Assassin’s Chronicle – ตอนที่ 170

AC 170: พันธมิตร

“ ปล่อยเรา” ออซซิค สั่ง เขาจ้องมองไปที่ทหารรับจ้างจากนั้นหันกลับไปมองอันเฟย์ ” และนี่คือ…?”

“ นี่คือ ซูซานนา นางเป็นจอมดาบอาวุโสและรองของข้า”

“ ยินดีที่ได้รู้จัก” ซูซานนาพยักหน้าและกล่าว

“ แน่นอน อย่างแน่นอน” ออซซิค กล่าว “ ข้าคือออซซิคหัวหน้าทหารรับจ้างผู้ขี่มังกร”

“ ข้ารอคอยที่จะได้พบเจ้า” ต่อหน้าคนอื่น ๆ ซูซานนาดูเย็นชาและห่างเหิน นางบอกว่านางรอคอยที่จะได้พบกับ ออซซิค แม้ว่าสีหน้าของนางจะดูเย็นชาและอ่านไม่ออก

“ ออซซิค นี่คือที่ที่เตรียมไว้สําหรับคนของเจ้า บ้านสร้างใหม่และไม่มีคนอยู่ ขออภัยล่วงหน้าสําหรับความไม่สะดวกที่เกิดจากบ้าน” อันเฟย์ ยิ้มและหันไปมองผู้ชายที่ ออซซิคพามา “ ข้าไม่แน่ใจว่าเราสามารถรองรับคนสองพันคนได้หรือไม่”

“ ไม่ต้องกังวล ข้าเห็นการหักล้างด้านนอก เราสามารถตั้งค่ายที่นั่นได้”

” แต่…”

“ อย่ากังวลไปข้าบอกเจ้าแล้ว สําหรับทหารรับจ้างอย่างเราการตั้งค่ายข้างนอกเป็นเรื่องธรรมดา อย่าปล่อยให้มันรบกวนเจ้า” ออซซิค กล่าว

“ ทรัพยากรของเรามี จํากัด นั่นเป็นวิธีเดียว ข้าสามารถไว้วางใจให้เจ้ายุติข้อร้องเรียนที่อาจเกิดขึ้นได้หรือไม่

“ ให้ข้าจัดการเอง” ออซซิค สัญญา เขาทุบที่หน้าอกของเขาด้วยหมัดสองสามครั้งจากนั้นหันไปเข้าร่วมกับทหารรับจ้างของเขาและเริ่มนําพวกเขาไปยังที่ตั้งค่ายของพวกเขา

“ เราต้องเป็นมิตรกันขนาดนั้นเลยหรือ?” ซูบินถามอย่างเงียบ ๆ ทันทีที่ออซซิคไม่ได้ยิน

ซูซานนา พยักหน้าเห็นด้วย “ พวกเขาไม่ใช่แขกของเรา” นางกล่าว “ การให้ทหารรับจ้างเข้ามาในเมืองเป็นสิ่งที่เราควรเสนอให้มากที่สุด ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ สามารถตั้งค่ายได้ทุกที่ที่ต้องการแต่พวกเขาไม่สามารถเข้ามาในเมืองได้”

“ มันไม่ง่ายอย่างนั้น” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับสายหัว “ ซูบินไปบอกคริสเตียนว่าเราต้องเริ่มขนย้ายข้าวของของเราไปไว้ในอุโมงค์ทันที ซูซานนา พา ริสกะ บลาวี และ ซานต้ และไปประจําการนอกเมือง เราปล่อยให้ทหารรับจ้างเดินผ่านต้นไม้เก่า ๆ ไม่ได้”

“ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขายืนกราน”

“ฆ่าพวกเขา”

“ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรักษาความลับของอุโมงค์ให้ห่างจากพวกเขา” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว “ อุโมงค์ของ โมร่ามาช เป็นที่รู้จักกันดี เจ้าไม่สามารถเก็บไว้จากพวกเขาได้”

“ ข้าไม่ต้องการเก็บเป็นความลับ” อันเฟย์ กล่าว “ ข้าต้องการให้ ออซซิค รู้ว่านั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มันเป็นคําเตือนเดียวของข้า ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับเขา”

“ บ้านทุกหลังมีทางเข้าอุโมงค์ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาผ่านที่นั่น”

“ ให้คนของเจ้าจับตาดูช่องทางของอุโมงค์ ฆ่าคนที่ไม่ได้รับอนุญาตที่นั่น”

แบล็คอีเลฟเว่น ส่ายหัว “ จะเกิดอะไรขึ้นถ้า ออซซิค ถามเกี่ยวกับคนของเขาหรือต้องการสํารวจเมือง?”

“ การฆ่าคือการฆ่า การฆ่าชายคนหนึ่งก็เหมือนกับการฆ่าคนเป็นร้อย หากพวกเขาเพิกเฉยต่อคําเตือนของข้า ข้าก็ไม่คิดที่จะฆ่าอีกสองสามครั้ง”

หลังจากใช้เวลาร่วมกันเป็นเวลานานทุกคนก็คุ้นเคยกับบุคลิกของ อันเฟย์ ไม่สําคัญว่าเขาจะกล่าวว่า “ฆ่า” ภายใต้สถานการณ์ใด เขาไม่เคยล้อเล่น แม้ว่าจํานวนทหารรับจ้าง ผู้ขี่มังกรจะเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า อันเฟย์ ก็ไม่เปลี่ยนใจมีเพียงกลยุทธ์ของเขาเท่านั้น

“ พวกเขามาเพื่อที่จะต่อสู้กับจักรวรรดิ ซานซา เราใช้วิธีที่ลับกว่านี้จัดการพวกมันไม่ได้หรือ”

“ ข้าอยากทํางานกับ ออซซิค แต่เขาไม่สามารถข้ามเส้นของข้าไปได้ ถ้ามันเกิดขึ้นจริงข้าจะเริ่มก่อน”

ทหารรับจ้างมีความรู้สึกตรงต่อเวลาอย่างมาก หลังอาหารเช้ากลุ่มทหารรับจ้างหลายคนเดินทางมาที่เมือง อันเฟย์ ไม่ปรากฏตัว แต่ ออซซิค ยุ่งมาก ในตอนพระอาทิตย์ตกทหารรับจ้างหลายพันคนได้ไปพบกันที่เนินเขาในเขตชานเมือง ผู้ชายผู้หญิงเด็กและผู้ใหญ่ต่างก็รวมตัวกันอยู่ในพื้นที่เดียวกัน

เมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์กําลังจะตกดิน ออซซิค จึงเดินขึ้นไปบนเนินเขาและโบกมือให้คนของเขา ทหารรับจ้างคนหนึ่งของเขาเริ่มตีกลองขนาดใหญ่และนักเวทย์คนหนึ่งก็เดินขึ้นมาเพื่อขยายเสียงของเขา

“ ข้าคิดว่าทุกคนรู้ดีว่าทําไมเราถึงมารวมตัวกันที่นี่ ข้าอยากจะขอบคุณทุกคนล่วงหน้า ทุกค นที่มีความกล้าที่จะมาที่นี่คือผู้กล้า ไม่มีสิ่งใดสามารถทําให้เราหวาดกลัวได้ไม่เว้นแม้แต่จักรวรรดิซานซา” ออซซิคปรากฏตัวขึ้นอย่างตื่นเต้น “ อยากถามว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ประเทศแห่งทหารรับจ้างกลายเป็นสิ่งที่ชาติอื่น ๆ สามารถเหยียบย่ําได้อย่างไร? ใครอนุญาตให้ผู้บุกรุกเข้ามาในประเทศของเรา”

ทหารรับจ้างเงียบลงฟังคํากล่าวของ ออซซิค อันเฟย์ และ ซูซานนา สังเกตฉากจากระยะไกลสิ่งที่พวกเขากังวลก่อนหน้านี้ไม่เกิดขึ้น มีผู้ชายสองสามคนจากทหารรับจ้าง ผู้ขี่มังกรที่ต้องการไป ที่ด้านหลังของเมือง แต่พวกเขาไม่ได้ยืนยันที่จะไปหลังจากที่พวกเขาถูกหยุดโดยซูซานนาอย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ยังคงไม่ลดการป้องกันของเขา มันยากมากที่จะได้รับความไว้วางใจจากคนอย่างอันเฟย์ เขาไม่ได้เริ่มเชื่อใจคริสเตียนและซูซานนาจนกว่าจะรู้จักพวกเขามานานนับประสาอะไรกับทหารรับจ้างที่ไม่คุ้นเคย

“นี่คืออะไร?” ออซซิค ถาม เขายื่นแอปเปิ้ลเน่าให้ผู้ฟังทุกคนดู “ ดูแอปเปิ้ลเน่านี้สิ โลกก็เป็นเช่นนี้ จะไม่มีการเจริญเติบโตโดยไม่เน่า ไม่มีชีวิตที่ปราศจากความตาย

“ เมื่อนานมาแล้วกลุ่มทหารรับจ้างหลักสี่กลุ่มเป็นกระดูกสันหลังของชาติของเรา พวกเขาต่อสู้เพื่ออิสรภาพของเรา ไม่ว่าศัตรูจะน่ากลัวสถานการณ์ยากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่ยอมถอย ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? ข้าขอบอกทุกคน พวกมันกําลังเน่าเฟะ! ทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ต้องการเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิ ซานซา และพวกเขาหันดาบไปหาเพื่อนร่วมชาติของพวกเขาเอง! ทหารรับจ้างเสือแห่งทาวู ตอนนี้ควบคุม เมืองแบล็กวอเตอร์ แล้วและพวกเขากําลังทําให้พี่น้องของเราผ่านนรก!

“ ทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ไม่ได้ดีไปกว่านี้ สิ่งที่พวกเขาและทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ทําทําให้เราดูอ่อนแอและไม่มีการรวบรวมกัน ตอนนี้จักรวรรดิเอลิเซนก็หาข้ออ้างที่จะบุกเรา เมื่อใดที่ชาติของเรากลายเป็นสถานที่ที่คนชาติอื่นสามารถแสดงความไม่เคารพเช่นนี้? เรายอมได้ไหม”

“ ไม่!” ทหารรับจ้างที่รวมตัวกันเรียกเสียงดัง

“ กลุ่มทหารรับจ้างทั้งสี่ไม่น่าไว้วางใจอีกต่อไป เราสามารถพึ่งพาตัวเองเพื่อปกป้องประเทศของเราเท่านั้น จับอาวุธของเจ้าและให้เรารวมพลังกันเพื่อต่อสู้กับศัตรูทั่วไปของเรา!

อันเฟย์ส่ายหัวและหันไป “ไปกันเถอะ”

“ เจ้าไม่อยากฟังเรื่องทั้งหมดหรือ”

“ ไม่มีประเด็น ข้าเคยเห็นคนแบบเขามาเยอะแล้ว สิ่งที่พวกเขากล่าวและสิ่งที่พวกเขาคิดอาจเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน” อันเฟย์ยักไหล่ “ แม้ว่าข้าจะผิดและ ออซซิค ก็เป็นผู้กล้าจริงๆ แต่ก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ด้วยการโบกแขน”

“ ข้ารู้สึกว่าเจ้าไม่ชอบ ออซซิค” ซูซานนา กล่าว

“เจ้าถูก.”

“ ทําไมถึงเป็นอย่างนั้น”

“ สัญชาตญาณข้าคิดว่า เมื่อข้าพบผู้คนใหม่ ๆ บางครั้งข้าก็พบว่าตัวเองชอบและมีแรงดึงดูดต่อพวกเขาบางครั้งข้าก็ไม่ชอบพวกเขา บางคนทําให้ข้าประหม่าข้าไม่สามารถบอกเจ้าได้อย่างชัดเจนว่าทําไม”

“ แล้วข้าล่ะ”

“ เจ้าเป็นคนประเภทแรก”

* ประเภทแรกคืออะไร” ซูซานนา กล่าวว่ากําลังค้นหาคําตอบที่ชัดเจนกว่าสําหรับคําถามที่นางคิดว่าสําคัญอันเฟย์ตอบไปแล้ว แต่ ซูซานนา ต้องการคําตอบที่ตรงไปตรงมามากกว่านี้

“ แน่นอนขาชอบเจ้า” นี่ไม่ได้เกี่ยวกับการโกหกหรือไม่ อันเฟย์ ต้องการทําให้ ซูซานนามีความสุขมากที่สุดแม้ว่าเขาจะรู้สึกประหม่ามากเมื่อได้พบนางครั้งแรก

“ เจ้าไม่ใช่แค่กล่าวหวาน ๆ หรือ?” ซูซานนา ถามยิ้ม ๆ ทั้งสองคนมีการจับคู่มรณะในสระน้ําครั้งแรกที่พบกันและซูซานนารู้ดีว่าอันเฟย์ไม่ได้กล่าวความจริง ซูซานนายังคงมีความสุข มีคํากล่าวประมาณว่าคนมีความรักฉลาดไม่เท่ากัน ดูเหมือนว่าจะมีความจริงในระดับหนึ่ง

“ อ้อบอกชาลลีว่าอย่าบอกชื่อนางกับใคร”

” ทําไม? เกิดอะไรขึ้น?” ซูซานนา ถาม

“ ใบประกาศจับของ อาณาเขตกรัค เพิ่งไปถึง ประเทศทหารรับจ้าง” อันเฟย์ บอกกับนาง “ซูบินและข้าเห็นมันเมื่อเราไปที่เมืองภูเขาขาวครั้งสุดท้าย เขาไม่เห็นชื่อของเจ้าซึ่งมัน…แปลก”

ซูซานนา หยุดและมองไปที่ อันเฟย์ “ ข้ารู้ว่าเจ้าอยากรู้อดีตของข้า” นางกล่าวเบา ๆ “ แต่จะดีกว่าสําหรับเราทั้งคู่ถ้าเจ้าไม่ทํา”

“ ถ้าเจ้าอยากจะบอกข้า ข้าก็หูผึ้ง ถ้าเจ้าไม่ต้องการบอกอะไรข้า ข้าจะไม่กดดันเจ้า” อันเฟย์กล่าว “ อย่าคิดมาก ซูบินเห็นมันบางส่วน มาเริ่มกันเลย คริสเตียนยังคงรออยู่”