บทที่ 284
ตกใจเล็กน้อย
ไม่เพียงแต่นึกถึงสถานะที่เป็นเทพเจ้าของเขา แต่เขายังคงนึกถึงสถานะของคนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน ตอนนี้เจียงหนานอยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างมั่นคง หากโลกใหม่คลืบคลานลงมา ขั้วอำนาจต่างๆ เองก็ต้องเกิดขึ้น ซึ่งนี้นับว่าเป็นผลสะท้อนที่กลับไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วจะสามารถสร้างสมดุลได้สำเร็จ แต่ในเริ่มต้น เจียงหนานย่อมไม่สามารถรับมือกับมันได้แน่นอน หากไม่มีมาตรการรับมือ สถานการณ์ในปัจจุบันจะถูกทำลายเมื่อโลกอื่นลงมา
ในมุมมองของเจียงซิ่ว ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็คือการเก็บเจียงหนานในฉบับดั่งเดิมเช่นนี้ไว้ แต่มันก็มีโอกาสเป็นไปที่จะเกิดปรากฏการณ์แทนที่แบบที่เมืองฮ๋า เพื่อหลีกเลี่ยงการพุดขึ้นมาของภูเขา เจียงซิ่วจึงถาม “นายอยากเสนอใครหลังจากที่ลงตำแหน่ง?”
กู่เต๋อชี่ส่ายหัว “ฉันไม่เคยคิดถึงปัญหานี้เลย”
เจียงซิ่วถาม “นายสามารถเลือกคนอื่นมาแทนที่ได้ไหม?”
ดวงตาอันน่าเหลือเชื่อของกู่เต๋อชี่เบิกกว้าง เขาตกใจกับสิ่งที่เจียงซิ่วกำลังคิด เขาผงกหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันยังมีลูกพี่ลูกน้องที่ชื่อกู่เต๋อเผิงอยู่ เขาเป็นผู้ช่วยของผู้ว่าราชการจังหวัดทางจีนใต้ เขามีสิทธ์”
เจียงซิ่วกล่าว “ให้เขาลงเลือกตั้ง!”
กู่เต๋อชี่พยักหน้า อย่างไรก็ตาม เขารู้อยู่ในใจว่าเรื่องนี้เป็นปัญหาที่ยิ่งใหญ่ ฉะนั้นเขาจึงใส่ใจกับคำถามที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง “แล้วฉันล่ะ?”
เจียงซิ่วกล่าว “ฉันจะไปตกลงกับไต๋ยัวไท๋…”
กู่เต๋อชี่ดีใจมาก
ไม่ว่าเขาจะทำหรือไม่ทำก็ตาม อย่างน้อยนี่ก็ดูมีความหวัง และผู้คนส่วนใหญ่ก็ต้องการความหวัง จิตวิญญาณของกู่เต๋อชี่หมุนวนไปมานับร้อยครั้ง เขาหยุดดื่มไปนานแล้ว และในวันนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะยกอวยพร
“ใช่ มีเหตุการณ์สำคัญอีกอย่างนึงที่ฉันจะบอกคุณเจียง…”
เจียงซิ่วถาม “มันคืออะไร?”
“ไม่นานมานี้ วัดที่อยู่ด้านข้างทะเลสาบตะวันตกพังทลายลง นั้นยังรวมถึงพระที่อยู่ในวัด เจ้าอาวาส ทั้งหมดมีมากกว่าหนึ่งโหล พวกเขาอยู่ในนั้น”
“จากการตรวจสอบที่เกิดเหตุ มันไม่มีร่องรอยของไฟและไม่มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกใดๆ จากคำกล่าวของผู้ที่ไปตรวจสอบมา เขาบอกว่า มันเหมือนกับมีของแข็งบางอย่างตกมาจากท้องฟ้า มันพุ่งชนมาที่วัดอย่างรุนแรง แม่งป่องบางตัวแถวนั้นเองก็ถูกทับด้วยวัตถุที่ดูแข็งและทนทาน หลายคนเสียชีวิตในที่โล่ง และร่างของเจ้าอาวาสก็มองไปที่กำแพงสูงสิบเมตร ซึ่งมันทำมาจากหินที่แหลมคม”
เจียงกล่าว “มันเป็นทักษะต่อสู้!”
และหากตัดสินจากพลังที่ปลดปล่อยออกมา มันอาจจะไม่ใช่เทพเจ้า แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็น
กู่เต๋อชี่กล่าว “ไม่เพียงแต่แค่นั้น อาจเป็นไปได้ไหมว่า มันไม่ใช่มนุษย์? ในคืนนั้นมีคู่รักนักศึกษาสองคนตั้งแคมป์อยู่ที่เซียงซาน และผู้หญิงก็อ้างว่าเห็นงูบินขนาดใหญ่”
ดวงตาของเจียงซิ่วเบิกกว้าง “ปีศาจ?”
กู่เต๋อชี่กล่าว “และผู้หญิงเองก็ได้ยินเสียงของงูเช่นกัน มันดูเหมือนจะเป็นเสียงของผู้หญิงที่งดงามมาก ในเวลานั้น เพราะเธอยังนอนหลับอยู่ เธอจึงเห็นมันไม่ได้ชัดเจนนัก แต่เธอก็ตกตะลึงกับสิ่งลึกลับและไม่สามารถหาคำบรรยายนั้นได้ สองวันต่อมา เธอก็เห็นวัดถูกทำลาย และมันเป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เธอเห็นในคืนนั้นอาจจะเป็นเรื่องจริง”
เจียงซิ่วจมดิ่งลงไปในหัวใจของตัวเอง สังคมปัจจุบันไม่สนับสนุนเรื่องผีและสัตว์ประหลาดใดๆ ประเทศจีนก่อตั้งขึ้นมาน้อยกว่าร้อยปี แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าผีที่ซ่อนอยู่เมื่อร้อยปีก่อนนั้นอยู่ที่ไหน บางทีพวกมันอาจจะเข้าใจความหมายของสังคมในปัจจุบัน พวกมันจึงเริ่มซ่อนตัว เนื่องจากการถูกกระตุ้น และรู้สึกได้ว่าวันเวลาของพวกมันใกล้มาถึงอีกครั้งแล้ว ดังนั้นพวกนั้นจึงปรากฏตัวขึ้น
เจียงซิ่วกล่าว “ทำไมปีศาจถึงต้องการทำลายวัด?”
“มีข้อมูลอะไรเหลืออยู่อีก?”
กู่เต๋อชี่ส่ายหัว
เจียงซิ่วถาม “วัดชื่อว่าอะไร?”
“วัดหนานเชียน!”
เมื่อเทียบกับสิ่งที่จะลงมาในเจียงหนาน เจียงซิ่วรู้สึกสนใจเรื่องพวกนี้มาก เหล่าวิญญาณจะปะทุขึ้นในคราเดียว เขากล่าว “มันคงเป็นอีกซักพัก…”
กู่เต๋อชี่ถาม “คุณต้องการให้ฉันตามไปด้วยไหม?”
เจียงซิ่วเพียงยิ้มและไม่กล่าวอะไร
เขาออกจากคฤหาสทะเลสาบตะวันตกด้วยการเดินเท้า มุ่งหน้าสู้วัดหนานเชียน เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับหางโจว ไม่ไกลจากถนนตะวันตกมีมหาวิทยาลัยอยู่สุดทางเดิน มันอยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากถนนตะวันตกนัก และที่นี่เองก็เต็มไปด้วยแม่ค้าพ่อค้า ดูมีชีวิตชีวา แสงจากตะเกียงนั้นค่อนข้างที่จะเป็นแนวคิดทางศิลปะจากเทศกาลโคมไฟซี่ฉีโบราณ รัฐบาลของหางโจวเองก็ส่งเสริมสิ่งนี้มาก
กลุ่มหญิงสาวนั่งอยู่ตรงระเบียง ซื้อเนื้อเสียบไม้มาหลายไม้ และก็กินลูกชุบเคลือบน้ำตาล แสงแปลกใหม่ที่งดงามส่องเข้ามาดึงดูดสายตา
หนึ่งในผู้หญิงที่ดูงดงามเหล่านั้น เธอถูกบดบังจากการถูกห้อมล้อมด้วยผู้คน มันเป็นเฉิงหลิงซู โอหยางเชียนและหลี่ดั่น ข้างๆเธอคือเหล่าผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ด้วยสายตาที่พร่ามัว
ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมตอนชั้นมัธยมจะมารวมตัวกันแล้ว และตอนนี้เอง ที่เวลาดูเหมือนจะถูกย้อนไปยังช่วงที่ถูกอาจารย์สั่งสอนอยู่ ความแปลกแยกในอดีต ความเฉยชา แม้แต่เฉิงหลิงซูที่เคยถูกแกล้งมาก่อน ทุกอย่างดูเหมือนจะสลายหายไปในหมอกควัน
เมื่อมาถึงจุดนี้ มันเห็นได้ชัดแล้วว่าเฉิงหลิงซูไม่ได้เป็นคนที่จิตใจจมอยู่กับความเครียดแค้น หากเป็นคนธรรมดาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่ทำร้ายตัวเอง หัวใจของพวกเขาจะถูกสร้างตำหนิ และแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะญาติดีกันอีก
“ซูซู เขามาไม่ได้หรอ?” โอหยางเชียนถาม
เธอยังมีหน้าที่จะมาในวันนี้อยู่ แต่เมื่อเธอเห็นเฉิงหลิงซู เธอก้มหัวลง หลี่ดั่นและอีกสองคนร้องไห้น้ำตาไหล และกล่าวว่าพวกเธอถูกบังคับให้ทำแบบนั้น เฉิงหลิงซูไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องราวที่ผ่านไปแล้วกลับคืนมา
ตระกูลเฉิงกลับมาเป็นตระกูลเฉิงเหมือนเดิมแล้ว ดังนั้นเธอจึงกลับไปเป็นนายหญิงเฉิงผู้สูงส่งเช่นเดิม ยิ่งไปกว่านั้น เฉิงหลิงซูได้แต่งงานกับเจียงซิ่ว
“เธอมันโง่ เชียนเชียน ฉันต้องไปเจอคนจากเหลียนเฟิงนะ เธอจะพาเข้ามาในถนนที่คนเดินไปมาแบบนี้ทำไม?” หลี่ดั่นแดกดัน
โอหยางเชียนไม่รู้ว่าทำไมเฉิงหลิงซูถึงยกโทษให้พวกเธอ และก็คิดต่อว่าเจียงซิ่วจะให้อภัยพวกเธอได้หรือไม่ หากมีสัมพันธ์กับเจียงซิ่ว ใครในเจียงหนานก็คงจะอิจฉา
เฉิงหลิงซูกล่าว “เขาไม่ว่าง เขาเย็นชามาก และก็ชอบเก็บตัวอยู่เงียบๆ”
นักเรียนในปัจจุบันยังไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างเจียงซิ่วและเฉิงหลิงซู
“ซูซู มีแฟน?”
โอหยางเชียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าพวกนายอยากจะสารภาพอะไรก็ตามที พวกนายควรเก็บไว้นะ พวกเราเป็นดอกไม้ที่มีผู้พิทักษ์แล้ว”
เพื่อนร่วมชั้นบางคนรู้ว่าพวกเขาไม่มีโอกาส แต่เขาก็เคยได้ยินมาจริงๆ ว่าดอกไม้ย่อมต้องมีเจ้าของ นี้ก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้หากพวกเขาจะท้อแท้ เขาถาม “ใครกัน?”
โอหยางเชียนกล่าว “เขาเป็นศิษย์เก่าเหมือนกัน แต่ถ้านายจะเดา นายคงเดาไม่ออกหรอกว่าเป็นใคร ใช่ไหม?”
“หลิวชวูไม่อนุญาตให้พูด!”
หลินชวูก็อยู่หนึ่งในคนเหล่านั้นเช่นกัน เนื่องจากเย่เหวินเทียนไปที่เก่าฟู่ โดยปกติแล้วพวกเขาทั้งสองจึงไม่ได้ติดต่อกัน เขากล่าว “ฉันคงเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว ถ้ากล้าเคี้ยวลิ้นใส่เขาคนนั้น”
หลินชวูบอกว่าตัวเขาเองก็มีแฟน เธอชื่อ เซี่ยวเหม่ย เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน เธอเกี่ยวแขนเขาและถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “มันเป็นยังไง เขายิ่งใหญ่มากหรอ?”
“ยิ่งใหญ่?”
คนทั้งกลุ่มไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่แสดงสีหน้าแปลกๆ
โอหยางเชียนกล่าว “สมมติว่า ถ้านายน้อยลำดับหนึ่งของเจียงหนาน ไบ๋เชาคุน เป็นไม่ได้แม้แต่รองเท้าเขาหล่ะ?”
เมื่อตอนที่เซี่ยวเหม่ยได้ยิน ดวงตาของเธอเบิกกว้างออกมาอย่างน่ากลัว “เชียนเชียน เธอล้อเล่นแล้ว”
ไบ๋เชาคุนคือใคร? เขาเป็นบุคคลที่คนธรรมดาต้องแหงนมองขึ้นไป ตระกูลของแฟนเธอเองก็ไม่ใช่ตระกูลธรรมดาๆ เขามีเงินและมีทรัพย์สินหลายสิบล้าน แต่หากนำหลินชวูไปเปรียบเทียบ เขา เขาด้อยกว่าไบ๋เชาคุนมาก เขาเป็นบุตรของตระกูลที่มีทรัพย์สินนับพันล้านและยังมีความสัมพันธ์กับข้าราชการมากมาย
“หากนับจากนายน้อยทั้งสี่ของเจียงหนานแล้ว ไบ๋เชาคุนนับว่าเป็นอันดับต้นๆ…”
ความแปลกใจในดวงตาของโอหยางเชียนไร้สิ้นสุด “นายน้อยทั้งสี่ของเจียงหนานเองก็ไม่นับเป็นอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา” ฉันยังจำเรื่องในเบลเด็นได้ดี เจียงซิ่วที่บ้านขายผลไม้ มอบของขวัญให้กับนายน้อยทั้งสี่
ตอนนี้เป็นยังไงหล่ะ?
กู่ชวู ลูกชายของนายกเทศมนตรีกู่ นายน้อยอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ตอนนี้เขาเห็นเจียงซิ่วเป็นเหมือนแมวไล่หนู ซ่อนตัวห่างไกลจากเขา และก็ไร้ความกล้าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเขา
“ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ เขาก็ดูเหมือนจะอันตรายมากขึ้น ไม่มีใครที่เป็นรองเท้าให้เขาได้เลยหรอ?”
เซี่ยวเหม่ยมาหางโจวเพื่อทำความรู้จักกับเพื่อนๆ ของหลินชวู ในตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้จักนายน้อยที่ยิ่งให้ที่สุดในเจียงหนาน แต่เธอก็ไม่เคยได้ยินชื่อที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเขาเหล่านี้มาก่อน
โอหยางเชียนกล่าว “ถ้าไม่เชื่อพวกเรา งั้นก็ไปถามแฟนของเธอสิ!”
หลินชวูไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่กล่าวออกมา “ฉันพูดถึงเรื่องของเขาไม่ได้”
ในเจียงหนาน ชื่อคุณเจียงเป็นสิ่งต้องห้าม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เจ้าหญิงแห่งตระกูลหวังลงมาในเจียงหนานเพื่อรวบรวมทรัพยากร คุณเจียงเองก็เป็นเหมือนท้องฟ้าที่อยู่เหนือท้องฟ้าขึ้นไปอีก เปรียบเสมือนกับแม่น้ำแยงซี(แม่น้ำที่ยาวเป็นอันดับ 3 ของโลก หมายถึง กว้างใหญ่และลึกยากหยั่งถึง)
โอหยางเชียนกล่าว “เขาอาศัยอยู่กับเธอใช่ไหม?”
ใบหน้าของเฉิงหลิงซูเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่ค่อยๆ ยิ้มออกมาอย่างช้าๆ แบบเอียงอาย “เอาหล่ะ ใจเย็นก่อน รักษาหน้าไว้…” เฉิงหลิงซูไม่รู้ว่าเธอพูดกับคนอื่น หรือคิดกับตัวเองกันแน่
ดวงตาของเธอหันออกไปมองในที่ห่างไกล และรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆ แข็งตัวลง เธอเห็นร่างที่คุ้นเคย มันเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอ และเธอก็กำลังไปช็อปปิ้งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ
“เย่ปิง นั้นไม่ใช่เย่ปิงจากโรงเรียนเราหรอ?”
โอหยางเชียนและคนอื่นๆ เห็นว่าใบหน้าของเฉิงหลิงซูกลายเป็นแปลกไป พวกเธอจึงคิดไปถึงตอนที่อยู่มัธยม เจียงซิ่วดูเหมือนจะติดต่อกับเย่ปิง เวลานี้ มีเพื่อนชายอยู่ใกล้กับเย่ปิงมากมาย คาดว่าหนึ่งในพวกนั้นน่าจะเป็นแฟนของเธอ
