Special District 9 – เขตพิเศษที่ 9 Special District 9 ตอนที่ 264 พบคนที่ใช่
ตอนที่ 264 พบคนที่ใช่
กลางดึกในรถตู้ จ่าวเปามองถังหยวนด้วยสายตาตื่นเต้น “นี่เพื่อน นายว่าฉันเหมือนมาเฟียใหญ่ไหม? ฉันเล่นเนียนรึเปล่า?”
“ทีแรกก็ไม่เข้าใจ นึกว่าอีกฝ่ายกำลังยั่วยวนซะอีก” ถังหยวนถามด้วยความสงสัย “นายรู้ได้ไงว่าพวกมันคิดอะไรอยู่?”
“เอาเถอะค่อยว่ากัน” จ่าวเปาโบกมือแต่ก็อดไม่ได้ที่จะจะพูดอย่างตื่นเต้น “หลังจากนี้พวกนั้นจะไม่สงสัยเราทั้งคู่อย่างแน่นอน!”
“แล้วนายจะทำยังไงต่อ?” ถังหยวนถาม
“แจ้งความเพื่อให้พวกตำรวจไปดักเอาสินค้ากับพวกนั้น” จ่าวเปาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบไป
“แต่พวกนั้นต้องมีเส้นสายแน่ๆ หรืออาจรู้จักตำรวจในระดับท้องถิ่นหลายคน” ถังหยวนเตือนด้วยความเป็นห่วง “ถ้าแจ้งความ ข่าวอาจรั่วไหลได้”
“แต่หากไม่ได้แจ้งความตอนนี้ เราก็คงเจอกับปัญหาใหญ่ที่น่าจะแก้กันเองไม่ได้นะ”
“อะไรคือปัญหาใหญ่เหรอ?”
“เงินอีกแสนสามไงล่ะ! มันไม่น้อยเลยนะ!” จ่าวเปาเกาหัวพลางตอบ “ฉันคงหาเร็วๆ นี้ไม่ทันหรอก”
“นั่นสินะเรายังไม่ได้จ่ายหมดนี่นา” ถังหยวนพยักหน้า “มันเยอะ ถ้าจะหลอกพวกนั้นด้วยแบงก์ปลอมก็คงไม่ได้ผลแน่”
“อืม” จ่าวเปาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “วิธีที่ดีและปลอดภัยสุดๆ คือการแจ้งความนี่แหละ”
“ถ้าจะแจ้งความ เราคงต้องหาใครสักคนในสำนักงานตำรวจที่ไว้ใจได้” ถังหยวนพูดเสริม
เมื่อได้ยินเช่นนั้นจ่าวเปาก็นึกถึงพวกฉินอวี่ขึ้นมาในใจ แต่พอจำได้ว่าคนพวกนี้ชอบไปดื่มเมาอยู่ตลอด จึงรู้สึกว่าคนกลุ่มนี้ไม่น่าเชื่อถือ
“นี่เพื่อน ฉันนึกถึงบางคนได้น่ะ” ถังหยวนเงยหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม “เขาเคยติดต่อกับฉัน”
“ในสำนักงานตำรวจเหรอ?”
“ใช่ เขาคือผู้กำกับผิงต้าว” ถังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตอนฉันติดคุก เขารู้ว่าฉันเป็นนักข่าวจึงให้ฉันไปช่วยสืบคดี เขามักจะลงพื้นที่ไปกับฉันด้วย”
“อืม แล้วไง?”
“เราติดต่อกันมาสองสามครั้งแล้ว คนในทีมเขาก็ไม่เลวเลย” ถังหยวนยิ้ม “ฉันแจ้งข่าวเกี่ยวกับการลักลอบส่งอาหารหนีภาษี และเขาก็ดีกับฉันมาก”
“มีคนอื่นที่ดีกว่านี้ไหม?”
“อืม ฉันว่าเลือกเขาก็ไม่เลวนะ” ถังหยวนพยักหน้า “เพราะฉันคิดไม่ออกแล้ว”
“งั้นก็แจ้งกับเขานี่แหละ” จ่าวเปาฏฝ่ามือขณะพูด “เพราะนายติดต่อเขาได้ คงจะมาคุยกับเราได้ง่าย”
“อืม” ถังหยวนพยักหน้าและหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ออกมา เขาก้มหารายชื่อที่บันทึกไว้ในสมุดโทรศัพท์
ตอนดึก
รถตู้ขับเข้าไปที่บ้านผู้กำกับสิ่งต้าว
ข่าวเปาและถังหยวนพูดคุยกันนานกว่าสิบนาที ก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งเดินมาเปิดประตูรถ
“ว่าไงเสี่ยวฟาง ขอแนะนำนะ นี่คือจ่าวเปาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันสมัยก่อน” ถังหยวนทักทายอีกฝ่ายอย่างอบอุ่น
“สวัสดีครับ” จ่าวเปายื่นมือออกมา
“ฮ่าๆ” เสี่ยวฟางอายุยี่สิบแปดปีเป็นคนผิวขาว และหน้าตาดูเป็นคนซื่อ
ถังหยวนแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกันก่อนจะเข้าเรื่องทันที “เสี่ยวฟางพวกเรามีเรื่องให้คุณช่วย
“อืม…พูดมาสิ” เสี่ยวฟางพยักหน้า
“คือว่า…” จากนั้นยังหยวนก็เริ่มเล่ารายละเอียดให้อีกฝ่ายฟัง
เสียงฟางที่ฟังจบแล้วก็พูดด้วยความประหลาดใจ “พวกคุณไม่กลัวเลยเหรอ?! ทำไมกล้าเข้าไปตกลงกับพวกนั้นได้โดยไม่มีการสนับสนุนจากใครเลยล่ะ?”
“บางเรื่องที่ต้องทำเองไปก่อนนะ” จ่าวเปากล่าวด้วยรอยยิ้ม
เสี่ยวฟางถามต่อ “พวกคุณหมายความว่าเรื่องของเด็กแปดคนที่เสียชีวิตนอกเขต เกี่ยวข้องกับบริษัทขนส่งจี้เฉิงใช้ไหม?”
“ใช่” ถังหยวนพยักหน้าก่อนพูด “นี่คือเสี่ยวจือเขาบอกเองกับปากเลย…และนี่เป็นภาพถ่าย”
“มีอีกรึเปล่า?”
“อืม มีวิดีโอด้วยล่ะ” จ่าวเปาพูดแทรก
เสี่ยวฟางหันไปมองถังหยวนแล้วถาม “ขอดูวิดีโอนั่นได้ไหม?”
ถังหยวนคิดสักครู่ก่อนตอบ “เราไม่ได้นำข้อมูลมาด้วย แต่ฉันกล้ารับรองกับคุณเลยว่าหลักฐานที่ได้มาชัดเจนอย่างมาก และตอนนี้ก็เหลือแค่วิธีปิดฉากพวกนั้นแล้ว”
“แล้วคุณหมายความว่าให้ผมส่งกำลังตำรวจไปรวบตัวพวกนั้นเหรอ?” เสี่ยวฟางถาม
“ใช่แล้ว!” จ่าวเปาตอบด้วยความตื่นเต้น “ พวกนั้นนัดวันและเวลากับเราเรียบร้อยแล้ว”
เสี่ยวฟางเงียบไปครู่หนึ่ง
“มันจะเป็นไปได้ไหม?” ถังหยวนลังเลเมื่อเห็นท่าทีของเสี่ยวฟาง
“แล้วพวกคุณมีแผนยังไงบ้าง?” เสี่ยวฟางถาม
ข่าวเปาได้ยินดังนั้นก็ตอบทันทีหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว “เด็กทั้งแปดคนตายและพวกเขาเรียกร้องอะไรไม่ได้เลย เราแค่อยากทำเพื่อพวกเขา”
เสี่ยวฟางจ้องไปที่ทั้งสองคนและพยักหน้าเป็นคำตอบ “อึม ผมก็อยากเรียกร้องให้เด็กๆ พวกนั้นเหมือนกัน
“ ขอบคุณมากนะ” จ่าวเปานิ่งไปพักหนึ่งก่อนยื่นฝ่ามือออกไป “ถังหยวนคิดถูกจริงๆ ที่เลือกคุยกับคุณ”
“น่าอาย” เสี่ยวฟางการถอนหายใจ “อันที่จริงมันเป็นงานพวกเราแท้ๆ แต่นักข่าวสองคนต้องมาทำแทน”
เมื่อถึงหยวนได้ยินแบบนี้เขาก็มั่นใจมากขึ้นว่าเขาตัดสินใจถูกต้องแล้ว เขายื่นมือขาวไปจับมือเสี่ยวฟางทันที “เราจะช่วยอย่างเต็มที่ให้งานนี้สำเร็จ!”
“พวกคุณก็ติดต่อกับพวกค้ามนุษย์ต่อไปก่อน” เสี่ยวฟางกระซิบบอกทั้งสองคน “พรุ่งนี้ผมจะเริ่มดำเนินการเรื่องนี้ทันที และผมจะไม่บอกตำรวจคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง เพื่อไม่ให้เป็นการเปิดเผยตัวตนพวกคุณ”
ทั้งสองพยักหน้าเป็นครั้งคราวตามคำแนะนำของเสี่ยวฟาง
เวลาล่วงเลยไปตีสอง
ข่าวเปากับถังหยวนรู้สึกหิว พวกเขาจึงไปที่เมืองด้วยกันเพื่อสั่งอาหารจานร้อนและเบียร์กินกัน
หลังจากทานอาหารเสร็จจ่าวเปาดึงซองจดหมายออกจากกระเป๋าเสื้อและวางบนโต๊ะอาหาร “ถังหยวนไม่กี่วันมานี้ฉันใช้เงินไปเยอะมากจนเกือบจะหมดแล้ว ในนี้มีสามพันดอลลาร์…รับไว้ ก่อนสิ”
ถังหยวนรู้สึกประหลาดใจไปชั่วขณะ “หมายความว่าไง?”
“เพราะฉันนายถึงต้องมาเสี่ยงด้วย” จ่าวเปายิ้ม “นี่เป็นค่าตอบแทน”
ถังหยวนได้ยินดังนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบซองจดหมายและพูด “นายคิดผิดแล้ว จริงๆ ฉันไม่ได้วิตกมากขนาดนั้น”
ภูมิภาคเจียงโจว
หลังจากที่ฉีหลินกลับไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัยเหยากวาง เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็พูดกับชาเหมิงทันที “คราวนี้ฉันจะพานายไปด้วย”
“โอเคครับ” ชาเหมิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
