AC 119: ฉลาดพอที่จะรอบรู้
“ อันเฟย์ เจ้ากำลังทำสิ่งนี้เพื่ออะไร” คริสเตียนถามอย่างเงียบ ๆ ขณะเฝ้าดูอาฮับและกองคาราวานของพ่อค้ารีบออกไป
“ ไม่มีอะไร. ข้าแค่อยากจะหาโอกาสทางกฎหมายที่จะฆ่าใครสักคน” อันเฟย์ยิ้มเยาะ เงินที่ อันเฟย์ จ่ายให้กับ อาฮับ ทำให้เขามีโอกาสที่จะฆ่าคนได้ ซูซานนา ยังไม่ปรากฏตัว ในที่เกิดเหตุมีเพียงจอมเวทย์ขั้นต้นสองคน พวกเขาไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมืดลง อย่างที่ทุกคนทราบดีว่าความสามารถในการต่อสู้ของนักเวทย์จะได้รับผลกระทบในเวลากลางคืน ซึ่งจะทำให้อาฮับกล้าหาญมากที่จะต่อสู้กับพวกเขา
“ พวกเขาอาจไม่กล้า” คริสเตียนรู้แล้วว่าอันเฟย์จะทำอะไร
“ เจ้าลองสังเกตดูว่าพวกเขาเดินอย่างไร เจ้าบอกอะไรได้บ้าง” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับหยุดการตั้งคำถาม
คริสเตียนจ้องมองด้วยตากว้างมองดูอาฮับเดินเข้าไปในความมืด เขาไม่สามารถบอกอะไรได้ “ อาจจะ…ไม่มีอะไรพิเศษ”
“ พวกเขาเดินจากไปอย่างรวดเร็ว” มีรอยยิ้มบนใบหน้าของ อันเฟย์ “ ทำไมพวกเขาถึงรีบออกไป? พวกเขารีบซ่อนเหรียญทองสามร้อยเหรียญหรือรีบวางแผนอะไรใหญ่ ๆ ?”
คริสเตียนพยายามนึกและจำไว้ว่าความเร็วของอาฮับและกองคาราวานพ่อค้าของเขาที่มาและไปนั้นแตกต่างกันมาก วิธีที่พวกเขารีบออกไปดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวิ่งเหยาะๆ คริสเตียนถอนหายใจและมองไปที่ อันเฟย์ ด้วยความชื่นชม “ อันเฟย์ ข้าไม่รู้จะอธิบายเจ้าเป็นคำกล่าวอย่างไร ข้าคิดว่าคนส่วนใหญ่ไม่ดีเท่าเจ้า”
“ เจ้ากำลังพยายามบอกว่าไม่มีใครดีเท่าข้าหรือ” อันเฟย์ ยิ้ม
“ เจ้าลืมสิ่งที่เจ้าสัญญากับข้าไว้หรือเปล่า” คริสเตียนเม้มริมฝีปาก
อันเฟย์และคริสเตียนซื่อสัตย์ต่อกัน คริสเตียนได้กล่าวอย่างชัดเจนว่าเขามีความลับบางอย่างที่เขาไม่สามารถบอกอันเฟย์ได้ อันเฟย์ ดูเหมือนจะยอมรับกับมัน เขาไม่เคยติดตามคริสเตียนด้วยเหตุนั้น เขาเพียงแอบเดาความลับของคริสเตียนราวกับว่าเขากำลังเล่นเกมทายใจ
อันที่จริงอันเฟย์เดาได้อยู่แล้วว่าความลับของคริสเตียนคืออะไร ขณะที่เขาเดินกับคริสเตียนบนถนนเกวียนก็แล่นผ่านพวกเขาไป ผู้ชายที่มีดวงตาที่สดใสและซับซ้อนคู่หนึ่งมองมาที่พวกเขาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น อันเฟย์ รู้ว่าเขาเป็นคนนอกในโลกเวทมนตร์นี้และไม่มีทางที่เขาจะรู้จักผู้ชายคนนั้น เขายิ้มให้ใคร? นี่เป็นคำถามง่ายๆ ตอนนั้นคริสเตียนตกใจมากที่เห็นผู้ชายคนนั้นและกล่าวโดยไม่คิดว่า“ เขามาทำไม”
หลังจากที่ อันเฟย์ ยังคงถามคำถาม คริสเตียน ก็บอก อันเฟย์ ว่าผู้ชายคนนั้นชื่อ แบร์รี่ ผู้บัญชาการของ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย ซึ่งเป็นกองทหารที่ทรงพลังที่สุดในจักรวรรดิ เขายังเป็นปรมาจารย์ดาบที่มีชื่อเสียงอีกด้วย คริสเตียนขอให้ อันเฟย์ เก็บความลับไว้ให้เขา เขาบอก อันเฟย์ ว่า แบร์รี่ แอบกลับไปที่ เมืองศักดิ์สิทธิ์ ต้องมีบางอย่างเกี่ยวกับความลับทางทหาร มันแสดงให้คริสเตียนเห็นว่าผู้ชายต้องมีเอกลักษณ์พิเศษ
มันเป็นถ้อยคำที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเมื่อคริสเตียนกล่าวว่า “เขากลับมาแล้ว” และ “ผู้บัญชาการกลับมาแล้ว” แม้แต่นิยาผู้เอาแต่ใจก็เรียกเออร์เนสต์ด้วยความเคารพนับถือว่า“ ท่าน” หรือ“ ลุง” คำว่า“ เขา” จากปากของคริสเตียนหมายถึงอะไร?
อันเฟย์ ฉลาดมากจนเรียกได้ว่าเป็นผู้รอบรู้ ถ้าคริสเตียนรู้ว่า อันเฟย์ กำลังคิดอะไรอยู่เขาคงจะเรียก อันเฟย์ ว่าผู้ตรัสรู้ เขาไม่คิดว่า อันเฟย์ จะสามารถบอกอะไรได้มากมายจากคำเพียงคำเดียว
อันที่จริงเมื่อคิดถึงเรื่องนี้อย่างลึกซึ้งกว่านั้นก็ไม่ยากที่จะคาดเดาวิธีที่ อันเฟย์ ทำ ถ้าอันเฟย์บอกอาฮับได้และคาราวานค้าขายของเขาก็กระวนกระวายและทำตามแรงกระตุ้นจากการวิ่งเหยาะๆแน่นอนว่าเขาสามารถเดาความลับของคริสเตียนได้แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้กล่าวก็ตาม
คริสเตียนเงียบในความคิดสักพักแล้วก็ยิ้มออกมา “ อันเฟย์มันไม่เหมือนเจ้า”
“ อะไรที่ไม่เหมือนข้า” อันเฟย์ สับสนไปชั่ววินาที
“ ถ้าเป็นข้า บลาวี หรือ ริสกะ ที่เห็นฉากนั้น เราอาจจะต้องต่อสู้กับพวกเขา แต่เจ้า…” คริสเตียน กล่าว
“ แล้วข้าล่ะ” อันเฟย์ ถาม
“ เจ้าจะไม่มีวันโกรธผู้หญิงสองคน เจ้าใจเย็น ใจเย็นเกินไป ไม่กี่วันที่ผ่านมาเจ้าเสนอที่จะลอบสังหารเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิ ซานซา และทำลายชีวิตแต่งงานทางการเมืองของพวกเขา ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับแผนของเจ้ามากนัก แต่มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับจักรวรรดิ ข้าไม่ได้กล่าวอะไรกับมัน ตอนนี้เจ้าโกรธแทนผู้หญิงสองคน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะน้ำตาแห่งดวงดาว” คริสเตียนกล่าวช้าๆ
“ ข้าจะไม่โกรธแทนผู้หญิงสองคน แต่ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงหลายร้อยคน” อันเฟย์ กล่าว
“ อะไรนะ.” คริสเตียนกลอกตาไปที่อันเฟย์
“ ฮ่าฮ่าคริสเตียน ลองนึกถึงสิ่งที่อาฮับกล่าว เขาซื้อทาสหญิงเหล่านั้นมาจากไหน?” อันเฟย์ ถาม
“ จากกองทัพของจักรวรรดิ ซานซา จักรวรรดิ ซานซา? พวกเขาทั้งหมดไม่ควรอยู่ในการต่อสู้ครั้งนี้ต่อไปหรือ?” จู่ๆคริสเตียนก็เบิกตากว้าง
“ แน่นอน” อันเฟย์ ยิ้ม
“ แน่ใจหรือว่าต้องการรับความเสี่ยง” คริสเตียนเน้นย้ำทุกคำที่เขาถาม
“เจ้าผิด. ไม่ใช่การเสี่ยง มันคือการลอบสังหาร” อันเฟย์ หลีกเลี่ยงคำถามของคริสเตียนอย่างมีกลยุทธ์
ด้วยความปรารถนาที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโลกเวทมนตร์นี้และกลายเป็นผู้มีอำนาจมีความจำเป็นสามประการ ได้แก่ ความสามารถ อำนาจทางการเมืองและชื่อเสียง อาฮับมีทาสมากกว่าแปดสิบคน หากทาสหญิงทั้งหมดได้รับการช่วยเหลือ พวกเขาจะกลับไปที่บ้านเกิดด้วยความขอบคุณต่ออันเฟย์ เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พวกเขาจะบอกคนอื่นเกี่ยวกับการกระทำที่ดีของ อันเฟย์ โลก จะได้รับรอบและจากนั้น อันเฟย์ จะได้รับชื่อเสียงบางอย่างในพื้นที่เหล่านั้น มือสังหารต้องการทั้งชีวิตที่สดใสและมืดมนและตัวตนอื่น ๆ อีกมากมาย มันไม่ได้ขัดแย้งกับความต้องการที่นักฆ่าจะต้องเก็บตัวตนที่แท้จริงของเขาไว้เป็นความลับ
ความจริงที่ว่า อันเฟย์ ทำให้เกิดปัญหาระหว่าง เสือแห่งทาวู และกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ จำเป็นต้องถูกเก็บเป็นความลับ มิฉะนั้น อันเฟย์ อาจถูกแก้แค้นอย่างโหดร้าย เรื่องนี้สามารถบอกได้ในหนังสือเล่มอื่น
เมื่อกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งโจมตีอีกกลุ่มหนึ่งอย่างรุนแรง กลุ่มหลังมีสิทธิ์ที่จะต่อสู้กลับและได้รับอนุญาตให้เข้ายึดครองอะไรก็ได้ในกลุ่มที่โจมตีหากกลุ่มหลังชนะ กฎระหว่างกลุ่มทหารรับจ้างนี้เป็นกุญแจสำคัญสำหรับ อันเฟย์ ในการวางแผนของเขา อันเฟย์ สามารถใช้ประโยชน์จากกฎนี้เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงบางอย่าง เดิมกฎนี้มีขึ้นเพื่อลงโทษพวกนอกกฎหมาย
หาก อันเฟย์ เริ่มการต่อสู้และปล่อยให้ใครหนีไปกลุ่มทหารรับจ้างของ อาลีบาบา จะต้องทนทุกข์ทรมานจากการอยู่ในรายชื่อที่ต้องการ แม้ว่า อันเฟย์ จะฆ่าทุกคนในคาราวานค้าขายและกลุ่มทหารรับจ้าง คาราวานค้าขายและกลุ่มทหารรับจ้างที่หายตัวไปก็เป็นข่าวใหญ่เช่นกัน ประเทศแห่งทหารรับจ้างให้ความสำคัญกับแก๊งจับแก๊งเหนือสิ่งอื่นใด แต่พวกเขาไม่มีอำนาจหรือความสามารถในการควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นในป่าแห่งความตายและทุ่งหญ้าป่า พวกเขาดูแลเกี่ยวกับความปลอดภัยของคาราวานการค้า ตอนนั้นถึงคราวที่กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู จะเข้ามามีอำนาจฮอนบินี่ในกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู เกลียดแก๊งพวกนั้นถึงแก่น แม้ว่านางจะยุ่งกับเรื่องอื่น ๆ มากมายในเมืองแบล็กวอเตอร์ แต่นางก็ยังคงใช้เวลาในการสืบสวนแก๊งเหล่านั้น อันเฟย์ ไม่ได้เป็นผู้นำคาราวานค้าขายอย่างเงียบ ๆ
หากอีกฝ่ายโจมตีคาราวานพ่อค้าของ อันเฟย์ ก่อนเรื่องทั้งหมดจะพลิก อันเฟย์ สามารถกวาดล้างอีกฝ่ายออกและเข้าครอบครองทุกสิ่งที่เป็นของอีกฝ่ายได้อย่างถูกกฎหมาย อันเฟย์ ควรจะสบายดีตราบเท่าที่เขาสามารถให้คนที่ไม่สำคัญในพรรคนั้นเข้าสู่สหภาพทหารรับจ้างได้ ในโลกเวทมนตร์นี้หากระดับของบุคคลสูงกว่านักดาบและจอมเวทย์เขาอาจมีความสามารถในการป้องกันตัวเองในการเมือง คนที่ไม่สำคัญที่เขาส่งไปยังสหภาพจะจัดการได้ง่ายมาก เวทมนตร์สยองขวัญจะทำให้พวกเขากลัวจนตายและพวกเขาจะเปิดขึ้นและอธิบายเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ
“ เจ้ากำลังกล่าวถึงอะไร? ฆ่าอะไร?” ซูซานนา ถามด้วยเสียงต่ำ นิยา และ ซูซานนา เดินออกจากเกวียน นิยามีคนตัวเล็กอยู่ในอ้อมแขนของนาง ถ้าอาฮับเห็นยูนิคอร์นตัวน้อยเขาก็คงสลบไป โชคดีที่เขาไม่มีโอกาสได้เห็น
“ เจ้าจะรู้ในไม่ช้า” อันเฟย์ ยิ้ม “ โอ้ใช่ มีผู้หญิงอีกสองคนในกลุ่มทหารรับจ้างของเรา”
“ ผู้หญิง?” นิยาขมวดคิ้ว
“ ผู้หญิงที่น่าสงสารสองคน เจ้าสามารถถามคริสเตียนเกี่ยวกับรายละเอียดใด ๆ เขาสามารถบอกเล่าเรื่องราวที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้เจ้าฟัง”
สดใส? คริสเตียนไม่รู้ว่าเขาควรร้องไห้หรือหัวเราะ เขาเล่าเรื่องแบบนี้ให้กระจ่างได้อย่างไร? เขาจะตายถ้านิยาเข้าใจเขาผิด
เฟลเลอร์วิ่งเหยาะๆและกล่าวว่า“ อันเฟย์ข้าได้จับผู้หญิงสองคนนั้นไว้ที่เต็นท์ฝั่งตะวันออก มีอะไรที่ข้าต้องให้ความสนใจหรือไม่” เฟลเลอร์ไม่รู้เรื่องราวของผู้หญิงสองคนนั้น เขาไม่แน่ใจว่าควรจะรับรู้ เฝ้าดูหรือปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะเพื่อน
“ ระวังตัวด้วย อย่าปล่อยให้หนี นอกจากนี้ขอให้ บลาวี และ ริสกะ มาด้วย ข้าต้องการนิยากับพวกเขา” อันเฟย์ ยิ้ม ความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะหลบหนีได้ก็จะน้อย เขาเก็บพวกมันไว้ในเต็นท์เผื่อพวกเขาอยากจะหนี ไอซิสกลายเป็นคนพิการ เส้นเอ็นที่หัวเข่าของนางถูกตัดออก การเดินกลายเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยสำหรับนาง เมื่อเห็นว่าเจ้าหญิงทำตัวอย่างไรหลังจากที่นางถูกซื้อโดย อันเฟย์ นางไม่ควรหนีไปโดยปราศจากไอซิส
“ข้าเข้าใจแล้ว.” เฟลเลอร์พยักหน้า
“ เฟลเลอร์หน้าตาเป็นยังไง? สวยมั้ย?” นิยาถามเสียงดัง
“ เมื่อเทียบกับเจ้าสองคนแล้ว พวกเขาสวยน้อยกว่ามาก แค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ ” เฟลเลอร์กล่าว เขาฟังดูค่อนข้างมั่นใจ เขาลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าเขาอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเจ้าหญิงเป็นครั้งแรก
“อ้อ เข้าใจแล้ว.” นิยาพยักหน้า เมื่อนางหันกลับมานางก็เห็นคริสเตียนพยายามวิ่งหนีออกจากกลุ่ม นางร้องทันทีว่า“ เฮ้ คริสเตียนหยุด เจ้าต้องเล่าเรื่องให้เราฟัง ทำไม อันเฟย์ ถึงบอกว่าพวกนางเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร? บอกพวกเรา.”
คริสเตียนยืนอยู่ที่นั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาถอนหายใจยาว
อันเฟย์ ยิ้ม เขาพาเด็กน้อยจากนิยาและเดินกลับไปที่เกวียนด้วยตัวเอง เขาต้องยอมรับว่าคริสเตียนเป็นสุภาพบุรุษ อันเฟย์ สงสัยอย่างมุ่งร้ายว่าสุภาพบุรุษจะไม่สามารถเล่าเรื่องสกปรกได้อย่างไร
มันเริ่มมืด คริสเตียน, ซูซานนา, ริสกะ และ บลาวี หลบออกจากเกวียนแล้ว อันเฟย์ ก็เริ่มวางแผนการรบ แม้ว่าจะไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ครั้งนี้ อันเฟย์ ก็ยังคงต้องการระมัดระวังอย่างมากเกี่ยวกับความปลอดภัยของ นิยา และคนอื่น ๆ
อันเฟย์ยืนพิงกำแพงเกวียนแล้วยกม่านขึ้นเพื่อมองออกไปทางช่อง มีลูกบอลไฟมากกว่าสิบลูกลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขา ทันใดนั้นลูกบอลไฟเหล่านั้นก็หายไปจากนั้นก็วนไปรอบ ๆ อันเฟย์ ด้วยลมกระโชกแรง อาจเป็นเพราะเลือดของยูนิคอร์นหรือกระแสจิตที่แข็งแกร่งของ อันเฟย์ หรือแม้แต่การฝึกฝนอย่างหนักของ อันเฟย์ จำนวนลูกบอลไฟที่เขาสามารถควบคุมได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากที่เขาสามารถควบคุมลูกบอลเพลิงได้กว่าสองร้อยลูก อันเฟย์ ก็พยายามปลดปล่อยเวทมนตร์อีกชุดหนึ่ง ความพยายามเหล่านี้ทำให้เขาประสบความสำเร็จมากขึ้น
