AC 44: ด่านแรก
บลาวี รับยาจาก อันเฟย์ อันเฟย์ ดูจริงใจมาก แต่ บลาวี ก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรับมันหรือไม่ นี่เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ไม่มีใครต้องการกินสารที่ไม่รู้จัก มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความไว้วางใจ
จู่ๆซูบินก็จับมือของบลาวีแล้วยัดยาเข้าไปในปากของบลาวีอย่างแรง
บลาวี เงยหน้าขึ้นมองซูบินด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลืนมันลงไปเนื่องจากเม็ดยาอยู่ในปากของเขาแล้ว ถ้าเขาพ่นมันออกมาดูเหมือนว่าเขากำลังปฏิเสธท่าทางใจดีของอันเฟย์และเขาก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของอันเฟย์
“ เจ้าควรรอข้า!” บลาวี กล่าวพร้อมกับกัดฟันแน่น
ซูบินแสดงท่าทางขอโทษด้วยมือทั้งสองข้างของเขา
“ เอาล่ะ เนื่องจากทุกคนอยู่ที่นี่แล้วข้าจึงต้องบอกบางอย่างที่สำคัญให้เจ้าทราบ” อันเฟย์ ยิ้ม
“มันคืออะไร?” นิยาถาม นางเป็นคนแรกในกลุ่มที่แสดงความอยากรู้อยากเห็นต่อคำถามของ อันเฟย์
“ เจ้าไม่คิดว่าเราเป็นกลุ่มที่ไม่เป็นระเบียบใช่ไหม หากไม่มีองค์กรความรับผิดชอบและกฎเกณฑ์ก็จะเป็นเรื่องยุ่ง หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเรา เช่นตอนนี้ถ้าเราทุกคนไปพักผ่อนก็จะไม่มีใครเฝ้า! ลองจินตนาการดู หากมีคนโจมตีเราด้วยความประหลาดใจ เราจะป้องกันอย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไร”
“ อันเฟย์ เจ้าสั่งเราและบอกเราว่าต้องทำอย่างไร เราเชื่อใจเจ้า” คริสเตียนกล่าว
“ เวลาตอนนี้แน่นมาก ข้าสามารถมอบหมายงานให้เจ้าได้เพียงบางส่วนเท่านั้น อืม…เราควรแบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม ข้าอยู่ในบังคับบัญชาโดยตรงของกลุ่มแรก ให้เราเลือกสามคนเพื่อรับผิดชอบอีกสามกลุ่ม” อันเฟย์มองไปที่คริสเตียน“ คริสเตียนเจ้าเป็นนักเวทย์ระดับต้น ข้าขอแนะนำให้เจ้าดูแลกลุ่มที่สอง กลุ่มแรกจะปิดกั้นฝ่ายตรงข้ามของเราเมื่อพวกเขาปรากฏตัว กลุ่มที่สองของเจ้าจะโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็วด้วยเวทมนตร์!”
“ข้าเข้าใจแล้ว.” คริสเตียนพยักหน้า
“ ใครมีข้อเสนอแนะสำหรับผู้นำของอีกสองกลุ่มหรือไม่”
“ ข้าแนะนำให้ บลาวี อยู่ดูแลกลุ่มหนึ่ง เขามีความเข้าใจเกี่ยวกับเวทมนตร์ต่างๆเป็นอย่างดี” คริสเตียนกล่าว
“ พวกเจ้าคิดยังไง?” อันเฟย์ ถาม
“ นอกจากคริสเตียนและเมลินดาแล้วบลาวียังเป็นนักเวทย์ที่เก่งที่สุดในหมู่พวกเรา อาจารย์ได้พิจารณาแล้วว่าจะให้ บลาวี ทำการสอบนักเวทย์ แต่จู่ๆก็เกิดการต่อสู้ขึ้นที่ชายแดนเขาจึงไม่ได้รับโอกาสในการสอบ ข้ายอมรับว่า บลาวี เป็นแบบที่ดี” ริสกะ ยิ้ม
“ แต่ร่างกายของข้า…”
“ ร่างกายของเจ้าจะดีในเร็ววัน” อันเฟย์ กล่าว “ เนื่องจากทุกคนเห็นด้วยจึงเป็นที่เรียบร้อย ทุกคน เจ้านึกถึงผู้สมัคร ผู้นำคนอื่นในกลุ่มสุดท้ายได้ไหม”
“ ซูบินสามารถรับผิดชอบกลุ่มที่สี่ได้” คริสเตียนกล่าว
ซูบินลังเลชั่ววินาที “ ข้าคิดว่าข้าควรจะอยู่กับอันเฟย์ หากมีนักเวทย์ในฝ่ายตรงข้ามใครบางคนในกลุ่มแรกควรจะสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้ เพื่อความปลอดภัยของ อันเฟย์ มิฉะนั้นเขาจะตกอยู่ในอันตราย”
“ ใช่ อันเฟย์ ต้องการผู้ช่วยที่ดี” คริสเตียนพยักหน้า
“ แล้ว ซานเต้ ล่ะ” ริสกะ แนะนำ
“ ซานเต้ หุนหันพลันแล่นเกินไป ข้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้สมัครที่ดี” บลาวี ให้คำแนะนำของเขาเอง
“ข้า? ข้าประมาทเกินไป ข้าไม่ใช่ผู้สมัครที่ดี” ริสกะ โบกมือ
“ จากนั้นให้ข้อเสนอแนะสำหรับผู้สมัครคนสุดท้าย เราต้องเลือกคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนที่เหลืออยู่ดังนั้นเจ้าจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเรา” บลาวี กล่าว
“เจ้าหมายถึงอะไร?” ริสกะ ไม่พอใจกับเรื่องนี้
“ นิสัยสามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยเฉพาะหลังจากที่เจ้ารับผิดชอบมากขึ้น เมื่อเจ้าคิดว่าการหลงลืมของเจ้า อาจก่อให้เกิดอันตรายกับคนรอบข้างเจ้าจะรู้ว่าเจ้าต้องทำอะไร”
“ ข้าไม่รับบทนั้นได้ไหม” ริสกะ กล่าวพร้อมกับใบหน้าของเขาที่บูดบึ้ง
“แค่นั้นแหละ.” อันเฟย์ ไม่ตอบสนองต่อการตอบสนองของ ริสกะ แทนที่และตัดสินใจว่า ริสกะ จะรับหน้าที่เป็นผู้นำกลุ่มที่สี่
“ แล้วข้าล่ะ” นิยาถามอย่างไม่มีความสุข นิยารออยู่พักใหญ่เพื่อดูว่าอันเฟย์จะให้งานแก่นางหรือไม่ แต่ตอนนี้นางรู้สึกเสียใจมาก
คริสเตียนและเพื่อนของเขามองซึ่งกันและกันจากนั้นทุกคนก็มองลงมา ในชีวิตที่เงียบสงบ นิยาคือหญิงสาวในฝันของพวกเขา อย่างไรก็ตามเมื่อตกอยู่ในอันตรายพวกเขาหวังว่า นิยา จะไม่ทำให้พวกเขาเดือดร้อน คงเป็นเรื่องตลกที่ปล่อยให้นางเป็นผู้นำทีม แต่พวกเขาไม่สามารถกล่าวอะไรต่อหน้านางได้พวกเขาจึงเงียบลงแทน
“ เราจะกล่าวถึงเจ้าในภายหลัง” อันเฟย์ ยิ้ม
“ อ๋อ…” นิยาพยักหน้าและยิ้มเป็นนัย ๆ
“ ข้าจะประกาศกฎ วันนี้มีกฎเพียงข้อเดียว แต่ข้าจะเพิ่มกฎเพิ่มเติมในภายหลัง” ใบหน้าของ อันเฟย์ กลายเป็นเคร่งขรึม “ คำสั่งทั้งหมดมาจากข้า ทุกคนควรปฏิบัติตามคำสั่งรวมทั้งผู้นำกลุ่มด้วย! หากใครไม่ปฏิบัติตามคำสั่งบุคคลนั้นจะต้องออกจากกลุ่มของเราทันที มิฉะนั้นเขาจะกลายเป็นศัตรูของเรา! มีคำถามเพิ่มเติมไหม?” อันเฟย์ รู้ดีว่าการให้ทุกคนทำตามผู้นำของเขาเป็นไปไม่ได้จริง ๆ ดังนั้นเขาจึงมีคริสเตียนและผู้นำอีกสองคนสร้าง“ กลุ่มผู้นำ” เพื่อขจัดความเครียดให้กับเขา
“ไม่มีคำถาม.” คริสเตียนพยักหน้า เขาเป็นคนแรกที่เห็นด้วย
บลาวี และ ริสกะ เดินตามเขาไปและพยักหน้า แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีประสบการณ์การต่อสู้หรือการฝึกฝนใด ๆ แต่พวกเขาก็เคยเห็นคนอื่นต่อสู้ พวกเขาจะทำได้ดี เพื่อเอาชนะช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ทุกคนต้องมาร่วมมือกันและเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน วินัยเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับกลุ่มที่เป็นหนึ่งเดียวกัน หากไม่มีระเบียบวินัยก็จะยุ่งเหยิงเพราะแต่ละคนมีความคิดและความคิดเห็นที่แตกต่างกันในการทำสิ่งต่างๆ
“ดีแล้ว. คริสเตียนพวกเจ้าไปหาสมาชิกในกลุ่มของเจ้า ใครที่ไม่มีกลุ่มจะอยู่ในกลุ่มแรกของข้า” อันเฟย์ ยิ้ม
“ อันเฟย์ บลาวีและกลุ่มของข้าจะทำอะไร” ริสกะ ถาม
“ กลุ่มของ บลาวี จะเป็นทีมตอบโต้กลุ่มแรก ทีมของเจ้าอาจต้องช่วยกลุ่มแรกหรือปกป้องคริสเตียนขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เจ้าเป็นผู้ตัดสินใจ” อันเฟย์ มองไปที่ ริสกะ “ ทีมของเจ้าจะอยู่ที่ด้านหลังของรถม้า เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อหน้าเจ้า กลุ่มของเจ้าต้องมั่นใจว่าจะไม่มีใครโจมตีเราจากด้านหลัง”
“ข้าเข้าใจแล้ว.”
“ อันเฟย์ ซานเต้ควรไปร่วมทีมของเจ้า เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่เขาเป็นนักเวทย์ที่ดี เขาสามารถให้ความช่วยเหลือมากมาย” คริสเตียนกล่าว ในบรรดาสี่กลุ่มทีมของ อันเฟย์ จะต้องเผชิญกับความเครียดและเผชิญกับอันตรายมากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย คริสเตียนคิดว่ากลุ่มของ อันเฟย์ จำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้น
“ เอาล่ะ” อันเฟย์ยอมรับข้อเสนอแนะของคริสเตียนแล้วยิ้ม “ นอกจากนี้หลังจากที่เจ้าเลือกสมาชิกในกลุ่มแล้ว เจ้าและทีมของเจ้าต้องคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ของเจ้า เจ้าต้องวางแผนสำหรับวิธีตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามด้วยการโจมตี เริ่มต้นวิธีร่วมมือกับทีมอื่น ๆ และวิธีการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของเจ้าอย่างชาญฉลาด เจ้าจะไม่มีเวลาพักผ่อนในอีกสองสามวันข้างหน้า”
“ อันเฟย์เป็นการโจมตีเริ่มต้นที่เจ้ากล่าวถึง เวทมนตร์ที่กลุ่มของข้า สามารถใช้ตอนเริ่มการต่อสู้ได้หรือไม่” ริสกะ ถาม
“ใช่! เจ้าก็รู้ว่าเวทมนตร์ของข้า…” อันเฟย์เย้ยหยันตัวเอง“ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับเทคนิคได้ เจ้าและกลุ่มของเจ้าจะต้องคิดเอง คริสเตียนมีความสามารถด้านเวทมนตร์มาก! ยังจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้านอาจารย์? ถ้าคริสเตียนไม่ใช้อาร์คไฟฟ้าแทนสายฟ้าเพื่อโจมตีคน ๆ นั้นการต่อสู้ก็จะไม่จบลงในเร็ว ๆ นี้! พวกเจ้าสามารถขอคำแนะนำจากเขาได้”
“ ฮ่าฮ่านั่นเป็นเพราะฝีมือดาบของเจ้าล้ำหน้าเกินไป ข้ามั่นใจในตัวเจ้า” คริสเตียนหน้าแดงเล็กน้อย
“ความมั่นใจ? ถูกต้องนั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา!” อันเฟย์ กล่าว “ ทุกคนต้องมีความเชื่อมั่นในสมาชิกในกลุ่มแต่ละคนและแต่ละกลุ่มต้องมีความเชื่อมั่นในกลุ่มอื่น ๆ ! บางทีเราอาจจะยังไม่แข็งแกร่ง แต่ความมั่นใจจะเป็นอาวุธสำคัญในการต่อสู้กับศัตรูของเรา!”
“ข้าเข้าใจแล้ว!” คริสเตียนและหัวหน้าทีมอีกสองคนพยักหน้าอย่างจริงใจ
“ เอาล่ะเลือกสมาชิกในกลุ่มของเจ้าได้เลย”
ในเวลาเดียวกันเสียงของ ซานเต้ ก็ดังขึ้นที่ด้านนอกรถม้า “ เฟลเลอร์ เจ้าเอาอาหารกลับมาหรือเปล่า? เร็วเข้าข้าหิวโหย!”
อันเฟย์ยกม่านขึ้น “ ซานเต้เดี๋ยวก่อน! เฟลเลอร์เข้ามา!” วินัยเริ่มต้นจากสิ่งเล็กน้อย ทุกคนควรรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ไม่มีใครควรกินทุกครั้งที่รู้สึกหิว
เฟลเลอร์คลานเข้าไปในรถม้าปาดเหงื่อที่หน้าผาก เขากล่าวว่า“ อันเฟย์ขอบคุณ ถ้าเจ้าไม่ขอให้ข้าถอดชุดของนักเวทย์ข้าก็จะไม่สามารถกลับมาได้”
“เกิดอะไรขึ้น?” อันเฟย์ เริ่มตึงเครียด
“ ข้าเห็นเราในใบประกาศจับ!”
“ ใบประกาศจับ? เราทั้งหมด?” คริสเตียนตะโกน
“ใช่! มันบอกว่าเราฆ่าทหารองครักษ์ราชวังและต้องการโค่นล้มจักรพรรดิ พวกเขาเสนอรางวัลใหญ่ เหรียญทองสำหรับการรายงานตำแหน่งของเราและเหรียญทองสิบเหรียญสำหรับการฆ่าพวกเราทุกคน”
“ เพียงสิบเหรียญทอง? เจ้าเรียกสิ่งนั้นว่ารางวัลใหญ่?” ริสกะ ยิ้ม “ เฟลเลอร์ เจ้าเคยเห็นเหรียญทองไหม”
“ มีใบประกาศจับจากฟิลลิปด้วย!” เฟลเลอร์ยิ้มอย่างขมขื่น “ พวกเขาให้หนึ่งร้อยเหรียญทองสำหรับการรายงานตำแหน่งของเรา!”
“ ข้อมูลในใบประกาศจะถูกส่งไปยังเมืองไบดาชเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร” อันเฟย์ ถาม
“ สิ่งนี้ควรให้วามดีความชอบกับ สหภาพนักเวทย์” คริสเตียนถอนหายใจ “ อันเฟย์ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี”
