บทที่191 ฉันว่าเธอคงอยากโดนบล็อก
“อืม”
เฉินถิงเซียวตอบ “ดูสิเธอดุขนาดนี้ ฉันก็ไม่กล้าว่าอะไรเธอหรอก เราสองคนสุดท้ายใครสุดยอดกันแน่?”
มู่น่อนน่อนเตะเขาอยู่ในผ้าห่มสองที เธอไม่อยากจะเถียงกับเขาเรื่องของความ“สุดยอด”นั่นอีก
เฉินถิงเซียวหัวเราะเสียงทุ้ม แล้วนอนต่อ
มู่น่อนน่อนไปดูกระดานกระทู้ หัวข้อที่ได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับหนึ่งคือ : ประธานกู้จอมพลัง
หัวข้ออันดับสองคือ : เสิ่นเหลียงหลัวหยิงประกาศกร้าว
หัวข้ออันดับสามคือ : กูมีเงิน
ถึงมู่น่อนน่อนจะไม่ได้คลิกเพื่อดูเนื้อหา ก็รู้สึกตะหงิดว่าสามหัวข้อนี้เหมือนจะเกี่ยวข้องกัน
เธอคลิกเข้าไปดูทีละอัน สุดท้ายก็เจอWeiboของชาวเน็ตคนหนึ่งที่สรุปไว้
“นี่คือเรื่องราวตั้งแต่เริ่มจนจบของหัวข้อที่เชื่อมโยงกันสามหัวข้อสำหรับผู้มาใหม่ที่เข้ามากินเผือก จุดเริ่มต้นคือหลัวหยิงกลับตาลปัตรมากล่าวหาผู้ก่อตั้งของบริษัทเสิ้งติ่ง——XN ด้วยการปั้นน้ำเป็นตัว จากนั้นก็กล่าวอย่างเป็นนัยว่าศิลปินหญิงที่เพิ่งเซ็นชื่อโดยใช้นามสกุลSแห่งบริษัทเสิ้งติ่งมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับบุคคลระดับสูงบางคน หลังจากเกิดเรื่องศิลปินหญิงนามสกุลSก็กระชากหลัวหยิงด้วยการประกาศกร้าวออกไปกลางอากาศ สุดท้าย‘บุคคลระดับสูง’ของบริษัทเสิ้งติ่งก็ออกมาตะโกน : [ กูมีเงิน อยากเซ็นใครก็เซ็น ] ……”
สุดท้าย บล็อกเกอร์คนนั้นก็กล่าวอีกหนึ่งประโยค “ทุกคนต่างก็รู้กันแล้ว ศิลปินหญิงนามสกุลSจะว่าไปก็คือนักแสดงใหม่ที่แสดงอะไรก็เหมือนอย่างนั้นเสิ่นเหลียง ‘บุคคลระดับสูง’ก็คือประธานกู้แห่งบริษัทเสิ้งติ่ง คงไม่พูดไม่ได้ เรื่องทะเลาะที่หาได้ยากนี้ ทำให้ฉันอยากจะประโคมข่าวเกี่ยวกับศิลปินหญิงนามสกุลSคนนั้นอย่างบอกไม่ถูกเลย [หัวเราะ][หัวเราะ][หัวเราะ]”
ตอนสุดท้ายยังใส่อิโมจิ[หัวเราะ]อีกต่างหาก
มู่น่อนน่อนอ่านสรุปจนจบ แล้วก็รีบไปดูที่หน้าWeiboของหลัวหยิง
“ในเมื่อทุกคนอยากรู้ว่าศิลปินหญิงนามสกุลSคนนั้นคือใคร ถ้างั้นฉันก็จะเปิดเผยให้ เธอสกุลเสิ่น เป็นนักแสดงหญิงที่เพิ่งจะเซ็นสัญญากับบริษัทเสิ้งติ่งด้วยค่าตัวสูงลิบ”
เสิ่นเหลียงถูกบริษัทเสิ้งติ่งดึงตัวไปด้วยค่าตัวสูง ในแวดวงในเองก็ไม่ใช่ความลับอะไร แต่เพราะเสิ่นเหลียงไม่ต้องการสร้างกระแส ดังนั้นจึงไม่ได้แถลงเรื่องนี้กับสื่อ แต่คนที่รู้ก็มีไม่น้อย
อย่างน้อย ๆ แฟนพันธุ์แท้ของเสิ่นเหลียงส่วนมากก็คงรู้เรื่องนี้
ทันทีที่โพสต์นั้นของหลัวหยิงโพสต์ออกมา ก็เกิดวงคลื่นมหึมาขึ้น
แฟนคลับของเสิ่นเหลียงก็เหมือนคนของเธอ ต่างก็ชอบก่อเรื่อง อยู่ดีไม่ว่าดี พอมีคนมาหาเรื่อง ทั้งหมดก็พร้อมจะต่อสู้
เมื่อweiboของหลัวหยิงถูกแฟนคลับของเสิ่นเหลียงจับได้ หลัวหยิงก็แกล้งตายนิ่งสนิท
สุดท้ายแฟนคลับของหลัวหยิงและแฟนคลับของเสิ่นเหลียงก็ตีกัน ท้ายสุดแน่นอนว่าเป็นแฟนคลับของเสิ่นเหลียง
แต่ในเวลานั้น กู้จือหยั่นก็โพสต์weiboเช่นกัน: “พูดนั่นพูดนี่ ทำไมไม่บอกล่ะว่าเธอถูกบริษัทเสิ้งติ่งยกเลิกสัญญาเพราะอะไร? เฮอะ กูมีเงิน อยากจะเซ็นกับใครก็จะเซ็น ในทางธุรกิจ ตราบใดที่มีมูลค่าทางการค้าให้กับบริษัท ฉันก็สามารถเซ็นให้เธอกลับมาในราคาสูงได้อย่างเดิม!”
ผ่านหน้าจอโทรศัพท์ มู่น่อนน่อนรู้สึกได้ถึงความเจ้าเล่ห์ที่weiboได้เปิดเผยออกมา
ในทางธุรกิจ?
เธอเชื่อคำพูดของกู้จือหยั่นก็บ้าแล้ว ที่กู้จือหยั่นดึงตัวเสิ่นเหลียงไปด้วยราคาสูง เหตุผลส่วนใหญ่ก็คงเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวแน่
ไม่อย่างนั้น เมื่อวานตอนที่เฉินถิงเซียวโทรไปหากู้จือหยั่น คงไม่พูดให้กู้จือหยั่นจบมันด้วยตัวเองหรอก
……
มู่น่อนน่อนดูweiboอยู่สักพัก ไม่มีความรู้สึกง่วงจึงลุกขึ้น
จากนั้น เธอก็เจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่ปิดเครื่องอัตโนมัติเนื่องจากแบตเตอรี่ต่ำเกินไปอยู่ใต้เตียง
เธอถอนหายใจแล้วชาร์จแบตอย่างเงียบ ๆ
เมื่อวานเสิ่นเหลียงส่งข้อความวีแชทมากมายในให้เธอ เธอยังไม่ทันได้อ่านเลย
เมื่อเปิดวีแชทอ่านข้อความที่เสิ่นเหลียงส่งถึงเธอเสร็จแล้ว ก็พบว่าหล่อนถามถึงเรื่องของXN ซึ่งหลัวหยิงได้ส่งมาหาเรื่องเธอก่อนหน้านี้
หลังจากอ่านจบ เธอก็โทรหาเสิ่นเหลียง
เสียงสัญญาณดังอยู่นานกว่าสายจะถูกรับ “ฮัลโหล?”
น้ำเสียงสะลึมสะลือของเสิ่นเหลียง เห็นได้ชัดว่ายังไม่ตื่นดี
“ฉันเอง น่อนน่อน” มู่น่อนน่อนเดาว่าเธอคงรับสายทั้งที่ยังหลับตาอยู่
อีกด้านส่งเสียงขลุกขลักออกมา น้ำเสียงของเสิ่นเหลียงดังขึ้นมาหน่อย “เมื่อวานเช้ามืดเพิ่งได้นอน ง่วงแทบตาย จริงสิ XNนั่นมันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?”
คำพูดของมู่น่อนน่อนเจือความกังวล “xnก็คือเฉินถิงเซียว เธอโอเคใช่มั้ย?”
“สบาย!” เสิ่นเหลียงรู้ว่าที่มู่น่อนน่อนถามคือเรื่องของหลัวหยิง เธอถอนหายใจแล้วพูดอย่างเสียดาย “ฉันบอกให้ ถ้าผู้จัดการของฉันไม่เปลี่ยนรหัสweiboของฉันชั่วคราว ฉันต้องทึ้งยัยบ้าหลัวหยิงนั่นให้ตายแน่!”
ตอนที่มู่น่อนน่อนเห็นweiboของเสิ่นเหลียง ก็รู้สึกอยู่ว่าสองโพสต์ในweiboที่เธอโพสต์เมื่อวาน อันที่สองไม่ค่อยเหมือนกับสไตล์ของเธอนัก
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง…..
มู่น่อนน่อนเอ่ยรวบยอด “ผู้จัดการเธอเยี่ยมไปเลย”
เสิ่นเหลียงเค้นเสียงในลำคอ “ฉันว่าเธอคงอยากโดนบล็อกสินะ”
“ฉันเลี้ยงข้าว”
“วันนี้ช่างมันก่อน ค่อยบล็อกวันอื่นก็แล้วกัน”
……
มู่น่อนน่อนและเสิ่นเหลียงนัดกินข้าวกันที่โรงแรมจีนติ่ง
หลังจากผ่านเรื่องทะเลาะกับหลัวหยิงมาเมื่อวาน เสิ่นเหลียงก็ตกแฟนคลับได้อีกรอบ ความนิยมพุ่งสูงขึ้น
เดินไปที่ไหนก็สามารถถูกแอบถ่ายทั้งนั้น เพื่อความปลอดภัยของทั้งสองคน จึงเลือกที่โรงแรมจีนติ่ง
หลังจากเสิ่นเหลียงเจอกับมู่น่อนน่อน จึงอยากถามเธอขึ้นมา “วันนี้ไม่ต้องทำงานเหรอ?”
“ลาออกแล้ว”
“หา?”
“เพิ่งออกวันก่อน เรื่องมันกะทันหัน เลยไม่ทันได้บอกเธอ” มู่น่อนน่อนพูดพลางผลักเมนูไปข้างหน้าให้เสิ่นเหลียง
เสิ่นเหลียงไม่ได้มองเมนู สีหน้าดูประหลาดใจมาก “กะทันหันขนาดนั้นเลย? ลาออกปั๊บก็ไปได้เลยเหรอ?”
“เฉินถิงเซียวช่วยฉันลาออกน่ะ” นึกถึงเฉินถิงเซียวแล้ว มู่น่อนน่อนก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้
เสิ่นเหลียงส่ายหน้า “ดูท่าทางเธอเคลิ้มเข้าสิ….”
“อืม เจ้าหมาเดียวดายอย่างเธอคงไม่เข้าใจ” มู่น่อนน่อนอารมณ์ดี หัวเราะล้อเล่นกับเธอ
เสิ่นเหลียงกลอกตา “ฉันว่าน้ำเสียงของเธอ ใกล้เคียงกับบอสใหญ่เข้าไปแล้ว”
ตอนเก็บเงิน มู่น่อนน่อนก็ใช้แบล็คการ์ดใบนั้น
เสิ่นเหลียงเดินเข้ามาถามเธอ “บอสให้เธอมาเหรอ?”
“เปล่า คุณปู่เขาให้ฉันน่ะ”
“WTF! บอสใหญ่พาเธอไปเจอที่บ้านแล้วเหรอ?” เสิ่นเหลียงพูดจบก็รู้สึกไม่ถูกต้อง “พวกเธอแต่งงานกันแล้ว ดูเหมือนจะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้…”
“งั้นตอนนี้เธอก็เป็นเศรษฐีนีเล็ก ๆ แล้วสิ!” เสิ่นเหลียงพูดพลางยื่นมือชี้นิ้ว “คุณนายน้อยตระกูลมู่ ภริยาท่านประธานบริษัทเสิ้งติ่ง…..จะฐานะไหนก็อลังการทั้งนั้น!”
มู่น่อนน่อนได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร
ฐานะแสนโอ่อ่าพวกนี้ประดับบนตัวเธอ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเฉินถิงเซียว
แต่ใจเธอรู้ดี เธอก็คือเธอเท่านั้น
หากลบตัวตนงดงามพวกนั้นออกไป เธอก็คือมู่น่อนน่อน มู่น่อนน่อนที่มีความฝันในการเขียนบทละครคนหนึ่ง
“อลังการไปก็กินไม่ได้ ฉันคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ การหางานจริง ๆ จัง ๆ” มู่น่อนน่อนพูดจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เฉินถิงเซียวโทรมา
“อยู่ไหน? มีเวลาแวะมาที่บริษัทสักเที่ยวไหม?”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า?” ทำไมอยู่ ๆ ถึงเรียกเธอไปที่บริษัทกัน
เฉินถิงเซียวใคร่ครวญอยู่พักหนึ่งจึงพูดออกไป “มีเอกสารฉบับหนึ่งที่ทิ้งไว้ที่บ้าน เธอช่วยเอามาส่งให้ฉันหน่อยสิ”
