AC 160: การใส่ร้าย
ลูกธนูที่เร็วมากจนยากที่จะตรวจพบ บินไปยังกุมาระ โกสะ ลูกธนูที่ความเร็วนี้อาจทําร้ายนักเวทย์ที่ไม่สงสัยได้ แต่สําหรับอัศวินแพลตตินัมอาวุโส มันแทบจะไม่เป็นภัยคุกคาม
กุมาระ โกสะ จ้องมองไปข้างหน้าอย่างครุ่นคิด เขายกมือขวาขึ้นและจับลูกศร อย่างไรก็ตามด้วยความตกใจของ กุมาระ โกสะ ลูกธนูก็พุ่งออกมาและไม่หยุด มันเลื่อนผ่านมือของเขาและมุ่งตรงไปที่ลําคอของเขา กุมาระ โกสะ มีปฏิกิริยาสะท้อนกลับอย่างรวดเร็วและพลังการต่อสู้ของเขาก็ทําให้ไม่เห็น ลูกธนูแข็งอยู่ในฝ่ามือของเขา
กุมาระ โกสะ มองไปที่ลูกศรและดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ก่อนที่เขาจะทําอะไรลูกธนูก็ระเบิดออกมา คลื่นแห่งความร้อนแรงบดบังร่างของ กุมาระ โกสะ และทําให้องครักษ์ของเขากระจายไปจากเขา
เมื่อแสงกระจายออก ร่างของ กุมาระ โกสะ ก็ปรากฏขึ้น แรงระเบิดไม่เพียงพอที่จะทําร้ายอัศวินแพลตตินัมอาวุโส แต่ม้าของเขาได้รับบาดเจ็บ หลังและคอของมันได้รับบาดเจ็บทั้งคู่และม้าผู้น่าสงสารก็ล้มลงกับพื้น
ม้ากําลังดิ้นอยู่บนพื้น กระดูกของมันหักด้วยแรงกระทบที่น่าสยดสยอง ถ้าใครจะผ่าม้าออกจะเห็นได้ชัดว่าอวัยวะและซี่โครงของม้าแหลกไปหมดเพราะการบีบของกุมาระ โกสะ แม้แต่มังกรก็ไม่สามารถรอดชีวิตจากความเสียหายระดับนั้นได้ นับประสาอะไรกับม้าศึก
กุมาระ โกสะ เงยหน้าขึ้นช้าๆ เขากําลังดูว่าลูกธนูมาจากไหน ทหารสงบสติอารมณ์ของม้าที่คลั่งจากนั้นเขาก็กระโดดลงไปและเสนอม้าให้กุมาระ โกสะ
“ ต่อไป” กุมาระ โกสะ ขึ้นม้าและออกคําสั่งราวกับว่าการระเบิดจะไม่เกิดขึ้น
อันเฟย์ ถอนหายใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะสามารถฆ่า กุมาระ โกสะ ด้วยลูกศรเดียวได้แต่เขาก็ยังคงหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ ทหารม้าชุดแรกอยู่ห่างออกไปเพียงสองร้อยฟุตและอันเฟย์ สามารถมองเห็นหลุมฝังศพและการแสดงออกที่เจ็บปวดของผู้ขับขี่ได้ เห็นได้ชัดว่ากองทัพนี้มาเพื่อแก้แค้น เขาโยนศีรษะไปข้างหลังและพลิกออกจากตาท้องฟ้า ที่ผ่านมา เขาจะไม่พยายามกระโดดจากโครงสร้างที่สูงเช่นนี้ อย่างไรก็ตามตอนนี้เขามีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับเวทมนตร์และสามารถควบคุมมันได้ดีขึ้นกว่าเดิม แม้แต่คนธรรมดาก็สามารถเห็นใบมีดลมปรากฏอยู่ใต้เท้าของ อันเฟย์ใบมีดทุกใบช่วยลดผลกระทบของการตกจากที่สูงดังกล่าว ไม่กี่อึดใจอันเฟย์ก็ร่อนลงบนพื้นแข็ง และเริ่มวิ่งไปยังเมือง
กุมาระโกสะ ยกมือขึ้นและทหารม้าก็หยุด ทหารม้าคนนี้ไม่ใช่กองทัพที่แท้จริงของ กุมาระโกสะและเขาใช้เวลาอยู่ห่างจากกองทหาร อิทธิพลของเขาในกองทัพอ่อนแอกว่ามาก แต่นี่เป็นทหารม้าชั้นยอดและสามารถปฏิบัติตามคําสั่งของนายพลคนใดก็ได้
กุมาระ โกสะ หรี่ตาและสังเกต โมร่ามาช ทหารรับจ้างอาลีบาบา ประกอบด้วยนักเวทย์มากกว่าหนึ่งโหลและนั่นคือสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด เมื่อเทียบกับนักเวทย์แล้วนักดาบหญิงไม่ได้เป็นภัยคุกคาม
“ กุมาระ โกสะ ข้ารู้แล้วว่าเจ้าเป็นคนแบบไหน ข้ารอคอยเจ้าอยู่” การเพิ่มพลังเวทย์ช่วยทําให้เสียงของ อันเฟย์ ไปจนถึง กุมาระ โกสะ
กุมาระ โกสะ ยิ้ม เขาไม่สนใจคํากล่าวของอันเฟย์ เขาเคยเห็นผู้คนมากมายเช่นนี้ในอดีตคนที่ไม่รู้จักอํานาจของตนและพยายามกีดกันคนของเขาด้วยคํากล่าว ผลการต่อสู้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยคํากล่าวไม่กี่คํา สิ่งเดียวที่สามารถเปลี่ยนการต่อสู้ได้คือความแข็งแกร่ง
“ กุมาระ โกสะ ดูเหมือนเจ้าจะลืมไปแล้วว่าผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมของสถานที่แห่งนี้เป็นใครขออภัยที่ต้องแจ้งให้ทราบว่าเมืองนี้ตั้งอยู่บนยอดอุโมงค์ใต้ดินหลายร้อยแห่ง เจ้าจะออกจากที่นี่วันนี้มือเปล่า” เวทมนตร์ขยายเสียงของ อันเฟย์ และตอนนี้ไม่เพียง แต่ชาวเมือง โมร่ามาช เท่านั้น แต่ทหารม้า ซานซา ก็สามารถได้ยินเขาเช่นกัน
กุมาระ โกสะ ขมวดคิ้ว เขารู้ว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะบรรลุสิ่งที่ต้องการในวันนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ได้ห้ามปรามเขา เขาตัดสินใจว่าจะกลับมาที่นี่ทุกปีและป้องกันไม่ให้ โมร่ามาช สร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ มันไม่สําคัญว่าเมืองจะทําอะไร เขาจะทําลายมันครั้งแล้วครั้งเล่า นักรบของซานซาไม่ได้ขาดความอดทนและต้องการเพื่อแก้แค้น
“ กุมาระ โกสะ แผนการฆ่าพวกเราล้มเหลวใช่มั้ย? กลัวตอนนี้? กังวลไหม? ให้ข้าบอกเจ้า ข้าไม่ได้ฆ่านายพลมินเทลอย่างที่เจ้าต้องการ ข้าได้สนทนากับเขาและค้นพบว่าเจ้าเป็นคนแบบไหนทําไมข้าถึงทํางานให้เจ้าหรือกับเจ้าหลังจากนั้น? ให้ข้าบอกเจ้า นายพลมินเทลกําลังเดินทางกลับไปที่จักรวรรดิซานซาเพื่อรายงานอาชญากรรมของเจ้าแล้ว!” เสียงของ อันเฟย์ดังขึ้นเรื่อย ๆ และ เขาไม่ลังเลที่จะเปิดเผยความลับของ กุมาระโกสะ
แฮร์ริสันซึ่งยืนอยู่ข้างๆกุมาระ โกสะไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป “ หุบปาก หยุดคําโกหกของเจ้า!” เขาโกรธ “ ถ้าเจ้าเป็นผู้ชาย เจ้าออกมาที่นี่แล้วเผชิญหน้ากับเรา!”
“ รอสักครู่แฮร์ริสัน” กุมาระ โกสะกล่าวพร้อมยิ้ม “ ข้าคิดว่าเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะโง่ขนาดนี้”
“ งั้นเจ้าฆ่าข้าได้ไหม? ข้าไม่ได้โง่! ใครบอกว่าข้าโกหก? ให้ข้าบอกเจ้า หมูป่าที่เจ้าซื้อครั้งที่แล้วแย่ลง กลายเป็นว่าเราใช้ยาที่เน่าเปื่อย ถ้าไม่ใช่เพราะความร่วมมือของ กุมาระโกสะเราคง ไม่มีโอกาสทําเช่นนั้น หากไม่มี กุมาระ โกสะ หน่วยคุ้มกันก็จะไม่อยู่ห่างออกไปเมื่อเราโจมตี”
“ และคําโกหกของเขายังคงดําเนินต่อไป” กุมาระ โกสะ กล่าว เขายกปืนขึ้นช้าๆ เขาไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไป
“ ข้าขอโทษสําหรับความผิดพลาดของข้า กุมาระ โกสะ ไม่เพียง แต่ร่วมมือกับเรา เขาเป็นผู้บัญชาการของเรา! นั่นคือเหตุผลที่เราสามารถเอาชนะฝูงบินทางอากาศได้! เสียดายที่ข้าเข้าใจอุ บายของเจ้าและปล่อยให้นายพล มินเทล ไป หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนเขาควรจะกลับไปที่จัก รวรรดิ ซานซา เพื่อบอกทุกคนเกี่ยวกับอาชญากรรมของเจ้าเจ้าและคนของเจ้าจะถึงวาระ!”
ปืนในมือของ กุมาระ โกสะ สั่น ตอนแรกเขาไม่สนใจว่าอันเฟย์กล่าวอะไร ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเขาพยายามจะทําอะไร กุมาระ โกสะ ไม่ใช่นักการเมือง มิฉะนั้นเขาจะพยายามล้างแค้นให้ตัวเองโดยไม่มีคําสั่ง แต่เขารู้ว่ากลอุบายเช่นนี้สามารถฆ่าคนได้ โดยที่นักฆ่าไม่แม้แต่จะขยับนิ้วเขาคิดว่าเขาไม่ได้ทําอะไรผิด เนื่องจากเขานําทหารม้าออกไปภายใต้คําสั่งของมินเทลอย่างไรก็ ตามมินเทล จะรายงานอย่างตรงไปตรงมาหลังจากกลับไปที่จักรวรรดิหรือไม่? มินเทลสูญเสียทุกอย่างและหากเขาต้องการ กุมาระ โกสะ จะเป็นแพะรับบาปที่สมบูรณ์แบบแล้วเขาจะทําอย่างไร?
“ กุมาระ โกสะ ข้ารู้ว่าเจ้ายังคงขมขื่นกับความจริงที่ว่า เอ็ดเวิร์ดที่แปด ฆ่านายพล นาโบนิโดและต้องการล้างแค้นให้กับนายพล ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้า แต่การกระทําของเจ้าน่ารังเกียจ!เจ้าต้องการให้คนของเจ้าถูกเรียกว่าคนทรยศ เจ้าต้องการให้ครอบครัวของพวกเขาตกเป็นเป้าหมายของการหมิ่นประมาทสาธารณะหรือไม่? มาพร้อมกับกองทัพผู้ทรยศของเจ้า! มาดูกันว่าใครจะได้รับเสียงหัวเราะเป็นครั้งสุดท้าย!”
“ เตรียมตัวให้พร้อม” กุมาระ โกสะ ตะโกน เขาจําเป็นต้องล้างสิ่งที่ไม่สบายใจออกไปด้วยเลือด
สําหรับกองทัพที่ยอดเยี่ยม ทหารทุกคนมีระเบียบวินัยดี ทันทีที่พวกเขาได้ยินคําสั่งของผู้บัญชาการทหารควรจะตอบกลับด้วยการกระทํา กุมาระ โกสะ รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติในทหารและหันไปมองพวกเขา มีเพียงผู้ขับขี่บางคนเท่านั้นที่ยกปืนขึ้น คนอื่น ๆ จ้องมองตรงไปข้างหน้าราวกับว่าหลงอยู่ในความคิด บางคนถึงกับกล่าวในหมู่พวกเขาเอง โดยรู้สึกตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้ยิน
คนชอบธรรมไม่ควรกลัวข่าวลือ แต่คนอื่น ๆ อาจยังเชื่อ การเทหมึกให้ใครสักคนเป็นเรื่องง่ายแต่การเอาหมึกออกจะเป็นเรื่องยาก
“ กุมาระ โกสะ ตอนนี้เจ้ากลัวหรือไม่ ที่ทุกคนรู้ว่าเจ้าทรยศ? ตอนนี้เจ้าต้องฆ่าข้าและคนของเจ้า! มาโจมตีข้า ข้าจะฆ่าคนของเจ้าทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญจากการพรากจากกัน แต่เจ้าต้องระวัง! หากชายคนหนึ่งมีชีวิตอยู่เพื่อเล่าเรื่อง นายพลมินเทลก็มีพยาน!” เสียงของ อันเฟย์ ดังขึ้นเวทย์มนตร์อันทรงพลังแผ่กระจายไปทั่ว โมร่ามาช ใครจะรู้ว่ามีนักเวทย์กี่คนในเมือง
” ปฏิบัติตามข้า!” กุมาระ โกสะ ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว เขาถือปืนขึ้นและเริ่มพุ่ง เขาเป็นคนหยิ่งทะนงและไม่สนใจคํากล่าวของหัวหน้าทหารรับจ้างตัวเล็ก ๆ เขาไม่ได้พยายามอธิบายตัวเองกับคนของเขาด้วยซ้ํา สิ่งเดียวที่ผู้มีอํานาจต้องใช้ในการต่อสู้คืออาวุธของพวกเขาและสิ่งเดียวที่พวกเขาเชื่อมั่นก็คือความแข็งแกร่งของพวกเขาเอง
แฮร์ริสันตะโกนและเดินตาม กุมาระ โกสะ เขารับใช้ กุมาระ โกสะ ตั้งแต่เขายังเป็นชายหนุ่มเขารู้ดีว่ากุมาระ โกสะภักดีและยืนหยัดเพียงใดและไม่ตกหลุมพรางคําโกหกของอันเฟย์อย่างไรก็ตามทหารม้าถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย มีทหารม้าเพียงครึ่งเดียวที่พุ่งไปกับ กุมาระ โกสะอีกครึ่ง หนึ่งยังคงอยู่ที่ที่พวกเขาอยู่ คําโกหกของ อันเฟย์ ทําให้เกิดความสงสัยในตัวคนเหล่านั้น
เมื่อผู้ขับขี่เข้าใกล้ โมร่ามาช ทหารม้าก็แยกออกเป็นสามกลุ่ม กุมาระโกสะ นํากลุ่มกลางและอีกสองกลุ่มขออกไปด้านข้างเพื่อล้อมรอบเมือง แม้ว่า กุมาระ โกสะ จะโกรธ แต่เขาก็ยังสามารถคิดได้อย่างชัดเจน เขาไม่โง่พอที่จะเก็บกําลังทั้งหมดไว้ในกลุ่มเดียวนั่นจะทําให้พวกเขาตกเป็นเป้าหมายได้ง่ายสําหรับนักเวทย์
