AC 123: กล้าหาญ
“ ตอนนี้เจ้าเป็นอิสระแล้ว” คำกล่าวที่เขากล่าวก่อนหน้านี้ ไม่สำคัญประโยคสุดท้ายสำคัญที่สุด อันเฟย์ จำเป็นต้องกล่าว
ทาสหญิงยืนตกตะลึงเป็นวินาทีก่อนที่พวกเขาจะส่งเสียงยินดี บางคนร้องด้วยความสุขบางคนกอดและกระโดดขึ้นลง เด็กสาวไม่เข้าใจว่า“ เสรีภาพ” หมายถึงอะไร แต่การได้เห็นพี่สาวและน้าสาวมีความสุขก็ทำให้พวกนางมีความสุขเช่นกัน
อันเฟย์กระโดดลงจากเกวียนและเดินไปที่เอลฟ์ทั้งสี่ เอลฟ์เหล่านั้นดูตื่นเต้น พวกเขามองไปที่อันเฟย์
“ คริสเตียนถอดกำไลต่อต้านเวทมนตร์ออก” อันเฟย์กล่าวอย่างใจเย็น
จากมุมมองของ อันเฟย์ เอลฟ์มีความภาคภูมิใจและดื้อรั้น พวกเขาเข้ากันได้ไม่ยาก อย่างไรก็ตามพวกเขาดีกว่ามนุษย์ทั่วไป มีหลายคนที่ทำสิ่งเลวร้ายกับคนที่เคยให้ความช่วยเหลือ แต่มีเอลฟ์เพียงไม่กี่คนที่ทำสิ่งเลวร้ายเหล่านั้น หากมองลึกลงไป บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้วัฒนธรรมของเอลฟ์อ่อนแอลง พวกเขาบริสุทธิ์เกินไปสำหรับโลกเวทมนตร์นี้ในขณะที่โลกนี้มีมากเกินไปสำหรับพวกเขา
เอลฟ์ต้องปรับตัวให้เข้ากับโลกนี้หรือถูกทำลายซึ่งเป็นทางเลือกที่ยากที่โลกมอบให้ โชคไม่ดีที่เอลฟ์เลือกอย่างภาคภูมิใจมากกว่าที่จะได้รับอิทธิพลในทางที่ไม่ดีจากโลก การตัดสินใจของพวกเขาไม่สามารถตัดสินได้ว่าถูกหรือผิด
“ขอบคุณ.” เอลฟ์โค้งคำนับให้อันเฟย์
“ด้วยความยินดี.” อันเฟย์ เพียงแค่โบกมือ เขาหันหลังกลับและเดินจากไป
เอลฟ์เหล่านั้นยืนนิ่งตกใจ มนุษย์ส่วนใหญ่สนใจโลกของเอลฟ์หรือเอลฟ์เอง อันเฟย์ อาจใช้โอกาสนี้ในการสนทนากับพวกเขา อันเฟย์เดินจากไปซึ่งทำให้เอลฟ์สงสัย ความคิดของ อันเฟย์ เกี่ยวกับเอลฟ์นั้นเรียบง่าย เอลฟ์เหล่านี้ที่ลงเอยด้วยการเป็นทาสอาจมีบทบาทไม่สำคัญในโลกของเอลฟ์ กล่าวอีกนัยหนึ่งระดับพลังของพวกเขาอยู่ในระดับปานกลางมากที่สุด อันเฟย์ ไม่สนใจที่จะรู้จักพวกเขา หลังจากพวกเขาไปถึงเมืองภูเขาขาว เขาจะส่งเอลฟ์เหล่านี้ไปยังกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ในนามของกลุ่มทหารรับจ้างอาลีบาบา ด้วยการทำเช่นนั้น อันเฟย์ สามารถได้รับมิตรภาพของทั้ง ฮอนบินี่ และเหล่าเอลฟ์ นอกจากช่วยให้ อันเฟย์ ชนะมิตรภาพแล้วพวกเขาก็ไม่มีประโยชน์
อันเฟย์ต้องรับมือกับงานบ้านมากมายตลอดทั้งวัน กองคาราวานพ่อค้าของอาฮับเป็นเพียงระดับต่ำ แต่มีสิ่งของทุกประเภทอยู่ในนั้น ใช้เวลาหนึ่งวันในการจดทุกอย่างในสินค้าคงคลัง อันเฟย์ ตัดสินใจตั้งค่ายที่ที่พวกเขาอยู่และหยุดพักสักวัน
เมื่อทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการทำสิ่งต่างๆ อันเฟย์ จับมือของ ชาลลี อย่างลับๆและเดินไปกับนาง พวกเขาจมอยู่ใต้พื้นหญ้าและหายไป ซูซานนา มองเห็นพวกเขาจากระยะไกล นางแค่ยิ้มส่ายหัว นางไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้ามันเกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน เมื่อได้เห็นข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่ผิดเพี้ยนมากมาย นางก็จะต้องติดตามพวกเขาอย่างแน่นอน การเคลื่อนไหวที่ดุเดือดของ อันเฟย์ นั้นน่าสงสัย แต่ ซูซานนา ไม่ได้กังวลอะไรเลย
อันเฟย์ มองไปรอบ ๆ และฟังสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพื่อดูว่ามีใครอยู่รอบ ๆ พวกเขาหรือไม่ก่อนที่จะถาม ชาลลี ด้วยเสียงต่ำ“ ชาลลี เจ้าจะฟังข้าไหม”
“ได้” ชาลลีพยักหน้าอย่างจริงจัง “ พี่สาวของข้าบอกให้ข้าฟังเจ้า”
“ เจ้าจะฟังสิ่งที่ข้าบอกเจ้าไหม” อันเฟย์ ถาม
ชาลลีครุ่นคิดและพยักหน้า“ ได้” ชาลลีบริสุทธิ์ยิ่งกว่าเอลฟ์ใด ๆ นางไม่รู้เลยว่า อันเฟย์ สามารถทำอะไรที่ไม่ดีกับนางได้ ท่าทางเกรี้ยวกราดของ อันเฟย์ ไม่ได้ทำให้เขาดูเป็นคนดี
“ดี.” อันเฟย์ ยิ้ม เขาเงยหน้าขึ้นและฟังสิ่งรอบข้างอีกครั้ง เขาคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจได้ในที่สุด “ ชาลลี เจ้าพร้อมหรือยัง”
“ พร้อมสำหรับอะไร” ชาลลี ถามด้วยความประหลาดใจ
อันเฟย์ กระซิบกับ ชาลลี ข้างหูของนาง
“ฮะ? ข้าไม่อยากทำ” ชาลลี กล่าว
“ ใช่ เจ้าจะทำ” อันเฟย์ กล่าว
“ ไม่ อันเฟย์” ชาลลีกล่าว
“เจ้าจะทำมัน. เจ้าเชื่อฟังข้าไหม” สิ่งที่ อันเฟย์ กล่าวคือบทสนทนาทั่วไประหว่างผู้ล่าและเหยื่อ ไม่มีใครคาดคิดว่าการสนทนาแบบนี้จะเกิดขึ้นที่นี่
“ ข้ากลัว…” ชาลลีกล่าว
“สิ่งที่เจ้ากลัว? เพียงแค่ลองเพียงครั้งเดียว” อันเฟย์ กล่าว
โชคดีที่ ซูซานนา ไม่ได้ติดตามพวกเขา ถ้านางได้ยินบทสนทนานี้นางคงไม่สามารถที่จะกระโดดออกไปถาม อันเฟย์ ได้ว่าเขากำลังทำอะไรกับ ชาลลี
“ อันเฟย์” ชาลลี มุ่ย
“ เจ้าแค่บอกว่าเจ้าจะเชื่อฟังข้าและทำทุกอย่างที่ข้าขอให้เจ้าทำใช่หรือไม่” อันเฟย์ ถาม
“ แต่” ชาลลีกล่าว
“ ทำไมเจ้าถึงกล่าวมาก? แค่ฟังข้า” อันเฟย์อารมณ์เสีย
“ ถ้าข้าทำร้ายเจ้า พี่สาวของข้าจะโทษข้า” ชาลลีกล่าว
“ เจ้าล้อเล่นข้าหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถทำร้ายข้าได้จริงๆหรือ?” อันเฟย์ต้องท้าชาลลี
เด็กตัวเล็ก ๆ สบาย ๆ ชาลลีขมวดคิ้วและดูเหมือนทหารตัวน้อย “ตกลง. ถ้าข้าทำร้ายเจ้า เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้บอกข้ากับพี่สาวของข้า”
“ แน่นอนข้าจะไม่บอก ข้า อันเฟย์ ไม่ใช่คนแบบนั้น” อันเฟย์ กล่าว
“เจ้าสัญญา?” ชาลลี ยังคงไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ มาสิมาเร็วเข้า” อันเฟย์ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถ้าเขาไม่อยากเป็นเรื่องตลกสำหรับคนอื่นเขาก็คงไม่พบว่า ชาลลี จะทำกับเขา สาวน้อยคนนี้กล่าวมากเกินไป
“เจ้าพร้อมไหม? ตอนนี้ข้ากำลังจะยิง” ชาลลี กล่าวอย่างจริงจัง
“ ใช่ ใช่” อันเฟย์ กล่าว
“ เทพเจ้าอัคคีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า…” ชาลลีน้อยเริ่มสวดมนต์ด้วยความจริงใจ
อันเฟย์แอบเช็ดเหงื่อเย็นที่หน้าผากของเขา มันเป็นเพียงลูกบอลเพลิงเล็กน้อย นางไม่ต้องขอ เทพไฟ ใช่ไหม? โชคดีที่เขารู้ว่าถ้าคนอื่นเห็นว่า ชาลลี ดูจริงใจ พวกเขาอาจคิดว่านางปลดปล่อยเวทมนตร์
หลังจากที่นางสวดมนต์เสร็จลูกบอลไฟเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นในมือของ ชาลลี นางยิงไปที่อันเฟย์
อันเฟย์ จดจ่อและพยายามสื่อสารกับธาตุไฟที่เขารู้สึกได้ นี่เป็นความคิดใหม่ที่เขามีเมื่อวานนี้ หากธาตุไฟที่เขาเรียกออกมาจะไม่ทำร้ายเขา บางทีเขาอาจพยายามสื่อสารกับธาตุไฟของผู้อื่น แน่นอนเขาไม่แน่ใจว่ามันจะได้ผล มิฉะนั้นเขาจะไม่ขอให้ ชาลลี ยิงลูกบอลไฟ
ขณะที่ อันเฟย์ รู้สึกว่าเขากำลังสื่อสารกับธาตุไฟด้วยกระแสจิตของเขา ลูกบอลไฟลูกเล็ก ๆ ก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของ อันเฟย์ ด้วยเสียงที่พองออกลูกบอลไฟเล็ก ๆ กลายเป็นประกายไฟนับไม่ถ้วนและหายไป อันเฟย์ รู้สึกอบอุ่นบนใบหน้าโดยไม่มีอาการปวดแสบปวดร้อนใด ๆ เขาได้ทำมัน ทันที อันเฟย์ ตระหนักถึงปัญหาร้ายแรง สาวน้อยคนนี้เล็งไปที่ใบหน้าของเขา จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาไม่ได้สร้างมันขึ้นมา?
“เจ้า ชาลลี” อันเฟย์ ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจยาว ๆ เขาไม่สามารถทำอะไรกับ ชาลลี ตัวน้อยได้
ชาลลี สะดุ้งชั่วขณะก่อนที่นางจะวิ่งไปที่ อันเฟย์ นางดึงเสื้อของเขาเพื่อขอให้ อันเฟย์ ลดตัวลง นางสัมผัสใบหน้าของเขาด้วยมือที่เย็นเฉียบของนาง “ อันเฟย์ใบหน้าของเจ้ามีชั้นผิวหนังที่หนาขึ้น” ถึงคราวที่ อันเฟย์ รู้สึกตกใจ จากมุมมองของ ชาลลี หากไม่มีโล่เวทมนตร์และพลังต่อสู้ วิธีเดียวที่ อันเฟย์ สามารถตอบโต้ลูกบอลไฟได้ก็เพราะว่าเขามีผิวหนังที่หนากว่าเกราะเวทย์มนตร์
อันเฟย์ กล่าวไม่ออกเกี่ยวกับวิธีคิดของ ชาลลี ความคิดเห็นของ ชาลลี ฟังดูไม่ค่อยดีนัก
“ อันเฟย์เราเล่นอีกครั้งได้ไหม” ชาลลีกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น
“ เราควรกลับไปเดี๋ยวนี้ บางทีเราอาจจะเล่นได้ในครั้งต่อไป” อันเฟย์ พยายามทดสอบว่าความคิดของเขาจะใช้ได้หรือไม่ เขาทำงานเสร็จแล้วจึงอยากกลับไปคิดอีกสักหน่อย
“ ข้าอยากเล่นอีกครั้ง” ชาลลี บิดตัวไปมาเพื่อสะอื้น อันเฟย์
“ ครั้งต่อไป” อันเฟย์ กล่าว
“ ข้าอยากเล่นอีกครั้ง” ชาลลีร้องไห้เป็นครั้งที่สอง
การสนทนาของพวกเขาในตอนนั้นเหมือนก่อนหน้านี้สามารถทำให้ผู้คนคิดอย่างอื่นได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ และ ชาลลี ไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติกับการสนทนาของพวกเขา ชาลลีไม่รู้และอีกฝ่ายไม่รู้
“ได้ ได้” อันเฟย์ พยักหน้า เขาแสดงสีหน้าจริงจังและกล่าวว่า“ ไม่อยู่บนใบหน้า เข้าใจหรือไม่?”
“ ใช่ ข้ารู้” ชาลลี กล่าว
“ ตกลง ยิง” อันเฟย์ เริ่มให้ความสำคัญกับ พลังจิต ของเขา มันจะเป็นการดีสำหรับ อันเฟย์ ที่จะทดสอบความคิดใหม่ของเขาอีกสองสามครั้ง เขาพยายามควบคุมลูกบอลไฟของชาลลีที่ยิงใส่เขาให้เร็วที่สุด หากเขาสามารถควบคุมลูกบอลไฟได้ในขณะที่ ชาลลี ยิงพวกมันออกไป เขาก็สามารถเอาชนะนักเวทย์ในระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย เมื่อทักษะเวทมนตร์ของเขาถึงระดับหนึ่ง
“ เทพอัคคีผู้ยิ่งใหญ่” ชาลลีดูจริงใจมากยิ่งขึ้น นางหวังว่าจะสามารถปรับปรุงพลังของลูกบอลเพลิงตัวน้อยของนางด้วยการสวดมนต์ที่จริงใจมากขึ้น
หนึ่งสองสาม … อันเฟย์ยังคงมีความรู้สึกไม่มากนัก พวกเขาไม่ได้ออกจากป่าเป็นเวลานาน เมื่อพวกเขาเดินไปที่สถานี ชาลลี เหนื่อยมากจนแทบจะเดินไม่ได้ ความสามารถในการใช้เวทมนตร์ของนางอยู่ในระดับต่ำและนางพยายามอย่างหนักที่จะโจมตี อันเฟย์ นางไม่เพียง แต่ล้างพลังเวทมนตร์ของนางเท่านั้น แต่ยังทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าอีกด้วย
อันเฟย์ เดินเข้าไปในสถานีพร้อมกับ ชาลลี ในอ้อมแขนของเขา ชาลลีมีเหงื่อซึมทั่วใบหน้า ใบหน้าของนางซีดเล็กน้อยและดวงตาของนางปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง ถ้าคนคิวร้ายคนไหนเห็นฉากนี้ อันเฟย์ คงจะอธิบายได้ยากว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่าง อันเฟย์ และ ชาลลี
ซูซานนา และ วอนเมอร์ก กำลังสนทนากันเมื่อ อันเฟย์ เดินเข้ามาพวกเขารีบไป “ อันเฟย์ เจ้าไปไหนมา”
“ เกิดอะไรขึ้นกับ ชาลลี? อันเฟย์เจ้าทำอะไร” วอนเมอร์ก ถามด้วยความประหลาดใจ
“ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย. เรากำลังฝึกเวทมนตร์” อันเฟย์ตอบอย่างใจเย็น อันเฟย์ ไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะถูกสอบสวน
“ แต่…” วอนเมอร์ก มองไปที่ ชาลลี ด้วยความประหลาดใจและคิดกับตัวเองว่า“ ดู ชาลลี ที่น่าสงสารสิ อันเฟย์ บอกได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ พี่มันสนุกมาก” ชาลลีลืมตาขึ้นและแทบไม่มีแรงที่จะยิ้ม
“ เจ้าเล่นอะไร” ซูซานนา ถามด้วยความอยากรู้
อันเฟย์ ก็ไออย่างกะทันหัน เขาไม่ต้องการให้ใครรู้พลังรบของเขา
ชาลลี ตระหนักเช่นกัน “ นี่เป็นความลับระหว่างข้ากับอันเฟย์ ข้าไม่ได้บอกใคร” ชาลลีตอบอย่างภาคภูมิใจ นางภูมิใจที่สามารถแบ่งปันความลับกับ อันเฟย์
