ตอนที่18 เหนือความคาดหมาย
มู่น่อนน่อนนิ่งไปสักครู่ แล้วยื่นมือดันแว่นตาบนจมูกขึ้น ตอบซื่อๆ”อ๋อ”
ที่เธอรู้มา เดิมทีเฉินถิงเซียวก็เกลียดเธออยู่แล้ว
ดังนั้น ตอนที่เฉินถิงเซียวพูดว่าเธอขี้เหร่ออกมาตรงๆแบบนี้ เธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเสียใจเลย
“ไม่มีเรื่องอะไร ฉันก็ออกไปแล้วนะ”
มู่น่อนน่อนพูดจบ เห็นเฉินถิงเซียวไม่ได้พูด ก็หันหลังออกไป
ประตูปิดลง เฉินถิงเซียวหันเก้าอี้มา หันตรงไปทางประตูห้อง
เหอะ ผู้หญิงขี้เหร่นี่ช่าง……เหนือความคาดหมายจริงๆ
……
เพราะยังเช้าอยู่ มู่น่อนน่อนไม่ได้คิดที่จะนอน
เธอนั่งที่โซฟาห้องโถง เปิดทีวี
ในใจของเธอมีความตื่นเต้น
ถึงแม้เฉินถิงเซียวจะเกลียดเธอ แต่กลับยอมเจอเธอ และไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ
แค่จุดนี้ ก็ดีกว่าตระกูลมู่คนพวกนั้นไม่รู้กี่เท่า
ผ่านไปสักครู่ จู่ๆก็มีเสียงเป่านกหวีดดังขึ้นข้างหลังเธอ
มู่น่อนน่อนหันหลัง ก็เห็นเฉินเจียฉินเดินมาทางเธอด้วยท่าทางเกียจคร้านพอดี
เธอตกใจเบิกตากว้าง เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง?
เฉินถิงเซียวมองความตกใจในตาหล่อน อย่างพอใจ ยักคิ้วขึ้น เผยรอยยิ้มยั่วยุ”พี่สะใภ้ พวกเราไม่เจอกันแค่ครึ่งวัน เธอก็ไม่รู้จักฉันแล้วเหรอ?”
เธอมองเฉินเจียฉินอย่างระมัดระวัง “เธอมาทำอะไรที่นี่?”
“แม่ของฉันคือป้าแท้ๆของลูกพี่ลูกน้อง ฉันแค่อาศัยอยู่ที่บ้านของลูกพี่ลูกน้องไม่กี่วันเอง มีปัญหาอะไรไหม?”เฉินถิงเซียวพูดพลาง เข้ามาใกล้มู่น่อนน่อนพลาง
เฉินเจียฉินอาศัยอยู่ในบ้านเฉินถิงเซียว ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน
ที่มีปัญหาคือเธอ
เธอไม่ควรเอาความเจ้าชู้ของเฉินเจียฉินที่มีต่อเธอก่อนหน้านี้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้ก็อยู่ในบ้านพักตากอากาศนี้ด้วย เธอไม่สงสัยเลย ด้วยนิสัยทำตามอำเภอใจของเฉินเจียฉินนั้น
ต้องทำเรื่องบ้าบอคอแตกออกมาหน่อยแน่นอน
มู่น่อนน่อนไม่อยากให้โอกาสเขาทำเรื่องบ้าบอคอแตก พูดอย่างขอไปที”ไม่มี”
แล้วลุกขึ้นยืนก้มหัวเดินขึ้นชั้นบนไป
แต่ว่า เธอคงประเมินความไร้ยางอายของเฉินเจียฉินต่ำไป
เธอเดินได้สองก้าว ก็ถูกเขาจับข้อมือไว้ นิ้วมือถูข้อมือเรียวนุ่มของเธออย่างคลุมเครือไว้ เอนตัวให้ตรงกับความสูงเธอ เข้าไปพูดข้างๆหูเธอ”ฉันยังไม่กินข้าวเย็นเลย พี่สะใภ้ยอมเห็นฉันอดเหรอ? ฉันยังบาดเจ็บอยู่นะ”
เกิดเรื่องมากๆในคืนนี้ มู่น่อนน่อนเกือบจะลืมเรื่องที่เฉินเจียฉินกำลังบาดเจ็บไปแล้ว
เฉินถิงเซียวตั้งใจยื่นมือลูกหัวเธอ ริมฝีปากบางเกือบจนติดที่หูของเธอแล้ว”ช่วยไปทำอะไรกินให้ฉันหน่อยสิ ฉันรอเธอ”
มู่น่อนน่อนแข็งทื่อไปทั้งตัว กำลังจะผลักเขาออก สายตาเห็นสือเย่ลงมาจากชั้นบนตอนไหนก็ไม่รู้ เธอตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย สะบัดเฉินเจียฉินออกไปข้างๆ
เฉินเจียฉินก็ไม่โกรธ บนหน้ายิ้มแย้ม”พี่สะใภ้ เร็วหน่อยนะ ฉันหิวมาก”
สือเย่ที่อยู่ข้างๆเห็นเฉินถิงเซียวมีท่าทีแบบนี้ กระตุกมุมปาก หันหัวไปอีกทาง
เฉินถิงเซียวยักคิ้วมองสือเย่”แกทำสีหน้าอะไร?”
“เปล่า……”เขาแค่รู้สึกว่าเรื่องที่เจ้านายทำ ไม่แมนเลยสักนิด
คงจะว่างมาก ต้องแกล้งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง ไปหยอกภรรยาของตัวเอง
หรือว่าเพื่อที่จะค้นหาแรงกระตุ้นของข้อล่วงเกิน?
นาทีถัดไป เขาก็ปฏิเสธความคิดนี้
เขาตามเฉินถิงเซียวมาตั้งหลายปี ไม่เคยเห็นเขามองผู้หญิงคนไหนตรงๆเลย
“ถึงแม้หน้าตาของคุณหญิงจะไม่ค่อยพึงพ่อใจจริงๆ แต่ว่า……เจ้านายทำกับหล่อนไม่ธรรมดา
