ตอนที่ 48 หุ้น15%
ตระกูลมู่ทั้งหมด ก็มีมู่น่อนน่อนเพียงคนเดียวที่โดนตัดออก ไม่มีส่วนแบ่งของหุ้นทั้งหมด
เธอเคยเฝ้ารอคอยอย่างยิ่งว่ามู่ลี่เหยียนจะแบ่งหุ้นให้เธอ ถึงแม้จะมีเพียงแค่ 1% อย่างน้อยก็ยังทำให้เธอรู้สึกว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลมู่
แต่ตอนนี้ เธอไม่ได้สนใจหุ้นนั้นแล้ว มู่ลี่เหยียนกลับจะอยากให้เธอขึ้นมา
คิดๆแล้วยังรู้สึกน่าขำสิ้นดี
มู่น่อนน่อนก็หัวเราะออกมาจริงๆ แม้ในใจจะรู้ว่ามู่ลี่เหยียนอาจจะมีเป้าหมายอื่น แต่เธอก็ยังถามต่อ: “พ่อคิดจะให้หนูเท่าไหร่หรือคะ?”
มู่ลี่เหยียนพูดอย่างคลุมเครือ: “แน่นอนว่าต้องมากกว่าแม่ของลูก ลูกวางใจเถอะ พ่อจะไม่ปฏิบัติต่อลูกอย่างขาดความยุติธรรม”
มากกว่าเซียวชู่เหออย่างนั้นหรือ? นั่นก็น้อยมากนะ
ในเมื่อมู่ลี่เหยียนเปิดทางมาแล้ว มู่น่อนน่อนจะไม่รับได้อย่างไร?
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หนูก็เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเฉิน ความจริงที่พ่ออยากจะให้หุ้นกับหนู ก็ให้หนู15%แล้วกันค่ะ ถ้าคนข้างนอกรู้ว่าน้อยเกินไปคงจะโดนหัวเราะเยาะนะคะ”
แม้ว่าเธอจะไม่มีหุ้นของบริษัทมู่ซื่อ แต่สำหรับส่วนแบ่งหุ้นของบริษัทมู่ซื่อเธอก็เข้าใจอย่างชัดเจน
ในมือของมู่ลี่เหยียนถือหุ้นอยู่30% ในมือของมู่หวั่นขีกับพี่ชายของเธอ แบ่งกันคนละ10% ในมือของเซียวชู่เหอถือหุ้นอยู่ 5% เมื่อรวมกัน ก็จะเป็น55%
ที่เหลือก็เป็นผู้ถือหุ้นคนอื่นๆแล้ว
ถ้ามู่ลี่เหยียนแบ่งหุ้นให้มู่น่อนน่อน15% ก็จะเปลี่ยนเป็นค่อนข้างอันตราย
ตอนที่เลือกประธานบริษัทในการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งต่อไป ถ้ามู่น่อนน่อนไม่เลือกเขา ก็เป็นไปได้อย่างมากว่าเขาอาจจะหลุดออกจากตำแหน่งประธานแล้ว
หุ้น15% ไม่ใช่จำนวนเล็กๆ
มู่ลี่เหยียนคำนึงถึงส่วนได้ส่วนเสียอย่างชัดเจน พูดอย่างพยายามอดกลั้นความโมโหเอาไว้: “น่อนน่อน พ่อให้ความสำคัญกับลูกนะ แต่คำขอนี้ของลูกมากเกินไปหน่อย”
ให้ความสำคัญกับเธอหรือ?
มู่น่อนน่อนยิ้มแล้วพูด: “พ่อคะ อายุมากแล้ว อย่าโมโหมากเลยค่ะ ไม่ดีต่อสุขภาพ หนูก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น พ่อไม่ยินยอมก็ไม่เป็นไร อย่างไรก็ตามหนูก็หางานได้แล้ว หนูยังมีเรื่องทำ แล้วเจอกันค่ะ”
ตระกูลมู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?
มู่ลี่เหยียนใช้หุ้นมาดึงดูดเธอ อยากจะให้เธอไปทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ วางแผนอะไรอยู่?
……
อีกด้านหนึ่ง
มู่ลี่เหยียนที่โดนมู่น่อนน่อนวางโทรศัพท์ใส่ ก็โมโหจนเกือบจะทำโทรศัพท์ตกแตก
เขาเอามือทั้งสองดันหลังเอาไว้ เดินไปเดินมาอยู่ในห้องทำงาน: “ฉันเห็นเธอปีกกล้าขาแข็งแล้ว นี่ก็คงเริ่มต้นแล้วสินะ!”
มู่หวั่นขีเทน้ำชาให้มู่ลี่เหยียน: “พ่อคะ อย่าโมโหเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้เลย ไม่มีค่าพอ”
มู่ลี่เหยียนกำลังโมโหอยู่ ก็เลยไม่ได้รับน้ำชาที่มู่หวั่นขีส่งมาให้ พูดแล้วชี้ไปที่เธออย่างเข้มงวด: “พ่อบอกลูกหลายรอบแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่าไปสถานที่ที่เต็มไปด้วยพิษร้ายอย่างนั้น ถึงแม้ว่าจะไปก็ระวังตัวให้พ่อสักหน่อย ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ ตระกูลเสิ่นที่ยินยอมจะแต่งงานกันแต่แรก เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตระกูลเสิ่นพวกเขาจะยังอยากได้ลูกไหม!”
ช่วงนี้บริษัทมู่ซื่อขาดแคลนเงินลงทุน แต่เดิมคิดว่าจะเกี่ยวดองกับตระกูลเสิ่น เพื่อให้ตระกูลเสิ่นให้เงินลงทุนพวกเขา แต่มีเรื่องวิดีโอที่ไม่ดีของมู่หวั่นขีออกมาเสียก่อน ก็อย่าหวังเลยว่าตระกูลเสิ่นจะลงทุนให้
ดังนั้น เขาก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายไปที่มู่น่อนน่อนแทน
มู่น่อนน่อนแต่งเข้าตระกูลเฉินมาสองสามเดือนแล้ว ก็ยังดีอยู่ อาจจะเข้ากับเฉินถิงเซียวได้ไม่เลว ตอนนี้เอาใจมู่น่อนน่อนสักหน่อยไม่แน่ว่าอาจจะทำให้มู่น่อนน่อนไปพูดเกลี้ยกล่อมเฉินถิงเซียวให้ยอมลงทุนให้กับบริษัทมู่ซื่อ
“พ่อคะ นั่นก็มู่น่อนน่อนทำอย่างแน่นอน เธออยากจะทำลายชื่อเสียงของหนู” มู่หวั่นขีพูดจบ ก็พูดขึ้นอีกครั้งด้วยใบหน้าที่ลึกลับ: “แต่หนูก็แก้แค้นกลับไปแล้ว”
มู่ลี่เหยียนได้ยินที่เธอพูดว่าแก้แค้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป พูดออกมา: “ลูกทำอะไร?”
“เธอทำลายชื่อเสียงของหนูแล้ว หนูก็ไม่ทำให้เธออยู่ดีหรอก หนูก็ทำลายเธอแล้ว หนูล่อเธอไปที่คลับจี่อจีน……” มู่หวั่นขีพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ ยังพูดไม่ทันจบ ฝ่ามือของมู่ลี่เหยียนก็ตบเข้าที่หน้าของเธอ
ปัง！
เสียงตบที่ดังฟังชัด
มู่หวั่นขีโดนตบจนหน้าหันไปอีกด้าน ผ่านไปชั่วครู่ เธอเพิ่งจะหันกลับมามองมู่ลี่เหยียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ: “พ่อ! ตบหนู?”
ตั้งแต่เล็กจนโต มู่ลี่เหยียนโมโหเธอน้อยมาก เรื่องตบตียิ่งไม่ต้องพูดถึง
เมื่อครู่นี้มู่ลี่เหยียนก็คงโมโหมาก อย่างไรก็ตามครั้งนี้บริษัทมู่ซื่ออาจจะไปไม่รอด กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความล้มละลาย ไม่ก็โดนคนอื่นซื้อไป ในช่วงเวลาที่อันตรายนี้ คิดไม่ถึงว่ามู่หวั่นขีจะล่วงเกินมู่น่อนน่อนอีก
มู่ลี่เหยียนรักภรรยาคนก่อนที่เสียชีวิตไปแล้วมาก สำหรับลูกสองคนที่ภรรยาคนก่อนทิ้งไว้ให้ก็รักมากอย่างเป็นพิเศษ โดยเฉพาะมู่หวั่นขี เพราะเธอเหมือนภรรยาคนก่อนเหลือเกิน
มู่ลี่เหยียนมองที่มือของตน หายใจเข้าลึกๆ น้ำเสียงก็อดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายลงเอง: “หวั่นขี อย่างไรก็ตามตอนนี้มู่น่อนน่อนก็เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเฉิน ตีสุนัขยังต้องดูเจ้าของด้วย ลูกคิดจะจัดการเธอ ก็ไม่ต้องรีบร้อน เธอแต่งเข้าไปในตระกูลเฉินนานขนาดนี้ ยังมีชีวิตที่ดีอยู่ ไม่แน่ว่าต่อไปเธออาจจะได้รับความรักจากเฉินถิงเซียวใช่ไหมล่ะ?”
มู่หวั่นขียังโต้เถียงอย่างไม่ยอมเลิกรา: “แม้ว่าจะได้รับความรักจากเฉินถิงเซียวแล้วจะเป็นอย่างไรคะ เขาก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง!”
ในใจของเธอไม่เห็นด้วยกับคำพูดของมู่ลี่เหยียนสักนิด แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะแต่งเข้าไปในตระกูลเฉินแล้วจะเป็นอย่างไร ก็เป็นแค่แมลงที่น่าสงสารที่แม่ผู้ให้กำเนิดยังไม่รักเธอเลย ชั้นต่ำ!
แต่เธอรู้ว่าตอนนี้มู่ลี่เหยียนยังโมโหอยู่ เธอจึงไม่สามารถพูดไม่ดีกับมู่น่อนน่อนได้
“แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ เขาก็เป็นลูกชายของตระกูลเฉิน ต่อไปเขายังต้องได้รับช่วงต่อของตระกูลเฉิน และตอนนี้พวกเราขาดเงินลงทุน ถ้ามู่น่อนน่อนสามารถช่วยพวกเราหาเงินลงทุนก้อนหนึ่งจากเฉินถิงเซียวได้ เช่นนั้นพวกเราก็จะสามารถแก้ปัญหาได้แล้ว!”
มู่หวั่นขีโดนมู่ลี่เหยียนโน้มน้าวแล้ว เธอรู้สึกว่าคำพูดของเขามีเหตุผลมาก: “เช่นนั้นก็ให้เธอเอาเงินลงทุนจากเฉินถิงเซียวสิคะ!”
มู่ลี่เหยียนนึกถึงโทรศัพท์สายนั้นเมื่อครู่นี้ สีหน้าก็ขรึมลง พูดอย่างเย็นชา: “พ่อว่าตอนนี้เธอปีกกล้าขาแข็งแล้ว เมื่อครู่นึกไม่ถึงว่าจะกล้าวางสายใส่พ่อ แล้วก็นึกไม่ถึงว่าจะมีความต้องการมากอย่างนั้น อยากได้หุ้นตั้ง15%!”
“ให้เธอไปสิคะ!” มู่หวั่นขีไม่ใส่ใจเลย: “พ่อไม่ได้ต้องการให้เธอมาทำงานที่บริษัทมู่ซื่อหรือคะ? ถึงตอนนั้นก็หาโอกาสอย่างไรก็ได้ทำให้เธอคืนหุ้นอีกครั้งก็พอแล้ว”
มู่ลี่เหยียนฟังคำพูดของเธอ ก็จมลงไปในห้วงความคิด แล้วก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา: “ลูกสาวที่มีค่าของพ่อยังคงฉลาดเสมอ เมื่อครู่เจ็บไหม พ่อไม่ดีเอง……”
“พ่อคะ หนูไม่เป็นไร”
ไม่ว่ามู่น่อนน่อนจะคิดอย่างไร ก็คงคิดไม่ถึงว่าเป้าหมายของมู่ลี่เหยียนที่อยากจะให้เธอไปขอร้องเฉินถิงเซียวเพื่อลงทุนให้บริษัทมู่ซื่อ
เรื่องที่เธอต้องทำวันนี้ คือไปสัมภาษณ์ที่บริษัทเสิ้งติ่ง
ยังไม่ทันได้ออกจากบ้าน เธอก็ต้องรับโทรศัพท์ของมู่ลี่เหยียนอีกครั้ง
“น่อนน่อน คำขอของลูกก่อนหน้านี้ พ่อคิดมาครู่หนึ่งแล้ว พ่อยินยอมให้หุ้นของบริษัทมู่ซื่อ15%กับลูก เมื่อไหร่ลูกจะมาทำงานที่บริษัทมู่ซื่อล่ะ?”
มู่น่อนน่อนขมวดคิ้วไม่เข้าใจ มู่ลี่เหยียนยินยอมให้หุ้น15%กับเธอ
มู่ลี่เหยียนอยากให้เธอไปทำงานที่บริษัทมู่ซื่อก็แปลกพออยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้หุ้นเธอจริงๆ
เอาหรือไม่เอา? ไปหรือไม่ไป?
หุ้น15% เยอะกว่าที่มู่หวั่นขีถืออยู่อีก จะเป็นไปได้อย่างไรที่เธอเห็นด้วย?
ตรงนี้แน่นอนว่ามีบางอย่างที่น่าสงสัย แต่เธอไม่กลัว
“พ่อโอนหุ้นมาให้หนูเมื่อไหร่ หนูก็จะไปทำงานตอนนั้นค่ะ”
