ตอนที่149 : ความจริง
หลังจากจางมู่ออกมาจากทางออก,ด้วงออบซิเดี้ยนและหยวนรุยก็รอเขาอยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ.
เมื่อเห็นร่างของจางมู่ในที่สุดหยวนรุยก็สบายใจ.เธอไม่สามารถลงจากด้านหลังของด้วงออบซิเดี้ยนได้ ดังนั้นเธอจึงโบกมือเรียกจางมู่ กระตุ้นให้เขาเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ แล้วปีศาจแมงมุมที่มีหน้าแม่ของเฮา เฮาเป็นอย่างไรบ้าง?” เมื่อหยวนรุยเห็นว่าจางมู่ไม่เป็นไร เธอจึงถามจางมู่เกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน
จางมู่ยื่นมือทั้งสองออกมาแล้วพูดว่า “ เธอทํางานของเธอเสร็จแล้ว ตอนนี้โรงงานแห่งนี้จะเป็นสวรรค์ของแมงมุมและทุกคนก็คือลูก ๆ ของเธอ” หลังจากฟังจางมู่หยวนรุยมองดูเฮา เฮาในอ้อมแขนของเธอ,ที่ห่อด้วยหนังหมี,ด้วยความปวดร้าวเนื่องจากเธอไม่ได้พูดอะไรอีกครั้ง
เธอรู้สึกว่าเด็กคนนี้น่าสงสารเกินไป เมื่อสูญเสียแม่ของเขาไป เขาก็กลายเป็นเรือผสมพันธุ์สําหรับแมงมุมตัวน้อย โดยแม่ของเขาที่กลายเป็นมอนสเตอร์,
ในตอนนี้ เฮา เฮาก็ต้องดิ้นรนเพื่อตื่นขึ้นมาและตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของหยวนรุยเขาอ้าปากแล้วกรีดร้องหาแม่.หยวนรุยที่เฝ้าดูสิ่งนี้รู้สึกเสียใจกับเขาขณะที่กอดเขาแน่น
ด้วยเหตุผลบางอย่างแมงมุมขนาดเล็กนับหมื่นตัวไม่ได้ออกมาจากรูที่จางมู่หลบหนีเนื่องจากจางมู่ออกมาข้างนอกตอนนี้เขาไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ภายในได้อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าเข้าไปอีกต่อไป
หยวนรุยกอดเฮา เฮาและพูดว่า “เฮา เฮาหนูบอกพี่สาวได้ไหมว่าเรื่องเกิดขึ้นได้อย่างไร? แม่ของหนูทําไมเธอถึงเป็นอย่างนี้” ในขณะนี้ที่จางมู่ได้เรียนรู้ความจริงจากเฮา เฮาซึ่งเพิ่งตื่นขึ้นมาะสําหรับเด็กเล็กที่พูดความจริง, โลกนี้ช่างเย็นชาและโหดร้าย
เด็กคนนี้ที่ชื่อเฮา เฮาเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กที่มีอายุเท่าเขา เขาประสบกับความเจ็บปวดมากเกินไปซึ่งไม่ควรเกิดขึ้นในวัยของเขา.จางมู่ฟังเขาขณะที่เขาพูดช้า ๆอย่างเยือกเย็นราวกับว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ไร้ชีวิต
เฮา เฮาและแม่ของเขาเป็นผู้อยู่อาศัยจากเมืองใกล้เคียง.ในวันหายนะ,พวกเขาซ่อนตัวพร้อมกับผู้รอดชีวิตจากเมืองนี้ในโรงงานร้างแห่งนี้รอตํารวจหรือกองทัพมาช่วยชีวิตพวกเขา
แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่มีใครมาช่วยพวกเขาได้เลยและผู้คนก็เริ่มหมดความหวัง เนื่องจากผู้คนในเมืองนี้เป็นเพียงคนร่างเล็ก ๆระดับล่าง,แม้ว่าจะมีปัญหาการขาดแคลนอาหาร แต่ก็ไม่มีใครทําสิ่งใดที่ขัดกับผลประโยชน์ของมนุษย์ นั่นเป็นเพราะพวกเขากลัวกฎหมายและระเบียบของประเทศและพวกเขากลัวว่าเมื่อกองทัพหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐปรากฏตัว,พวกเขาจะถูกจับกุมโดยการกระทําผิดของพวกเขา
ทุกคนเก็บกดความมืดไว้ในใจและรออย่างสงบสุขภายในโรงงานร้างเช่นเดียวกับเฮา เฮาและแม่ของเขาซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง. พวกเขาทั้งสองกินเท่าที่จําเป็นเพื่อที่การปันส่วนจะเพียงพอสําหรับพวกเขา
จนกระทั่งวันหนึ่งเป็นวันแห่งโชคชะตามีบางสิ่งเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
เมื่อเฮา เฮาพูดจนถึงตอนนี้ ดวงตาที่เยือกเย็นและเยือกแข็งถือเป็นความกลัวเล็กน้อย.นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าความเสียหายและการบาดเจ็บได้ก่อให้เกิดความคิดเล็ก ๆ น้อย
แมงมุมที่ใหญ่และแข็งแรงกว่าผู้ใหญ่โผล่ออกมาจากรอยร้าวในโรงงานในช่วงเวลานั้น พวกเขามีชายหนุ่มสองสามคนที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง,แต่ต่อหน้าแมงมุมตัวใหญ่พวกนี้ดูเหมือนจะไม่มีความสามารถในการต่อสู้ในไม่ช้า,คนหลายคนต้องเสียใจ เนื่องจากเลือดจํานวนมากไหลจนทั่วพื้น
ผู้คนที่อาศัยอยู่อย่างสงบตลอดทั้งปีในเมืองเล็ก ๆ จะเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อนอย่างไร? ดังนั้นไม่ว่าจะมีมอนสเตอร์ภายนอกที่จะกินมนุษย์, พวกเขาก็วิ่งออกจากโรงงานในขณะที่แมงมุมกําลังกินศพ.
ถ้าเรื่องนี้จบลงตรงนี้ ก็คงไม่มีอะไรเลยเพราะคนเพิ่งเจอสัตว์กลายพันธุ์ระดับหนึ่ง
แต่เมื่อเสียงของเฮา เฮาเริ่มสั่นเทา,จางมู่รู้ว่าสิ่งต่าง ๆ นั้นไม่ง่าย
“ พวกเขาอ้างว่านี่เป็นมอนสเตอร์ที่พระเจ้าทรงส่งมาลงโทษพวกเขาสําหรับเหตุผลที่มอนสเตอร์ไม่ได้ไล่ตามพวกเขาเป็นเพราะมีคนตาย เมื่อมอนสเตอร์อิม,มันจะไม่ออกมาและกินพวกเขา
ดังนั้นหากพวกเขาต้องการให้มอนสเตอร์หยุดการโจมตีพวกเขาจะต้องให้อาหารมอนสเตอร์
พวกเขา…”เฮา เฮาไม่ได้พูดต่อ,แต่จางมู่ก็พอจะเดาเหตุการณ์ได้
กลุ่มคนที่โง่เขลาคนนี้คิดว่าการเลี้ยงแมงมุมกลายพันธุ์จะไม่ทําให้พวกเขาเดือดร้อนอีกต่อไปเป็นผลให้พวกเขาโยนเฮา เฮาที่อ่อนแอและแม่ของเขาเข้าไปในโรงงานเหมือนให้ส่วยแมงมุมกลายพันธุ์.ความอัปลักษณ์และความไม่รู้ของมนุษยชาติได้รับการเปิดเผยอย่างสมบูรณ์แบบในตอนนี้
หลังจากนั้นสักพักเฮา เฮาก็เล่าเรื่องต่อ
หลังจากแมงมุมกลายพันธุ์ดมกลิ่นของมนุษย์ มันก็ปรากฏตัวขึ้นและลากแม่ของเฮา เฮาที่ปกป้องอยู่ตรงหน้าเขาออกไป.เฮา เฮากลัว แต่เขากลัวการจากไปของแม่มากกว่า,ดังนั้นเขาจึงติดตามพวกมันอย่างใกล้ชิด
ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแมงมุมเพิ่งกินไปก่อนหน้านี้และยังอิ่มหรืออย่างไร แต่มันไม่ได้ทําให้แม่ของเฮา เฮา หักเป็นชิ้น ๆ และกินเธอทันที แต่กลับผูกเธอไว้กับใยแมงมุม
โดยไม่ต้องสงสัยเฮา เฮาที่ติดตามแม่ของเขาก็ถูกแมงมุมจับเช่นกัน แมงมุมทิ้งเขาไว้ในใยแมงมุมเล็ก ๆ อีกอันที่ยุ่งเหยิง
แม่ของเฮา เฮาสิ้นหวังและสาปแช่งกลุ่มคนข้างนอก เนื่องจากพวกเขาทําให้เธอและลูกชายของเธอเสียชีวิต
แมงมุมกลายพันธุ์ตามธรรมชาติไม่เข้าใจคําสาปของแม่เฮา เฮาและใช้เขี้ยวของมันใส่พิษเข้าไปในร่างกายของเธอ.เธอรู้สึกได้ว่ามันเข้าไปอวัยวะภายใน,เลือดและร่างกายของเธอ.
ตลอดกระบวนการทั้งหมดเธอมองไปที่ลูกชายของเธอซึ่งกลัวเกินกว่าจะพูดอะไรในด้านใดด้านหนึ่ง ความปรารถนาของเธอที่จะมีชีวิตรอดทําให้เธอต้องดิ้นรนกับการทรมานอย่างต่อเนื่องในที่สุด,แม่ของเฮา เฮาถึงแก่กรรมด้วยความเสียใจอย่างไม่สิ้นสุดและเป็นห่วงลูกชายของเธอ.อย่างไรก็ตาม เมื่อแมงมุมกลายพันธุ์กลืนเธอความแค้นของเธอทั้งหมดก็ติดอยู่กับร่างแมงมุมกลายพันธุ์ภายใต้ความบังเอิญที่แปลกเธอกลายเป็นเมทริกซ์หายนะ
ทุกคนในเมือง,รวมถึงซอมบี้ถูกสังหารทั้งหมดโดยเมทริกซ์หายนะที่โกรธแค้น
ในท้ายที่สุด ความหลงใหลในการปกป้องเฮา เฮาได้รับความเสียหายจากการเข่นฆ่าเลือด.ภายใต้ความขัดแย้งของความแค้นและลักษณะของแมงมุมที่กลายพันธุ์เธอก็กลายเป็นคนบ้า
โดยสรุปแล้วเธอพบสิ่งมีชีวิตเพียงตัวเดียวในเมืองและใส่ไข่ของเธอเข้าไปในร่างกายของเด็กชายเฮา เฮาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของเธอในการผสมพันธุ์
โดยปกติแล้วเฮา เฮานอนหลับสนิท แต่วันนี้,เมทริกซ์หายนะใกล้กับการคลอดลูกของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถควบคุมพลังของเธอได้มากนัก เป็นผลให้เฮา เฮาวิ่งออกไปจากโรงงานซึ่งจากนั้นได้พบกับจางมู่และคนอื่น ๆ
เนื่องจากความทรงจําของเขาหยุดในที่เกิดเหตุที่แม่และเขาถูกผลักเข้าไปในโรงงานร้าง,เขาจึงไปที่จางมู่เพื่อขอความช่วยเหลือ
