เสือรอบตัวพุ่งเข้าหาเขา ขณะที่ดอกบัวเลือดปีศาจฆ่าเสือกลายพันธุ์ตัวสุดท้าย.จางมู่ไม่ต้องกังวลกับการเก็บศพของเสือกลายพันธุ์.มันไม่มีเวลา.เขาสั่งให้ดอกบัวเลือดปีศาจปลดกรงออกแล้วแยกออกเป็นเถาวัลย์มากกว่าสิบต้น เพื่อต่อสู้กับเสือกลายพันธุ์ซึ่งกำลังจู่โจมเขาจากทุกทิศทุกทาง.เถาวัลย์สองเส้นแทบจะไม่เพียงพอที่จะหยุดเสือกลายพันธุ์หนึ่งตัว.เนื่องจากนี่ไม่ใช่การซุ่มโจมตี,เขาจึงไม่ได้เปรียบเหนือคู่ต่อสู้ของเขา.อย่างไรก็ตาม,ด้วยความพยายามบางอย่าง ดอกบัวเลือดปีศาจก็สามารถเทียบเคียงกับเสือที่กลายพันธุ์ได้.
จางมู่ยกกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยนของเขา.ดวงตาของเขาสว่างขึ้น ด้วยความสามารถในการแข่งขัน ในขณะที่เขาไปโจมตีเสือหางสีน้ำตาลเป็นการส่วนตัว.
เสือหางน้ำตาลกระโจนมาครึ่งทาง.ในกลางอากาศ,พลังงานที่ใช้ในการกระโดดลดน้อยลงและถึงจุดสูงสุดของการกระโจนแล้ว,โมเมนตัมของมันก็อยู่ในระดับต่ำสุด.เปลี่ยนสถานการณ์ไป,จางมู่เคลื่อนตัวไปด้านข้าง,ปรับจุดศูนย์ถ่วงของเขา และพุ่งไปทางอุ้งเท้าขวาของเสือหางน้ำตาล.
เขาไม่เคยคิดที่จะต่อสู้กับเสือหางน้ำตาลตัวต่อตัว.แม้ว่าเขาจะมีพลังเป็นสองเท่าของผู้ใหญ่,แต่ก็ไม่อาจเทียบเท่ากับเสือที่ไม่ผ่านวิวัฒนาการ.นี่แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของพลังที่ยิ่งใหญ่.เขาไม่เหมาะที่จะสู้กับเสือเลย.
แต่,ตราบใดที่เขาทำลายสมดุลของมันและใช้ความคิดริเริ่ม สิ่งต่าง ๆ ก็จะง่ายขึ้นมาก.
เช่นเดียวกับจางมู่ที่จะทำตามแผนของเขา.เขาก็ได้ยินเสียงคำรามดังมาจากด้านข้าง.จางมู่กระพริบตาของเขา เสือโคร่งกลายพันธุ์ตัวหนึ่งเป็นอิสระ!
ในบรรดาเสือเก้าตัวนั้น,มีตัวที่มีพลังมากกว่า.ดอกบัวเลือกปีศาจไม่มีทางเลือก นอกจากใช้เถาวัลย์สามเส้นเพื่อหยุดการโจมตี.นี่หมายความว่าหนึ่งในเสือกลายพันธุ์ตามปกติถูกขัดขวางโดยดอกบัวเลือดปีศาจเพียงหนึ่งเส้น,ซึ่งทำให้มันหลุดพ้นจากการโจมตีของเถาวัลย์.
จางมู่ถืออาวุธไว้ในมือขวา,ใกล้กับเสือหางน้ำตาล.อย่างไรก็ตาม,ทางด้านซ้ายของเขา,เสือกลายพันธุ์ที่เป็นอิสระได้หมอบลงและพร้อมที่จะกระโจนมาที่เขา.
เมื่อหนึ่งนาทีที่ผ่านมา,จางมู่กำลังใช้ประโยชน์จากวิถีของเสือเพื่อโจมตีเสือหางน้ำตาล.ตอนนี้,เขากำลังถูกแก้แค้น.
ในตอนที่จางมู่กำลังถูกประกบอยู่ระหว่างเสือสองตัว,เขารีบเร่งเคลื่อนไหวกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยน และเก็บมันไว้ใกล้กับอุ้งเท้าของเสือ.จากนั้น เขาผลักอย่างหนักและใช้ประโยชน์จากการตอบสนอง ในการหลบหลีกร่างกายของเขาออกจากเส้นทางการโจมตี.
อย่างไรก็ตาม,ความยากลำบากในการเผชิญหน้ากับเสือกลายพันธุ์สองตัวเพิ่มขึ้น เมื่อเทียบกับเสือตัวหนึ่ง.เขาควรทำอะไรตอนนี้,เขาเลือกเสือที่ยากที่สุด ซึ่งเป็นเสือสีน้ำตาล,ในการต่อสู้.
เขาไม่เคยคิดเลยว่าการตัดสินใจครั้งนี้ จะทำให้เขามีปัญหาใหญ่.เขาไม่รู้ว่าเสือหางสีน้ำตาลมีพลังแค่ไหน และมันสามารถควบคุมพลังของดินและไฟได้ขนาดไหน.
ในขณะที่จางมู่ที่มีอาการปวดหัวเกี่ยวกับว่า เขาควรต่อสู้หรือหนีไป,เขาได้ยินเสียงร้องที่ทำให้เขาตื่นเต้น.
“วูฟฟฟ!”
มันคือหมาป่ากลายพันธุ์,เขาลืมมันได้ยังไง.
หมาป่ากลายพันธุ์ไม่สามารถจัดการได้ทันเวลา เพื่อแก้ไขวิกฤติของจางมู่ เนื่องจากความเร็วของเสือกลายพันธุ์นั้นเร็วเกินไป.อย่างไรก็ตาม,การมาถึงของมันตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาที่เหมาะสม.มันเปิดใช้งานพลังประเภทดินบนหัวของมัน.จากนั้นมันกระแทกเข้ากับเสือกลายพันธุ์ปกติ ซึ่งเตรียมพร้อมที่จะเปิดการโจมตีครั้งที่สองใส่จางมู่.เนื่องจากหมาป่ากลายพันธุ์นั้นตัวเล็กกว่าเสือกลายพันธุ์,มันจึงทำการปรับเปลี่ยนบางอย่างและพุ่งเข้าชนส่วนท้องที่เปราะบางของเสือกลายพันธุ์.
เสือกลายพันธุ์หมดการป้องกันและล้มลงโดยฝีมือของหมาป่ากลายพันธุ์. อย่างไรก็ตาม,เสือกลายพันธุ์นั้นเป็นหนึ่งอย่างที่ไม่น่าจะยุ่งกับมัน.มันส่ายหัวและพุ่งเข้าหาหมาป่าและเริ่มกัดมันทันที. เลือดและฝุ่นละอองกระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง.ไม่มีใครรู้ว่าฝ่ายใดจะชนะ.
จางมู่ไม่สามารถมุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ของหมาป่า.เสือหางสีน้ำตาลด้านหน้าตัวเขาหย่อนตัวลง,หนึ่งในอุ้งเท้าของมันฝังลึกลงไปในพื้นดินในขณะที่เตรียมพร้อมที่จะโจมตี.จุดประสงค์ของการมาที่นี่คือเพื่อฆ่าจางมู่.ความจริงที่ว่ามันต้องการความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมเพื่อฆ่ามนุษย์เพียงคนเดียว ทำให้มันเดือดด้วยความโกรธ. นี่คือเหตุผลว่าทำไม มันไม่ได้รวมพลังกับเสือกลายพันธุ์อีกตัวเพื่อจู่โจม.หมาป่าปรากฏตัวในเวลาที่เหมาะสม แม้ว่ามันจะไม่ปรากฏก็ตามแต่,มันก็พร้อมที่จะไล่ล่าเสือโคร่งตัวอื่นออกไป.
เพราะศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของสายพันธุ์เสือไม่สามารถดูถูกกันได้.
จริงๆแล้ว,จางมู่นั้นต่อต้านการใช้ร่างกายของเขาเอง เพื่อต่อสู้.ร่างหลักของดอกบัวเลือดปีศาจอยู่ที่แขนซ้ายของเขา.เขาต้องควบคุมหลายๆอย่าง.ในด้านหนึ่ง,เขาต้องระวังการเคลื่อนไหวของเสือหางน้ำตาล.ในอีกด้านหนึ่ง เขาจำเป็นต้องควบคุมเถาวัลย์ที่ต่อสู้กับเสือที่กลายพันธุ์ที่ทรงพลังกว่านั้น. สำหรับเสือปกติ เขาได้ทิ้งมันไว้ในสัญชาตญาณของดอกบัวเลือดปีศาจแล้ว.
อีกสาเหตุหนึ่งคือแขนซ้ายของเขาซึ่งเชื่อมต่อกับเถาวัลย์.ถ้าเสือหางสีน้ำตาลฉลาดพอ,มันจะใช้สิ่งนี้เป็นช่องโหว่ในการทำลายแผนการทั้งหมดของเขา.
อย่างไรก็ตาม,เขาไม่แน่ใจว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่.ความคิดนั้นไม่เคยอยู่ในหมองมัน หรือมันรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่คุ้มค่าที่จะทำ?
การจ้องมองเสือโคร่งสีน้ำตาลไม่เคยมองมาที่แขนซ้ายของเขาเลย,แม้แต่วินาทีเดียว.
แต่จางมู่ชอบคู่ต่อสู้ที่ซื่อตรงเช่นนี้.หากเสือสีน้ำตาลมีจุดมุ่งหมายที่แขนซ้ายของเขาโดยเจตนา,เขาจะยุ่งเหยิงอย่างมาก.
ครั้งนี้,จางมู่เข้าปะทะก่อน.เขาไม่สามารถรอให้เสือหางสีน้ำตาลเริ่มโจมตีได้.เขาจำเป็นต้องเป็นหนึ่งในการควบคุมสถานการณ์,กรณีที่ดีที่สุดคือเขาจะฆ่าเสือหางน้ำตาลก่อนที่มันจะลงมือ.
อย่างไรก็ตาม,เห็นได้ชัดว่าจางมู่หวังมากเกินไป.ทันทีที่เขาพุ่งไปข้างหน้า,เปลวไฟใหญ่พอที่จะกลืนจางมู่มุ่งไปทางเขา,โดยไม่แสดงถึงความเมตตา.
เขาแทบไม่เชื่อว่าเปลวไฟนี้จะมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่าของเส้นผ่าศูนย์กลางที่เขาเห็นมาก่อน.เขาคาดคะเนพื้นที่สำหรับม้วนตัวหลบ.เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงเปลวไฟด้วยความแข็งแกร่งของเขาเอง.
เขาควบคุมร่างกายหลักของดอกบัวเลือดปีศาจและบังคับมันลงกับพื้นก่อนที่จะตอบสนอง.ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้,เขาก็แค่ต้องการม้วนตัวหลบเปลวไฟ.
อย่างไรก็ตาม,สิ่งที่จางมู่ไม่ได้คาดการณ์ก็คือ เปลวไฟนั้นแยกออกจากกัน. ในตอนแรก,เขาคิดว่าเปลวไฟขนาดนี้สามารถดำรงอยู่ได้ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,จางมู่ไม่สามารถยิ้มได้อีกต่อไป เพราะเปลวไฟไม่จางหายไปตามธรรมชาติ แต่ถูกแยกออกจากเสือหางน้ำตาล.แวววาวโลหะแหลมปรากฏต่อหน้าต่อตาของจ่างมู่ราวกับผี,ทำให้เขารู้สึกถึงวิกฤต.
กรงเล็บมาถึงก่อนที่เขาจะเห็นเสือ.
เสือหางสีน้ำตาลตัวนี้จริง ๆ แล้ว จัดการพลังงานประเภทโลหะลงในกรงเล็บของมัน.แต่,มันก็ยังซ่อนมันอย่างดี.จางมู่รู้สึกหมดหนทาง.ดอกบัวเลือดปีศาจไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้ จางมู่รู้ว่ามันถึงขีดจำกัด หลังจากบังคับใช้กำลังของมันแล้วและตระหนักว่ามันแทบจะไม่สามารถขังเสือที่กลายพันธุ์ปกติบางตัวได้.
เขาสามารถพึ่งพาตนเองได้เท่านั้น.เขาใช้ความคิดริเริ่มและพุ่งกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยนไปข้างหน้า,เมื่อวัตถุทั้งสองชนกัน,กรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยนก็ส่งเสียงปะทะทันที,ราวกับเสียงกองกำลังที่ปะทะเข้าด้วยกัน.
