Special District 9 – เขตพิเศษที่ 9 Special District 9 ตอนที่ 262 ฝันร้ายในจอยพาเลซ
ตอนที่ 262 ฝันร้ายในจอยพาเลซ
ในลานจอดรถชั้นล่างที่จอยพาเลซ
ถังหยวนโทรที่หาเสี่ยวจือ “พวกเรามาถึงแล้ว”
“ฉันอยู่ที่ห้องสามศูนย์แปด”
“เข้าใจแล้ว” ถังหยวนวางสายแล้วหันไปมองจ่าวเปา “ไปกันเถอะ”
จ่าวเปาเปิดประตูรถด้วยสีหน้ากังวล “ทําไมนายไม่เลือกที่ที่มันดีๆกว่านี้ล่ะ…ทําไมต้องจอยพาเลซ?”
“นี่ ลืมไปแล้วเหรอ เราบอกเขาไปว่าไม่ใช่คนซึ่งเจียง แล้วฉันจะเลือกสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไหมล่ะ?” ถังหยวนหันกลับไปมองจ่าวเปา “ทําไมถึงกลัวที่นี่นักล่ะถามจริง?”
“มีคนรู้จักฉันทํางานอยู่ที่นี่ ให้ตายสิ เขาจะจําฉันได้ไหมนะ?” จ่าวเปาบอกกับเพื่อนของเขาอย่างตรงไปตรงมา
ถังหยวนมองจ่าวเปาและพิจารณาสักครู่ก่อนบอก “นายแต่งหน้าแต่งตาแบบนี้ จะป้าในบ้านหรือเมียน้อยที่ไหนก็จําไม่ได้หรอกน่า!”
“งั้นไปเถอะ”
จ่าวเปาเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ “ทําตามแผนล่ะ ถ้ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลก็โทรหาตํารวจทันที!”
“เข้าใจแล้ว”
“แล้วนายเอาอะไรมาป้องกันตัวรึเปล่า?”
“ไม่มีเลย”
“โชคดีที่ฉันพกมีดติดตัวมาด้วย” จ่าวเปาตบเอว “แต่ยังไงก็ต้องเนียนไว้ก่อน”
“มันเสียงเกินไป”
“หยุดพูดเถอะน่า เข้าไปกันได้แล้ว” จ่าวเปาก้าวขึ้นไปบนบันไดด้วยความกังวลและตื่นเต้นเล็กน้อย
หลังจากนั้นไม่กี่นาที
จ่าวเปาสูดหายใจเข้ารวบรวมความกล้าหน้าห้องสามศูนย์แปดก่อนเอื้อมมือผลักประตูเข้าไป
ในห้องเสี่ยวจือนั่งในเงาท่ามกลางแสงสลัว ส่วนเอ้อหลางก็สูบบุหรี่อยู่ข้างประตู
บนโต๊ะกาแฟหินอ่อน ผู้ชายสี่ถึงห้าคนกําลังดื่มเบียร์ก็หันมามองถึงหยวนและจ่าวเปาด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“รถติดนะ พวกฉันเลยมาช้าไปหน่อย!” ถังหยวนผู้มีประสบการณ์มาบ้างเดินเข้าไปทักทายทุกคน
“นี่คือพี่ใหญ่ของฉัน เสี่ยวจือ!” ชายหนุ่มที่เคยคุยกับจ่าวเปามาก่อนผายมือแนะนํา
“สวัสดีเสี่ยวจือ!” ถังหยวนก้าวไปข้างหน้า
เสี่ยวจือที่สูบบุหรี่ไฟฟ้าก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เชิญนั่งก่อน!”
จ่าวเปาและถังหยวนนั่งลงถัดจากเสียวจือ
“พวกคุณมาจากที่ไหนกันล่ะ?” เสี่ยวจือถาม
หลังจากคิดอย่างรอบคอบดีแล้ว จ่าวเปาก็ชิงตอบกลับก่อนถังหยวน “เราแค่มาซื้อสินค้า ไม่สําคัญหรอกว่าเรามาจากไหน”
“ฮ่าฮ่า!” เสี่ยวจือพยักหน้าและยิ้ม “แล้วพวกคุณต้องการซื้อแค่ไหนล่ะ?”
“สักหนึ่งแสนห้าหมื่น” จ่าวเปาทําตัวผ่อนคลายและตอบอย่างสุภาพ
“แสนห้า?”
“ใช่แล้ว!” จ่าวเปาพยักหน้า
“จะให้คนไปส่งไหม?” เสี่ยวจือถาม
“ไม่ต้องหรอก เราจะมารับสินค้าที่ซ่งเจียงเอง” จ่าวเปาส่ายหัว
เสี่ยวจือมองทั้งสองคนแล้วพูด “พวกคุณเพิ่งมาซ่งเจียง ฉันจะทําให้ดีที่สุดในฐานะเจ้าของบ้าน มามาดื่มกันก่อน!”
ถังหยวนกะพริบตาสองสามครั้ง “มาคุยกันก่อนดีไหม?”
“เรื่องรายละเอียด จะมีการหารือกันอีกที” เสียวจือหันไปพูดกับถังหยวน “เดี๋ยวรอเพื่อนอีกสองคนก่อน!”
ทั้งสองตกตะลึง
“เรารู้จักพวกเขาไหม?” ถังหยวนถามด้วยความประหลาดใจ
“เพื่อนสองคนนี้เป็นคนขับรถที่ส่งเด็กทั้งแปดคนออกจากเขตหลบซ่อนไปนานทีเดียว” เสี่ยวจือพูดอย่างผ่อนคลาย “พวกเขาเพิ่งกลับมา”
“เคยเจอกันเหรอ?” เสี่ยวซื้อถาม
“เปล่า…ฉันไม่เคยเจอเลย” จ่าวเปาตอบ
“โอเค เมื่อพวกเขามาเราค่อยตกลงเรื่องรายละเอียดกัน” เสี่ยวจือถูฝ่ามือและมองออกไปด้านนอกก่อนตะโกน “บริกร! เรียกสาวๆเข้ามาได้แล้ว!”
ได้ยินดังนั้นจ่าวเปาก็ก้มหน้าพลางเช็ดเหงื่อของเขา เขาหันไปบอกกับถังหยวน “ฉัน…ฉันจะไปห้องน้ํานะ นายคุยกับเขาก่อน!”
“ถ้านายไป ฉันจะสารภาพให้หมดเลย!” ถังหยวนพูดด้วยสีหน้าซีดเซียว
จ่าวเปายิ้มแล้วพยักหน้าไปทางเสี่ยวจือ หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง “พอคนขับรถสองคนนั้นมาถึงพวกเราอาจจบเห่แน่”
“ถ้าพวกมันฆ่าเราล่ะ?” ถังหยวนเตือนพลางกลืนน้ําลาย
“แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?” จ่าวเปาประหม่าจนมือไม่อยู่ไม่สุก
“เราอยู่จอยพาเลซ ฉันไม่คิดว่าพวกนั้นจะกล้าทําอะไรบู่มบ่ามในที่สาธารณะหรอก ยังไงก็เตรียมโทรหาตํารวจให้ดี” ถังหยวนกระซิบบอก
“อืม” จ่าวเปาพยักหน้าและหันไปมองเสี่ยวจือ “ฉันว่าเราคุยกันก่อนอย่าเพิ่งเรียกใครเข้ามาเลย”
“เอาเถอะ เดี๋ยวจะคุยกันค่อยให้พวกเขาออกไป ไม่อย่างนั้นการดื่มอยู่เฉยๆ คงจะน่าเบื่อเกินไป” เสียวจือเอื้อมไปตบต้นขาของจ่าวเปา
“โอเค เยี่ยมเลย!” จ่าวเปาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“เข้ามาเลย พวกสาวๆ”
บริกรก็ได้นําเด็กสาวมากกว่ายี่สิบคนและเปิดประตูเข้ามา
จ่าวเปาหันหันไปมองและแข็งอยู่กับที่
“คุณเป็นแขก เลือกก่อนเลย!” เสี่ยวจือพูดให้เกียรติ
หนึ่งในสาวกว่ายี่สิบคนมีลิซ่าเพื่อนเก่าของจ่าวเปายืนอยู่ทางด้านซ้ายสุด
เมื่อจ่าวเปาเห็นเธอเขาก็หันหน้าหนีทันทีและกระซิบกับถังหยวน “นายเลือกก่อน เลือกก่อนเลย!”
“ทําไมล่ะจะเลือกก็เลือกสิ เรื่องมากเสียจริง!” ถังหยวนอารมณ์เสีย
“มีคนที่ฉันรู้จักอยู่!” จ่าวเปาก้มหน้าและกัดฟัน “เวรตะไลเอ๊ย! นึกแล้วว่าต้องเจอ
“เชิญเลยครับ” ชายหนุ่มตรงข้ามโต๊ะพูด
“ ฉันเอาใครก็ได้มาสอง” ถังหยวน รู้สึกประหม่า แต่ก็โบกมือแสร้งทําเป็นสงบ
“ถ้าอย่างนั้นก็” ชายหนุ่มหันมาและชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่ง “คนนี้ละกัน!”
หลังพูดจบ สาวๆที่เลือกมาทุกคนก็ก้มหน้าลงและตะโกน “สวัสดีตอนเย็นค่ะเจ้านาย!”
“ทางซ้ายคนทางซ้าย … “ จ่าวเปากระซิบ
“เจ้านาย เดี๋ยวฉันรินไวน์ให้นะคะ!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นหญิงสาวคนหนึ่งเดินถือแก้วมานั่งด้านข้าง
เมื่อจ่าวเปาได้ยินเสียงนั้น หัวใจก็เต้นแรงขึ้นทุกที
“มาดื่มด้วยกันนะคะ เจ้านายของฉัน!” ลิซ่าพูดอย่างสุภาพพลางก้มหน้าไปมอง
เมื่อลิซ่าเห็นมือของจ่าวเปา เธอก็สังเกตเห็นแหวนในมือขวา จากนั้นจึงมองเข้าไปใกล้กว่าเดิม และอดไม่ได้ที่จะกระซิบ “คุ้นๆนะ”
“คุ้นบ้าอะไร!”
จ่าวเปาตกตะลึงและทันใดนั้นก็มองหน้าลิซ่า อีกฝ่ายก็จ้องมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ
ทั้งสองสบตากันและทั้งคู่ก็แข็งที่อ
ในห้องโถง
ชายหนุ่มสองคนในแจ็กเกตหนังมาถึงหน้าประตูห้องสามศูนย์แปดแล้ว
ภูมิภาคเจียงโจว
“คาร์โก้ใช่ไหม” โกโก้ถาม
“อืม!” ฉีหลินพยักหน้า
“มีของจัดส่งเยอะมาก คงต้องรอสามถึงห้าวันเลยล่ะ” โกโก้ยืนอยู่ในห้องควบคุมกลางพลางปรบมือและตะโกนไปทางลูกน้องทั้งสามคน “วันนี้ทุกคนทํางานล่วงเวลานะ มีคําสั่งล็อตใหญ่มา”
