ตอนที่159 : วิกฤตครั้งใหญ่
จางมู่เหยียดร่างกายของเขาแล้วมองดูที่เฮา เฮาโดยไม่พูดอะไรเลย เขาตบไหล่อย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นเขาหันร่างของเขา เพื่อพูดคุยกับหยวนรุย “เรามีความล่าช้าเล็กน้อยในตารางงานของเราแล้ว ดังนั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าเฮา เฮาจะติดตามเราไปที่เมืองฉานซีก่อนและเมื่อเรากลับมา,ข้าจะจัดการที่จําเป็นให้เขา”
“ตกลง,ดี.ฉันจะฟังคุณ เนื่องจากได้ตัดสินแล้ว งั้นก็ออกไปเร็ว คุณยังมีสิ่งที่ต้องทําใช่ไหม? “หยวนรุยปล่อยให้จางม่วางเธอไว้ที่ด้านหลังของด้วงออบซิเดี๋ยนก่อนที่เขาจะยกเฮา เฮามาหาเธอ.
“ ลิตเติ้ลแบล็ค,เจ้าหมาโง่,ไปกันเถอะ!”
แม้ว่ามันจะเร็วกว่าสําหรับจางมู่ที่จะอุ้มหมาปากลายพันธุ์, อย่างไรก็ตาม,ด้วงออบซิเดี้ยนกําลังแบกคนสองคนไว้ที่หลังของมัน.การขนส่งผู้คนนั้นไม่ง่ายอย่างการเพิ่มน้ําหนักเท่านั้น.ทุก ๆการรับน้ําหนักเพิ่ม,มันจะสร้างผลกระทบอย่างมากต่อด้วงออบซิเดี้ยน.
ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าจางมู่จะมีกําแพงทางจิตใจเพื่อแบ่งเบาภาระ,แขนของเขาก็จะรู้สึกชาหลังจากที่เขาอุ้มหมาป่ากลายพันธุ์ไปพักหนึ่ง.หากพวกเขาประสบเหตุฉุกเฉิน,ความสามารถในการต่อสู้ของจางมู่จะลดลงอย่างมหาศาล เมื่อแขนและมือของเขาแข็งทื่อ.
ดังนั้นหลังจากการพิจารณาบางอย่างและการประเมินข้อดีและข้อเสีย,เขาจึงตัดสินใจชะลอความเร็วลง เพื่อให้หมาป่ากลายพันธุ์สามารถติดตามได้โดยใช้ความเร็วปกติ
จางมู่เป็นผู้นําและมุ่งไปก่อน.ตอนนี้เขาไม่สามารถบอกเส้นทางที่ถูกต้องไปยังเมืองฉานซีได้ แต่ตราบใดที่เขาสามารถกลับไปที่ถนนสายหลักเขาสามารถปรับเส้นทางของเขาได้
ดังนั้นเขากลับไปที่จุดเริ่มต้น หลังจากผ่านเมืองและเปลี่ยนทิศทางของเขาสองสามครั้ง ในที่สุดเขาก็กลับไปที่เส้นทางที่ถูกต้อง ก่อนที่เขาจะจากไป.เขาหันกลับมามองเมืองผีข้างหลัง โรงงานร้างและควันดําที่ยังคงเพิ่มขึ้น ในขณะที่เขาถอนหายใจ.
“ ตอนนี้เมืองดูเหมือนเดิมเงียบสงบและตายอย่างน่ากลัว อย่างไรก็ตาม ใครจะรู้ว่าการมาถึงของข้ามีผลกระทบเพียงใดต่อเส้นทางของมนุษยชาติ? นอกจากนี้ ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับแมงมุมที่ปรากฏเป็นจํานวนมากในอดีต” ครั้งหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีกที่เกิดจากการเกิดใหม่ของเขาส่งผลกระทบต่อสถานที่แห่งนี้หรือไม่.เขาสงสัยว่าแมงมุมกลายพันธุ์เหล่านี้ตายในท้องของเมทริกซ์หายนะหลังจากที่เธอถูกทําลายด้วยเหตุผลแปลก ๆ หรือการระเบิดอย่างรุนแรงได้ โจมตีแมงมุมกลายพันธุ์นับหมื่นตัวก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสเติบโตขึ้น
แต่ด้วยเหตุผลใดก็ตาม, จางมู่ไม่สามารถค้นพบได้ในตอนนี้ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้รับการแก้ไข หลังจากที่จางมู่ยืนยันทางไปเมืองฉานซี,เขาก็ยื่นมือของเขาออกมาและพบทางเดินที่ค่อนข้างราบเรียบก่อนที่เขาจะวิ่งไปพร้อมกับด้วงออบซิเดี้ยนและหมาป่ากลายพันธุ์ที่ตามหลังเขา เขาจงใจปล่อยให้หมาป่ากลายพันธุ์ยังคงเดินตามปกติเพราะมันไม่สมควร ถ้ามันเหนื่อยแล้วต้องใช้ความสามารถของมัน.
หลังจากผ่านไปสองสามวันและกําลังเป็นเวลากลางคืน,ภัยคุกคามเพียงอย่างเดียวต่อจางมู่ก็คือกลุ่มของซอมบี้ระดับแรกห้ากลุ่ม.อย่างไรก็ตาม,จางมู่เป็นคนโลภเล็กน้อยสําหรับพวกมันเท่านั้น สําหรับเขาแล้วตอนนี้,คริสตัลระดับแรกหนึ่งหมื่นอันนั้นไม่ได้ดีมาก นอกจากนี้ ความเสี่ยงและผลประโยชน์เทียบไม่ได้เป็นสัดส่วน เมื่อจํานวนของซอมบี้มากกว่าห้ากลุ่มแล้วพลังแห่งการทําลายล้างของซอมบี้นั้นไม่ง่ายเท่ากับการเพิ่มจํานวนเท่านั้น
แม้ว่าจะมีกลุ่มซอมบี้ 9,999 ตัวมันก็แตกต่างอย่างมากกับซอมบี้ 10,000 ตัว
ถ้าพลาดขึ้นมา การพลาดไม่ว่าพลาดมากพลาดน้อยแค่ไหนก็พลาดอยู่ดี
เมื่อการแข่งขันภายในสปีชีส์และปริมาณที่เพิ่มขึ้นมาถึงจุดวิกฤติ, ธรรมชาติจะทําการกรองอย่างช้า ๆ และเลือกหนึ่งจากซอมบี้ ระดับแรก 10,000 ตัว ก่อนที่จะกลายเป็นซอมบี้ประเภทสติปัญญา เพื่อสั่งและควบคุมฝูงทั้งหมด
มันไม่ยุติธรรมกับมนุษย์,กระบวนการสําหรับซอมบี้เพื่อพัฒนาสติปัญญาต้องใช้เวลานาน.ดังนั้น,ยุคนี้จะไม่ทําลายความสมดุลในไม่ช้า อย่างไรก็ตาม,ฝูงซอมบี้หนึ่งหมื่นตัวตรงหน้าจางมู่ดูเหมือนว่าจะรวมตัวกันขึ้นเป็นระยะเวลาหนึ่ง
แม้ว่าจางมู่จะแน่ใจว่าจะไม่มีสติปัญญาชนิดใดที่สามารถควบคุมฝูงซอมบี้ทั้งหมดภายในเวลาสองเดือนของยุคแห่งสวรรค์, แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเสี่ยงเพียงแค่คริสตัลระดับแรกหนึ่งหมื่นอัน และทดสอบว่ามันสามารถควบคุมฝูงได้มากแค่ไหน
ด้วงออบซิเดี้ยนไปเพื่อกระตุ้นฝูงซอมบี้ มันแบกซอมบี้ที่วงแหวนรอบนอกสุดและเร่งกลับไป.มันบินไปทางด้านหนึ่งขณะเดี๋ยวศีรษะของซอมบี้และไม่ใส่ใจ แม้เมื่อหยวนรุยรู้สึกรังเกียจจากพฤติกรรมของมัน
มันอ้างว่ามันคิดถึงรสชาติของศีรษะของซอมบี้ แม้จะมีการยั่วยุจากดวงออบซิเดี้ยน,พวกมันไม่ได้ไล่ตามและมีเพียงความปั่นปวนเล็ก ๆ ในกลุ่ม.จางมู่ได้รับความเชื่อมั่นมากยิ่งขึ้นว่ามีการพัฒนาทางปัญญาอย่างช้า ๆในฝูง.ถ้าไม่ใช้ในกรณีนี้กลุ่มจะถูกกระตุ้นโดยด้วงออบซิเดี้ยนและจะไม่ยับยั้งสัญชาตญาณของพวกมันเช่นนี้
ดังนั้นเมื่อด้วงออบซิเดี้ยนตัดสินใจและวิ่งออกไป,หัวใจของจางมู่ก็สั่นไปชั่วขณะ ถ้าซอมบี้ประเภทสติปัญญาสนใจพวกเขาและสั่งให้ฝูงใหญ่เริ่มเคลื่อนไหวไปข้างหน้า? มันจะ ‘สนุก’ หากเป็น เช่นนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาเรื่องการออกนอกเส้นทางอีกต่อไป เนื่องจากต้องเปลี่ยนเส้นทางของพวกเขาอย่างมาก
โชคดีที่พวกมันไม่ได้ตามด้วงออบซิเดี้ยน แต่จากมุมมองอื่นนั่นก็น่ากลัวเช่นกัน.ซอมบี้ประเภทสติปัญญาอาจคิดว่าจางมู่และคนอื่น ๆ ไม่คู่ควรหรือมันก้าวข้ามวิวัฒนาการสําคัญของมันแล้ว ถ้ามันเป็นอย่างหลัง เรื่องนี้ก็ยิ่งซับซ้อน นั่นหมายความว่าหลังจากผ่านไปไม่กี่เดือน,ซอมบี้อย่างน้อยหมื่นตัวจะล้อมรอบเมืองโดยรอบ.ดังนั้น มันจะบังคับให้มนุษย์หดกลับเข้าไปในเมืองเล็ก ๆ ในกรณีเช่นนี้ ผู้คนทั่วไปและนักวิวัฒนาการที่มีพละกําลังน้อยกว่าจะถูกขับออกจากเมืองเพื่อปกป้องตนเอง
อย่างไรก็ตาม นั่นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน เพราะปัจจุบันจางมู่ไม่มีอํานาจในการแก้ไขอุปสรรคนี้ ซึ่งแตกต่างจากการจัดการกับกลุ่มแมงมุมกลายพันธุ์ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนั้นเมื่อสองสามวันก่อน
เวลานั้นอยู่ภายใต้ความบังเอิญของช่วงเวลาที่เขามาถึงในเวลาที่ถูกต้อง,สถานที่ที่เหมาะสม และกับคนที่เหมาะสม เวลาที่ถูกต้องหมายถึงกลุ่มแมงมุมน้อยที่ยังไม่โตขึ้นสถานที่ที่เหมาะสมหมายถึงหลุมขนาดใหญ่และรังไหมขนาดใหญ่ที่ขังแมงมุมตัวเล็กเหล่านั้น
และแน่นอนคนที่เหมาะสมที่สุดคือแมงมุมตัวเล็ก ๆ ที่กลายพันธุ์เหล่านี้ซึ่งจะไม่ออกจากสถานที่ที่พวกมันถูกฟักจากและกลัวไฟสุดขีด
ต่อหน้าจางมู่,พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเลย
แต่ด้วยผู้บัญชาการในฝูง,มันเกินความมีวินัยและความกลัวมากกว่าทีมมนุษย์
จางมู่ทําได้เพียงอธิษฐานได้ว่าภายในไม่กี่เดือนนี้ เขาจะสามารถพัฒนาจนถึงจุดที่เขามีพลังมากพอที่จะควบคุมฉากทั้งหมดนี้ ก่อนที่สติปัญญาของซอมบี้ประเภทนี้จะพัฒนาได้อย่างเต็มที่
