ตอนที่158 : ความอ่อนแอจะถูกกําจัด
จางมู่กินแมงมุมตัวสุดท้ายในมือจนหมดอย่างเงียบ ๆ และโยนส่วนที่เหลือออกไป.เขาลูบหลัง เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนและพูดว่า “ เนื่องจากเนื้อของพวกมันไม่อร่อยแล้วพวกมันยังไม่มีคุณค่าอีกไปกันเถอะ”
ด้วงออบซิเดี๋ยนมองดูจางมู่อย่างงงงวยและถามว่า “ เจ้าจะไม่กลับไปตรวจดูเหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีบางตัวหลบหนีไปได้?”
เมื่อได้ยินข้อกังวลของด้วงออบซิเดี้ยน, จางมู่หัวเราะเบา ๆ และตอบว่า “ เจ้ายังจําได้ไหมว่า เจ้าไปเอาแมงมุมกลายพันธุ์ที่ถูกเผาเหล่านี้มาจากไหน? พวกมันอยู่นอกทะเลแห่งเปลวเพลิง.นั่นหมายความว่า พวกแมงมุมเหล่านี้เป็นกลุ่มที่รอดมาจากไฟ.อย่างไรก็ตาม พวกมันยังคงตายในที่สุด ดังนั้นอย่าพูดถึงพวกส่วนใหญ่ที่ยังติดอยู่ภายในหรือยังคงคิดที่จะหลบหนีผ่านพื้นดิน
เมื่อพวกแมงมุมไม่รังเกียจน้ํามันเชื้อเพลิง ดังนั้นเมื่อเราเทน้ํามันลงบนร่างกายของพวกมันก็ไม่มีใครหลบหนีได้ แต่พวกมันกลับโยนตัวเองเข้าไปเพราะเห็นแก่พลังงานจากถังน้ํามัน
ดังนั้นพวกมันเกือบทั้งหมดถูกแชโดยน้ํามันเบนซิน แม้ว่าจะมีบางตัวหลบหนี เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดการดํารงอยู่ของแมงมุมกลายพันธุ์ จึงเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่สําหรับเรา?
เพราะหนึ่งคุณลักษณะของพวกมันเท่านั้นที่เป็นอันตรายถึงชีวิต,พวกมันมีจํานวนมหาศาลนับ หมื่น
หากไม่มีจํานวนมหาศาล,แมงมุมเหล่านี้ไม่มีอะไรเลย พวกมันไม่ใช่สัตว์กลายพันธุ์ระดับแรก,ดังนั้นพวกมันจะได้รับพลังงานได้อย่างไร? ไม่ได้เป็นของหวานสําหรับสัตว์กลายพันธุ์อื่น ๆ ก็ถือว่าดีสําหรับพวกมันแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล”
ด้วงออบซิเดี๋ยนรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลและตัดสินใจทิ้งเรื่องนี้ไว้ อย่างไรก็ตาม เมื่อมันกําลังจะเลี้ยวและกลับ, จางมู่ก็ดึงมันกลับไปเขากระโจนเหนือเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนและนั่งเยาะเย้ยบนหลังของมัน “เมื่อเจ้าเล่นพิเรนกับข้า,ทําตัวเองเป็นที่โปรดปรานและอย่าลืมบินให้มั่นคงสักหน่อย”
เป็นผลให้ด้วงออบซิเดี้ยนไม่มีทางเลือก นอกจากต้องแบกจางมู่แล้วบินกลับไปยังจุดที่หยวนรุยและคนอื่นๆกําลังพักอยู่
หมาป่ากลายพันธุ์ที่รู้ว่ามันหลับไปนาน,ดังนั้นมันใช้เวลาจดจ่ออยู่กับการดูแลหยวนรุยและเฮาเฮา.
เมื่อเห็นหมาป่ากลายพันธุ์ที่ทําหน้าที่ได้อย่างดี,จางมู่ก็ยิ้มเขาเดินไปและลูบหัวเจ้าหมา “ ว้าว,วิธีการแสดงออกของเจ้าตอนนี้ดีมาก”
หยวนรุยเดินไปคุยกับจางมู่ว่า“ ลุงเป็นไงบ้าง? คุณสบายดีหรือเปล่า? ถ้าไม่,เราจะจัดการกับพวกมันในอนาคต”
มีเหตุผลสําหรับความกังวลของเธอ เนื่องจากหยวนรุยตกใจกับใยแมงมุมจํานวนมากเมื่อเธอนั่งอยู่บนหลังของด้วงออบซิเดี้ยนก่อนหน้านี้ หากมีสิ่งใดผิดพลาดไป.ชีวิตของพวกเขาก็จะสิ้นสุดลงที่นั่น
“ จะมีปัญหากับข้าในการลงมือทําและรับประกันได้อย่างไร?”
ความมั่นใจในรอยยิ้มของจางมู่สงบลงหัวใจของหยวนรุย.
ในขณะเดียวกัน, จางมู่ก็สังเกตเห็นเฮา เฮาที่จ้องมองเขา,ราวกับว่าเขากลัวว่าเขาจะได้ยินข่าวร้ายออกมาจากปากของเขา
จางมู่ยิ้มอย่างจริงจังหลังจากนั้นเขาโน้มตัวลงและดูที่เฮา เฮา “เฮา เฮา,ข้ารู้สึกได้ว่าเจ้าเป็นผู้ชาย,ดังนั้นข้าต้องบอกความจริงกับเจ้าแม่ของเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้วและเธอได้ไปสวรรค์แล้ว.คนเลวเหล่านั้นที่ทําให้แม่ของเจ้าตายได้รับการลงโทษแล้ว และสําหรับแมงมุมตัวใหญ่ที่ฆ่าแม่ของเจ้าก็ถูกลูกของมันกินหมดแล้ว และในตอนนี้ พี่ชายช่วยเจ้าจัดการกับแมงมุมเหล่านั้นดูสิ นี่เป็นหนึ่งในพวกมัน ส่วนที่เหลือน่าเวชทนากว่านี้ ” ในตอนแรก,เฮา เฮาแสร้งทําเป็นเข้มแข็ง แต่เมื่อจางมู่นําศพที่ถูกเผาของแมงมุมกลายพันธุ์ออกมาเขาก็หลั่งน้ําตาออกมา
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,จางมู่เห็นว่าเฮา เฮาจะไม่หยุดร้องไห้และเริ่มดังขึ้นและดังขึ้นแทนเขายึดใบหน้าของเขาทันที และดุเขา ” หยุดร้องไห้!”
เฮา เฮากลัวมากจนเขาหยุดร่ําไห้ทันที.เขามองดูจางมู่อย่างว่างเปล่าและไม่กล้าทําเสียงดัง
จางมู่ก็รู้ว่ามันโหดร้ายเกินกว่าที่จะปลอบเด็กอายุสิบปีด้วยวิธีนี้ได้ แต่โลกไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว.นี่คือยุคหายนะ,ซึ่งผู้คนจะไม่คายกระดูกออกมาเมื่อพวกมันกินมนุษย์
ความอ่อนแอและน้ําตาไม่สามารถแลกเปลี่ยนกับความเห็นอกเห็นใจและมันจะทําให้พวกเขาถูกรังแกมากขึ้นอย่างไร้ยางอาย ดังนั้นการมีความเข้มแข็งคือคุณภาพขั้นต่ําที่ต้องมี แม้ว่าจะเป็นเด็กก็ตาม
จางมู่วางศพที่ถูกไฟไหม้ของแมงมุมบนฝ่ามือของเขาและวางมือของเขาต่อหน้าต่อตาเฮา เฮาเขาพูดอย่างใจเย็น“ เจ้าต้องเข้มแข็งเจ้ารู้หรือไม่ว่าแม่ของเจ้าต้องการเห็นเฮา เฮาที่แข็งแกร่งขึ้นด้วย? ตอนนี้ศพของแมงมุมในมือข้าเป็นหนึ่งในฆาตกรฆ่าแม่ของเจ้า “
เมื่อเขาได้ยินคําพูดของจางมู่,สายตาของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ก็เต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง
จางมู่พูดต่อ ตอนนี้เจ้าต้องกลายเป็นชายร่างเล็ก.ปัจจุบัน,เจ้ายังเด็กอยู่ ดังนั้นพี่ชายจึงทําหน้าที่หลักให้เจ้า.หากเจ้ากินสิ่งนี้ ก็จะนับเป็นการล้างแค้นให้แม่ของเจ้าเช่นกัน เมื่อเจ้าอายุมากขึ้น,เจ้าสามารถกําจัดมอนสเตอร์ที่คุกคามเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้นั่นเป็นการแก้แค้นอีกประเภทหนึ่งเช่นกัน”
เฮา เฮายื่นมือเล็ก ๆ ออกมาเพื่อนําศพของแมงมุมกลายพันธุ์ไปจากมือของจางมู่แล้วพูดว่า “ ข้าจะกินมัน”
จางมู่ไม่ได้มอบมันให้กับเขาทันที.เขาจ้องตาของเฮา เฮาและพูดอย่างจริงจัง “ สิ่งนี้น่ารังเกียจ มันอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งที่เจ้ากินมาก่อน.เจ้าคิดอย่างถูกต้องแล้วใช่ไหม? เจ้ายังต้องการกินมันหรือเปล่า?”
ตาของเฮา เฮาเปล่งประกายเล็ก ๆ น้อย ๆ ราวกับจางมู่ทําให้เขาตกใจ.แม้จะเป็นเช่นนั้นเขาก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยความละเอียดว่า “ ข้าต้องการกินมัน”
คราวนี้จางมู่ปล่อยให้ไปและอนุญาตให้เฮา เฮากัดมัน
เฮา เฮาถ่มน้ําลายออกมาเมื่อเขากัด เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีบางสิ่งที่น่ากลัว แต่แล้วเขาก็จํา ได้ว่าใบหน้าของจางมู่นั้นดูเคร่งเครียดและคําพูดที่เขาพูดก่อนหน้านี้เขาจําได้ว่านี่เป็นฆาตกรที่ฆ่า แม่ของเขา ดังนั้นเขาจึงทนและฉีกเนื้อทีละน้อยก่อนที่เขาจะกลืนพวกมันลงไปในลําคอของเขา
ประกายแห่งความเห็นอกเห็นใจแววตาของหยวนรุย ขณะที่เธอคิดว่าวิธีที่จางมู่จัดการกับเด็กนั้นค่อนข้างโหดเหี้ยม.เธอต้องการแสดงความคิดเห็นของเธอ แต่เมื่อจางมู่จ้องมองเธอ เธอก็กลืนคําพูดของเธอลงไป.
นี่เป็นอุปสรรค์ที่เฮา เฮาต้องประสบบนเส้นทางการเติบโตของเขา.หากเขาอยู่ในความเจ็บปวดและน้ําตาเขาก็คงไร้ประโยชน์ หลักการนี้ ไม่ว่าชีวิตปัจจุบันหรือชีวิตในอดีตของเขาก็ตาม จะเป็นเช่นเดียวกัน
เพียงแค่ในยุคหายนะนี้ มันขยายมากขึ้น
ความอ่อนแอจะถูกกําจัดในที่สุด.ในความเป็นจริง,อัตราการตายของเด็กและผู้สูงอายุสูงมาก แม้ว่าเฮา เฮาจะได้รับการดูแลของจางมู่และการป้องกันของหวังเหลียง แต่ถ้าเขาไม่สามารถจัดการตัวเองได้,ทั้งหมดก็จะไร้ประโยชน์ในที่สุด ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้ตลอดชีวิต.ดังนั้น, จางมู่จึงจําเป็นต้องใช้วิธีการทารุณประเภทนี้เพื่อให้เขาเติบโตได้เร็วขึ้น.ถ้าไม่เขาจะไม่สามารถออกจากการบาดเจ็บในตอนนี้หรือบางที่อาจจะตลอดชีวิต
ไม่มีร่องรอยของความกระวนกระวายจากจางมู่ ขณะรอคอยเฮา เฮาอย่างอดทน เพื่อจัดการกับศพของแมงมุมกลายพันธุ์
มองที่สายตาของจางมู่เฮา เฮากินเนื้อแมงมุมตัวสุดท้ายอย่างหมดใจและโยนเปลือกที่เหลืออยู่ลงบนพื้นราวกับว่าเขาทําภารกิจที่จางมู่มอบให้เขาแล้ว เขาก็พูดกับจางมู่อย่างภาคภูมิใจ
“ พี่ชาย,ข้าทําทุกอย่างเสร็จแล้ว!”
