Special District 9 – เขตพิเศษที่ 9 Special District 9 ตอนที่ 223 ความเศร้าของฉินอวี่
ตอนที่ 223 ความเศร้าของฉินอวี่
ในห้องทํางานของผู้กํากับการ เฒ่าหลี่หันหลังให้กับฉินอวี่ขณะพูดด้วยเสียงทุ่มต่ํา “ฉันยื่นลาออกไปตั้งแต่สองวันที่ผ่านมา ผู้กํากับคนเก่าจะมารักษาการแทนชั่วคราวก่อน แต่ก็คงไม่นานเกินไปจนกว่าคนใหม่จะมาแน่”
“เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฉินอวี่ถาม
“แผนเดิมคือหลังจากเฒ่าหวูถูกศาลตัดสินประหารชีวิตฉันก็จะลาออกแต่เขาตายไปแล้วเลยไม่จําเป็นต้องผ่านกระบวนการยุ่งยากอะไร” ผู้กํากับหลี่พูดเสียงแผ่ว “หัวหน้าสมาชิกสภาเริ่มลงคะแนนเสียงในเขตเจียงหนานแล้ว ฉันเลยต้องรีบไป”
“ครับ” ฉินอวี่พยักหน้า
“เย็นนี้จะจัดงานเลี้ยงอําลา นายก็มาด้วยสิ มีพวกเจ้าหน้าที่ระดับกลางไปจนถึงระดับท็อปๆ เลย” ผู้กํากับหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม “มารู้จักกับคนใหม่ๆ ซะบ้าง”
“ไม่ไปหรอกขาผมยังไม่หายดีเลย”
“มาเถอะน่า ฉันอยากให้นายรู้จักใครบางคน”
“ก็ได้” ฉินอวี่พยักหน้า
ตอนกลางคืน
งานเลี้ยงอําลาจัดขึ้นในโรงแรมแห่งหนึ่งในเขตเมืองเจ้าหน้าที่ระดับกลางและระดับสูงของรัฐพื้นทมิฬมาร่วมงานยกเว้นเหวินหยงกัง กับคนใกล้ชิดไม่ได้มาทุกคนมาเพื่อแสดงความยินดีกับเฒ่าหลี
หลังงานเลี้ยงเริ่มทุกคนก็ชนแก้วกันและพูดถึงแต่เรื่องน่ายินดีเฒ่าหลีก็สนุกสนานกับทุกคนเช่นกัน
ฉินอวี่นั่งมองเฒ่าหลี่และสมาชิกหลายคนจากสภาเขตเฉียงหนานด้วยอาการปวดหัว จู่ๆ เขาก็เกิดความรู้สึกเศร้าขึ้นมาในหัวใจ
เขานึกถึงตัวเองที่เกือบจะพิการเพียงเพราะกระสุนหนึ่งนัด
เขานึกถึงแมวเฒ่า
คิดว่าเหว่ย เสี่ยวไปและตํารวจสองคนถูกสังหารอย่างน่าอนาถพลางนึกย้อนไปถึงเด็กฝึกฟูเสี่ยวห่าว ติงกั่วเซินที่ได้รับบาดเจ็บ
คนเหล่านี้กําลังนอนอยู่ในห้องเก็บศพและนอนซมรักษาตัวอยู่ห้องพยาบาลด้วยความเจ็บปวด
ทหารเบี้ยเป็นด่านแรกต้องมาตายและบาดเจ็บ แต่ในขณะเดียวกันหมากตัวใหญ่กลับกําลังชนแก้วสังสรรค์อย่างมีความสุขเพื่อตั้งตารอวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า!
ฉินอวี่ไม่เข้าใจว่าทําไมเฒ่าหลี่ถึงปล่อยให้ตัวเองมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงอําลานี้ เขาเพียงรู้สึกถึงอารมณ์แปลกๆ ที่ยอมตามเฒ่าหลี่มา
ฉินอวี่ไม่ใช่คนหน้าชื่อใจคด แต่เขาก็ยังยิ้มให้เฒ่าหลี่เพื่อปกปิดความรู้สึกในใจให้ดูว่าเขาก็สนุก แต่ในใจยังคงคิดถึงเรื่องเพื่อนตํารวจของเขา
ทําไม?
ทําไมฉันไม่เหมือนกับเฒ่าหลี่ที่เข้มแข็งและยิ้มเก่งมากกว่าใครๆ
ฉินอวี่คิดอยู่นาน สุดท้ายคําตอบสําหรับตัวเขาเองก็คือเขาอาจไม่ใช่ผู้ใหญ่และยังขาดประสบการณ์
จากนั้นฉินอวี่ก็ลุกขึ้นก่อนเดินออกไปอย่างลําพังด้วยไม้ค้ําเขาตั้งใจกลับไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมแมวเฒ่า และคนอื่นๆขณะกระดกไวน์ไปตามทาง
เขาเดินกะเผลกและลากขาไปตามทางอย่างระมัดระวัง
ในอาคาร
ระหว่างที่เฒ่าหลี่กําลังดื่มเหล้ากับคนหลายคนในสภาเขตเพื่อนที่มากับเขาก็กระซิบข้างหู “ฉินอวี่เดินกลับไปและโดยไม่บอกกล่าวอะไรสักคํา”
“มาชนแก้ว!” เฒ่าหลี่ทักทายทุกคน
“เฒ่าหลี่” ฉันขอให้คุณประสบความสําเร็จในหน้าที่การงานใหม่และเดินทางไปเจียงหนานอย่างปลอดภัยล่ะ
“ขอบคุณ ขอบคุณ!”
“ถ้าได้เป็นจริงๆ อนาคตคงต้องย้ายกันไปอีกบานแน่!”
“แน่นอน!”
หลังจากพูดคุยกันทุกคนก็กระดกไวน์จนหมดแก้ว
เฒ่าหลี่วางแก้วลงแล้วเช็ดปากก่อนจะรีบถามเพื่อนที่มาด้วย“นายไปแนะนําตัวทําความรู้จักแล้วเหรอ?”
“ฉันแนะนําไปแล้วแต่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไหร่”อีกฝ่ายถามกลับ “ฉันค่อยโทรไปหาเขาวันหลังดีไหม?”
เฒ่าหลี่ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนส่ายหน้าช้าๆ “แมวเฒ่านั่นสอนไม่ได้แล้วแต่กับฉินอวี่ฉันยังมีหวังให้เวลาเขาปรับตัวหน่อย”
“เขาดูคิดมากจริงๆ”
“ฉันไม่ได้กลัวว่าเขาจะมองฉันแย่แค่ไหน แต่กลัวเขาไม่เข้าใจความคิดของฉัน” เฒ่าหลี่ตอบด้วยรอยยิ้ม ” ปล่อยเขาอยู่กับตัวเองไปก่อนเถอะ”
“เข้าใจแล้ว” เพื่อนของเขาพยักหน้า
หลังจากนั้นสองชั่วโมง
ฉินอวี่นั่งหน้าแดงข้างเตียงแมวเฒ่าพลางดื่มไวน์ที่เหลืออยู่ในขวด
“เป็นอะไรไป?” แมวเฒ่าถาม “แค่ฉันไม่ไปงานเลี้ยงไวน์ระดับสูงกับนายก็ไม่เห็นต้องทําหน้าเศร้าขนาดนั้นเลยนี่นาแล้วมาทําอะไรที่นี่?”
“ฉันแค่คิดว่าฉันไม่เหมาะกับที่นั่น” ฉินอวี่พูดด้วยรอยยิ้ม
แมวเฒ่ามองฉินอวี่ ดูเหมือนพอจะเดาออกว่าอีกฝ่ายกําลังคิดอะไรอยู่เขาเอามือดันเตียงและลุกขึ้นนั่ง “นายไม่มีความสุขเหรอ?”
“มีเรื่องให้คิดน่ะ” ฉินอวี่ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “พูดตามตรงนะเราต้องต่อสู้กันอย่างหนักในแนวหน้าก็เพื่อหวังจะจัดการกับ เฒ่าหวี่กับหยวนเค่อสุดท้ายเราก็คือตัวเบี้ยเท่านั้น ส่วนคนที่เดินหมากกลับสบายใจเฉิบ”
แมวเฒ่าเงียบไป
“ฉันไม่ได้จะบ่นถึงลุงหลื่นะ” ฉินอวี่แลบลิ้นเลียริมฝีปากของเขา“แค่รู้สึกว่าฉันอ่อนต่อโลก เป็นเด็กน้อย และรู้สึกว่าการเสียชีวิตของเจ้าหน้าที่ตํารวจสองคนในทีมรวมไปถึงเสี่ยวไม่มันไม่คุ้มค่า
เลย!”
“อืม…ฉันก็คิดอย่างนั้น” แมวเฒ่าพยักหน้าตอบ
ฉินอวี่ยิ้มให้แมวเฒ่าและยกไวน์ดื่ม
สองวันต่อมา เฒ่าหลี่จึงเดินทางไปเขตเจียงหนานเพื่อเตรียมตัวเข้าร่วมการเลือกตั้ง
