ตอนที่ 211 การไปจับกุมต่างถิ่น
ณ ห้องประชุมเล็กในกองอํานวยการ
แมวเฒ่าได้ยินดังนั้นก็ถามทันที “ได้ข้อมูลมาจากไหนของชางจีล่ะครับ?”
รองหวังตอบ “เสี่ยวหลี่ นายหาดูข้อมูลจากผู้กํากับเขตชางจีก็ได้”
“ครับ”
จ่าหนุ่มหยิบเอกสารจากแฟ้มแล้วยื่นให้แมวเฒ่าพร้อมกล่าว “สามวันก่อน ผู้กํากับอันผิงจับหมอได้คนหนึ่ง อีกฝ่ายให้การว่ามีกลุ่มต่างถิ่นมาขอซื้อยา และลักษณะพวกนั้นก็คล้ายกับผู้ต้องสงสัยที่ชื่อว่าหวังปิงมาก…”
หลังจากดูข้อมูลไปสักพักแมวเฒ่าก็ขมวดคิ้วและพูด “ทําไมถึงบอกว่าแค่คล้ายกันล่ะ ผู้กํากับอันผิงก็น่าจะมีรูปของหวังปิงที่เราส่งไปให้แล้วนี่นา”
“รูปถ่ายที่เราเคยส่งไปเป็นภาพถ่ายในหนังสือเดินทางเล่มก่อนหน้า ทุกวันนี้รูปร่างหน้าตาเขาก็เปลี่ยนไปแล้ว” สารวัตรอธิบายเสียงเรียบ “หมอคนนั้นอาจกลัวว่าจะต้องเป็นพยานเขาจึงไม่อยากพูดอะไรมาก”
“อ๋อ” แมวเฒ่าพยักหน้าตอบ “ถ้าหวังปิงอยู่ในชางจีก็มีโอกาสที่หวูเวินเซิ่งจะอยู่ด้วย”
“ใช่แล้ว” รองผู้กํากับหวังพยักหน้าทันที “หวังปิงคือถุงเงินของเฒ่าหวูถ้าเขาอยู่ที่ไหนเฒ่าหวี่ก็คงต้องอยู่ด้วย”
แมวเฒ่าวางเอกสารลงและเงยหน้าขึ้น “เราจะได้จัดการเรื่องนี้ร่วมกับผู้กํากับอันยิ่งใช่ไหมครับ?”
“ถูกต้อง” รองผู้กํากับหวังพยักหน้าพลางกล่าว “ตํารวจที่นั่นจะร่วมมือกับนายและนายสามารถนําเจ้าหน้าที่ตํารวจสองกลุ่มไปได้”
แมวเฒ่ากะพริบตาปริบๆ “เอาล่ะ งั้นผมไปแจ้งให้ในหน่วยทราบแล้วจะออกไปทันที”
“เสี่ยวหลี่ ตอนนี้ทุกคนในฮ่งเจียงกําลังติดตามคดีนี้อย่างมากหากนายสามารถจับเขากลับมาได้ด้วยตนเองนั่นคงสร้างชื่อเสียงให้ นายอย่างมาก” รองผู้กํากับหวังลุกขึ้นมาตบไหล่แมวเฒ่า “ฉันจะรอฟังข่าวดีจากนายนะ”
“ผมสัญญาว่าจะปิดคดีนี้ให้ได้ครับ” ขณะนี้แมวเฒ่าหงุดหงิดเพราะเขาต้องบังคับตัวเองให้พูดอะไรที่ตนไม่ชอบ
“ไอ้หนู ไม่มีคําว่าจะ….นายต้องทําให้ได้” รองผู้กํากับหวังพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
“โอเค ผมจะกลับไปเตรียมตัว”
“อืม พวกเราได้ประสานกับตํารวจที่ชางจีไว้แล้ว”
“ครับ ท่านรองผู้กํากับ”
หลังจากสิบนาที
แมวเฒ่าเดินออกจากกองอํานวยการพร้อมกับเอกสารในมือ ก่อนจะวิ่งไปทางเหวินหยงกังที่กําลังข้ามทางม้าลาย
“โอ้ เสี่ยวหลี่!” เหวินหยงกังทักทายด้วยรอยยิ้ม
“รองผู้กํากับเหวิน” แมวเฒ่าทักทาย
เหวินหยงกังตบแขนแมวเฒ่าเบาๆ พลางพยักหน้า “ตํารวจชั้นกลางในรัฐพื้นทมิฬส่วนใหญ่มองนายออกจริงๆ นายมีความคิดความกล้าหาญและอนาคตที่ดี”
แมวเฒ่าชะงักไปครู่หนึ่ง และไม่เข้าใจว่าทําไมวันนี้เหวินหยงกังถึงพูดมาก เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาแทบไม่ได้คุยกันเลย
“ที่ได้รับมอบหมายไปจับกุมหวูเวินเซิ่ง ฉันเป็นคนแนะนําเองแหละ นี่เป็นการสร้างชื่อให้นายทําให้ดีล่ะ กลับมาชื่อของนายคงจะมีอยู่ในการคัดเลือกหัวหน้าเขตครั้งต่อไปอย่างแน่นอน”
แมวเฒ่ามองเหวินหยงกังหลังจากกลั้นใจไว้อยู่นาน เขาก็ตอบอย่างสุภาพ “อ๋อ เป็นรองผู้กํากับเหวินนี่เองที่แนะนําให้ผมไป ขอบคุณจริงๆครับ”
“ฮ่าฮ่า! ฉันเป็นเพื่อนของลุงนายนี่นา” เหวินหยงกังยิ้ม
“รองเหวิน รอฉันกลับมาฉันต้องพาคุณไปคลับฤดูร้อนในปารีสแน่ สาวๆที่นั่นแจ่มกันทั้งนั้น ขอบอกเลยว่าแม่เบอร์หกสิบแปด จะทําให้ดาบเล่มเก่าของคุณกลับมาผงาดอีกครั้ง และคุณจะรู้สึกเหมือนอยู่บนสวรรค์!”
เหวินหยงกังรู้สึกเอียนทันทีเมื่อได้ยิน เขาพอรู้มาว่าแมวเฒ่านั้นน่ารังเกียจ แต่ไม่คิดว่าจะน่ารังเกียจขนาดนี้
แมวเฒ่าพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมไปก่อนนะ”
เหวินหยงกังส่ายหน้าและกุมขมับก่อนมองหลังแมวเฒ่าพลางพึมพํา “หมอนี่อยากพูดอะไรก็พูดจริงๆ ”
เวลาห้าโมงเย็นกว่า แมวเฒ่าแวะไปที่ไปโรงพยาบาลก่อนออกเดินทาง
“จะไปชางฉีเลยใช่ไหม?” ฉินอวี่ถาม
“ใช่” แมวเฒ่าพยักหน้าและพูด “งานจับหวี่เหวินเฉิงตกอยู่กับฉันแล้ว”
“นี่ไม่ใช่งานง่ายๆเลย” ฉินอวี่ขมวดคิ้วและถาม “ทําไมไม่ปฏิเสธไปล่ะ?”
“ก็อยากปัดทิ้งอยู่” แมวเฒ่าบิดคอไปมาคอแล้วตอบ “รองผู้กํากับหวังเรียกพบเป็นการส่วนตัวนะ ใครจะกล้าปฏิเสธ แต่บางคนคงบอกว่าฉันมีเส้นสายของตาเฒ่าหลี่นั่นล่ะนะ”
“จะไปอยู่นานแค่ไหนล่ะ?” ฉินอวี่ถาม
“รองหวังบอกว่า ได้ประสานงานกับตํารวจที่นั่นแล้วและพวกเขาจะให้ความร่วมมืออย่างดี” แมวเฒ่าหันกลับมา “ฉันมาบอกนายว่าอาจใช้เวลาสักสองสามวันในการไปครั้งนี้ แต่นายต้องรอรับสายฉันตลอดนะ”
ฉินอวี่รู้สึกกังวลขณะมองไปที่แมวเฒ่า “เราไม่คุ้นเคยกับชางจีเลย นายต้องระวังตัวให้ดีล่ะ”
“เอาน่า ฉันไม่ใช่คนโง่ซะหน่อย” แมวเฒ่าพูดต่อ “พวกฉันไปกันสองกลุ่ม งานไม่หนักเกินไปหรอก”
“นายก็รู้อยู่แก่ใจ”
“โอเค คงคุยนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว” แมวเฒ่าเหลือบมองนาฬิกา “ พอไปถึงฉันจะโทรหานะ”
“แน่ใจนะว่าจะปลอดภัย”
“อืม ฉันไปแล้วนะ” แมวเฒ่าโบกมือและก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยไป
ฉินอวี่นอนครุ่นคิดอยู่บนเตียงเขาก็รู้สึกไม่สบายใจมาก หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมา
ทันทีที่แมวเฒ่ามาถึงชั้นล่าง ผู้กํากับหลี่ก็โทรมาทันที
“ว่าไงครับ?”
“คดีนี้ถึงไม่สําเร็จก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องทุ่มสุดตัวหรอก” ผู้กับกําหลี่รู้อย่างแจ่มแจ้ง “ไม่ต้องจับหวูเวินเซิ่งได้ก็มีคนจ้องเล่นงานเขาอยู่ตลอด เข้าใจไหม?”
“ฉันจะพาหวูเวินเซิ่งมาด้วย! ขอได้หน้าหน่อยได้ไหม?!” แมวเฒ่าถามด้วยรอยยิ้ม
“อย่าพูดจาไร้สาระ!” ผู้กํากับหลี่พูดต่อ “ฉันไม่ได้พูดเล่น หลักๆคือนายต้องรักษาตัวและพวกให้เข้าใจไหม?”
“อืม รู้แล้วน่า” แมวเฒ่าพยักหน้า
หลังจากนั้นประมาณสิบนาที
ในเขตชานเมืองของซ่งเจียง อาเซียวเหลือบมองโทรศัพท์ จากนั้นก็โบกมือและออกคําสั่งทันที “เตรียมตัวไปที่ชางจี”
