บทที่ 256: ตัวตนเหนือธรรมชาติ (4.1)
มูยองไม่ได้สูญเสียความเยือกเย็น เขาไม่เคยคิดไว้ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนทั้งหมดอยู่แล้ว
เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่มูองพยายามมองหาก็คือการควบคุมการเปลี่ยนแปลงนั้นๆ
‘ทำให้ไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้’
ความหมายของเกรโมรี่ชัดเจน แทนที่จะปล่อยเขาให้เป็นผู้บงการอย่างลับๆ เธอตั้งใจทำให้ตัวตนของเขากลายเป็นจุดสนใจ
การบอกความหมายเป็นนัยๆให้พวกนั้นทราบว่ามูยองเป็นคนของโซโลมอน จริงๆแล้ววัตถุประสงค์ก็เพื่อปกป้องมูยองเวลาเขาเผลอทำอะไรเกินขอบเขตอำนาจของตน
ในขณะเดียวกันก็ทำให้มูยองตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของเธอ ศักยภาพของมูยองจึงจะถูกใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่! และถ้ามูยองล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว? สำหรับกรณีเช่นนี้เธออาจเตรียมคำตอบไว้แล้ว
ยังไงก็ตาม….เกรโมรี่ไม่สามารถนิ่งนอนใจได้ เพราะนั่นหมายถึงความสามารถในการปรับตัวของมูยองมีเพียงน้อยนิด ความสามารถของมูยองคงไม่เพียงพอสำหรับการต่อต้านเทพปีศาจ (EP: เขาจะไร้ประโยชน์กับเธอหากเขาไร้ความสามารถ)
‘ฉันจะตามน้ำไปก่อน’
มูยองก้าวไปข้างหน้า
สมาชิกของฝ่ายปฏิปักษ์เทความสนใจไปที่มูยองทันที สายตาของพวกมันทั้งเต็มไปด้วยความสนใจและขุ่นเคืองราวกับนักล่าที่กำลังจ้องเหยื่อ และหากเหยื่อเผลอแสดงความอ่อนแอออกมาเมื่อใดพวกมันก็พร้อมที่จะเข้าไปตะครุบทันที
ในทางกลับกันจะเกิดอะไรขึ้นหากมูยองแสดงพลังที่เหนือกว่าจินตนาการของพวกมันออกมา?
มูยองเพิ่งเข้าใจว่าทำไมพวกมันจึงสามารถยอมรับข้อตกลงเกี่ยวกับโซโลมอนที่เกรโมรี่กล่าวเมื่อสักครู่ได้ ถึงแม้พวกมันจะถูกเรียกว่าเทพปีศาจ แต่ตัวตนดั้งเดิมของพวกมันก็เป็นเพียงมนุษย์ มันคงเป็นขีดจำกัดสำหรับเทพเจ้าที่ถูกสร้างขึ้น
‘อ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่ง และแข็งแกร่งเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่อ่อนแอ’
ฉะนั้นมีเพียงข้อสรุปเดียวเท่านั้น จงอย่าแสดงความอ่อนแอ
ถ้าเขาจะเล่นตามบทที่เกรโมรี่วางเอาไว้ก็ต้องทำมันให้ดี!
“ยินดีที่ได้เจอทุกคน ผมคือมูยอง”
ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง หรือบุคลิกล้วนเป็นลักษณะของผู้แข็งแกร่งผู้หนึ่ง
เขาแสดงมันออกมาในลักษณะของผู้ที่อยู่ในตำแหน่งเหนือกว่ากำลังมองผู้อ่อนแอทำให้การตอบสนองของพวกเทพปีศาจยิ่งดูไม่เป็นมิตรมากขึ้น
“เพราะเป็นผู้ติดตามของโซโลมอนเลยทำให้เจ้ามีท่าทียโสโอหังงั้นหรือ? แล้วทำไมเจ้าถึงต้องการจับตามองพวกเรา?”
มูรุมูรุถาม ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ร้อนสุดในหมู่เทพปีศาจที่นี่แล้ว
มูยองยิ้มเยาะ
“ผู้ติดตามโซโลมอน? ฮ่าๆ ทำไมผมต้องเป็นผู้ติดตามโซโลมอนด้วยล่ะ?”
เขาเย้ยหยันเหล่าเทพปีศาจที่หวาดกลัวต่อโซโลมอน และประสบความสำเร็จในการเรียกความสนใจ
ในความเป็นจริงโซโลมอนจะเป็นใครไม่สำคัญกับมูยอง หากโซโลมอนคือศัตรูในเงามืดเขาก็ต้องตัดหัวของโซโลมอนด้วย
“และ…ผมก็ไม่มีเหตุผลต้องให้ความสนใจพวกคุณเหมือนกัน ยังไงพวกเทพที่ถูกสร้างขึ้นไม่มีค่าพอให้พวกเราสนใจหรอก “
“เจ้าสารเลวนี่ เจ้าลืมไปแล้วรึว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน?”
ยกเว้นเกรโมรี่ เทพปีศาจทุกตนล้วนแสดงออกถึงเจตนาฆ่า
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเทพที่ถูกสร้างขึ้น แต่พวกเขาก็แข็งแกร่งและเป็นดั่งผู้ปกครองโลกใบนี้เป็นระยะเวลาแสนยาวนาน จะมีสิ่งใดภายในโลกปีศาจนี้จะมีชีวิตรอดต่อหน้าเหล่าเทพปีศาจทั้งสี่
ความเดือดดาลที่พวยพุ่งขึ้นเรื่อยๆทำให้พวกมันอยากฆ่ามูยองซะเดี๋ยวนี้
ยังไงก็ตามความเกรี้ยวกราดนั้นไม่มีผลอะไรกับมูยอง
มูยองเป็นดั่งชนวนการแบ่งแยกระหว่างพลังปีศาจของลูซิเฟอร์ กับพลังเทวทูตของกาเบรียล ซึ่งอยู่ในร่างของเขา และเมื่อมูยองปลดปล่อยพลังออกมาปีกของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำ และมือของเขาก็ปรากฏหอกกาเบรียล
“พลังนี่มัน!”
“พลังของเทวทูต”
เหล่าเทพปีศาจยืนพรวดโดยพร้อมเพรียงกัน เพราะนั่นเป็นพลังที่พวกมันรู้สึกถึงความเป็นปฏิปักษ์อย่างยิ่งยวด เสมือนพิษร้ายของงูเห่าสัญชาตญาณของพวกมันกำลังส่งเสียงเตือน ร่างกายของพวกมันสั่งให้ยืนขึ้นเมื่อสัมผัสถึงพลังของมูยองโดยอัตโนมัติ แต่พอนึกถึงการกระทำน่าอายของตนเองพวกมันก็นั่งลงทันที พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ส่วนเกรโมรี่สายตาของเธอกำลังปรากฏความไม่คาดคิด
พลังที่ถูกใช้ตอนสู้กับเลราเจ เธอไม่คิดว่ามูยองจะแสดงมันออกมาต่อหน้าเทพปีศาจอีกตอนนี้
จริงๆมูยองอาจถูกสังหารลงที่นี่ได้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และมันคือการเดิมพันครั้งใหญ่
มูรุมูรุพูด
“ไม่ใช่เทพปลอมที่เมอรินสร้างขึ้น”
เทพปลอมที่เมอร์ลินสร้างขึ้น นั่นหมายถึงพลังที่นักบวชใช้ใช่หรือไม่?
มูยองไม่สนใจคำถาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาถกเพียงกันเรื่องนี้
เขาพูดสบายๆราวกับจะบอกว่าความเคลือบแคลงใจของพวกมันไม่ใช่สิ่งที่ต้องกังวล
“ผมคือผู้ที่ไม่มีวันต้องมลทิน อัครเทวทูตกาเบรียล “
เขาต้องแสดงบทเป็นอัครเทวทูต และกลายเป็นตัวตนนั้นให้เร็วที่สุด เพราะในความเป็นจริงมันไม่ใช่การโกหกเสียทั้งหมด เนื่องจากเขาเองได้รับพลังของกาเบรียลมาจริงๆ
มูรุมูรุตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“อัครเทวทูต? กาเบรียล? ไม่มีทาง! โลกปีศาจแห่งนี้ไม่มีเทวทูต! ยิ่งกว่านั้นสารเลวอย่างเจ้าเป็นแค่มนุษย์!”
“หากไม่มีเทวทูตที่นี่ ทำไมคุณถึงรู้จักเทวทูต? ”
พวกเขาอ้างว่าไม่มีเทวทูตในโลกปีศาจ
ยังไงก็ตาม ถ้าไม่มีความจริงเกี่ยวกับเทวทูต ทำไมพวกเขาถึงรู้จักเทวทูต?
มูยองนึกถึงเรื่องราวในความฝันและพูดต่อ
“ในที่ที่คุณเรียกว่าโลกปีศาจมีเทวทูตอยู่ เธอคือทูตสวรรค์แห่งกาลเวลา แต่โชคร้ายที่เธอถูกบาอัลจับตัวไว้”
“….”
มูรุมูรุปิดปากเงียบ และเทพปีศาจตนอื่นก็พลอยเงียบไปด้วย
