The King of the Battlefield – ตอนที่ 241

บทที่ 241: สกายลอร์ด (4)

ดาวแห่งการนำทาง?

โดยสัญชาตญาณ เพียงแค่มูยองเห็นดาวสีน้ำเงินดังกล่าว เขาก็รู้สึกได้ถึงความผูกพันบางอย่างแล้ว

ดาวทั้งสองดวงเปรียบเสมือนหยินและหยาง พวกมันส่องสกาวไปทั่วท้องฟ้าโดยมีดาวอื่นๆนับพันดวงรายล้อมเป็นกลุ่มอยู่รอบๆ

จากนั้น ฉายาที่มูยองได้รับก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

<ชื่อ ‘ดวงดาวอันบริสุทธิ์ (S+, ทุกสเตตัส +30)’ ได้พัฒนาเป็น ดวงดาวแห่งแก่นแท้ (S+++, ทุกสเตตัส +50) ‘>

<‘ดวงดาวแห่งแก่นแท้’ เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดจากดาวสองดวงซึ่งมีคุณสมบัติต่างกันแต่กลับมีความสอดคล้องต่อกัน>

<ความเป็นผู้นำของเจ้าของเพิ่มขึ้น ดาวอีกมากมายจะมารวมตัวกันที่ดวงดาวแห่งแก่นแท้>

<ดวงดาวจะรวมตัวกันเพื่อสร้างจักรวาล คุณได้รับสมุดบันทึก ‘การนำทางแรก’ แล้ว>

การนำทางแรก?

ด้านหน้าของเขามีหนังสือเล่มหนึ่งที่ไม่มีอะไรเขียนอยู่ในนั้น

มันเป็นแค่สมุดปกขาวที่ไม่มีชื่อหรือผู้แต่ง

หลังจากนั้นไม่นาน นาฬิกาแสดงสเตตัสของมูยองก็เปลี่ยนไป มันสั่นอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ตัวอักษรจำนวนหนึ่งจะถูกเขียนในหนังสือ

– ปฏิทินมูยอง ปีที่ 0, นำทางเหล่าดวงดาว

– ปฏิทินมูยอง ปีที่ 0, ดวงดาวขับขาน

บันทึกถูกเพิ่มขึ้นต่อเนื่องหัน

และมูยองก็ตระหนักรู้ถึงบางอย่างได้…

หนังสือเล่มเล็กๆนี้เรียกเปรียบมูยองเสมือน ‘โลก’ ใบหนึ่ง อย่างไรก็ตามยังไม่มีรายละเอียดใดๆมากกว่านั้น

‘ดวงดาว?’

มูยองไม่เคยตั้งคำถามต่อดวงดาวเหล่านี้เลย ทำไมดวงดาวถึงมีอยู่ และพวกมันเลือกเจ้าของได้อย่างไร?

ผู้ที่ไม่ใช่ปีศาจเท่านั้นที่จะถูกดวงดาวเลือก แต่ละคนล้วมีพลังและมีลักษณะของผู้นำ และมูยองกลายเป็นผู้นำของดวงดาวเหล่านั้นอีกที

‘แล้วสกายลอร์ดล่ะคือตัวอะไรกันแน่?’

สกายลอร์ดเองก็กินดวงดาวได้

บางทีสกายลอร์ดอาจไม่ใช่เพียง“ โล่ป้องกันเดียโบล”

นี่เป็นสิ่งที่มูยองค้นพบด้วยเหตุผลง่ายๆที่ดันดาเลี่ยนคาดไม่ถึง เมื่อเขาคิดและสนใจเรื่องดวงดาว

บางทีอาจมีผู้กลัวว่าดวงดาวจะรวมตัวกันและทำเรื่องบางอย่างขึ้น

ในอดีตพวกมันไม่ได้รวมตัวกันเป็นจำนวนมากเช่นนี้ แต่ละดวงต่างทำหน้าที่แตกต่างกันไปตามเผ่าพันธุ์ ต่างกลุ่มและมีเป้าหมายที่ต่างกัน แต่ปัจจุบันมูยองกลับรวบรวมพวกมันไว้ทั้งหมด

บางที…สกายลอร์ดอาจถูกสร้างขึ้นก็เพราะมูยอง ผู้ถูกกำหนดให้เป็นผู้นำทางของเหล่าดวงดาว หรือเป็นเพราะบุคคลที่สามอื่นอาจรวบรวมเจ้าของดาวเอาไว้?

ดูภายนอกมันเป็นเกราะป้องกันเดียโบล แต่เดียโบลกลับเข้าสู่ดินแดนเทพปีศาจเรียบร้อยแล้ว

‘เทพปีศาจเฮอเรสถูกเดียโบลสังหาร’ ในดินแดนเทพปีศาจ

นั่นหมายความว่าสกายลอร์ดไม่ได้ทำอะไรมากมายเพื่อหยุดมัน

สุดท้ายการหยุดเดียโบลก็เป็นเพียงข้ออ้างเพื่อหลบซ่อนเหตุผลอื่น

‘ดวงดาวรวมตัวกันเพื่อสร้างจักรวาล มันหมายถึงการสร้างโลกใหม่หรือไม่? ‘

มูยองเกาหัว บางทีมันอาจเป็นเส้นทางที่เขาต้องเดินไปหลังจากกำจัดเทพปีศาจทั้งหมด

ในขณะที่เขาใช้เวลาจัดระเบียบความคิดของตัวเองอยู่

<ผู้มีอำนาจพลังของกาเบรียล ผลลัพธ์ของ ‘บัญญัติอันเที่ยงธรรม’ ถูกเพิ่มเข้ามา ‘ <ช่วยเหล่าเจ้าของดวงดาว และทำให้ราชาปีศาจยอมพ่ายแพ้>

<พลังเทวะบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น 30 >

มูยองมีหลายวิธีในการเสริมกำลังของเขา แต่ถึงการสร้างความแข็งแกร่งจะมีความจำเป็นต่อหลายสิ่ง อย่างไรก็ตามการวิ่งไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียวนั้นไม่พอ

สเตตัสสามารถเพิ่มขึ้นในภายหลังได้ ตอนนี้เป็นเวลาที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับสกายลอร์ดเสียก่อน

หากมีบางสิ่งเกี่ยวกับสกายลอร์ดตามที่มูยองคาดไว้ นี่เป็นโอกาสดีที่มันจะถูกเปิดเผย

มูยองไม่สามารถรอได้อีก

“โซระ”

“…ค่ะท่าน”

โซระตอบด้วยอาการสั่นเทาก่อนจะคุกเข่าลง

พลังความมืดจากศิลปะแห่งความตายได้กลืนโซระจนเธอเชื่อฟังมูยองอย่างสมบูรณ์แบบ

“ เธอรู้จักสกายลอร์ดมากแค่ไหน?”

สายตาของโซระหันไปทางมูยอง

“ มันถูกสร้างขึ้นโดยเหล่าเทพปีศาจระดับสูง เพื่อป้องกันไม่ให้เดียโบล และผู้ติดตามของมันเข้าสู่ดินแดนเทพปีศาจ…”

“พอ!”

เป็นการเสียเวลาที่จะฟังมากกว่านี้ เพราะข้อสรุปที่ออกมาก็คือเธอไม่รู้อะไรมากไปกว่าที่คนอื่นรู้

เขาต้องการข้อมูลเกี่ยวกับมันมากกว่านั้น

ครั้งก่อนเขาพยายามหลีกเลี่ยง แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่จะพุ่งเข้าหามันแล้ว

“ โซระ เธอไปล่อสกายลอร์ดมาที่นี่”

“ค่ะท่าน”

โซระเป็นราชาปีศาจที่คอยดูแลสกายลอร์ดตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว แม้ว่าเธออาจไม่รู้เรื่องราวการกำเนิดของสกายลอร์ด แต่เธอก็ยังรับมือกับมันได้ดีกว่าใครก็ตามที่อยู่ที่นี่

‘สิ่งที่เหลืออยู่คือทาร์แคนล่อกองทัพพวกนั้นได้ดีเพียงใด’

***

ทาร์แคนถอนหายใจ

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต่อสู้กับศัตรูนับแสนด้วยกองทหารเพียง 50,000 คนเท่านั้น

ทาร์แคนอยู่ในระดับผู้ปกครองแต่เขาเก่งในเรื่องต่อสู้มากกว่าเป็นหัวหน้าสั่งการในกองทัพ

หากปราศจากเบซองมินเขาคงเสียกองกำลังทั้งหมดไปแล้ว ซองมินเป็นนักวางแผนและนักกลยุทธ์ที่น่าทึ่งมาก

“ อ่า มีจำนวนศัตรูมากกว่าที่ข้าคิดซะอีก”

จำนวนหน่วยไล่ล่าของศัตรูเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ทาร์แคนยังคงยอมสูญเสียกำลังเล็กน้อย และถอยกลับ

ในกระบวนการนี้มีหทารของศัตรูประมาณ 200,000 นายที่ถูกสังหาร แต่จำนวนศัตรูกลับเพิ่มขึ้นเป็น 400,000 นายในเวลารวดเร็ว ทาร์แคนเหลือทหารประมาณ 20,000 นายเท่านั้น เพราะเขาเสียไป 30,000 นายแล้ว

“ ดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดแล้ว เราต้องกลับไปเข้าร่วมกองทัพหลัก”

ซองมินบอกทาร์แคน

ถ้าไม่ได้เวทมนตร์ของซองมินคงมันเป็นเรื่องยากที่สามารถทนได้จนกระทั่งตอนนี้ กองทัพของทาร์แคนได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว

ทาร์แคนพูดอย่างไม่ชอบใจนัก

“ เราต้องหันหลังกลับเช่นนี้จริงๆหรือ? ข้ายังสามารถต่อสู้ได้”

“ นี่เป็นเรื่องไม่จำเป็น คุณคิดว่านายท่านส่งผมมาที่นี่ทำไมกันเหรอ?”

ทาร์แคนเกาหัว มูยองอาจส่งซองมินมาเพราะเขาเป็นนักเวทและเก่งเรื่องกลยุทธ์ แต่อีกเหตุผลก็อาจเป็นเพราะเพื่อห้ามทาร์แคนทำอะไรตามใจตัวเอง

“ ถ้ามีแต่ข้า ข้าคงต่อสู้จนถึงที่สุด”

“ สถานการณ์ทางทหารของเราไม่ค่อยดีนัก ถึงการเอาชนะศัตรูเกือบ 200,000 ด้วยทหารเพียง 30,000 เป็นเรื่องน่ายกย่อง แต่การสูญเสียทหารเหล่านั้นไปก็ถือเป็นเรื่องที่หนักหนาสำหรับเราแล้ว และมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกำจัดศัตรูทั้งหมดด้วยทหารที่เหลือเพียง 20,000 นาย”

ยังมีศัตรูอีกจำนวนกมาก ทหาร 20,000 นายไร้ค่าต่อหน้าจำนวนศัตรูขนาดนั้น

ทาร์แคนพยักหน้า

“ข้ารู้ แต่ถ้าให้ถอยอย่างเดียวก็ดูยังไงอยู่”

ทาร์แคนหันไปดูปีศาจที่กำลังบินด้วยปีกขนาดใหญ่ด้านบน

“ ดูเหมือนปีศาจทั้งหมดจะทำตามคำสั่งเจ้าตัวที่ดูเหมือนจะเป็นราชาปีศาจนั่น ”

ทาร์แคนไม่ได้เอาแต่สู้อย่างบ้าคลั่ง หากพวกมันเคลื่อนไหวราวกับมีร่างเดียวกัน นั่นต้องมีบางคนบงการพวกมันอยู่

“ ถ้ากำจัดมันได้ ทุกอย่างจะง่ายขึ้น”

“ งั้นผมจะซื้อเวลาให้คุณสักพัก”

ซองมินเห็นด้วย

หัวหน้าของพวกมันต้องถูกสังหารก่อนที่พวกเขาจะดำเนินการไปยังขั้นตอนต่อไป ปัญหาคือพวกเขาจำเป็นต้องหยุดปีศาจจำนวนนับไม่ถ้วน เพื่อฆ่าราชาปีศาจตนนั้น

“ ไฮดร้า, อมาเดอุส และดูมไนท์”

ซองมินอัญเชิญมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา หลังจากนั้นก็ใช้หัวของไฮดราเพื่ออัญเชิญแม่มดเบียทริซ เขายังใช้เวทย์มนตร์ที่เหลืออยู่เพื่อสร้างบาร์เรียป้องกันไว้ด้วย

“ ผมขวางมันได้ไม่เกิน 10 นาที ถ้าคุณฆ่ามันไม่สำเร็จ เราจะหนีไปทันที”

“10 นาที ย่อมได้”

ทาร์แคนชักดาบออกมา

น่าแปลกหลังจากได้รับกระดูกของมูยอง เขาก็รู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้น ถ้าทุ่มพลังทั้งหมดออกไปโจมตีเขารู้สึกว่าตนเองสามารถฆ่าราชาปีศาจได้

* * * *

สกายลอร์ดไล่เขมือบเหล่าดวงดาวด้วยความเร็วสูง จนขนาดร่างกายของมันใหญ่โตมากกว่าเกาะแห่งหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ดวงดาวที่สกายลอร์ดอยากกลืนกินที่สุดคือดาวของมูยอง ผู้ที่มีดาวสองดวงที่สว่างไสว

“ สกายลอร์ดจะกระจายพลังเพื่อกลืนกินทุกอย่าง ถึงตอนนั้นการเคลื่อนไหวของมันจะช้าลงมาก”

ราชาปีศาจโซระอธิบาย

มูยองพยักหน้า ดูเหมือนว่าท้องของมันต้องการเวลาสำหรับการย่อยสลาย

ปีศาจที่อยู่บนทางเดินของสกายลอร์ดต่างถูกกลืนกินในขณะที่มันพุ่งไปทางมูยอง

หากยังคงอยู่เช่นนี้ กองทัพของมูยองทั้งหมดจะถูกกินโดยสกายลอร์ด

ด้วยความเร็วของมันสถานการณ์จึงค่อนข้างอันตราย ยังไงก็ตามเขาต้องการทำให้มันอิ่ม เพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของมันลง

“กระจายกำลัง ฉันจะล่อมันเอง”

วูม!

มูยองกางปีกกาเบรียลออกแล้วเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือสิ่งมีชีวิตใดๆ

***

ทาร์แคนวิ่งเร็วสุดชีวิต ทหารม้าวิญญาณ 20,000 นายก็วิ่งตามมาติดๆเช่นกันโดยมีปีศาจ 400,000 ตนไล่อยู่ข้างหลังพวกเขา

“ เวรตะไล ข้าใช้ไปหมด 10 นาทีแล้ว!”

“ บอกแล้วว่ามันยากมากที่จะกำจัดพวกมัน”

ซองมินมีพลังเวทไม่พอที่ควบคุมปีศาจจำนวนมากในตอนนี้ได้

“ น่ารำคาญเสียจริง พวกมันคงไม่เลิกตามจนกว่าจะสังหารพวกเราทั้งหมด”

ไม่ใช่แค่ 10 นาที แต่กว่าจะฆ่าราชาปีศาจได้ต้องใช้เวลาถึงสองเท่า นั่นเป็นผลทำให้ปีศาจเริ่มไล่พวกเขาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อหัวหน้าของพวกมันเสียชีวิต

ซองมินพูด

“ คุณบอกไม่ใช่เหรอว่ากำจัดมันได้ใน 10 นาที? ทำไมถึงใช้เวลามากกว่านั้น?”

“ มันแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิด แต่ยังไงข้าก็เป็นผู้ชนะนะ!”

ทาร์แคนยอมรับเบาๆ

ราชาปีศาจนั้นแข็งแกร่ง เขาเกือบจะแพ้ เมื่อคิดว่ามันจะเหมือนราชาปีศาจตัวอื่นที่เขาได้ต่อสู้มา

ทาร์แคนไม่ควรมองข้ามราชาปีศาจที่อยู่ภายใต้คำสั่งเทพปีศาจแห่งสงครามอย่างเลราเจ

“ ซองมิน บางทีเราควรฆ่าพวกมันให้หมด…”

ทางเลือกที่ดีที่สุดคือยอมแพ้ แต่ทาร์แคนเป็นนักรบ นอกจากนี้เขายังมีความรู้สึกของการผู้ปกครองหลงเหลืออยู่

พลัง!สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือพลัง!ทาร์แคนคิดอย่างนั้น

“เดี๋ยว!”

ขณะนั้นซองมินหยุดเคลื่อนไหว เขามองไปยังที่ห่างไกลราวกับรู้สึกถึงบางสิ่ง และในไม่ช้าเขาก็พูดอย่างรวดเร็ว

“ กระจายกำลังเร็ว เดี๋ยวนี้”

“อะไร?”

“ เร็วเข้า ถ้าคุณไม่อยากถูกกิน!”

ซองมินบีบพลังเวทมนตร์ที่ยังเหลือ ก่อนจะใช้ก้าวย่างพริบตา เวทย์มนตร์เคลื่อนที่ระยะสั้นที่จะทำให้เขาสามารถย้ายไปยังที่ไหนก็ได้ที่มองเห็น

ทาร์แคนเงยหน้าขึ้นครู่หนึ่งแล้วเขาก็รู้ว่าทำไม

“…บัดซบ! แยกย้าย!”

จากระยะไกล ร่างของสิ่งมีชีวิตสีดำขนาดใหญ่ปกคลุมท้องฟ้ากำลังพุ่งเข้าหาพวกเขาในขณะที่อ้าปากกว้าง

ทาร์แคนวิ่งด้วยพละกำลังทั้งหมดจนกระดูกเสียดสีกันเกิดเสียงแกรกกราก