บทที่213 มีลูกของพวกเรา
มู่น่อนน่อนจำได้ว่าตัวเองเคยซื้อยาคุมสำรองเอาไว้
เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งยองๆ ลงหน้าลิ้นชัก พึ่งจะหายาเจอ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดัง “แกร๊ก”
มู่น่อนน่อนหันกลับไปมอง ในมือของเธอถือขวดยาอยู่ แล้วก็เห็นเฉินถิงเซียวผลักประตูและเดินเข้ามา
เธอตอบสนองอย่างไว แล้วก็แอบเอาขวดยาซ่อนไว้ด้านหลัง “นายอยู่บ้านเหรอ? ”
เธอนึกว่าเฉินถิงเซียวออกไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าเขาจะยังอยู่ที่บ้าน
“หาอะไรอยู่? ” เฉินถิงเซียวเดินเข้ามาหาเธออย่างไม่รีบร้อน
มู่น่อนน่อนซ่อนขวดยาไว้ด้านหลังของตัวเองอย่างแน่นหนา แล้วก็ค่อยๆ ลุกขึ้น “รู้สึกเจ็บคอนิดหน่อย เลยอยากจะหายากิน”
แววตาของเฉินถิงเซียวมีความเข้าใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ “กล่องยาไม่ได้อยู่ตรงนี้”
มู่น่อนน่อนตื่นตรงใจเพราะสายตาเขาที่มองมา “อืม”
แต่ว่าเฉินถิงเซียวกลับเดินอ้อมเธอไปอีกฝั่งหนึ่ง “ฉันเอาให้”
แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่าก็รู้สึกโล่งอก
ในตอนนี้เอง เฉินถิงเซียวที่กำลังเดินไปด้านหน้านั้น จู่ๆ ก็เดินกลับมา แล้วก็ยื่นมือมาแย่งขวดยาที่มู่น่อนน่อนซ่อนอยู่ในมือไป
เฉินถิงเซียวนั้นว่องไวมาก ไม่ได้ให้โอกาสให้มู่น่อนน่อนได้โต้กลับเลย ก็สามารถแย่งขวดยาในมือของเธอไปได้
“นาย……”มู่น่อนน่อนมองอย่างกระวนกระวายและอ้าปากพะงาบๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของเฉินถิงเซียวเธอก็เงียบลงโดยอัตโนมัติ
เฉินถิงเซียวถือขวดยา แล้วก็มองไปที่เธอ “นี่คืออะไร? ”
เขาจ้องมองไปที่มู่น่อนน่อน ร่างกายเขาเหมือนกับคันธนู ที่สามารถระเบิดออกได้ตลอดเวลา
มู่น่อนน่อนกลืนน้ำลาย หันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง แล้วก็พูดเบาๆ ว่า “ยาคุม”
“พูดดังๆ หน่อย” เสียงของเฉินถิงเซียวแหบพร่าเล็กน้อย
มู่น่อนน่อนหันกลับมาแล้วก็ตะโกนใส่เขา “ฉันบอกว่ายาคุม นายไม่ได้ยินรึไง! ”
มือของเฉินถิงเซียวกำขวดยาแน่น ข้อต่อนิ้วของเขานูนออกมา เหมือนกับว่าจะบดขยี้ขวดนั้น
มู่น่อนน่อนยื่นมือไปหาเขา “เอามาให้ฉัน”
เฉินถิงเซียวเม้มปากแน่น แล้วก็ปาขวดยาในมือนั้นออกไปอย่างรุนแรง
เพราะว่าอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ลมหายใจของเขาก็เลยค่อนข้างหนัก น้ำเสียงดูพยายามอดกลั้น “มู่น่อนน่อน นี่เธอไม่อยากมีลูกของฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
“เปล่า แค่ไม่อยากมีตอนนี้เท่านั้นเอง”มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากของตัวเอง แล้วก็ถอยหลังไปครึ่งก้าว
“ไม่ไปลองชุดแต่งงาน ไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ต่อไป ก็คงจะไม่อยากคบกับฉันแล้ว ใช่ไหม? ” เสียงของเฉินถิงเซียวเย็นเฉียบราวกับถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็ง เย็นจนเข้ากระดูก
มู่น่อนน่อนโต้เถียง “เปล่า”
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะกินยาทำไม? ” เฉินถิงเซียวมองเธอด้วยใบหน้าซีดเผือด เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดขึ้น เหมือนกับว่าพยายามอดกลั้นจนถึงขีดสุดแล้ว
“ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีลูกกับนาย แต่ว่าฉันรู้สึกว่าตอนนี้ยังไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่”
“ไม่ว่าจะช้าจะเร็วก็ต้องมีอยู่ดี จะมีตอนนี้หรือตอนหน้ามันแตกต่างกันยังไง? ”
“ถ้าเกิดว่าฉันท้องตอนนี้ ในอีกปีหรือสองปีข้างหน้าฉันอาจจะไม่สามารถทุ่มเทให้กับงานได้แล้ว”
“เธอพึ่งจะอายุ22เอง มีลูกแล้วค่อยทำงานก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“……”มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าถ้าคุยกับแบบนี้ต่อไป ตัวเองไม่มีทางเถียงเฉินถิงเซียวชนะแน่นอน
มู่น่อนน่อนยื่นมือออกมากุมหน้าผากของตัวเอง พร้อมกับพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย “นายจะเคารพความคิดของฉันหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? ทำไมนายต้องตัดสินใจทุกเรื่องด้วย ฉันเองก็มีความคิดของตัวเอง มีแผนการชีวิตของตัวเอง เรื่องพวกนี้มันสามารถ……” ปรึกษากันได้
เฉินถิงเซียวตัดบทเธอ “แผนการชีวิตของเธอนั้นไม่รวมถึงการมีลูกของพวกเรา”
“ฉันพึ่งจะพูดกับนายว่า……”
“ฉันเข้าใจแล้ว”เฉินถิงเซียวหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วก็หันหลังเดินออกไปข้างนอก
แต่ว่าก่อนที่จะออกไปนั้น เขาก็ไม่ลืมที่จะหยิบขวดยาที่เขาปาทิ้งออกไปด้วย
นี่เขากลัวว่าเธอจะกินยาคุมยังงั้นเหรอ?
มู่น่อนน่อนรู้สึกว่ามันทั้งน่าขำและน่าโมโห
เมื่อกี้เห็นได้ชัดว่าเฉินถิงเซียวโกรธจนแทบจะระเบิด แต่ก็ยังมีอารมณ์หยิบขวดยาออกไปด้วย
……
เฉินถิงเซียวเอายาไปแล้ว มู่น่อนน่อนก็เลยจำเป็นต้องลงมากินข้าวด้านล่าง พอกินข้าวเสร็จก็ออกไปซื้อยาใหม่
พอกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว มู่น่อนน่อนก็เตรียมจะออกไปข้างนอก
แต่ว่าตอนที่เดินไปถึงหน้าประตูนั้น เธอก็ถูกบอดี้การ์ดขวางเอาวไว้ “คุณหญิงน้อย คุณจะไปไหนเหรอครับ? ”
มู่น่อนน่อนเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอตอบว่า “จะไปซื้อของนิดหน่อย พวกนายไม่ต้องตามมานะ ฉันไปคนเดียวก็พอแล้ว”
เธอพูดจบ แต่ว่าบอดี้การ์ดที่ขวางทางอยู่นั้นก็ไม่ได้หลีกทางให้
มู่น่อนน่อนขมวดคิ้ว สีหน้ามืดลงเล็กน้อย “หมายความว่ายังไง? ”
บอดี้การ์ดพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “คุณผู้ชายสั่งเอาไว้ครับว่าถ้าเกิดว่าคุณหญิงน้อยจะออกไปข้างหน้า ให้รอเขากลับมาก่อนแล้วค่อยไปด้วยกัน? ”
“เฉินถิงเซียวสั่งเอาไว้ยังงั้นเหรอ? ”มู่น่อนน่อนสงสัยว่าตัวเองจะฟังผิดไป
บอดี้การ์ดพยักหน้าด้วยความเคารพ “ครับ”
นี่เฉินถิงเซียวกำลังจำกัดเสรีภาพของเธอ ไม่ให้เธอออกไปข้างนอกยังงั้นเหรอ?
มู่น่อนน่อนเม้มปาก แล้วก็โทรหาเฉินถิงเซียว “เฉินถิงเซียวนายเป็นบ้ารึยังไง? ที่ไม่ให้ฉันออกไปข้างนอกมันหมายความว่าอะไร? ”
เทียบกับเสียงที่เย็นและแหลมคมของมู่น่อนน่อนแล้ว น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวนั้นดูสงบมาก “ถ้าจะออกไปข้างนอกรอฉันกลับไปก่อน แล้วจะไปเป็นเพื่อน”
“ใครอยากให้นายไปเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่ได้เดินไม่ได้ซะหน่อย! ”
“เชื่อฟังหน่อย”
“ฟังบ้าอะไร! ”ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่ค่อยกลมกลืนกันเท่าไหร่ วันๆ เฉินถิงเซียวก็เอาแต่มีสีหน้าเย็นชา มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้อารมณ์ดีเท่าไหร่นัก อดไม่ได้ที่จะระเบิดคำหยาบคายออกมา
ตอนนี้เฉินถิงเซียวจำกัดเสรีภาพของเธอ เห็นเธอเป็นสัตว์เลี้ยงหรือว่ายังไง?
“เดี๋ยวฉันก็กลับไปแล้ว” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวดูสงบมาก ไม่ได้ยินร่องรอยของความโกรธในน้ำเสียงของเขาเลย
มู่น่อนน่อนตัดสายทิ้งด้วยความโกรธ
แน่นอนว่ากลุ่มพวกบอดี้การ์ดรู้ว่ามู่น่อนน่อนโทรหาเฉินถิงเซียว เมื่อกี้เขาก็ได้ยินในสิ่งที่มู่น่อนน่อนพูด ทุกคนลดศีรษะลงอย่างหนาวสั่นและเสแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
มีเพียงแค่คุณหญิงน้อยเท่านั้นที่กล้าพูดอะไรแบบนี้กับคุณผู้ชาย
เฉินถิงเซียวกลับมาอย่างรวดเร็ว
อากาศหนาวเย็นมาก เฉินถิงเซียวสวมใส่ชุดสูทเดินเข้ามาจากด้านนอก บนร่างกายของเขายังมีความหนาวติดมาด้วย
อาหูเห็นว่าเฉินถิงเซียวกลับมา ก็รีบเข้าไปต้อนรับ “คุณผู้ชาย”
เฉินถิงเซียวโบกมือ เป็นสัญญาณให้อาหูออกไปได้
อาหูเองก็รู้ว่าช่วงนี้ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ก่อนเดินออกไป ก็แอบมองไปที่พวกเขาด้วยความกกังวล
จนเงาของอาหูหายไป เฉินถิงเซียวถึงได้นั่งลงข้างๆ มู่น่อนน่อน
เขายื่นมือไปกุมมือมู่น่อนน่อนแล้วพูดว่า “อยากจะไปไหน เดี๋ยวฉันพาไป”
มู่น่อนน่อนดึงมือของตัวเองกลับ แล้วก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เหน็บแนม “นายวางแผนจะปล่อยฉันออกไปเมื่อไหร่ล่ะ? ”
สีหน้าของเฉินถิงเซียวเย็นลงเล็กน้อย แต่ว่าก็คลี่คลายลงได้อย่างรวดเร็ว “ช่างนี้เธอไม่ออกไปไหนแหละดีแล้ว”
“นี่นายกลัวว่าฉันจะออกไปซื้อยาคุมงั้นเหรอ? ”มู่น่อนน่อนไม่ได้โง่ เฉินถิงเซียวเอายาของเธอไปเมื่อเช้า พอเธอลงมาก็ให้บอดี้การ์ดมาขวางเธอเอาไว้
เธอจำเป็นต้องยอมรับว่า บางทีเฉินถิงเซียวคนนี้เนี่ยก็ช่างเด็ดขาดและโหดเหี้ยมจริงๆ
เฉินถิงเซียวกะพริบตาเล็กน้อย “ในเมื่อรู้อยู่แล้ว ก็เชื่อฟังหน่อย”
“แล้วถ้าเกิดว่าฉันไม่ล่ะ? ” มู่น่อนน่อนหรี่ตาพร้อมกับมองเขา น้ำเสียงยั่วยุ
“ถ้ายังงั้นฉันก็ต้องใช้วิธีของตัวเอง ให้เธอเชื่อฟังหน่อย” เฉินถิงเซียวพูดอย่างนิ่งเรียบ น้ำเสียงไม่ได้มีอะไรผิดปกติ
แต่ว่าประโยคนี้พอมู่น่อนน่อนได้ยินแล้วนั้น มันกลับทำให้หนังหัวของเธอตึง
นี่เฉินถิงเซียวตั้งใจว่าจะให้เธอตั้งท้องอย่างแน่นอน!
