AC 15: ของขวัญ
ในที่สุดอันเฟย์ก็สามารถนอนลงและพักผ่อนเล็กน้อยในตอนกลางคืน แต่ซาอูลและเออร์เนสต์ไม่อยู่ เออร์เนสต์ตรวจสอบร่างของ เจตภูตดำ ซาอูลไปตรวจร่างกายสองสามครั้งเช่นกัน พวกเขาไม่สามารถตกลงกันได้ในสิ่งที่สำคัญ
เออร์เนสต์ไม่พบบาดแผลใด ๆ บนร่างกายซึ่งเผยให้เห็นว่าไม่มีการต่อสู้ทางกายภาพ กล่าวอีกนัยหนึ่งระดับของ เจตภูตดำ ไม่สูงพอที่จะต่อสู้ด้วยพลังต่อสู้! มันเป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง เจตภูตดำ เป็นนักดาบระดับกลาง ต้องใช้ความพยายามพอสมควรในการโค่นเขาโดยไม่ต้องใช้พลังต่อสู้แม้ว่าจะเป็น ปรมาจารย์ดาบเออร์เนสต์ ก็ตาม มันเป็นไปได้ที่จะบังคับให้เออร์เนสต์ใช้พลังต่อสู้ในตอนท้าย เออร์เนสต์รู้สึกหนาวสั่นที่หลังของเขาเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้จริงๆ เมื่อพิจารณาจากฉากแล้วผู้ชายคนนั้นต้องเก่งจริงๆในการใช้ความหลากหลายในการโจมตีที่น่าประหลาดใจ นักฆ่าที่เก่งในการโจมตีด้วยความประหลาดใจมักจะสามารถกำจัดผู้คนที่แข็งแกร่งและทรงพลังกว่าพวกเขาได้มาก นักฆ่าที่มีความสามารถระดับเดียวกับนักดาบระดับปรมาจารย์…เออร์เนสต์รู้สึกได้ถึงภัยคุกคามอย่างชัดเจน โชคดีที่ผู้ชายคนนั้นช่วย อันเฟย์ ไว้
ซาอูลมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่ผู้ชายใช้ฆ่า เจตภูตดำ มากขึ้น พวกนักเวทย์กลัวอะไร ต้องเป็นนักฆ่าที่สามารถฆ่าคนได้อย่างเงียบ ๆ โดยปกตินักเวทย์จะได้เปรียบในช่วงเริ่มต้นของการต่อสู้ไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้กับนักดาบระดับปรมาจารย์หรืออัศวินทองคำก็ตาม อย่างไรก็ตามการที่พวกเขาสามารถรักษาความได้เปรียบในการต่อสู้นั้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความรู้เวทย์มนตร์ของพวกเขาหรือไม่ มีเพียงมือสังหารที่สามารถสังหารอย่างเงียบ ๆ เท่านั้นที่สามารถบังคับนักเวทย์ให้อยู่ในท่าทางเฉยเมยได้ในช่วงเริ่มต้นของการต่อสู้ หากปราศจากเวทมนตร์นักเวทย์ก็ไม่ต่างจากคนทั่วไป อัตราต่อรองสูงมากที่นักฆ่าสามารถเอาชนะนักเวทย์ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มันคงไม่ผิดที่จะเรียกนักฆ่าว่าเป็นศัตรูธรรมชาติของนักเวทย์ ซาอูลกังวลเกี่ยวกับนักฆ่าคนนั้นเพราะเขามีความสามารถในการซ่อนการสู้รบของเขา
อันเฟย์นอนหลับตลอดทั้งคืนในขณะที่ซาอูลและเออร์เนสต์ใช้เวลาทั้งคืนคุยกัน พวกเขาตัดสินใจที่จะหยุดให้ อันเฟย์ สำรวจโลกแทนที่ด้วยพาเขาไปที่ อาณาจักรมาโฮ ทันที ถ้าพวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของอันเฟย์ ซาอูลและเออร์เนสต์ก็ต้องการที่จะอยู่ต่อและค้นหาว่าใครเป็นคนฆ่าเจตภูตดำ อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็สามารถเข้าใจได้ว่า เจตภูตดำ ต้องการอะไรกับพวกเขาและทำไมเขาถึงเริ่มการต่อสู้ที่ โรงแรมบ้านกุหลาบ อย่างไรก็ตามด้วยการปรากฏตัวของ อันเฟย์ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเลย พวกเขาไม่ต้องการให้ อันเฟย์ มีส่วนร่วมในการต่อสู้
รุ่งเช้าซาอูลและเออร์เนสต์เดินออกจากโรงแรมพร้อมกับอันเฟย์ โรงแรมล้อมรอบไปด้วยกองทัพของ สหภาพการค้าตูเมน ทหารคนหนึ่งมาเคาะประตูห้องของซาอูลในตอนกลางคืน ซาอูลบอกทหารว่าเขาเป็นใครและไม่มีใครกล้ารบกวนเขาในภายหลัง ไม่มีใครกล้าห้ามซาอูลเมื่อเขาต้องการออกจากโรงแรม ทหารลาดตระเวนสองสามคนเฝ้าดูพวกเขาทั้งสามคนเดินจากไปจนกระทั่งพวกเขาหายไป พวกเขาต้องการขอความช่วยเหลือจากซาอูลในการสืบสวนคดีฆาตกรรมเมื่อคืนที่ผ่านมา หัวหน้าไม่ได้อยู่ในเมือง ไม่มีใครกล้าขอให้ซาอูลทำอะไรเลย พวกเขาต้องกลืนสิ่งที่อยากจะกล่าวกับเขาลงไป
ซาอูล, เออร์เนสต์ และ อันเฟย์ มาถึง เมืองฟรีดอม ซึ่งเป็นย่านใจกลางเมืองของ สหภาพการค้าตูเมน ภายในสองสามชั่วโมง เขาใส่ชุดนักเวทย์ ที่ได้รับรางวัลจาก สหภาพการค้าตูเมน และทำให้พวกเขาไปได้ทุกที่โดยไม่มีปัญหาใด ๆ พวกเขาไปที่ ข่ายเคลื่อนย้าย และหายตัวไปในแสงสว่างก่อนที่หัวหน้า บาสดาค จะรีบวิ่งไปที่ข่ายเพื่อดูพวกเขา
อันเฟย์ พยายามที่จะรู้สึกถึงเวทมนตร์ที่เพิ่มขึ้น ทิวทัศน์รอบตัวเขาเปลี่ยนไปอย่างมากในพริบตา พวกเขาได้ยินเสียงอันอบอุ่นต้อนรับพวกเขา“ ยินดีต้อนรับกลับครับท่าน”
“ มิโอริชทำไมคุณถึงมาที่นี่”
“ ท่านควรจะบอกเรา!” ชายอายุมากกว่า 40 ปีเดินมาหาพวกเขา “ อย่าลืมว่าท่านคือจอมเวทย์ของอาณาจักรมาโฮของเรา มันจะเป็นการสูญเสียที่ไม่อาจต้านทานได้สำหรับอาณาจักร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน ท่านคิดว่าเราไม่สามารถช่วยท่านได้หรือ”
“ ไม่มีประเด็นใดที่จะกล่าวถึง ‘หลงทาง’ มันเป็นการสนทนาระหว่างเราไม่ใช่การเจรจาในวัง!” ซาอูลพึมพำ“ มิโอริช, …ราชารู้เรื่องนี้แล้วหรือ”
“แน่นอน. ท่านคิดว่าเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆหรือ”
“ไม่ ไม่เคย…”
“ ราชาได้รับจดหมายลับจาก บาสดาค และรู้เรื่องทุกอย่าง” มิโอริชยิ้ม มิโอริชที่มีอาการโกรธและดวงตาที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความเมตตาของเขาน่าจะทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ได้อยู่ในวัยเด็กอีกต่อไป แต่ อันเฟย์ พบว่าเขาน่าสนใจ
“ ผู้ชายคนนั้น! กล้าหักหลังข้าหรือ” ซาอูลโกรธมาก
อันที่จริงซาอูลประเมินอำนาจทางการเมืองของบาสดาคต่ำเกินไปในฐานะหัวหน้า บาสดาค มีวิธีจัดการกับสิ่งต่างๆในแบบของเขา บาสดาค ไม่ได้ส่งจดหมายลับออกไปจนกว่า ซาอูล จะกลับไปที่ สหภาพการค้าตูเมน อย่างปลอดภัย หากเกิดอะไรขึ้นกับซาอูล บาสดาค จะไม่ยอมรับว่ามีการติดต่อใด ๆ จากนั้นการต่อสู้ระหว่างซาอูลและยากอร์ก็คงเป็นเพียงแค่การที่ซาอูลลงมือทำเอง มันจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ บาสดาค นี่เป็นวิธีเดียวที่ราชาแห่งอาณาจักรมาโฮจะไม่โกรธบาสดาคที่สูญเสียผู้ช่วยที่ดีที่สุดของเขาไป สำหรับคนส่วนใหญ่สิ่งนี้จะดูฉลาดแกมโกง อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องปกติที่หัวหน้าจะทำเช่นนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาที่พยายามเอาชีวิตรอดท่ามกลางอาณาจักร
“ ท่านเคยคิดหาวิธีลดความโกรธของกษัตริย์แทนที่จะคิดว่า บาสดาค ทรยศท่านหรือไม่” มิโอริชยิ้ม
“ เจ้าหัวเราะเยาะข้า” ซาอูลกลอกตา
“อาจจะ.” มิโอริชสุภาพมากจนถึงจุดนี้ …
“ เจ้า…ไม่เป็นไร ไม่มีประเด็นร้อนกับเจ้า” ซาอูลส่ายหัว
“ นี่คือ…” มิโอริชมองไปที่เออร์เนสต์ สัญชาตญาณบอกเขาว่าเออร์เนสต์มีพลังที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
“ เขาคือเออ -”
“ อะแฮ่มอะแฮ่ม…” เออร์เนสต์ไอเพื่อหยุดการกล่าวของซาอูล
ซาอูลยักไหล่ “ นี่คือศิษย์คนใหม่ของข้า อันเฟย์ โปรดช่วยเขาในทุกทางที่เจ้าทำได้ มิฉะนั้นถ้าเจ้าไม่รักเขา ข้าจะตามเจ้ไป”
“ ลุงมิโอริชเป็นไงบ้าง” อันเฟย์ ยิ้ม นี่เป็นกลยุทธ์อื่น ๆ ของ อันเฟย์ เมื่อเขาพบใครสักคนเป็นครั้งแรกแม้ว่าพวกเขาจะเป็นชายอายุ 70 หรือ 80 ปีก็ตามเขาจะเรียกพวกเขาว่า“ ลุง” ใครไม่อยากรู้สึกเด็ก?
“ ช่างเป็นเด็กที่สุภาพ” มิโอริชมองไปที่อันเฟย์ชั่วครู่ เขาเป็นคนดีกับอันเฟย์มาก แต่เขาไม่ใช่คนปัญญาอ่อน ซาอูลแนะนำชายหนุ่มคนนี้อย่างเป็นทางการเผยว่าซาอูลต้องชอบเขามาก แม้ว่ามิโอริชจะสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ที่อ่อนแอจากอันเฟย์ แต่เขาก็ต้องปฏิบัติต่ออันเฟย์เป็นอย่างดี
อันเฟย์ ไม่พอใจที่ถูกเรียกว่าเด็ก ทำไมทุกคนถึงเรียกเขาว่า “เด็ก” หรือ “ตัวเล็ก”? เมื่อพิจารณาจากร่างที่เขาอาศัยอยู่เขาน่าจะอายุเกือบ 18 ปี เขาเป็นผู้ใหญ่และไม่เตี้ยไปกว่ามิโอริชแล้ว“ ตัวเล็ก” มาจากไหน?
“ มิโอริชมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นในอาณาจักรหรือไม่” ซาอูลถามด้วยเสียงต่ำลง
“ ผิดปกติ? ท่านหมายถึง…”
“ ข้าได้พบกับนักเวทย์แห่งความตายในสหภาพการค้าตูเมน น่าเสียดายที่เขาหนีไปจากข้า”
“ นักเวทย์แห่งความตาย?” มิโอริชมองอย่างตกใจ “จริงๆ?”
เวทมนตร์แห่งความตายเป็นเวทมนตร์ที่แปลกประหลาดมาก บางทีนักเวทย์แห่งความตายและผู้ฝึกหัดก็ไม่สามารถเอาชนะนักเวทย์ประเภทอื่นที่มีระดับความสามารถเดียวกันได้ แต่เมื่อพวกเขามาถึงระดับของจอมเวทย์พลังแห่งความตายจะถูกขยายหลายครั้ง คาถาทั้งหมดของพวกเขาจะไปถึงพลังสูงสุด จากนั้น จอมเวทย์ ของเวทมนตร์ประเภทอื่น ๆ ก็ไม่ใช่ของคู่กัน ต้องใช้จอมเวทย์หลาย ๆ คนในการต่อสู้ร่วมกันเพื่อเอาชนะจอมเวทย์แห่งความตาย พวกเขาสามารถเอาชนะเขาได้เท่านั้น มันจะยากกว่ามากถ้าพวกเขาต้องการที่จะฆ่าเขา”
“ ข้าไม่ได้โกหกเจ้า” ซาอูลถอนหายใจเงียบ ๆ “ และ…ข้าได้พบกับนักฆ่าที่อันตรายมาก!”
“ อันตราย”
“ ใช่อันตรายมาก!” เออร์เนสต์กล่าวอย่างจริงจัง“ ข้าพนันได้เลยว่าเจ้าเคยได้ยินเรื่อง เจตภูตดำ เจตภูตดำ ถูกเขาฆ่าและนักฆ่าคนนั้นไม่ได้ใช้พลังต่อสู้ใด ๆ เลย!”
มิโอริชมองไปที่ซาอูลด้วยความสงสัย ซาอูลพยักหน้าอย่างแน่วแน่กับเขา
“ สหภาพการค้าตูเมน…” มิโอริชสูดหายใจ “ ท่านครับ ข้า คิดว่าต้องรายงานเรื่องเหล่านี้ต่อกษัตริย์”
“ข้าเห็นด้วย.”
“ ท่านครับ ท่านอยากเห็นพระราชาตอนนี้หรือหลังจากที่ท่านกลับไปและจัดการเรื่องต่างๆ”
“ ข้าจะกลับไปก่อน” ซาอูลเหลือบมองอันเฟย์
“ แน่นอนข้าจะไปที่พระราชวังก่อนแล้วรอท่านอยู่ที่นั่น” มิโอริชกล่าว มิโอริชพยักหน้าให้เออร์เนสต์แล้วเดินออกไปอย่างเร่งรีบ สหภาพการค้าตูเมนเป็นสถานที่สำคัญและเป็นยุทธศาสตร์สำหรับจักรวรรดิมาโฮ เหตุผลที่อาณาจักรมาโฮสามารถทำให้ประชาชนมีชีวิตที่ดีได้นั้นมีทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับบรรณาการจากสหภาพการค้าตูเมน หากมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ใน สหภาพการค้าตูเมน เศรษฐกิจในจักรวรรดิจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่ พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้
“ ไปกันเถอะ อันเฟย์ ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน” ซาอูลยิ้ม
ทหารที่มีหน้าที่เฝ้าดูข่ายเวทมนตร์ยืนเรียงกันเป็นสองแถว พวกเขาเคาะพื้นสามครั้งโดยใช้มือจับเสาเพื่อแสดงความยินดีกับ จอมเวทย์ ซาอูล
“ กลับไปบ้านไหม” เออร์เนสต์ชะงัก “ พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าจะเดินไปรอบ ๆ หน่อย”
ซาอูลยิ้มให้เออร์เนสต์อย่างไร้คำกล่าว
“ ไม่ต้องกังวล ข้าจะติดต่อเจ้าในภายหลัง ข้าจะไม่ผิดสัญญาที่จะอยู่ในอาณาจักรมาโฮ”
เออร์เนสต์อธิบายว่าเขาคุ้นเคยกับอิสรภาพและกังวลว่าจะรู้สึกไม่สบายใจที่อาศัยอยู่ในบ้านของซาอูล
“ บ้านของข้าใหญ่มาก เจ้ากังวลว่าจะรบกวนข้าหรือไม่” ซาอูลกล่าวอย่างไร้อารมณ์ “ และข้ามีศิษย์อีกสองสามคนอาศัยอยู่กับข้าในบ้านของข้า สองคนนั้นเป็นนักเวทย์ระดับเริ่มต้นอยู่แล้ว”
เออร์เนสต์ยิ้มกว้าง เขาเดาบางอย่างได้แล้วจากคำกล่าวแปลก ๆ ของซาอูล ความจริงก็คือการแข่งขันมีอยู่ทั่วไปในชีวิต ซาอูลกังวลว่าอันเฟย์ถูกรังแกและถูกศิษย์อีกสองคนดูถูก ศิษย์สองคนนั้นดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจในตัวเอง ซาอูลเป็นศาสตราจารย์ของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถแสดงความลำเอียงต่อศิษย์ได้ ถ้าเออร์เนสต์อาศัยอยู่ในบ้านของซาอูล อันเฟย์สามารถไปหาเขาได้
“ ตกลงข้าจะไปกับท่าน” เออร์เนสต์กล่าว
“ ศาสตราจารย์ข้าควรซื้อของขวัญให้ครอบครัวของท่านหรือไม่” อันเฟย์ ถาม “ ข้าได้ยินมาว่าท่านมีลูกสาว ข้ามีของขวัญให้นางเท่านั้น” อันเฟย์หยิบสร้อยข้อมือวิเศษที่เหมือนของเล่นออกมาขณะที่เขากล่าว
“ ไม่ต้องกังวลไป เจ้าสามารถรอจนกว่าเจ้าจะได้รู้จักทุกคน” ซาอูลยิ้ม
