The Great Merchant in the Cataclysm – ตอนที่ 80

หลังจากผ่านไป 5 นาที,จางมู่ก็ยืนขึ้นและเหยียดตัว. นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้น้ำยาและความจริงที่จะบอกก็คือ ผลของยาฟื้นฟูระดับหนึ่งนั้นตรงกับราคาและปริมาณที่หาได้ยาก.

“ ไม่มีอะไรจะพูดไปมากกว่านี้. เจ้าได้สิ่งที่เจ้าจ่ายไปจริงๆ .ครั้งต่อไปที่ข้าเห็นหมายเลข 35 ข้าจะให้คะแนน 5 ดาวแก่เขา “

จางมู่กำลังอารมณ์ดี.อย่างไรก็ตาม,นาทีที่เขาได้ยินเสียงรอยขีดข่วนที่มาจากนอกกรง,อารมณ์ที่ดีของเขาก็ถูกทำลายลงและเริ่มรู้สึกหงุดหงิด.ความสุขบนใบหน้าของเขาจางหายไป“พวกมันยังไม่เสร็จอีกหรือ พวกมันวางแผนที่จะหยุดเผาข้าเมื่อไหร่กัน?”

ทันใดนั้น,เขาก็นึกถึงวิธีแก้ปัญหาที่สามารถจัดการเสือกลายพันธุ์สิบตัวได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก.เขารู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง.เขากระซิบไปทางเสือกลายพันธุ์“เมื่อเจ้าต้องการเข้ามาทำร้ายข้า,ดังนั้น ข้าจะให้ทุกตัวเข้ามา”

จางมู่เดินไปรอบ ๆ กรงและค้นหาจุดที่แตกต่างกันของเสือกลายพันธุ์.ในที่สุด,เขาเลือกทิศทางตะวันออกเฉียงใต้. มีเสือกลายพันธุ์เพียงตัวเดียวข่วนอย่างแรงในทิศทางนี้.พลังประเภทไฟของมันอาจหมดเกลี้ยงแล้ว เนื่องจากไม่มีร่องรอยของการถูกเผาเมื่อนาทีที่ผ่านมา.การโจมตีด้วยไฟอย่างน้อยก็จะเผาเถาวัลย์อย่างน้อยหนึ่งชั้น,แต่ถ้ามันเป็นเพียงกรงเล็บของเสือกลายพันธุ์ จะไม่ได้รับผลกระทบ แม้แต่ครึ่งชั้นของเถาวัลย์.นี่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเถาวัลย์ของดอกบัวเลือดปีศาจแข็งแกร่งและทนทานเพียงใด.

ทันใดนั้น,เถาวัลย์ในส่วนนี้ของกรงก็หดกลับมา.เสือกลายพันธุ์คิดว่ามันข่วนจนเปิดช่องว่างได้และรู้สึกถึงพลังทันที.มันผลักกรงเล็บอันหนึ่งเข้าไปข้างในแล้วเบียดหัวของมันผ่านช่องว่าง.ตอนแรก,มันต้องการที่จะคว้าตัวของจางมู่ไว้.แต่แล้ว,ก็ตระหนักได้ว่าจางมู่กำลังยืนอยู่ไม่ไกลและยิ้มให้มัน พร้อมกับพูดว่า“ ยินดีต้อนรับ”

โดยสัญชาตญาณของเสือกลายพันธุ์ มันรู้สึกถึงอันตราย. มันต้องการที่จะดึงหัวออก แต่ตระหนักถึงสิ่งที่น่ากลัว.มันขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!

เถาวัลย์ที่หดกลับกำลังเคลื่อนที่กลับเข้าไปในตำแหน่งของมันและช่องว่างก็หดตัวลง.เสือกลายพันธุ์หมดหวังที่จะออกไปจากกรง.มันตะเกียกตะกายขาของมันซ้ำ ๆ กับผนังด้านนอกของกรง แต่มันไร้ประโยชน์.มันติดอยู่แน่นหนา.

เสือกลายพันธุ์อีกเก้าตัวรู้ว่ามีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นและรวมตัวกันรอบๆ,พยายามลากเสือกลายพันธุ์ออกไป.พวกมันเริ่มโจมตีเถาวัลย์ที่อยู่ใกล้กับเสือ.เถาวัลย์อยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย.เมื่อรวมกับการจู่โจมอย่างรุนแรงของเสือ,กำแพงด้านนอกของกรงก็จะบางและบางขึ้น เนื่องจากเถาวัลย์ไม่สามารถแทนที่ตัวมันเองได้เร็วพอ.

อย่างไรก็ตาม,จางมู่ได้หาทางออกไว้แล้ว.เขาแค่นำเถาวัลย์อื่น ๆ ทั้งหมด,ยกเว้นที่อยู่บนกำแพงด้านนอกไปยังส่วนนี้ของกรง.เสือที่กลายพันธุ์นั้นโง่เกินกว่าที่จะตระหนักได้ว่าการป้องกันในพื้นที่อื่นนั้นอ่อนแอลงและยังคงมองหาทางที่จะทำลายจุดนี้.ด้วยเหตุนี้ดอกบัวเลือดปีศาจจึงสามารถงอกใหม่ได้อย่างรวดเร็วเพียงพอ.

จางมู่ไม่สนใจเรื่องการต่อสู้ที่เกิดขึ้นข้างนอก.เขากำลังตรวจสอบเสือกลายพันธุ์โดยไม่ตั้งใจ.เสือกลายพันธุ์ลืมความกลัวของมัน เมื่อเห็นจางมู่เดินเข้ามาใกล้และพยายามโจมตี.อย่างไรก็ตาม,มันไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสจางมู่.เมื่อมันพยายามเปิดปาก,เถาวัลย์ก็ปรากฏขึ้นและควบคุมหัวของมัน ทำให้การเคลื่อนไหวของมันเป็นอัมพาต.

หลังจากลูบเคราของเสือมาซักพักหนึ่งแล้ว,จางมู่ก็ตัดสินใจที่จะไม่เสียเวลาอีกต่อไป.เขาดึงกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยนของเขาออกมาทันทีและแทงทะลุผ่านร่างของมัน.มันตายก่อนที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายหยุดเคลื่อนไหวและดวงตาเริ่มเบลอลง.

จางมู่ดึงไส้สัตว์เดรัจฉานออกมาและสั่งให้ดอกบัวเลือดปีศาจเปิดช่องว่างขนาดของศีรษะ.จากนั้นเขาก็ผลักหัวของเสือที่ตายแล้วอย่างแรง ทำให้มันตกลงมาอย่างหนักบนพื้นด้านหลังและเตะฝุ่นขึ้นมาหนึ่งชั้น.หลังจากนั้น,จางมู่ก็ไม่ได้ปิดช่องว่าง แต่กลับเปิดช่องว่างให้กว้างขึ้นและสร้างหลุมอื่นขึ้นมาแทน.

เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเกลียดชัง,เสือกลายพันธุ์นั้นไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายและเดินเข้าไปติดกับดักของจางมู่โดยไม่รู้ตัว.จางมู่ได้วางแผนและเก็บเกี่ยวชีวิตของพวกมันทันที.หนึ่งในเสือกลายพันธุ์นั้นแอบเก็บพลังประเภทไฟไว้เล็กน้อยและต้องการที่จะพ่นไฟไปที่หัวของจางมู่.อย่างไรก็ตาม,มันถูกค้นพบโดยเถาวัลย์ที่ฝังอยู่ในร่างของมันและดอกบัวเลือดปีศาจส่งสัญญาณไปยังจางมู่ทันที.

จางมู่ได้สั่งให้เถาวัลย์ปกป้องเขาจากเปลวไฟทันที ,หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยให้เถาวัลย์ปิดปากของเสือ,เพื่อป้องกันไม่ให้มันปล่อยพลังประเภทไฟออกมา.พลังประเภทไฟติดอยู่ภายในปากเสือ.จางมู่รู้สึกถึงความร้อนที่มาจากคางของมัน.เขาเจาะกรงเล็บเข้าไปที่เสือและความร้อนก็กระจายไป.จางมู่ได้ผลักไสเสือที่ตายออกจากหลุมและทำซ้ำการกระทำของเขาอีกครั้งโดยไม่เสียเวลา.

อย่างไรก็ตาม,เมื่อเขาฆ่าเสือกลายพันธุ์อีกสองตัว,เสือกลายพันธุ์ตัวอื่นก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้กรงอีกต่อไป.มันน่ากลัวเกินไป. สหายของพวกมันตายไปทีละตัว ๆ.ความเย่อหยิ่งและความดุร้ายของพวกมันเปลี่ยนไปเป็นความกลัว.

เสือกลายพันธุ์สี่ตัวนั้นต้องการที่จะล่าถอยและมองหาความช่วยเหลือ.จางมู่ยิ้ม เมื่อเขาดูพวกมัน.เขาโบกมือให้พวกมันและพูดว่า“มานี่,มานี่สิ”

เสือกลายพันธุ์ไม่ถูกหลอกอีกต่อไป.ยิ่งจางมู่ปรากฏตัวมากขึ้นเท่าไหร่,พวกมันก็รู้สึกอันตรายมากขึ้น.หนึ่งในเสือกลายพันธุ์นั้นเปลี่ยนใจแล้วและกำลังเตรียมที่จะหนี.

“ เจ้าฉลาดขึ้นแล้ว.มันเป็นการพัฒนา. แต่ข้าได้ใช้คริสตัลจำนวนมากเกินไปที่จะต่อสู้กับพวกเจ้าทุกตัว.เจ้าต้องปล่อยไส้สัตว์เดรัจฉานไว้เป็นค่าตอบแทน”จางมู่กลายเป็นเลือดเย็น ในขณะที่เขาปล่อยเถาวัลย์ทั้งหมดไปยังสี่เสือกลายพันธุ์.

ด้วยค่าเฉลี่ยของเถาวัลย์ห้าอันต่อเสือกลายพันธุ์หนึ่งตัว,จางมู่ก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ก่อนที่ดอกบัวเลือดปีศาจจะนำไส้สัตว์เดรัจฉานสี่อันกลับมาหาเขา.ไม่นานไปกว่านี้,จางมู่เก็บศพของเสือกลายพันธุ์ทั้งหมดไว้ในแหวนของสัตว์เดรัจฉาน. เหล่านี้ล้วนแต่เป็นสมบัติที่คุ้มค่า.

“ สุนัขโง่,ออกมา แล้วพาข้าออกไปจากที่นี่”จางมู่ตะโกนขึ้นไปบนฟ้า.ไม่กี่วินาทีต่อมา,หมาป่ากลายพันธุ์ก็วิ่งอย่างหลบๆ เมื่อมองไปที่คราบเลือดบนพื้น.จางมู่รีบปีนขึ้นไปบนหลังของหมาป่าและพวกเขาก็วิ่งไปที่จุดนัดพบ.

ในขณะที่เขาขี่หมาป่า,จางมู่พูดเบา ๆ ว่า“ นี่เรียกว่าการล่าถอยเชิงกลยุทธ์.ใช่ไหม,เจ้าหมาโง่?”หมาป่าเชื่อฟังพยักหน้าของมัน.นอกจากนี้มันยังรู้สึกว่า พวกเขาควรจะวิ่งหนีไปในไม่ช้า.

กว่าสิบนาทีหลังจากจางมู่ได้ออกจากสนามรบ,เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วหมู่บ้าน.เสียงคำรามซึ่งเต็มไปด้วยความเศร้าและความโกรธ.