AC 172: ความหวาดกลัว
การกระทําที่ยั่วยุของ อันเฟย์ ทําให้ทหารรับจ้างโกรธ ผู้นําคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและพยายามคว้าม้วนเวทย์จากอันเฟย์ ซูซานนาก้าวเข้ามาและฟันดาบใส่หัวหน้าทหารรับจ้าง นางรู้ว่าอันเฟย์เพียงต้องการทําให้พวกเขาหวาดกลัวและไม่ต้องการฆ่าพวกเขา ด้วยเหตุนี้การเคลื่อนไหวของนางจึงช้ากว่าปกติ อย่างไรก็ตามแสงของพลังการต่อสู้ของนางทําให้ไม่เห็นและทําให้ทหารรับจ้างหวาดกลัว
หัวหน้าทหารรับจ้างกระโดดถอยหลังด้วยความตกใจและชักดาบของตัวเอง เขาชี้ไปที่ ซูซานนา แต่ไม่ได้โจมตี แต่เขากลับเอาแต่สนับสนุนคนของตัวเอง
มีนักดาบจํานวนมากในโลกนี้ แต่จอมดาบอาวุโสยังหายาก ทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู สามารถยึดเมืองแบล็กวอเตอร์ ได้เนื่องจากมีจอมดาบอาวุโสสามคน กลุ่มทหารรับจ้างเล็ก ๆ ไม่สามารถจ้างจอมดาบอาวุโสได้ พลังต่อสู้ของซูซานนานั้นบริสุทธิ์และสดใสมากนักดาบทุกคนสามารถบอกได้ว่านี่เป็นสัญญาณว่านางใกล้จะก้าวสู่ความก้าวหน้า
ผู้นําทหารรับจ้างทั้งหมดถอยหลัง สายตาของพวกเขาตกลงไปที่ ซูซานนา จากนั้นกลับไปที่อันเฟย์ ประเทศแห่งทหารรับจ้างเป็นสถานที่แห่งการอยู่รอดของคนที่เหมาะสมที่สุด โดยปกติแล้วหัวหน้ากลุ่มเป็นคนที่มีอํานาจมากที่สุดมิฉะนั้นก็ยากที่จะควบคุมทหารรับจ้างของเขา ถ้ารองหัวหน้าเป็นจอมดาบอาวุโส หัวหน้าต้องมีอํานาจแค่ไหน? ปรมาจารย์ดาบ?
อันเฟย์ชูนิ้วขึ้นอย่างหยิ่งผยองและสะบัดมัน ซูซานนา คืนดาบใส่ผักแล้วเดินกลับไปยืนข้างหลังอันเฟย์ อันเฟย์จะต้องมีพลังมากกว่าซูซานนา ถ้าเขาสามารถควบคุมจอมดาบอาวุโสได้
“ ใจเย็น ๆ ทุกคนเราเป็นพันธมิตรกัน!” ออซซิคเรียกว่า
“ นั่นคือสิ่งที่เจ้าคิด” อันเฟย์กล่าว “ ข้าไม่คิดว่าเจ้ามีคุณสมบัติเป็นพันธมิตรของข้า”
“ อย่าหยิ่งผยอง เรามีคนหลายพันคนอยู่ข้างนอก” ผู้นําคนหนึ่งกล่าว
“ เยอะขนาดนั้นเลยหรือ” อันเฟย์ถาม “ ข้าไม่ได้บอกเจ้าก่อนหน้านี้ แต่มันไม่ใช่กองทหารม้าที่โจมตีเราเป็นนักขี่ชั้นยอดสองพันคนที่นําโดยกุมาระ โกสะเอง ถ้าคนของข้าสามารถเอาชนะพวกเขาได้ เราก็สามารถเอาชนะเจ้าได้เช่นกัน”
“อะไร?” ออซซิคถามด้วยความตกใจ
“ข้าบอกเจ้า เจ้าบอกว่ามีเหตุผลอื่น เจ้าเห็นแล้ว? พวกเขาต้องทําได้!” อลิซาเบธ กล่าวอย่างเงียบ ๆ
“ มีหมู่บ้านมากมายที่อยู่ใกล้เทือกเขาทรานเวิร์ส ทําไมกุมาระ โกสะถึงโจมตีโมร่ามาช?” ถ้าเป็นแค่เขา อันเฟย์ก็อยากจะให้ทหารรับจ้างเหล่านี้เข้ามาแทนที่พวกเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถแสดงตามอารมณ์ของเขาได้ แม้แต่จักรพรรดิก็ยังต้องกลัวสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่มีอํานาจมากกว่านับประสาอะไรกับกลุ่มทหารรับจ้างเล็ก ๆ ที่เพิ่งเริ่ม เขาไม่ต้องการความขัดแย้งโดยไม่จําเป็น เขาต้องการปลูกฝังความกลัวให้กับทหารรับจ้างเหล่านี้โดยไม่ทําให้เลือดไหลออกมา
“ ทําไมถึงเป็นอย่างนั้น” เขากล่าวซ้ํา “ แต่ข้าพาทหารรับจ้างไปปฏิบัติภารกิจที่ทําลายฝูงบินกริฟฟิน กุมาระ โกสะต้องเข้าเมืองนี้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาล้มเหลว”
“ เป็นไปไม่ได้” ออซซิคกระซิบ หน่วยกริฟฟินอากาศไม่ได้น่ากลัวเท่ากับ กองทหารเวทย์จันทร์ดับ หรือกองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย แต่มันก็ยังคงเป็นกองทัพที่น่าเกรงขาม การเอาชนะพวกเขาอาจเป็นไปได้ แต่การทําลายพวกเขาไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์ ออซซิคไม่เชื่อว่ากลุ่มท หารรับจ้างนี้จะสามารถจัดการมันได้
“ ข้าไม่จําเป็นต้องโกหก เจ้าจะได้รับทราบข่าวเร็ว ๆ นี้” อันเฟย์ กล่าวอย่างช้าๆ “ ข้าบอกเจ้าเรื่องนี้เพราะข้าต้องการเตือนเจ้า เราทุกคนเป็นทหารรับจ้างและข้าไม่ต้องการให้มีการนองเลือด”
ผู้นําทหารรับจ้างชําเลืองมองกันและกัน พวกเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของ อันเฟย์ แต่พวกเขาไม่ต้องการถอยหนีเหมือนคนขี้ขลาด พวกเขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อันเฟย์อวดอ้างนั้นเป็นความจริงหรือไม่ ออซซิคได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับกลุ่มทหารรับจ้างอาลีบาบา และพวกเขาก็รู้ว่ามันประกอบด้วยนักเวทย์ประมาณยี่สิบคน ทหารรับจ้างยังคงมีความหวังเพราะได้เปรียบในเรื่องตัวเลข
“ เจ้าต้องได้รับความไว้วางใจจากข้า ตอนนี้เจ้าไม่สมควรอยู่ที่นี่ คริสเตียนส่งแขกของเราออกไป”
คริสเตียนรู้จักอันเฟย์ เมื่ออันเฟย์พยายามทําให้คู่ต่อสู้ตกใจ นั่นหมายความว่าเขาไม่ต้องการทําอะไร ถ้าเขาเล่นดี เมื่อเขาถูกคุกคามและถูกตําหนิเขาก็กําลังจะฆ่า
คริสเตียนลอยขึ้นไปในอากาศและดึงม้วนเวทมนตร์ออกมาจากแหวนของเขา กระแสเวทย์ที่แข็งแกร่งออกมาจากม้วนเวทย์บอกทุกคนว่ามันเป็นม้วนเวทย์ระดับสูง ซูบินและบลาวีดีงม้วนเวทย์ของพวกเขาและรวมตัวกันรอบ ๆ คริสเตียน
ทหารรับจ้างจ้องตาเบิกกว้าง สําหรับพวกเขาการมีม้วนเวทย์เช่นนี้อาจช่วยชีวิตได้ พวกเขาจะพกติดตัวตลอดเวลาและจะไม่ใช้มันเว้นแต่อยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย ถ้าคนของอันเฟย์สามารถใช้ม้วนเวทย์แบบนี้ได้พวกเขามีอะไรอีกบ้าง? หากนี่เป็นเพียงสิ่งที่พวกเขาแสดงให้พวกทหารรับจ้างพวกเขาซ่อนความลับอีกมากมาย
“ ออซซิค เราจะออกไปหรือ” หนึ่งในผู้นําทหารรับจ้างถาม
“ มาสู้กัน” อีกคนกล่าว “ เรามีข้อได้เปรียบ” เขาไม่ต้องการที่จะกลับลงไปง่ายๆ คําสัญญาแห่งความมั่งคั่งของออซซิคยังคงอยู่ในใจของเขา เขาเป็นทหารรับจ้างและการคุกคามเช่นนี้ไม่สามารถทําให้เขากลัวได้
“ อันเฟย์!” ฮาแกนเรียกขณะที่เขาพุ่งเข้าหากลุ่ม “ ให้ข้าเข้าร่วมด้วย!”
อันเฟย์หันมาและขมวดคิ้ว เขารู้ถึงพลังและขีด จํากัด ของฮาแกนเป็นอย่างดี ฮาแกนไม่ใช่คนงี่เง่าและเขารู้ดีกว่าที่จะสร้างปัญหาให้กับทุกคนในระหว่างการต่อสู้ อันเฟย์รู้ว่าฮาแกนน่าจะรู้ดีกว่า แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธคําขอของเขาได้ทันที ถ้าเขาเห็นด้วย ฮาแกนอาจทําให้เกิดปัญหา เขาทําได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยและปล่อยให้ฮาแกนตัดสินใจด้วยตัวเอง
“ ภายใต้นามของเทพสัตว์เวทย์ ข้าเรียกเจ้ามา!” ฮาแกนโบกมือและมีเมฆผงสีขาวปรากฏขึ้น แป้งหมุนไปตามลมและได้ยินเสียงคํารามดัง ในไม่กี่วินาทีสิ่งมีชีวิตสูง 20 ฟุตก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศ
สัตว์เวทย์ดูเหมือนดุร้ายมาก หัวของมันเป็นของจระเข้ แต่มีขนาดใหญ่กว่าร้อยเท่า ในขณะที่มันคํารามฟันหยักเป็นแถว ๆ ก็เปล่งประกาย เห็นได้ชัดว่าสัตว์เวทย์มีขนาดใหญ่พอที่จะกลืนวัวได้ ทั้งตัว ดวงตาสีแดงของมันส่องประกายอย่างไร้ความปราณีและร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยขนที่แหลมคมราวกับเข็ม ร่างกายของมันหนาและแข็งแรง เล็บที่แหลมคมบนกรงเล็บของมันยาวเกือบสองฟุต หากกรงเล็บโดนคนก็จะทําให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส
“ เป็นสัตว์เวทย์!” ผู้นําคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและตะเกียกตะกายถอยหลัง
ผู้นําคนอื่น ๆ ก็หลบออกจากสัตว์เวทย์เช่นกัน ออซซิคสะดุดกลับและจ้องมองสิ่งมีชีวิตด้วยความสยดสยอง
“ สู้เพื่อข้า!” ฮาแกนสั่งเสียงดัง
สัตว์เวทย์ก้าวไปข้างหน้าและพื้นสั่นสะเทือนใต้อุ้งเท้าของมัน มันโบกมือและต้นไม้โบราณสูงหกสิบฟุตถูกตัดครึ่งด้วยเล็บที่แหลมคม ต้นไม้ล้มลงกับพื้นและชนคนแคระคนหนึ่ง สัตว์เวทย์ได้พิสูจน์แล้วว่ามันเป็นของจริง มีชีวิตไม่ใช่ภาพลวงตา
ออซซิคถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ทหารรับจ้างอยู่ห่างอย่างน้อยหนึ่งร้อยปุตระหว่างพวกเขากับสัตว์เวทย์ก่อนที่จะหยุด สัตว์เวทย์นั้นเทียบเท่ากับสิ่งมีชีวิตเช่นมังกรและไททันและไม่เคยพบเห็นมาก่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สําหรับมนุษย์มีเพียงนักดาบและจอมเวทย์เท่านั้นที่สามารถต่อสู้กับสัตว์เวทย์ได้ คนอื่นแทบจะไม่เป็นภัยคุกคามต่อสิ่งมีชีวิต
แม้แต่จอมดาบอาวุโสก็ยังหายากในหมู่ทหารรับจ้าง นับประสาอะไรกับปรมาจารย์ดาบ การปรากฏตัวของสัตว์เวทย์ได้ทําลายความมั่นใจเพียงเล็กน้อยที่ทหารรับจ้างมี
อันเฟย์เตรียมความประหลาดใจเพราะการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของฮาแกน แต่เขาก็ตกใจเช่นกัน ฮาแกนเห็นเพื่อนของเขาตกใจและพอใจมาก ที่ผ่านมาเขาปิดบังมาตลอดเวลามีเรื่องทะเลาะกัน ตอนนี้เขามีโอกาสแสดงพลังของเขา สัตว์เวทย์เดินไปหาทหารรับจ้างอย่างช้าๆ พื้นสั่นสะเทือนราวกับมีหัวใจยักษ์เต้นอยู่ใต้พื้นโลก
“ ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด!” ออซซิค เรียกด้วยความหวาดกลัว “ โปรดรอสักครู่!”
“ ฮาแกนนําสัตว์เวทย์ออกไป” อันเฟย์สั่ง สัตว์เวทย์น่าตกใจเกินไปและเขากังวลว่าจะควบคุมมันได้หรือไม่ หากเขาสูญเสียการควบคุมสัตว์เวทย์และเปิดใช้งานพวกเขา พวกเขาจะกลายเป็นสิ่งน่าหัวเราะ
