AC 147: ตกผลึก
“ไป!” ซูซานนา ตะโกนด้วยเสียงต่ำ พลังต่อสู้ของนางก็ยิ่งรุนแรงและสว่างมากขึ้น อันเฟย์ยืนหันหลังให้ซูซานนา เขารู้สึกได้ถึงแรงกดและความเจ็บปวดจากร่างกายของซูซานนา เขากระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนลูกศรพุ่งโดยไม่ลังเลใด ๆ
ซูซานนา เหวี่ยงดาบของนางไปด้านข้าง พลังการต่อสู้ของนางทําให้ดินลอยขึ้นจากพื้นและเคลื่อนตัวออกไปด้านนอกเป็นคลื่นวงกลม วงกลมของรัศมีดาบที่ชัดเจนปรากฏขึ้นแล แผ่ออกไปด้านนอกโดยมี ซูซานนา อยู่ตรงกลาง
เมื่อบารัคและมนุษย์หมาป่าคนอื่น ๆ เห็นพลังต่อสู้และรัศมีดาบของซูซานนา พวกมันก็กระโดดหรือลดร่างของพวกมันเพื่อหลบแสงดาบของนาง มีเพียงมนุษย์หมาป่าตัวเดียวที่ค่อนข้างโชคร้าย มันไม่เร็วพอและไม่สามารถหลบได้ทันเวลา มันเป็นเพียงหัวที่สูงเกินไป ก่อนที่มันจะลดระดับร่างกายลงอย่างสมบูรณ์รัศมีดาบได้กระทบดวงตาของมันแล้ว เลือดพุ่งออกจากดวงตาของมันทันที่ มนุษย์หมาป่าจับใบหน้าของมันอย่างหนัก ขณะที่เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันโยกเยกวิ่งเข้าหา ซูซานนา เห็นได้ชัดว่ามันกลายเป็นคนตาบอด
อันเฟย์กระโดดขึ้นฟ้าเร็วและลงเร็วเช่นกัน เขาดูเหมือนนกเหยี่ยวที่บินลงมาอย่างรวดเร็วในขณะที่กระต่ายตัวหนึ่งถูกปัดออก อันเฟย์เตะเป้าของมนุษย์หมาป่าที่บาดเจ็บ เสียงกรีดร้องของมันฟังดูตื่นตระหนกและวุ่นวายยิ่งกว่าเวทมนตร์แห่งความโกลาหล มนุษย์หมาป่าตัวนั้นลอยขึ้นไปในอากาศสองสามครั้งและตกลงกับพื้นตาย
“ ดาบของข้าดูเหมือนจะทํางานได้ไม่ดีเท่าขาของข้า” มุมปากของ อันเฟย์ โค้งงอ
“ ความสามารถในการป้องกันของมนุษย์หมาป่านั้นสูง” ซูซานนา กําลังสอนบทเรียน อันเฟย์ “ พาลาดินเก่งในการเปลี่ยนพลังงานธาตุให้เป็นพลังงานทางกายภาพ ไม่ใช่เพราะดาบของเจ้าไม่มีประโยชน์ เป็นเพราะไฟของเจ้าไม่ทํางาน”
“ลองอีกครั้ง” อันเฟย์ ก็พุ่งเข้าหาบารัค ทันที ซูซานนา ดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความต้องการของ อันเฟย์ และตามมาข้างหลังเขา
บารัคตกใจกับการเคลื่อนไหวของอันเฟย์และถอยไปสองสามก้าว มนุษย์หมาป่าตัวอื่น ๆ วิ่งไปหาอันเฟย์จากด้านข้างของบารัค
อันเฟย์เขย่าข้อมือของเขาและดาบเพลิงก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาแทงดาบเพลิงที่คอของบารัคด้วยคลื่นความร้อนที่รุนแรง บารัคเอื้อมกรงเล็บซ้ายของมันออกไปเพื่อคว้าดาบเพลิงในขณะที่กรงเล็บขวาพยายามคว้าคอของอันเฟย์ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
อันเฟย์ ยังคงพุ่งไปข้างหน้า เมื่อกรงเล็บของบารัคเกือบจะติดคอของเขา อันเฟย์ก็เลื่อนนิ้วไปทางขวาสองนิ้วเร็วเหมือนผี สองนิ้วเป็นระยะทางที่เหมาะสมในการหลบการโจมตีของบารัค โดยไม่ต้องเสียพลังงานใด ๆ ในเวลาเดียวกัน ขณะที่พวกเขาเดินผ่านกันและกันโล่เพลิงขนาดยักษ์ของอันเฟย์ ได้ทุบเข้าที่หัวของบารัค
แม้ว่า บารัค จะตอบสนองอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่เร็วพอที่จะทําการเคลื่อนไหวป้องกันใด ๆ บารัคโดนโล่เพลิงยักษ์ บารัคสั่นสะเทือนจากการตี มันไม่มีบาดแผลใด ๆ บนร่างกายจากความร้อน แต่มันรู้สึกเวียนหัวจากการถูกตี อันเฟย์ ผ่าน บารัค ทางด้านขวาของมัน ในขณะที่ซูซานนา ผ่านทางด้านซ้ายของมัน พวกเขาดูเหมือนนกนางแอ่นคู่หนึ่งที่บินอยู่ในพายุ ซูซานนาตัดลึกเข้าไปในคอของบารัค ด้วยดาบของนาง บารัคไม่เก่งเท่าซูซานนาตั้งแต่แรกด้วยการตีเข้าที่หัวของมัน บารัคไม่มีทางตอบโต้หรือหลบซูซานนาได้ซึ่งทําให้ซูซานนาได้สร้างบาดเจ็บสาหัส
อันเฟย์ ผลักปลายเท้าของเขาออกไปเพื่อรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดตัวเอง “ เปลี่ยนพลังงานธาตุให้เป็นพลังงานทางกายภาพ ข้าคิดว่าข้าเข้าใจแล้ว”
ซูซานนา หยุดอยู่ข้างๆ อันเฟย์ และยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น “ เจ้าได้อะไร”
“ นี่” อันเฟย์ ยื่นมือออกมา
คริสเตียนเน้นดูอันเฟย์ในสนามรบ ทันใดนั้นก็มีคนตบไหล่เขาอย่างแรง คริสเตียนสะดุ้ง และหันกลับไปมอง เขาเห็นแบล็คอีเลฟเว่น อยู่ข้างหลังเขา เขากล่าวอย่างโกรธ ๆ ว่า “ เจ้ากําลัง ทําอะไร”
“ นั่นคือ ซูซานนา หรือ” แบล็คอีเลฟเว่น ชี้ไปที่ ซูซานนา ดูแปลก ๆ
“ จะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่ ซูซานนา” คริสเตียนดูเหมือนจะไม่เข้าใจคําถามของ แบล็คอีเลฟเว่น
“ ผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นราชินีน้ําแข็งที่เย็นชา เมื่อใดก็ตามที่นางดึงดาบออกมา ข้าไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นรอยยิ้มของนาง” แบล็คอีเลฟเว่น ถอนหายใจ
“เจ้ารู้อะไร? มันคือพลังแห่งความรัก” คริสเตียนกล่าว
“ เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับความรัก” แบล็คอีเลฟเว่น ทําให้คริสเตียนดูสกปรก
“ข้าดีกว่าเจ้า อันเฟย์ กําลังทําอะไรอยู่” คริสเตียนถามด้วยความแปลกใจ
มันไม่ได้ดูผิดปกติเนื่องจาก ซูซานนา ยืนอยู่ข้างหลัง อันเฟย์ อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ดูเป็นสีเทา พวกเขาต้องเบิกตากว้างขึ้นเพื่อดูอย่างละเอียด แต่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของอันเฟย์ได้ชัดเจน
ในฐานะนักเวทย์คริสเตียนสามารถบอกได้ว่ามีองค์ประกอบดินจํานวนนับไม่ถ้วนอยู่รอบ ๆ อันเฟย์ หลังจากที่มนุษย์หมาป่าเหล่านั้นเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับบารัค พวกมันก็ค่อยๆเดินไปที่ อันเฟย์ โดยไม่คาดคิดว่าจะมีชีวิตรอดหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ขณะที่องค์ประกอบดินหยุดเคลื่อนไหวขวานยักษ์ที่ดูเป็นสนิมก็ปรากฏอยู่ในมือของอันเฟย์
มันดูไม่เหมือนขวาน เพื่อให้เฉพาะเจาะจงมากขึ้นอาวุธนั้นดูเหมือนค้อนของช่างตีเหล็ก แน่นอนว่ามันใหญ่กว่าสิบเท่า
“ นี่คือทั้งหมดที่ข้าคิดได้” อันเฟย์ เฝ้าดูมนุษย์หมาป่าที่เข้ามาใกล้เขาอย่างช้าๆโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเขา
มนุษย์หมาปาร้องด้วยความดุร้ายและคลั่งในการแก้แค้น พวกมันกระโจนไปที่ อันเฟย์ ทีละตัว อันเฟย์เหวี่ยงอาวุธยักษ์นั่นใส่มนุษย์หมาป่าที่วิ่งอยู่ด้านหน้า มนุษย์หมาป่ามองอาวุธธาตุที่บินอยู่ข้างหน้าเขาอย่างเย็นชา เขาไม่ได้ใส่ใจกับอาวุธมากเกินไปและตอบโต้ด้วยแขนของมัน ในความคิดของมัน อาวุธธาตุของอันเฟย์ ไม่เคยมีพลังมากเกินไปดังนั้นมันจึงไม่จําเป็นต้องกลัว
ในฐานะจอมดาบอาวุโส ซูซานนา มีความเฉียบคมมาก นางสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่า แขนของมนุษย์หมาป่าถูกตีกลับและทุบกลับเข้าที่ใบหน้าของมัน ขณะที่มันโดนอาวุธของอันเฟย์ อันเฟย์เหวี่ยงขวานยักษ์บนหัวของมนุษย์หมาป่าตัวนั้นและหัวของมันก็บิดเบี้ยวทันที ร่างของมันก็ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ ซึ่งสร้างร่องรอยของพาราโบลาที่มีความสูงประมาณ 20 ฟุต เขาตกลงไปในแอ่งหินหนืดที่อยู่ห่างออกไป 70 ฟุต ร่างของเขาจุ่มลงในลาวาและลอยกลับไปสองครั้งก่อนที่ทั้งร่างของเขาจะกลายเป็นสีดําถ่าน ถ่านกลายเป็นผงเหมือนดิน
“ มันคือโฮมรัน” อันเฟย์ ถอนหายใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่หยุดการเคลื่อนไหวของเขา เขาเหวี่ยงขวานยักษ์ใส่มนุษย์หมาป่าตัวถัดไป
มนุษย์หมาป่าตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของพวกมันถูกตีขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนกองฟาง พวกมันชะลอตัวลง การโจมตีของ อันเฟย์ รวดเร็วราวกับสายฟ้า มนุษย์หมาป่าตัวนั้นมีเวลาคลุมศีรษะด้วยแขนของมันเท่านั้น เมื่ออาวุธธาตุของอันเฟย์มาถึงมัน
ซูซานนา เห็นมนุษย์หมาปาอีกตัวบิดเบี้ยวต่อหน้านาง แขนของมนุษย์หมาป่านั้นไม่สามารถตอบโต้ขวานของอันเฟย์ได้ เมื่อองค์ประกอบต่างๆกระแทกเข้าที่ศีรษะของมนุษย์หมาป่า มันก็ดูเตี้ยลงมาก ศีรษะของมันถูกทุบเข้าที่คอของมัน รูม่านตาขนาดเท่าเข็มที่ดุร้ายของมันก็หมองคล้ำขาทั้งสองข้างของมันหักกระดูกทะลุต้นขาและติดอยู่ตามผิวหนังร่างของมันไถลไปด้านข้างและล้มลงกับพื้น
ด้วยเสียงต่อสู้ที่รุนแรงอาวุธธาตุก็กระแทกพื้นอย่างแรง อาวุธธาตุไม่สามารถตีและหักได้เหมือนกระดูกของมนุษย์หมาป่าตัวนั้น มีแกนครึ่งหนึ่งอยู่ในมือของ อันเฟย์ อันเฟย์ ดูซีดเล็กน้อย
คนฉลาดสามารถบอกได้ว่า อันเฟย์ ใช้พลังเวทย์มนตร์ของเขาหมดแล้ว เขาไม่เหลือพลังเวทย์ใด ๆ แม้ว่ามนุษย์หมาป่าจะรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึงของหัวใจ แต่พวกมันก็เรียกร้องความกล้าหาญเพื่อพุ่งเข้าหาอันเฟย์ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับมนุษย์หมาป่าตัวนั้น นี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของพวกมัน
“ อันเฟย์!” ซูซานนา ตะโกนในระดับต่ำ นางพุ่งไปข้างหน้า อันเฟย์ ก่อนที่มนุษย์หมาป่าจะล้อมรอบเขา การโจมตีฆ่าตัวตายของมนุษย์หมาป่าทําให้ ซูซานนา มีโอกาสที่ดีเยี่ยม มันยากที่จะจับพวกมันเนื่องจากพวกมันกระโดดขึ้นลงและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกมันพุ่งเข้าหาอันเฟย์เหมือนคาดหวังว่าพวกมันจะตายในการโจมตีครั้งนี้ ดังนั้นพวกมันจึงไม่แม้แต่จะหลบซู ซานนา แสดงทักษะดาบของนางจนถึงขีดสุด นางเหวี่ยงและพุ่งเพื่อสกัดกั้นมนุษย์หมาป่าส่วนใหญ่ แต่มีสองตัวที่สามารถหลบการโจมตีของซูซานนา ได้และรีบวิ่งไปที่ อันเฟย์ จากทางซ้ายและขวา
อันเฟย์ ไม่ได้ทําการเคลื่อนไหวใด ๆ เพิ่มเติม เขาเปิดมือของเขาและมีดปรากฏบนฝ่ามือของเขา เขารอให้มนุษย์หมาป่าเข้าใกล้เขาอย่างเงียบ ๆ และทันใดนั้นเขาก็เริ่มขยับร่างของเขาเพื่อหลบการโจมตีของพวกมันในช่วงสุดท้าย
ในศิลปะการต่อสู้มีคํากล่าวว่ายิ่งอาวุธสั้นเท่าไรก็ยิ่งอันตรายต่อการใช้งานในการโจมตีมากขึ้น อาวุธก็ยิ่งยาวขึ้นเท่านั้นบุคคลก็จะได้เปรียบมากขึ้นเท่านั้น ในการต่อสู้ทั้งสองฝ่ายต่างแข่งขันกันว่าใครดุร้ายกว่ากันและเต็มใจที่จะเสี่ยง มีเส้นบาง ๆ ระหว่างการมีชีวิตและการตายในการต่อสู้
มนุษย์หมาป่าที่อยู่ทางซ้ายของ อันเฟย์ พลาดการโจมตีของมัน มันจึงรีบหันกลับมา มันรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่แวบเข้าตา อันเฟย์ แทงมีดเข้าที่ตาของมัน มนุษย์หมาป่ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันคว้ามีดด้วยมือข้างหนึ่งอย่างแรงและพยายามคว้าอันเฟย์ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง อันเฟย์ปล่อยมีด เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับมนุษย์หมาป่าตัวนั้นต่อไป เขากระโดดขึ้นสูงโดยไม่ต้องออกแรงมากเกินไปและเตะไปทางขวาบนด้ามมีด มนุษย์หมาป่าตัวนั้นเงยหน้าขึ้นและล้มลงบนหลังของมันอย่างแรง น่าเสียดายที่มันช้าไปหน่อย มีดลึกลงไปไม่กี่นิ้ว หากมันบาดเจ็บที่ส่วนอื่นของร่างกายไม่กี่นิ้วก็อาจจะไม่มีปัญหา แต่สําหรับสมองความแตกต่างเพียงนิ้วเดียว อาจทําให้เกิดความเสียหายร้ายแรงได้
มนุษย์หมาป่าโยกเยก แต่มือของมันยังคงจับมีดในขณะที่มืออีกข้างพยายามคว้าบางสิ่งในอากาศ อันเฟย์ ขึ้นและร่อนลงบนพื้นอย่างสวยงาม เขาก้าวไปข้างหน้าและดันข้อศอกของมนุษย์หมาป่าตัวนั้นเล็กน้อย สายเลือดไหลออกมาจากดวงตาของมนุษย์หมาป่าตัวนั้น มนุษย์หมาป่าโยกเยกเล็กน้อยก่อนที่มันจะไถลไปที่พื้น
ลูกไฟที่ร้อนจัดตกลงมาจากท้องฟ้าซึ่งทําให้มนุษย์หมาป่าอีกตัวกลายเป็นมนุษย์หมาป่าเพลิง คริสเตียนรีบเข้าไปช่วยโดยปกติแล้วอุกกาบาตเพลิงจะไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามร้ายแรงใด ๆ ต่อมนุษย์หมาปาเนื่องจากพวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อพวกมันไม่ได้เตรียมพร้อมสําหรับการโจมตี
ซูซานนา ทําได้ยอดเยี่ยมมาก มนุษย์หมาป่าทุกตัวที่พยายามจะผ่านนางไปโจมตี อันเฟย์ได้รับการโจมตีอย่างรุนแรงจากนาง การตื่นเต้นอย่างบ้าคลั่งเป็นประโยชน์ในสนามรบ อย่างไรก็ตามการบ้าคลั่งสามารถทําให้มนุษย์หมาปาตายได้เร็วขึ้น เมื่อพวกมันต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่ามาก เมื่อ อันเฟย์ หันไปมองดาบของ ซูซานนา มันก็แทงเข้าที่หน้าอกของมนุษย์หมาป่าตัวสุดท้าย มนุษย์หมาป่าตัวนั้นดูเหมือนว่ามันไม่สามารถเอาชนะได้และจู่ๆมันก็อ้าปากค้าง คลื่นที่เห็น จาง ๆ ออกมาจากปากของมัน
อันเฟย์ เตะร่างของมนุษย์หมาป่าด้วยปลายเท้าของเขา ร่างปลิวไปในอากาศและปิดกั้นการกระชากให้กับอันเฟย์ อันเฟย์ หันไปมองที่เนินเขาแล้ว เวทมนตร์คาถาเริ่มหายไป แต่ศพมีอยู่ทั่วไปบนเนินเขา การหนีจากลาวาไม่ได้รับประกันความอยู่รอดของพวกเขา ลาวาที่ร้อนจัดทําให้อุณหภูมิในอากาศเปลี่ยนแปลง คนแคระและโนมส์ปกติจะต้องตายอย่างแน่นอนหากสูดอากาศเข้าไป
“ คริสเตียนพวกเจ้ารอที่นี่สักครู่ได้ไหม ซูซานนา ไปที่ โมร่ามาช ก่อน” อุณหภูมิบนถนนลูกรังยังคงสูงเกินไป พวกเขาต้องรอนิดหน่อยเพื่อนั่งเกวียน
“ตกลง.” ซูซานนา ตอบด้วยเสียงต่ำ
