ตอนที่157 : ลูกเล่นของลิตเติ้ลแบล็ค
ไฟยังคงลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง จางมู่หยิบเอาน้ํามันเบนซินทั้งหมดจากสถานีบริการน้ํามันในครั้งนี้ เนื่องจากเขามีพื้นที่ขนาดใหญ่ในแหวนพ่อค้า
เนื่องจากน้ํามันเบนซินมีปริมาณเพียงพอ เมื่อดินสึกกร่อนและเต็มไปด้วยรูพรุน,น้ํามันเบนซินที่เขาขว้างลงไปก็จะไหลลงใต้ดินได้ลึกถึงสิบเมตร
แมงมุมที่ต้องการหลบหนีใต้ดินจะขอความช่วยเหลือแทนไฟลุกไหม้ไม่สิ้นสุดและกระจายไปทั่วทุกมุมที่น้ํามันเบนซินไปถึง ดังนั้นเมื่อแมงมุมเหล่านั้นที่เปียกโชกไปด้วยน้ํามันเบนซินถูกบังคับให้ขุดใต้ดิน,มันก็ทําหน้าที่เหมือนชนวนที่มีความสามารถในการวิ่ง
ยิ่งพวกมันวิ่งเร็วเท่าไหร่ ยิ่งขุดได้ลึกเท่าไร เปลวไฟก็ยิ่งกระจายไปมากเท่านั้น ดังนั้น, พวกแมงมุมน้อยเหล่านี้ก็ยิ่งถูกไหม้ยิ่งขึ้น
“ เจ้าคิดว่าแมงมุมเหล่านั้นถูกย่างแล้วหรือยัง? อยากเข้าไปข้างในและกินพวกมันบ้างไหม?” ด้วงออบซิเดียนมองอย่างกระตือรือร้นต่อทิศทางของหลุมมหึมาเมื่อนึกถึงเนื้อบาร์บีคิวขนาดใหญ่ที่อยู่ภายใน, มันรู้สึกว่าแมงมุมย่างจะได้ลิ้มรสเหมือนกับเนื้อหมีย่างที่จางมู่ทําบาร์บีคิวหลังจากที่ทําเสร็จการวิวัฒนาการของมัน
จางมู่กลอกตาของเขาและมองไปที่ไฟที่ดูเหมือนจะไม่หายไปในไม่ช้า “ ถ้าเจ้าต้องการที่จะกินพวกมันงั้นเข้าไปเอง.อย่าลากข้าไปด้วย.จนถึงตอนนี้ ก้นของข้ายังคงเจ็บปวด,ดังนั้น ข้าจะรอที่นี่แทน”
จางมู่คิดว่าเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนจะฟังเขาในครั้งนี้ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าหัวใจของเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนจะเอาชนะความกลัวไฟได้อย่างสมบูรณ์
เขาเห็นว่ามันสั่นปักและมุ่งตรงไปยังทะเลเพลิง.จางมู่ตกตะลึงและมองดูเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนอย่างพูดไม่ออก.มันโลภมากอะไรขนาดนี้
ด้วยเหตุผลบางอย่าง,ชั้นนอกสุดของรังขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นจากใยแมงมุมไม่ถูกเผาไหม้มันทําให้ความร้อนภายใต้การควบคุมและยังคงเผาไหม้อย่างต่อเนื่อง
และสําหรับแมงมุมเหล่านั้นพวกมันเป็นสารติดไฟที่ยอดเยี่ยมเพราะพวกมันไม่สามารถต้านทานการถูกไฟไหม้เกรียมได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด,พวกมันยังคงขุดดินอย่างบ้าคลั่งเพื่อไปอยู่ในชั้นลึก.
“ ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเสี่ยงชีวิตเพราะอาหาร” จางมู่หัวเราะเงียบๆกับตัวเอง ในขณะที่เขามองที่ด้านหลังของด้วงออบซิเดี้ยนจนพ้นสายตา เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าด้วงออบซิเดี้ยนจะถูกล่อลวงได้ขนาดนี้
ด้วงออบซิเดี้ยนบินต่ําลงบนพื้น แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์กลายพันธุ์ประเภทลม,แต่บนพื้นผิวมันจะไม่ถูกไฟไหม้จนเกินไป อย่างไรก็ตาม,เหตุการณ์ที่จางมู่สร้างขึ้นนั้นไม่ได้เป็นไฟปกติ
ด้วงออบซิเดี้ยนลังเลซักพักนอกหลุมขนาดใหญ่เพียงแค่ตอนนี้มันยังคงกล้าหาญและกระตือรือร้น อย่างไรก็ตาม มันมีแผนใหม่ในขณะนี้
เนื่องจากรังไหมขนาดใหญ่จึงมีความร้อนภายในมากเกินไป.ด้วงออบซิเดี้ยนหยุดอยู่ข้างนอก รังไหมและรู้สึกว่าสัญชาตญาณโดยธรรมชาติของมันคือการปฏิเสธและต่อต้านไฟ.
เป็นผลให้มันบินไปรอบ ๆ หลุมขนาดใหญ่เหมือนหัวขโมยไก่ อย่างที่คาดไว้ มันพบแมงมุมสองสามตัวบนพื้นซึ่งย่างอย่างนุ่มนวลด้วยเปลือกที่กรอบ.
ด้วงออบซิเดี้ยนไม่สามารถรั้งตัวเองได้เพราะมันหยิบมันขึ้นมาหนึ่งอัน โดยใช้กรงเล็บของมันแล้วสอดเข้าไปในปากของมันเพื่อกัด.
อย่างไรก็ตาม,ในขณะที่มันเคี้ยวและเคี้ยว,อารมณ์ในอดีตของด้วงออบซิเดี้ยนก็เริ่มที่จะซับซ้อน.มันบินกลับไปพร้อมกับสีหน้าเปล่า ๆ และยังมีแมงมุมกลายพันธุ์อยู่สองสามตัวบนอุ้งเล็บของมัน.
เมื่อเห็นด้วงออบซิเดี้ยนกลับอย่างรวดเร็วจางมู่ก็รู้สึกแย่ทันที
เมื่อเขาเห็นแมงมุมกลายพันธุ์ในกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยน,เขารู้ว่ามันกําลังจะเล่นกลกับเขา ดังนั้น เขาจึงแสร้งทําเป็นไม่สังเกตและพูดในใจของเขาว่า “ เกิดอะไรขึ้น? ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้ากลับมาเร็วมาก.ข้าคิดว่าเจ้ากําลังจะมีงานฉลองใหญ่? เป็นเพราะเจ้ากลัวและไม่กล้าเข้าไปข้างในใช่ไหม? มีแมงมุมกลายพันธุ์หลายพันตัวอยู่ในนั้นที่เจ้ารอคอยอยู่,ทําไมเจ้าถึงไม่ทานอาหารอร่อยๆ? ”
ด้วงออบซิเดี้ยนพูดอย่างใจเย็น” นั่นถูกต้องแล้วเข้ารู้สึกว่าเปลือกของข้าไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิสูงเช่นนี้ได้ ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะรอให้มันเย็นลง เจ้าก็เห็น,ข้ายังนํากลับมาให้เจ้าลองกินดูเข้าไม่สามารถพกพาทุกอย่างโดยไม่แชร์กับเจ้า,ใช้ไหม?”
ในขณะนี้ ความรู้สึกไม่สบายใจในหัวใจของจางมู่ก็เริ่มแย่ลง.มันเป็นไปได้ที่ด้วงออบซิเดี้ยนจะกลัวไฟ แต่ด้วยความละเอียดอ่อนแบบนี้ แม้ว่าด้วงออบซิเดี้ยนนั้นอิ่มแล้ว มันก็จะไม่ให้เขาลองกิน
จางมู่เข้าใจลักษณะของเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนดีเกินไป.
ตอนนี้ท้องของมันจะต้องเต็มไปด้วยน้ําไม่ดีและมันต้องการที่จะกระตุ้นสิ่งต่างๆ
แต่มันประเมินค่าจางมู่ต่ําไปในชีวิตที่ผ่านมาของเขาไม่มีอะไรที่จางมู่ไม่เคยได้ลิ้มรส.เมื่อเขายังอ่อนแอ,เขาก็กินรากของต้นไม้ รายการเหล่านี้พร้อมกับผักปาสองสามรายการก็อร่อยเหมือนกัน.
ไม่เป็นการพูดเกินจริงที่จะบอกว่าจางมู่ได้กินของทุกอย่างที่ผู้ลี้ภัยจะกิน.คงยกเว้นแต่ดินละ ถ้าเขากินได้ก็คงจะตายในเวลาเดียวกัน
ในฐานะผู้สืบทอดที่ห้าเขาเป็นเพียงพ่อค้าแห่งยุคที่ต่ําต้อย.หากเขาไม่มีโอกาสที่จะเป็นหนึ่งในนั้นเขาก็ไม่ต่างจากคนธรรมดาเนื่องจากไม่มีความสามารถในการตื่นขึ้น เขาอาจจะร่ํารวยขึ้น เพียงเล็กน้อยเมื่อเขาเสร็จงานพ่อค้าแห่งยุคทุกครั้ง
จางมู่ค่อย ๆยอมรับแมงมุมที่กลายพันธุ์จํานวนมากจากกรงเล็บของด้วงออบซิเดี้ยน.ภายใต้สายตาที่ขี้เล่นของด้วงออบซิเดี้ยน,เขาดึงขาแมงมุมและยัดเข้าไปในปากของเขาเพื่อลิ้มรสอย่างระมัดระวัง
หลังจากเอาชั้นผิวหนังไหม้ออกจากแมงมุมกลายพันธุ์ มีเนื้อสีสีชมพูอยู่ภายใน.เมื่อจางมู่กัด ในปากของเขาในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทําไมด้วงออบซิเดี้ยนจึงทําตัวเป็น ”ดี” กับเขา
เนื้อของแมงมุมกลายพันธุ์นั้นแข็งเหมือนเปลือกไม้. อย่างไรก็ตาม,จางมู่ยังคงยัดปากของเขา ต่อไปโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ในขณะเดียวกันด้วงออบซิเดี้ยนก็ตกตะลึงและไม่ทันสังเกตเขา
“ เจ้าไม่คิดว่ามันจะมีรสชาติแย่เหรอ? ข้าคายมันออกมาหลังจากกัด.ข้าไม่เคยกินอะไรที่น่ารังเกียจแบบนี้มาก่อนเลย” เสียงของเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนเปล่งเสียงดังขึ้น เพียงแค่ตอนนี้ก็คิดว่าจางมู่จะคายมันออกมาด้วยสีหน้าโกรธแค้น อย่างไรก็ตาม,จางมู่ยังคงอยู่ในท่าทางปกติ
“ ปากของข้าไม่โตเหมือนเจ้า,ดังนั้นเลือกเรื่องอาหาร.จะมีอะไรแปลกกับกับสิ่งนี้? เป็นการดีที่เจ้าสามารถเติมเต็มท้องของเจ้า ดังนั้นทําไมเจ้าถึงเลือกมาก?
ข้าจําได้ว่าก่อนที่ความฉลาดของเจ้าจะพัฒนาขึ้น,เจ้าก็เคี้ยวหัวของซอมบี้ระดับแรก.ข้าให้อาหารที่ดีกับเจ้ามากจนเจ้ากล้าที่จะหลอกลวงข้าตอนนี้หรือ? จากนี้เป็นต้นไปข้าควรให้เจ้าต่อสู้และเรียนรู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของการทํางานอย่างหนักดีไหม?”
“ ไม่ได้โปรด!”
เมื่อจางมู่พูดคําเหล่านั้นแล้วด้วงออบซิเดี้ยนก็หยุดพูดโกหกทันที.มันพังยับเยิน เมื่อคิดว่าจางมู่จะไม่ให้มันกินเนื้อบาร์บีคิวอีกครั้ง
เมื่อมันเล่นกลกับจางมู่,ความคิดที่ว่าจางมู่เป็นพ่อครัวของมันไม่เคยผ่านความคิดมาก่อน.ตอนนี้มันเริ่มที่จะอ้อนวอนจางมู่แล้ว
จางมู่ยืนอยู่ไกลสุดสายตาและมองดูควันที่ลอยขึ้นในใจเขารู้สึกปลื้มใจ.
เป็นสิ่งที่ดีที่ด้วงออบซิเดี้ยนหยิบเจ้าแมงมุมกลายพันธุ์มาอย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเนื้อของแมงมุมกลายพันธุ์จะไม่ทําให้ร่างกายของเขาดีขึ้น และเนื่องจากพวกมันยังไม่ถึงระดับแรกจึงไม่มีไส้สัตว์เดรัจฉานในร่างกายของพวกมัน
คราวนี้ไฟไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใด ๆ แก่เขา
