AC 135: ภาระตามความรับผิดชอบ
ในตอนเช้าทันทีที่หน่วยลาดตระเวนเปิดประตูเมืองภูเขาขาว อันเฟย์และกองทหารของเขาก็เดินออกไปด้วยขบวนอันยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะเรียกมันว่าเป็นรูปแบบที่ยิ่งใหญ่ แบล็คอีเลฟเว่น มีอิทธิพลมากเพราะเขาสามารถบรรทุกได้มากกว่าสามสิบเกวียน ทหารรับจ้างอาลีบาบาอยู่ในแนวหน้าของเส้นทางเกวียนสาว ๆ ที่อยู่ตรงกลางในขณะที่สิ่งของต่างๆถูกบรรทุกไว้ด้านหลัง แบล็คอีเลฟเว่น กล่าวว่าเขาจะรับผิดชอบในการเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับการเดินทางครั้งนี้ เขาไม่เพียง แต่กล่าวมัน แต่เขานำทุกอย่าง นอกจากสิ่งของจำเป็นเช่นข้าวแป้งโต๊ะและเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ กระท่อมผ้าและวัสดุอื่น ๆ และแอลกอฮอล์แล้วเขายังนำตะปูด้ายเย็บผ้าเชือกและเข็มมาด้วย เขานำทุกสิ่งที่เป็นกายภาพ แบล็คอีเลฟเว่น ยังมีเครื่องสำอางสำหรับสาว ๆ อันเฟย์ สงสัยว่าเขาถือร้านขายของชำทั้งหมดกับเขาหรือไม่
มีผู้เข้าร่วมคาราวานจำนวนมาก อันเฟย์ เคยกล่าวกับ แบล็คอีเลฟเว่น ว่าพวกเขาจำเป็นต้องหาวิธีโจมตี หน่วยกริฟฟินอากาศ ที่สันเทือกเขา ดังนั้น แบล็คอีเลฟเว่น จึงนำคนทั้งหมดที่เขาคิดได้และขอให้พวกเขาปลอมตัวเป็นผู้คุ้มกันของกองคาราวานพ่อค้า พวกเขาเดินทั้งสองข้างของกองคาราวานเพื่อปกป้องพวกเขา
พวกเขาเดินทางไปทางใต้ตลอดเวลา พวกเขายังไม่ประสบปัญหาใด ๆ พวกเขาได้พบกับกลุ่มโจรเล็ก ๆ สองกลุ่ม เมื่อโจรเหล่านั้นเห็นกองคาราวานของพวกเขาจากระยะไกลเหมือนงูพวกเขาก็ถอยออกไป แบล็คอีเลฟเว่น นำคนกว่าหกสิบคนมากับเขาและทุกคนก็ดี เขายังจ้างผู้คุ้มกันมากกว่าร้อยคน กลุ่มโจรทั้งสองนั้นไม่สามารถตอบโต้ความแข็งแกร่งของกองคาราวานที่มีผู้คนจำนวนมากเช่นนี้ได้ แม้แต่กลุ่มโจรขนาดใหญ่ที่มีกลุ่มโจรประมาณร้อยคนก็ต้องคิดทบทวนให้ดีก่อนที่จะดำเนินการใด ๆ
เมื่อใกล้จะมืดกองคาราวานก็หยุดและเริ่มตั้งค่ายของพวกเขา มีคนจำนวนมากที่ทำงานกับมันโดยที่ อันเฟย์ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรด้วยตัวเขาเอง เขาเอนหลังพิงก้อนหินและมองไปที่ท้องฟ้า ซูซานนา เดินมาหาเขาจากอีกด้านหนึ่งของค่าย นางนั่งตรงข้ามกับอันเฟย์ นางรอสักพักและส่งเสียง เมื่อเห็นว่าอันเฟย์มองไปที่ท้องฟ้า
“ เจ้ากำลังนอนกรนเพื่ออะไร” ผู้คนไม่สามารถกล่าวสิ่งที่อยู่ในใจได้ ถ้าอันเฟย์กล่าวแบบเดียวกันกับตอนที่ซูซานนาเพิ่งเข้าร่วมกองทหารพวกเขาอาจจะเริ่มต่อสู้แล้ว แน่นอนว่า ซูซานนา ไม่ได้มีทัศนคติแบบเดียวกันกับ อันเฟย์ อีกต่อไป ทุกคนคุ้นเคยกันแล้วและผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาด้วยกัน พวกเขาเหมือนพี่น้องมากกว่า ไม่มีใครจะทำเรื่องใหญ่จากเรื่องตลก
“ ข้าชื่นชมเจ้า” ซูซานนา กล่าว
“ เจ้าหมายถึงอะไร” อันเฟย์ ถาม
“ เจ้ารู้ไหมว่าข้ารู้จักฮาแกนมานานแค่ไหนแล้ว?” ซูซานนา ถาม
“ น้อยกว่าสามสิบปี?” อันเฟย์ กล่าวติดตลก
“ เจ้า…” ซูซานนาไม่รู้ว่านางควรโกรธหรือหัวเราะกับคำตอบของเขา ทุกคนรู้ว่าซูซานนาอายุยังไม่ถึงยี่สิบปี นางรู้จักใครสักคนอายุประมาณสามสิบปีได้อย่างไร? ซูซานนา ไม่ต้องการต่อสู้กับ อันเฟย์ นางกล่าวว่า“ ข้ารู้จักเขามาสามปีแล้ว เจ้าเพิ่งพบเขาเมื่อสองเดือนก่อน แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะสำคัญกับเขามากกว่าข้า”
“ทำไมเจ้ากล่าวอย่างนั้น?” อันเฟย์ ถาม
“ ข้าถามเขาว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาไม่บอกข้า” ซูซานนากล่าว
“ เขาแค่ทำตามคำสั่ง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนที่เขาใกล้ชิดมากขึ้น” อันเฟย์ ยิ้ม “ ดูเหมือนว่า ฮาแกน จะเป็นผู้ใหญ่มากกว่าที่ข้าคิดไว้”
“ เจ้าภูมิใจกับมันไหม” ซูซานนา ตะคอกอีกครั้ง ปกติแล้ว ซูซานนา จะเปลี่ยนใจเร็วมาก ตั้งแต่ ซูซานนา ได้พบกับ อันเฟย์ ทัศนคติของนางที่มีต่อ อันเฟย์ ก็เปลี่ยนไปมาก นางตื่นตัวตั้งแต่แรกแล้วรู้สึกผ่อนคลายต่อหน้า อันเฟย์ จากนั้นก็เชื่อใจเขาตอนนี้นางสามารถโกรธต่อหน้าเขาได้
“ไม่ ไม่. เจ้าไม่ต้องไปถามเขา เจ้าสามารถถามข้าได้” อันเฟย์ ยิ้ม
“ ข้าเกลียดคนที่แสร้งทำเป็นลึกลับต่อหน้าข้า” ปากของ ซูซานนา โค้งลง นางเคยถาม อันเฟย์ มาก่อน แต่เขาบอกนางเสมอว่านางจะเข้าใจในภายหลัง นางเกลียดวิธีที่ อันเฟย์ ปฏิบัติต่อนางมาก
“ แต่ข้าชอบทำตัวลึกลับต่อหน้าผู้คน” อันเฟย์ถอนหายใจ “ ช่างเป็นอะไรที่ขัดแย้งกัน!”
ซูซานนา รู้สึกหมดหนทางที่จะรับมือกับคนอย่าง อันเฟย์ นางควรจะตะคอกและจากไป แต่นางไม่ทำ นางยังคงนั่งตรงข้ามกับอันเฟย์
“ เฟลเลอร์ ขอไวน์ให้ข้าหน่อยได้ไหม” อันเฟย์เรียกใส่เฟลเลอร์
“ แน่นอน” เฟลเลอร์ตอบเขาจากระยะไกล ครู่ต่อมาเฟลเลอร์เดินมาพร้อมกับขวดไวน์และแก้วไวน์สองใบ ช่างเป็นการบริการที่ดี.
แบล็คอีเลฟเว่น กำลังสนทนากับ ฮาแกน คนหนึ่งดูจริงใจในขณะที่อีกคนยังคงส่ายหัว หลังจากนั้นไม่นาน แบล็คอีเลฟเว่น ก็ต้องยืนขึ้น เขาเดินไปหาอันเฟย์อย่างช้าๆ เห็นได้ชัดว่า ซูซานนา เป็นคนแรกที่แพ้ในการสนทนา และอืม แบล็คอีเลฟเว่น เป็นคนที่สอง
เมื่อ แบล็คอีเลฟเว่น ผ่าน คริสเตียน เขาก็ถอยกลับ เขาเห็น บลาวี, ริสกะ และ ซูบิน สนทนาเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างด้วยกัน แต่พวกเขายังคงมองไปที่ อันเฟย์ พวกเขาแต่ละคนมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แบล็คอีเลฟเว่น ตกใจเป็นวินาทีและตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง เขาไม่ได้สังเกตเห็นมันจนกว่าเขาจะเห็นรอยยิ้มของคริสเตียนและคนอื่น ๆ มีบางอย่างระหว่างอันเฟย์และซูซานนา เมื่อเขามองดูพวกเขาอีกครั้ง ทหารรับจ้างอาลีบาบาพยายามปล่อยให้พวกเขาอยู่คนเดียว ดูเหมือนพวกเขาจะตกลงที่จะไม่รบกวนพวกเขาไม่ว่า อันเฟย์ กำลังมองหา ซูซานนา หรือ ซูซานนา กำลังมองหา อันเฟย์
มันง่ายที่จะบอกจากใบหน้าของ นิยา เพราะนางยิ้มให้อันเฟย์และซูซานนาในแบบที่ดูเหมือนว่านางได้รับเหรียญทองเป็นร้อยเป็นพัน นางจับมือของ ชาลลี ด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งจับยูนิคอร์นตัวน้อย ถ้านางปล่อย ชาลลี และยูนิคอร์นตัวน้อยไปพวกเขาคงจะไปรบกวน อันเฟย์ และ ซูซานนา อย่างไม่ต้องสงสัย นางจะไม่มีการแสดงให้ดูถ้าเกิดขึ้น
อันเฟย์ยกแก้วขึ้นแล้วรินไวน์ลงไป เขาหยิบของที่ฮาแกนทำออกมาและทิ้งลงไปในไวน์หนึ่งหยดอย่างระมัดระวัง เขาส่งแก้วให้ ซูซานนา
ซูซานนา มองไปที่ อันเฟย์ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร นางหยิบแก้วขึ้นมาแล้วยกหัวขึ้น ดูเหมือนว่านางจะไปดื่มที่ด้านล่าง
“ เฮ้เฮ้เฮ้…” ซูซานนาไม่สนใจ แต่อันเฟย์นั่งนิ่ง ๆ ไม่ได้ เขาคว้าแขนของ ซูซานนา และเอาแก้วออกไปจากนาง
“เจ้ากำลังทำอะไร?” ซูซานนา ขมวดคิ้ว
“ เจ้าอยากทำให้เสร็จจริงๆหรือ” อันเฟย์ ยิ้มอย่างขมขื่น คงไม่มีใครกินอะไรโดยไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันเป็นสามัญสำนึก อันเฟย์ คิดว่า ซูซานนา ก่อนจะถามว่ามันคืออะไรเพื่อที่เขาจะได้นำหัวข้อขึ้นมา ใครจะรู้ว่า ซูซานนา จะจับมันโดยไม่ต้องถาม
“ เจ้าไม่ขอให้ข้ามีหรือ” ซูซานนา รู้สึกว่า อันเฟย์ แปลกไป
“ เจ้าจะดื่มเพียงเพราะข้าขอให้เจ้าดื่ม?” อันเฟย์ ถอนหายใจ “ไอ โง่. เจ้าจะตายไหม ถ้าข้าขอให้เจ้าตาย “
ซูซานนา เงียบไปชั่ววินาที ดูเหมือนว่านางจะคิดจริงจังกับคำถามของเขา นางยิ้ม แต่ไม่ให้คำตอบกับเขา
อันเฟย์มองไวน์ในแก้วอย่างใกล้ชิด โชคดีที่เขาพรากแก้วไปจากนางอย่างรวดเร็ว นางแค่จิบมันเท่านั้น เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ เราไม่ได้ฝึกฝนทักษะดาบมานานแล้ว อันเฟย์เจ้าอยากสู้กับข้าไหม” ซูซานนา ยิ้ม
“ เจ้าอยากจะทุบตูดข้าใช่มั้ย?” อันเฟย์ ขยับตัวไปที่ ซูซานนา
ซูซานนา ระเบิดเสียงหัวเราะ “ เราแค่ฝึกทักษะดาบ อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่กล้า?”
“ ข้าไม่กล้า” อันเฟย์ ตอบอย่างหนักแน่น
“ เจ้าไม่ใช่ผู้ชาย” ซูซานนา กล่าว
“บ้า! ข้าเป็นผู้ชายถ้าข้ายอมให้เจ้าทุบตีข้า?” อันเฟย์ กล่าว
“ น่าเบื่อ” ซูซานนา ส่ายหัว หากในอดีตเคยมีชายใดปฏิเสธที่จะต่อสู้กับนาง ซูซานนา จะดูถูกเขา นางคิดว่าผู้ชายที่แท้จริงสามารถก้าวไปข้างหน้าได้แม้จะรู้ว่ามันจะยากและต้องเผชิญกับความล้มเหลวอย่างกล้าหาญ นางไม่ได้ดูหมิ่น อันเฟย์ แม้ว่านางจะเห็น อันเฟย์ อย่างไร้ยางอายปฏิเสธที่จะต่อสู้กับนางหรือพยายามอย่างหนัก แต่ก็ยังแพ้การแข่งขันเมื่อพวกเขาฝึกฝนทักษะดาบด้วยกัน หลังจากผ่านร่วมกันมามาก ซูซานนา ต้องยอมรับว่าบางครั้งพลังที่ใครบางคนครอบครองก็ไม่ได้เด็ดขาด จอมดาบอาวุโสสองคนในกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ เป็นหนึ่งในคนที่เก่งที่สุดใน ทวีปแพน พวกเขาถูกอันเฟย์หลอกและฆ่า ถ้าเป็นนาง นางก็คงไม่คิดว่าจะหลบหนีได้เช่นกัน
“ น่าเบื่อ? เจ้ามีหลายวิธีที่จะได้รับความบันเทิง เจ้าไม่ต้องหาข้าทุกครั้งที่เจ้าเบื่อ” อันเฟย์ ยิ้ม
“ ใครพบเจ้าอยู่เสมอ” ซูซานนา หน้าแดงเล็กน้อย ผู้หญิงมักจะอ่อนไหว พวกเขาสามารถทำให้สิ่งต่างๆซับซ้อนกว่าที่เป็นอยู่ได้อย่างง่ายดาย “ ข้าจะไปหานิยา ข้าจะไม่อยู่ที่นี่กับเจ้าน่าเบื่อ”
อันเฟย์ เฝ้าดู ซูซานนา วิ่งหนีด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขามองลงไปรอยยิ้มก็หายไปแล้ว เขาดูกังวลเล็กน้อยและสัมผัสได้ เขายกแก้วขึ้นและดื่มไวน์พิเศษทั้งแก้ว เขาถอนหายใจเล็กน้อย “ ซูซานนา เจ้าเชื่อใจข้าจนถึงจุดที่เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่ข้าขอให้เจ้าทำ?”
หัวใจของ อันเฟย์ หนักอึ้ง เขาส่ายหัวและบังคับตัวเองให้หยุดคิดถึงเรื่องนี้ เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง
ซูซานนาไปหานิยา ในที่สุด ชาลลี และยูนิคอร์นตัวน้อยก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา พวกเขาวิ่งตามหลังกันไปที่ อันเฟย์ ชาลลี ช้าเล็กน้อยในขณะที่ยูนิคอร์นตัวน้อยวิ่งไปที่ อันเฟย์ ด้วยความเร็วของพายุเฮอริเคน เขาสะอื้นและดันหัวของเขาไปที่ขาของ อันเฟย์ คนตัวเล็กสังเกตเห็นแก้วไวน์ในมือของอันเฟย์ เขาขยับจมูกเข้าไปใกล้แก้วเพื่อดมและแลบลิ้นเข้าไปในแก้วเพื่อลิ้มรสมัน
ตรงไปตรงมา อันเฟย์ ไม่ได้รักสัตว์ขนาดนั้น เขาไม่อาจเรียกว่า “การเลี้ยงดู” เขายิ้มและถือแก้วไวน์ให้กับยูนิคอร์นตัวน้อย
ยูนิคอร์นตัวน้อยกวนไวน์ด้วยลิ้นของมันแล้วกัดแก้วเพื่อเทไวน์เข้าปาก ยูนิคอร์นตัวน้อยวางแก้วลงบนพื้นพร้อมกับเห่าอย่างมีความสุข ถ้าเป็นแอลกอฮอล์อื่น ๆ ยูนิคอร์นตัวน้อยอาจไม่ชอบ เฟลเลอร์นำไวน์มา หนูน้อยคนนี้คุ้นเคยกับการดื่มน้ำผลไม้และไวน์ก็มีกลิ่นและรสชาติคล้ายกันเขาจึงอยากได้มันมาก
“ ฮ่าฮ่าเจ้าดื่มได้จริงๆ” อันเฟย์ยิ้มและรินอีกแก้ว
ยูนิคอร์นตัวน้อยยังเป็นทารก แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะชอบไวน์มาก ทุกครั้งที่ อันเฟย์ รินไวน์หนึ่งแก้วเขาสามารถทำมันให้เสร็จได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ ยูนิคอร์นตัวน้อยส่งเสียงที่มีความสุข
“ อันเฟย์” ชาลลี ขึ้นมาที่ อันเฟย์ ชาลลีเป็นเด็กที่มีความสุข แต่วันนี้นางดูแตกต่างไปจากเดิม นางมองไปที่ อันเฟย์ ด้วยความกังวลและวิตกกังวล
