ตอนที่ 58 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (27)
ตันหวายร่วมเดินสายโปรโมท <ห้องลับดับสยอง> ตลอดทั้งสามวันแรก การเดินสายหลังจากนั้นเนื่องด้วยเรื่องของเวลา เริ่นตงหลิวจึงอนุญาตเป็นพิเศษให้เขาไม่ต้องไปด้วย
ตันหวายช่วงนี้พอมีเวลาว่างก็มักจะเรียนการแสดงกับอาจารย์อู๋กุ่ยนักแสดงละครเวทีชื่อดัง ตารางงานแน่นเอียดสุดๆ
ตันหวายยังจำวันแรกที่รายงานตัวได้ อาจารย์บอกให้เขาแสดงสถานการณ์ยามต้องสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รัก เขาก็เลยแสดงไป
ตอนหลังอาจารย์ถามเขาว่าสอบเข้าเอกการแสดงมาได้อย่างไร ตันหวายไม่กล่าวตอบ เพราะเขาไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะรับช่วงต่อคำถามที่ทำให้เขาอึดอัดอย่างยิ่งข้อนี้อย่างไรดี
แต่สุดท้ายอาจารย์ก็บอกว่ายังพอช่วยได้ ซึ่งหมายความว่าเขายอมรับลูกศิษย์คนนี้แล้ว
ไม่พูดไม่ได้ว่า ที่จริงตันหวายก็มีพรสวรรค์ด้านการแสดงอยู่ระดับหนึ่งเหมือนกัน หลังจากเคี่ยวกรำฝึกฝนตลอดหลายวันมานี้ อาจารย์บอกว่าเขาสามารถแสดงเป็นคนตายในละครเวทีได้แล้ว
ตันหวายลังเลชั่วขณะว่านี่คือคำชมหรือคำด่าตนกันแน่ จึงไม่เอ่ยวาจาด้วยสติรับรู้เต็มเปี่ยม
งานเปิดตัวภาพยนตร์เรื่อง <ห้องลับดับสยอง> ตันหวายพร้อมทั้งผู้จัดการนั่งอยู่ในแถวที่สาม รับชมการแสดงของตนเองบนจอหนัง ตันหวายรู้สึกภาคภูมิใจในความสำเร็จอย่างมาก
หลังจากงานแถลงข่าวเปิดตัว แฟนคลับของตันหวายก็เพิ่มขึ้นอีกระลอก แม้จะไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็เพียงพอให้ตันหวายชื่นอกชื่นใจอยู่พักใหญ่
คำวิจารณ์ของ <ห้องลับดับสยอง> ไม่ธรรมดา เรียกได้ว่าคะแนนสูงที่สุดในบรรดาภาพยนตร์ที่ออกฉายช่วงเวลาเดียวกัน ในจำนวนนั้นการแสดงของราชาภาพบนตร์หม่าจี้ในเรื่องเรียกเสียงชื่นชมอย่างท่วมท้นมากที่สุด ส่วนตันหวายพูดได้แค่ว่าพอถูไถเท่านั้น
ด้านล่างเวยป๋อของตันหวาย แฟนคลับประหนึ่งจัดฉลองปีใหม่ครั้งยิ่งใหญ่ พากันกล่าวว่าคาดไม่ถึงที่ไอดอลของตนวาดรูปเป็นด้วย ทั้งยังวาดได้สวยงามอีกต่างหาก
อันที่จริงในสายตาของคนทั่วไป การแสดงของตันหวายตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับเยี่ยชิวเมื่อก่อน แต่ก่อนงานที่เยี่ยชิวรับก็มีแต่ละครน้ำเน่าไร้แก่นสาร คนดูละครไม่เคยสนใจฝีมือการแสดงอยู่แล้ว
___________
ณ ร้านหมาล่าทั่ง[1]อันลึกลับแห่งหนึ่งในตรอกเล็ก ตันหวายตะบี้ตะบันกินเห็ดเข็มทองคำใหญ่ ตันหวายไม่ได้ชอบของกินอะไรอย่างอื่น ของชอบที่สุดก็คือเห็ดเข็มทองในซุปหมาล่า เห็ดเข็มทองในนั้นเขาสามารถกินได้จนเกลี้ยงด้วยตัวคนเดียว
เริ่นตงหลิวหมุนบุหรี่ในมือโดยไม่จุดไฟ เพราะว่าตันหวายไม่ชอบกลิ่นแบบนี้เลย
กลืนเห็ดเข็มทองลงท้อง ตันหวายมองเริ่นตงหลิวที่ละเลียดกินบะหมี่อย่างเรียบร้อย ถามว่า “สรุปว่าคุณจะตกลงเป็นแฟนผมเมื่อไหร่?”
“พรืด…แค่กๆ!” ใบหน้าของเริ่นตงหลิวปรากฏริ้วรอยเป็นครั้งแรก จ้องมองตันหวายอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณจีบผมเป็นแฟนอยู่?”
ตันหวายเริ่มกระเง้ากระงอด แม้แต่เห็ดเข็มทองก็ไม่กินแล้ว วางตะเกียบลงมองเริ่นตงหลิวอย่างเคร่งขรึม สายตานั้นบอกนัยชัดเจนว่าคุณกำลังหยอกผมเล่นอยู่หรือ?
ล้อเล่นอะไรกัน แล้วที่เขาบอกมอร์นิ่งกู๊ดไนท์กับหยอดมุกเสี่ยวจีบสาวหลายวันมานี้จะไม่เสียเปล่าหมดหรือไง?
เริ่นตงหลิวมือขวากำหมัด จ่อไว้ตรงปากพลางกระแอมสองทีอย่างกระอักกระอ่วนใจ กล่าวว่า “ผมเป็นผู้ชายแท้”
ผู้ชายแท้กับน้องเอ็งสิ คิดว่าพ่อไม่รู้หรือไงว่าเอ็งเป็นชายแท้หรือเปล่า?
สายตาตันหวายเจือแววสบประมาท แค่นเสียงหึๆ กล่าวว่า “คุณอาจจะเป็นอีแอบก็ได้”
เริ่นตงหลิว “…”
“ผมพนันล่าเถียว[2]สิบห่อเลย คุณเป็นเกย์แน่นอน และก็ชอบผมด้วย”
เริ่นตงหลิวชำเลืองมองเขา ก่อนล้วงหยิบนามบัตรจากกระเป๋าเงินมาวางไว้บนมือของตันหวาย
ตันหวายเหลือบดู ยังคงเป็นนามบัตรสีเขียวที่พ่วงสโลแกน ‘สุขภาพจิตที่แข็งแรง ติดปีกโบยบินให้แก่คุณ’
เริ่นตงหลิว “คุณรู้ไหม อาการหลงตัวเองบางทีก็เป็นโรคทางจิตอย่างหนึ่ง”
เริ่นตงหลิวพ่อจะทุบหัวเอ็งให้ระเบิดซะ! ตันหวายขบกราม
ระหว่างทางกลับบ้าน ตันหวายเอียงหน้ามองไปนอกหน้าต่าง ต่อให้ตายก็ไม่ยอมสนใจผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับคนนั้น
“ผมต้องไปต่างประเทศสักพัก” ตันหวายเอียงหน้ามากล่าว “ผมต้องไปตระเวนแสดงละครเวทีที่ต่างประเทศกับอาจารย์ น่าจะใช้เวลาหลายเดือน”
เริ่นตงหลิวเคาะนิ้วมือลงบนจาน อมยิ้มกล่าว “ได้ไปแสดงละครเวทีแล้วเหรอ? ก้าวหน้าขึ้นเยอะนะ”
ตันหวายส่งเสียงอืม ถามอีกว่า “คุณไม่มีเรื่องอื่นที่อยากจะพูดแล้วเหรอ?”
เรื่องอื่นที่อยากพูด? เริ่นตงหลิวครุ่นคิดอยู่หลายวินาที ในที่สุดก็ยิ้มกล่าว “เดินทางโดยสวัสดิภาพ”
เดินทางโดยสวัสดิภาพ! เดินทางโดยสวัสดิภาพกับผีเอ็งน่ะสิ ตันหวายฮึดฮัด
——
[1] หม้อไฟซุปหมาล่า
[2] ขนมขบเคี้ยวชนิดแท่งที่มีวัตถุดิบหลักเป็นแป้งสาลีกับพริก
ตอนที่ 59 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (28)
การแสดงละครเวทีที่ต่างประเทศ ตันหวายเดินทางไปพร้อมกับคณะละครของอาจารย์ ไม่ได้พาผู้จัดการไปด้วย
หลังแสดงละครเวทีในต่างประเทศรอบแรกอย่างสำเร็จลุล่วง ตันหวายก็เปิดมือถือบอกข่าวดีกับเริ่นตงหลิวด้วยความตื่นเต้น หลังจากส่งไปหลายชั่วโมง เริ่นตงหลิวก็ตอบกลับมาหาเขาว่าอืม
ตันหวายโกรธจนเกือบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง
“ระบบ ค่าความประทับใจถึงแปดสิบจริงๆ เหรอ?” คราวนี้ตันหวายชักไม่แน่ใจแล้วจริงๆ เขาสงสัยว่าระบบอาจมีปัญหา ค่าความประทับใจที่เริ่นตงหลิวมีต่อเขาไม่ใช่แปดสิบ แต่เป็นลบแปดสิบต่างหาก
(ระบบทำการคำนวณโดยละเอียดแล้ว ค่าความประทับใจไม่มีข้อผิดพลาด)
ตันหวายเบ้ปากพลางเปิดไป่ตู้ค้นหาทันทีว่า : แฟนหนุ่มเป็นอีแอบทำอย่างไรดี?
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ตันหวายก็ได้รับคำตอบมากมาย
กดเปิดดูคำตอบอย่างลับๆ ล่อๆ แค่คำตอบแรกสุดก็ทำเอาตันหวายไปไม่เป็นเลยทีเดียว
ยัยเด็กบ๊อง : เกลียดพวกเกย์ที่หลอกขอแต่งงานที่สุด คุณน้องรีบแยกทางกับเขานะคะ ไม่งั้นวันหลังแต่งงานไปแล้วจะเสียใจ!
ตันหวายมุมปากกระตุก เกร็งหนังหัวตอบกลับไปว่า : เอ่อ เข้าใจผิดแล้วครับ ผมเป็นผู้ชาย แฟนหนุ่มของผมคิดว่าตัวเองเป็นชายแท้มาตลอด
พอตอบกลับไปแล้ว ตันหวายก็กดเปิดดูคำตอบด้านหลังอีกครั้ง
ขอเพียงหัวใจใครสักคน : คุณพระ เจ้าของโพสต์สอนวิธีจีบอีแอบให้หน่อยได้หรือเปล่า?
ตันหวาย : …พี่ครับ ผมกำลังถามพี่อยู่นะ ไม่ใช่ให้พี่มาถามผม
สวยสายแบ๊ว : ขึ้นเลย!!! เจ้าของโพสต์! คุณจะรออะไรอีก! ต้องสัมผัสประสบการณ์จริงถึงจะรู้ว่าพี่ตัวเล็กแซ่บแค่ไหน!
ตันหวาย : ขอบคุณครับ พวกเราทำกัน…
หลังจากไล่ดูอีกหลายคำตอบ ตันหวายก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่เป็นประโยชน์อะไร จึงได้แต่ปิดหน้าเว็บทิ้งไปอย่างเงียบๆ
โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะสั่นระรัว เป็นผู้จัดการเฮงซวยของตนส่งคำเชิญเข้าร่วมวิดีโอคอล
ตันหวายแค่นเสียงเหอะๆ แล้วตัดสายทิ้งทันที
รูปหล่ออันดับหนึ่งในโลกา : [ทำไรเนี่ย? มีธุระก็ว่ามา วิดีโอคอลอะไร ผมมีเวลาที่ไหนกัน!]
แสงเหนือ : […ฉันแค่อยากจะบอกนายสักหน่อย นายโดนสวมเขาแล้ว]
ตันหวายขมวดคิ้วมุ่น ตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น
รูปหล่ออันดับหนึ่งในโลกา : [บอกมาให้หมด]
แสงเหนือ : [ฉันเพิ่งจะไปเดินหาร้านอาหาร นายทายสิว่าฉันเจอกับใครเข้า?]
แสงเหนือ : [ฉันเจอกับภรรยาของนาย! ข้างๆ เขามีผู้หญิงอีกคนมาด้วย ผู้คนหญิงคนนั้นมองดูก็รู้แล้วว่าไม่ธรรมดา จุ๊ๆ]
ตันหวายขมวดคิ้ว โยนมือถือลงบนเตียงอย่างหงุดหงิดแล้วขยี้หัว ยิ่งคิดในใจก็ยิ่งรู้สึกไม่สบอารมณ์
เขาสารภาพรักกับเริ่นตงหลิวแล้ว แต่ดันถูกปฏิเสธ เริ่นตงหลิวบอกว่าตัวเองเป็นชายแท้ ถ้าอย่างนั้น อีแอบที่หลงนึกว่าตัวเองเป็นชายแท้คนหนึ่ง จะไปลองคบหาดูใจกับผู้หญิงหรือเปล่า? คำตอบคือแน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง
หยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอง ตันหวายตัดสินใจนอนหลับด้วยความกลัดกลุ้ม เวลาป่านนี้เริ่นตงหลิวคงจะหลับไปนานแล้วแน่ๆ เขาจึงตัดใจไม่ไปรบกวนเขา
วันต่อมา ตันหวายหยิบมือถือขึ้นมาดูอยู่นานสองนาน ก็ยังป๊อดอีกอยู่ดี ช่างเถอะ ตันหวายนิ่วหน้าพลางคิด รอกลับประเทศเมื่อไหร่ค่อยคุยแล้วกัน ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน
อาจารย์อู๋ที่แต่งหน้าเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามาตบบ่าตันหวายเบาๆ ขมวดคิ้วกล่าว “คุณหยิบบทมาผิดเล่มหรือเปล่า วันนี้เราไม่ได้แสดงละครสัตว์ คุณไม่ต้องแสดงเป็นแพนด้าก็ได้”
สำหรับเรื่องที่อาจารย์ของตนมักจะชอบพูดแทงใจดำตนนั้น ตันหวายมองออกหมดแล้ว ก่อนหันหลังอย่างเฉยเมย ตันหวายโค้งคำนับพลางกล่าวทักทาย ทำเป็นว่าตนไม่ได้ยินคำพูดเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง
อาจารย์อู๋ถลึงตา โพล่งขึ้นทันทีว่าคนหนุ่มอย่างคุณช่างไม่มีต่อมอารมณ์ขันเอาเสียเลย!
การแสดงละครเวทีกินระยะเวลาทั้งหมดสามเดือน พวกเขาเดินทางไปสิบกว่าประเทศ แสดงกันเกือบร้อยรอบ เรียกได้ว่าเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาค่อนข้างเยอะทีเดียว ตันหวายเองก็ได้เรียนรู้ทักษะการแสดงมากมายระหว่างการแสดงเหล่านี้
วันที่ตันหวายกลับประเทศเครื่องบินดีเลย์นิดหน่อย ช้าไปสามชั่วโมงเต็มๆ ตอนที่มาถึงเมือง B ก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว ตันหวายไม่ได้บอกข่าวคราวการกลับมากับเริ่นตงหลิว เขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ถึงได้นึกอารมณ์เสียไม่อยากบอกเขา
ตันหวายก้มหน้าดูโทรศัพท์ เตรียมจะเรียกรถกลับบ้านให้ตนเอง เพิ่งจะเปิดแอพเรียกรถขึ้นมา โทรศัพท์ในมือของตันหวายก็ถูกใครบางคนฉวยเอาไป ไม่ทันระวังตัว ตันหวายชนปะทะกำแพงคนเข้าเต็มเปา
