือนราชาปีศาจที่มาจากดินแดนมืดมิด

“เร็วๆ นี้เธอเริ่มระวังตัวมากขึ้น อาจเป็นเพราะเธอกลัวที่จะสูญเสียอีก”

รอยยิ้มสีกุหลาบปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจียงซิ่ว “ฉันเห็นเธอกุมหัวอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ ฉันคิดว่าเธอคงจะทนไม่ได้นานนักหรอก”

“หลังจากที่เธอเซ็นสัญญาหย่าแล้ว นายจะทำยังไงต่อไป?”

“นายมีแผนอะไรบ้าง?”

เจียงซิ่วกลายเป็นเงียบ

“นายต้องการแต่งงานกับเฉิงหลิงหราน? นายคิดว่าเธอจะเต็มใจ?”

คิ้วของเจียงซิ่วขมวดเข้าหากัน รัศมีชั่วร้ายออกมาจากหน้าผากของเขา หัวใจของหวังซินตงเกร็งแน่น คอของเธอถูกกำโดยเจียงซิ่วอีกครั้ง จากนั้นเธอถูกดันและเข้าไปกระแทกผนัง “ใครอนุญาตให้เธอพูดถึงเฉิงหลิงหรานต่อหน้าฉัน?”

ขาที่ห้อยของหวังซินตงกำลังแกว่งไปมาในรูปแบบขอความช่วยเหลือ ส่งผลทำให้รองเท้าส้นสูงของเธอล่วงลงไป

“อะ อึก …”

“ฉะ ฉันจะไม่พูดอีกแล้ว…”

เจียงซิ่วปล่อยมือของตัวเอง ร่างกายของหวังซินตงเลื่อนตัวไปตามผนัง เธอไออย่างหนัก และความรู้สึกตามร่างกายค่อยๆ กลับมาอย่างช้าๆ เธอคิด – แม้ว่าฉันจะไม่พูดถึงมัน นายคิดว่าตัวเองจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับมันเหรอ?

เธอลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเท้าไปบนพรมนุ่มๆ ด้วยเท้าเปล่าของเธอ “นายไม่ได้สังเกตรึไงว่าซูซูคล้ายกับพี่สาวของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ การแสดงออกของเธอ น้ำเสียงและรอยยิ้มของเธอ ทั้งหมดดูเหมือนกัน…”

“มันเป็นไปไม่ได้เลยรึไงที่จะให้นายคิดว่าเธอเหมือนกัน?”

แววตาอันน่าสะพรึงกลัวส่องผ่านประกายตาของเจียงซิ่ว เขารู้สึกอยากจะบีบคอหวังซินตงอีกครั้ง “เธอกำลังเล่นกับไฟอีกครั้ง อย่าได้คิดเชื่อว่าฉันจะไม่ฆ่าเธอ เพียงเพราะเธอทำประโยชน์บางอย่างให้กับฉัน”

“สิ่งต่างๆ บนโลกนี้ไร้ค่าสำหรับฉัน ยิ่งไปกว่านั้น มันง่ายมากที่ฉันจะหาคนมาแทนที่เธอ มีคนมากมายที่อยากจะทำ”

การแสดงออกของหวังซินตงเปลี่ยนไปเป็นตื่นตระหนก นี่คือจุดตายของเธอ เธอกล่าวออกมาอย่างไร้พลัง “ฉันแค่ไม่อยากให้นายต้องทุกข์ทรมาน”

ทั้งตระกูลเจียงและตระกูลหลินต่างก็เป็นตระกูลชั้นสูง หย่ากับน้องสาวและแต่งงานกับพี่สาวของเธอ คงจะไม่มีใครเห็นด้วยกับเรื่องนี้ ทุกคนจะต่อต้านมัน

…

ในที่สุดคริสมาสต์ก็มาถึง เจียงซิ่วกินข้าวเย็นกับนายหญิงลับๆ ของเขา นายหญิงโควเอ๋อไปต่อที่โรงแรมต่อจากนั้นพวกเขาก็ใช้เวลา 2 ชั่วโมงที่นั้น พวกเขาสองคนกำลังเผาไหม้ด้วยเปลวไฟแห่งราคะและนัดกันทุกสองสามวัน วันคริสต์มาสเช่นนี้ยิ่งนั้นสมบูรณ์แบบมากขึ้นสำหรับการนัดพบ โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่สามารถพลาดโอกาสที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้ เป็นเรื่องน่าเสียดายที่หนานก๋งโควเอ๋อจะออกเดินทางกลับไปทุกครั้งหลังจากที่พวกเขาสนุกกัน คืนนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน เนื่องจากส่วนใหญ่แล้วพ่อแม่ของเธอใช้เวลาอยู่ต่างประเทศ พวกเขาจึงให้ความสำคัญกับเวลาในช่วงคริสต์มาสมาก ดังนั้นนายหญิงโควเอ๋อจึงยังต้องกลับไปบ้าน และเฉลิมฉลองกับครอบครัวของเธอ

“ฉันจะกลับไปที่เมืองเจียงซักพัก!”

โควเอ๋อกำลังจะออกไปจากห้อง “เมื่อไหร่นายจะกลับมา?” คำพูดของเธอฟังดูเหมือนค่อนข้างลังเลที่จะแยกจากเขา

“ก่อนสิ้นปี รึเปล่านะ?”

หลินเยี่ยหลิงเรียกให้เขากลับไปหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเขาเลยต้องพบนายกเทศมนตรีกู่อีกครั้ง และพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลหลิน เจียงซิ่วเลี่ยงมาจนถึงตอนนี้ ด้วยข้ออ้างการมีเรียน แต่เมื่อเทอมสิ้นสุดลงแล้ว เขาก็ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ อื่น

เขาคาดว่าเขาจะต้องกลับไปยังเมืองเจียงเมื่อเทมอจบลงจริงๆ งานของเจียงหยี่เอง ก็ถูกย้ายไปที่เมืองเจียงแล้วเช่นกัน

“โอ้!”

หลังจากปลอมแปลงตัวเองเรียบร้อยแล้ว หนานก๋งโควเอ๋อก็เปิดประตูออกไป เธอใช้ประตูหนีไฟเพื่อความปลอดภัย ลงไปอีกชั้น จากนั้นก็กดลิฟต์ลง

…

วันนี้มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นในฝั่งตะวันตก ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นในโบสทุกที่ จำนวนคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติที่ปรากฏตัวขึ้นมากกว่าสิบเท่าจากเมื่อก่อนหน้านี้ ท่ามกลางคนจำนวนมากที่ปรากฏขึ้นมา บุคคลที่มีปีกโปร่งใสคู่หนึ่งและสามารถบินได้ก็ปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน หลังจากการปลุกตื่น เขาเรียกตัวเองว่าเทพเจ้า และรัฐบาลฝั่งตะวันตกก็แอบทำเครื่องหมายสำหรับวันนี้ มันเป็นวันที่เทพเจ้าปรากฏตัวขึ้นในโลก

…

หลังจาก 10 วัน เทมอก็จบลง และภายใต้คำขอร้องจากหลิงเยี่ยหลิง เจียงซิ่วและเฉิงหลิงซูจึงกลับไปที่เจียงหนาน สำหรับเฉิงหลิงหราน ตารางสอบของเธอยังไม่หมด เธอจึงต้องอยู่ในเมืองหลวงชั่วคราว

พวกเขากลับไปที่สวนตระกูลหวังในมณฑลเจียงหนาน เนื่องจากนายกเทศมนตรีกู่เองก็อยู่ที่เจียงหนาน

เช่นเดียวกับเจียงซิ่วและหนานก๋งโควเอ๋อที่หลงใหลกัน ตระกูลหลินก็ยังคงโทรหาหลินเยี่ยหลิงอยู่บ่อยครั้ง เพื่อขอให้เธอกลับมา ความตั้งใจของพวกเขานั้นสวยหรู แต่หลินเยี่ยหลิงก็มีความคิดเป็นของตัวเอง เธอได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนๆ ของเธอในเมืองหลวงด้วยเช่นกัน นี่ไม่ใช่เหตุผล ในงานปาร์ตี้ในวันนั้น หลินเยี่ยหลิงได้สวมใส่เครื่องประดับที่เจียงซิ่วซื้อมากว่า 100 ล้านยูโรไป ผู้คนในปาร์ตี้กลายเป็นคลั่งเพราะสิ่งนี้ เพื่อนร่วมชั้นที่ทำตัวเย็นชากับเธอเมื่อการก่อน ดูเหมือจะละทิ้งทุกอย่างในอดีตไปในทันที และต่อสู้เพื่อให้ได้มิตรภาพกลับคืนมา

“ลูก ซูซู…”

ที่ปากทางเข้าบ้าน หลินเยี่ยหลิงยิ้มกว้างเมื่อเธอเห็นลูกชายและลูกสะใภ้กลับมา

“แม่!”

ซูซูวิ่งเข้าไปหาเด็กเหมือนเด็กใจแตกและกอดเธอไว้ เธอพบว่า 20 ล้านที่เสียไปนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย กอดครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นทุกอย่างสำหรับเธอ

“ให้แม่ดูว่าซูซูของเราสวยขนาดไหน”

“ฮี่ฮี่!”

ในสวนตระกูลหวังเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากการกลับมาของเจียงซิ่วและเฉิงหลิงซู ตามเรื่องราวแล้ว ยกเว้นคนรับใช้บางคนที่จัดการสถานที่ แทบจะไม่มีใครมาเลย ดังนั้นจึงไม่มีอารมณ์ใดๆ ที่ให้ความรู้สึกเดียวกับครอบครัว จากตอนนั้นผ่านมาอีกครั้ง มันใกล้จะถึงปลายปีแล้ว ดังนั้นอารมณ์ก็เหมือนกับช่วงก่อนเทศกาล

แขกมาถึงในช่วงเวลาที่เจียงซิ่วมาถึงสวนหวัง มันไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากพ่อแก่ถังที่แขนพิการ เขามาพร้อมกับถังเหวินเฉิน ถังเหวินเฉินตอนนี่ดูมีบางอย่างเปลี่ยนไป หลังจากไต๋ยัวไท๋อนุญาติให้เจียงซิ่วราวตลาดเศรษฐกิจในเจียงหนานเข้าด้วยกัน ตระกูลถังจึงได้รับประโยชน์ค่อนข้างมาก แม้ว่าถังเหวินชงจะไม่ใช่นายน้อยอันดับหนึ่งของเจียงหนาน เขาก็ถือได้ว่าเป็นนายน้อยคนที่สอง

ในห้องน้ำชา พ่อแก่ถังถาม “คุณเจียง นายกเทศมนตรีกู่หมดสมัยแล้ว หลายคนอยากรู้ว่าใครจะเป็นผู้รับช่วงต่อ”

สำหรับผู้ที่อยู่ปะปนไปกับโลกใต้ดินในเจียงหนาน มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะกังวลว่าใครเป็นผู้ดูแลเจียงหนาน