จางมู่รู้สึกท้อแท้ เมื่อเขามองไปที่กรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยน.โชคดีที่แม้ว่าการโจมตีของเสือหางน้ำตาลจะเต็มไปด้วยพลังงานประเภทโลหะ.แต่กรงเล็บก็สามารถทนต่อแรงกระแทกได้ เนื่องจากเป็นวัสดุที่แข็งแกร่ง.จางมู่สรรเสริญเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนอย่างเงียบๆในใจ.
อย่างไรก็ตาม,นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น.มันเป็นเพียงการพบกันครั้งแรกกับเสือหางน้ำตาลและมันยังไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงของมัน.แต่ จางมู่จะไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสทำเช่นนั้น. มนุษย์จะต้องถูกทำลายโดยสัตว์กลายพันธุ์ หากพวกเขาต่อสู้โดยอาศัยความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว.นี่คือจุดอ่อนตามธรรมชาติของเผ่าพันธุ์มนุษย์.ยกตัวอย่างตัวเขาเอง,เขาเป็นมนุษย์ที่ใช้กำลังจากยาและได้รับการพิจารณาแล้วว่าเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด นอกเหนือจากผู้ที่มีวิวัฒนาการประเภทความแข็งแกร่งล้วนๆ.
ถึงกระนั้น,เขาก็ยังไม่กล้าสู้รบกับสัตว์ขนาดใหญ่เหล่านี้,แม้จะไม่พยายามต่อต้านก็ตาม.สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือ การใช้ความคล่องแคล่วของเขาและใช้กลยุทธ์ของคู่ต่อสู้.
อย่างไรก็ตาม,จางมู่อยู่ในตำแหน่งที่น่าอึดอัดใจ.มือซ้ายของเขาถูกจำกัด ไม่ให้ทำอะไร และรักษาสมดุลให้ได้อย่างมากที่สุด.เขาไม่สามารถยืมพลังใด ๆ จากดอกบัวเลือดปีศาจได้.เขาจะขอบคุณอย่างยิ่ง ถ้ามันไม่ได้ทำให้เขามีอุปสรรค.
ก่อนที่เสือหางน้ำตาลจะสามารถแสดงพลังที่แท้จริงได้,จางมู่ก็กรีดกริชของเขาด้วยกรงเล็บอันแหลมคมทำให้เกิดประกายไฟ.จางมู่ค่อย ๆ ถอยกลับไปช้าๆ ในขณะที่เขาปะทะ.ดังนั้น,แม้ว่าเสือหางน้ำตาลยังคงโจมตีเขาอยู่ กรงเล็บของมันก็ไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บ. ความแข็งแกร่งของมันลดลงอย่างต่อเนื่องขณะที่โจมตี.
ในตอนนี้,จางมู่หลบหนีเสือหางน้ำตาลอีกครั้ง.เสือหางน้ำตาลและตัวเขา ขยับไปข้างหลังทุกครั้งที่ปะทะกัน และหยุดระยะหนึ่ง.ความชั่วร้ายในดวงตาเสือหางน้ำตาลก็รุนแรงขึ้น เมื่อมองดูจางมู่อย่างโกรธแค้น แต่กลับทำอะไรไม่ได้.
จางมู่เป็นเหมือนปลาไหลตัวเล็กและคล่องแคล่ว.มันไม่สามารถใช้กำลังกับเขาได้เลย.ระยะห่างระหว่างพวกเขายังคงเหมือนเดิม.จางมู่ดูเหมือนจะใช้ร่างกายของเขาเป็นเหยื่อล่อในการจับมัน.มันน่ารำคาญมาก.เสือหางน้ำตาลต้องการที่จะทำลายจางมู่ โดยใช้การโจมตีหนึ่งครั้งและด้วยเหตุนี้พลังของมันจึงลดน้อยลงและไม่สามารถที่จะปะทุได้อีกต่อไป.อย่างไรก็ตาม,สิ่งที่น่าผิดหวังยิ่งกว่านั้นคือเมื่อความเร็วลดลงอย่างช้า ๆ, จางมู่เป็นไปด้วย,อยู่ในระยะห่างที่เท่าๆเดิม.
เสือหางน้ำตาลค่อยๆชะลอตัวลง.มันตัดสินใจที่จะใช้การโจมตีที่ช้ากว่าโดยมีน้ำหนักมากกว่าพวกเขา,หวังว่า,มันจะไม่ถูกลากไปรอบ ๆ โดยจางมู่.คราวนี้มันจะควบคุมความแข็งแกร่งของมัน.
แต่,จางมู่จะให้โอกาสนี้หรือไม่?
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสกับคู่ต่อสู้ของเขา. เขาไม่ได้เป็นคนใจดีและโง่เขลา.
เพียงแค่เสือหางน้ำตาลตบอุ๋งเท้ามาที่เขา,จางมู่หัวเราะในใจและจ้องไปที่เสือหางน้ำตาล,พูดอย่างใจเย็นและรวดเร็ว“คิดว่าจะโจมตีข้าหลังจากเล่นด้วยกัน?เจ้ายังเด็กเกินไป.เจ้าเพิ่งวิวัฒนาการและยังคิดว่าเจ้าเป็นคนที่เสมอกับมนุษย์?อย่าพูดแต่กับเจ้าเลย.แม้แต่รุ่นต่อ ๆ ไปของเจ้าก็จะไม่ไปถึงสถานะนั้น”
เห็นได้ชัดว่าเสือหางน้ำตาลไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่จางมู่กำลังพูด,แต่มันเข้าใจความรังเกียจในสายตาของเขา.
มนุษย์คนนี้ต้องการเยาะเย้ยข้า? เป็นเพียงมนุษย์ที่อ่อนแอ แต่กลับมองมาที่ข้าราวกับว่าข้าเป็นเหยื่อของมัน. เสือหางน้ำตาลที่เข้าใจง่ายยังคงไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้.แม้ว่า จางมู่ได้ฆ่าเผ่าพันธุ์ของมันไปหลายสายพันธุ์,แต่มันก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงการใช้กลอุบาย เพื่อวางกับดักที่ประสบความสำเร็จ.อย่างไรก็ตาม,มันก็ไม่รู้ว่าความสามารถของจางมู่นั้นน่ากลัวมากเช่นกัน.
ในชั่วขณะ,จางมู่ก็แสดง.เขายังมีพลังเหลืออยู่!กรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยนถูกนำไปใช้ เมื่อมันกระทบอีกครั้ง และเจาะเข้าไปในเบื้องหน้าของเสือโคร่งหางน้ำตาล.
ผิวของมันไม่ยืดหยุ่นเหมือนกรงเล็บ และมันถูกเจาะโดยจางมู่อย่างง่ายดาย.จางมู่เลือกจุดที่ยุ่งยากมาก.ดังนั้นผลลัพธ์ก็คือจางมู่ขยับกริชของเขาไปเรื่อย ๆ,ในขณะที่เขาพุ่งทำให้กริชเคลื่อนไปในระยะทางเดียวกัน เบื้องหน้าของเสือหางน้ำตาล.
เสือหางน้ำตาลปล่อยเสียงคำรามเจ็บปวด.จางมู่มองกริชที่ฝังลึกอยู่ภายในร่างกายของมัน. เขารู้ว่าแผนของเขาสำเร็จแล้ว! เขาทำลายกล้ามเนื้อและเอ็นในขาของเสือ!
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานั้นจางมู่ก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่เป็นอันตราย.
เงาสีดำขนาดใหญ่ปรากฏในวิสัยทัศน์ของจางมู่.มันเป็นหางของเสือหางน้ำตาล.
สิ่งนี้จะเป็นได้อย่างไร? มันสามารถควบคุมหางด้วยทักษะเช่นนี้ได้หรือ?
จางมู่เคยคิดถึงหางมาก่อน.อย่างไรก็ตาม,ตำแหน่งของเขาตอนนี้ อยู่ค่อนข้างไกลจากสมมติฐานของระยะโจมตีของหาง.
เมื่อหางอันมหึมากระทบร่างกายของเขา,ในที่สุดจางมู่ก็เข้าใจว่าเขาประเมินเสือโคร่งกลายพันธุ์ต่ำเกินไป.
ความยาวของหางไม่เปลี่ยนแปลง,แต่สิ่งที่กระทบจางมู่ก็คือ แสงสีน้ำตาลที่ยื่นออกมาจากปลายหาง.มันเป็นสีเดียวกับปลายหาง.เมื่อเขาใกล้จะรู้สึกถึงความแตกต่างในนาทีนั้นเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,มันสายเกินไปที่จะตอบสนองตอนนี้.แสงที่ส่องมาในระยะสั้นนี้เกินการคาดการณ์ของจางมู่ เกี่ยวกับช่วงการโจมตีที่หางของมัน.
จางมู่มีเวลาเปลี่ยนพื้นที่ของการกระแทกโดยหันไปรอบ ๆ และรับพลังโจมตีเต็มที่.เนื้อบนหลังของเขาได้รับความเสียหายและกระเด็นจากการโจมตี.
พลังงานประเภทโลหะนี้ไม่เพียง แต่ส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บจากภายนอกกับจางมู่,แต่มันยังช่วยป้องกันบาดแผลจากการรักษาด้วย.
เสือหางสีน้ำตาลตัวนี้เสียสละเป็นเวลานานเพื่อทำร้ายจางมู่.
จางหมู่สนับสนุนตัวเองด้วยความยากลำบากมาก.เขาไม่ต้องลังเลเลยที่จะใช้น้ำยาฟื้นฟูระดับแรกจากแหวนพ่อค้าและกลืนมันลงไป,จ้องมองเสือโคร่งสีน้ำตาลอย่างเยือกเย็น.
เวลา,เขาต้องการเวลามากขึ้น!
