บทที่ 203 มหาสมุทรคือ…. 3 (2)
หมอกสีแดง! หมอกเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
ความรู้สึกถึงลางไม่ดีเริ่มจู่โจมไปทั่วร่างของเขา
หมอกสีเลือดเริ่มปกคลุมไปทั่วมหาสมุทรอย่างช้าๆ
ราอน ฮงและออน หมอกสีแดงราวกับสีเลือดเกิดจากการทํางานร่วมกันของเด็กๆทั้งสาม หมอกสีแดงเริ่มปกคุลมไปทั่วทั้งมหาสมุทรและท้องฟ้า
“…แค่กๆๆ!”
“มันเป็นหมอกแบบไหนกัน..อั่กกก!”
น่าเสียดายที่หมอกส่งผลกระทบต่อคนที่อ่อนแอที่สุดก่อน ทหารจากอาณาจักรนอร์แลนด์และอาณาจักรพารันต่างพากันยกมือขึ้นมาจับลําคอของตนเอาไว้เพราะหายใจไม่ออก สิ่งที่พวกเขามองเห็นมีแค่สีแดงเต็มไปหมด
นักหอกเวทย์สร้างโล่ป้องกันขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนจะหยิบเครื่องเป่าเขาสัตว์ขึ้นมา
วู้ดดดดดดดดดดดด!!!!วู้ดดดดดดดดดดดด!!!!วู้ดดดดดดดดดดดด!!!!
สงคราม!
สัญญาณที่แสดงให้เห็นถึงการเริ่มต้นของสงครามดังขึ้นแทนที่สัญญาณเตือนเพื่อยกระดับความปลอดภัย มันดังก้องไปทั่วมหาสมุทรและได้ยินทั่วทั้งกองทัพเรือ
“อะไรกันเนี่ย?”
หมอหนุ่มที่ยังคงอยู่ในห้องพักเรือลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง เขามองเห็นหมอกสีแดงเช่นเดียวกับทหารของอาร์มที่เริ่มล้มลงพร้อมกับกระอักออกมาเป็นเลือด
“หมอกพิษ?”
แววตาของหมอหนุ่มเปลี่ยนไปทันที นี่คือสถานการณ์เร่งด่วนที่เขาต้องรีบไปจัดการโดยเร็วที่สุด เขารีบมุ่งหน้าไปยังประตูห้องแต่นักล่ามังกรกลับดึงมือเขาเอาไว้
“อยู่ที่นี่!”
“อะไรนะ?”
“อยู่ที่นี่อีก!! เจ้าต้องอยู่ที่นี่กับข้าก่อนเพราะข้ายังไม่หายดี”
หมอหนุ่มรู้สึกเหลือเชื่อ บาดแผลฉกรรจ์ถูกรักษาเรียบร้อยแล้วและสิ่งที่นักล่ามังกรต้องทําคือนอนพักฟื้นเท่านั้น ทําไมเขาถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวเช่นนี้? คนที่นอนกระอักเลือดและใกล้จะตายอยู่ข้างนอกล้วนแต่เป็นคนขององค์กรเดียวกันกับพวกเขาทั้งสิ้น
อย่างไรก็ตามเหตุผลที่นักล่ามังกรรั้งหมอหนุ่มเอาไว้ต่างออกไปเล็กน้อย
“ข้ารู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้”
นักล่ามังกรรู้สึกถึงลางไม่ดี แรงของเขากลับมาบ้างแล้วแต่ร่างกายของเขายังไม่สมบูรณ์เต็มร้อย มันยังคงเจ็บปวดเป็นระยะๆและไหนจะแขนที่ขาดไปอีก การที่มีหมอหนุ่มอยู่ใกล้ๆมันยังทําให้เขาพออุ่นใจอยู่บ้าง แม้ว่าหมอหนุ่มคนนี้จะเป็นนักสู้ที่อ่อนแอที่สุดก็ตาม
“เฮ้อ..ข้าจะรีบกลับมาให้ไวแล้วกัน”
หมอหนุ่มถอนหายใจอย่างนึกสมเพชก่อนจะแกะมือของนักล่ามังกรออก
“เจ้าต้องกลับมาภายใน 1 นาที!”
หมอหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มหมุนลูกบิดประตู
คลิก!
ประตูถูกเปิดออกก่อนที่ร่างของหมอหนุ่มจะลับหายไป
นักล่ามังกรมองออกไปนอกหน้าต่างเมื่อเห็นว่าประตูถูกกระแทกปิดลง
สัญชาตญาณบางอย่างกําลังร้องเตือนเขา! สัญชาตญาณที่เขาเพิ่งได้รับหลังจากปราชัยให้กับศัตรูในอาณาเขตเฮนิตัสซึ่งเป็นเพียงดินแดนเล็กๆในอาณาจักรโรมัน
อาณาจักรที่ซุกซ่อนปรมาจารย์ดาบ หมอผีและมังกรเอาไว้ หรือว่าพวกเขามีไม้ตายซ่อนเอาไว้อีก!?
เขาพยายามรวบรวมสมาธิเพื่อให้ตัวเองสามารถต่อสู้ได้แม้ร่างกายจะไม่เต็มร้อยก็ตาม
ทันใดนั้นเอง
คลิ๊ก!
เขาได้ยินเสียงเปิดประตูเช่นเดียวกับเส้นผมของหมอหนุ่มที่โผล่เข้ามา
นักล่ามังกรเริ่มยิ้ม
หมอหนุ่มผู้มีนิสัยเจ้าเล่ห์เหมือนกับเด็กๆแต่ก็เป็นคนที่เต็มที่กับงานที่ตนได้รับมอบหมายยิ่งนัก
“เฮ้! รีบเข้ามาข้างในสิ!”
มันไม่สําคัญว่าทหารขององค์กรจะเสียชีวิตกันหรือไม่? เขาต้องการเพียงแค่หมอที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเขาให้กลับมาดูแลเขาโดยไวเท่านั้น
เอี้ยดดดดดดด–
ประตูค่อยๆเปิดกว้าง
ตุ๊บ!
ร่างของหมอหนุ่มล้มไปกองกับพื้นทันที
นักล่ามังกรมองเห็นบางอย่างที่เป็นสีแดง
“หมอก?”
ร่างของหมอหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้าถูกปกคุลมไปด้วยหมอกสีแดง
“ฮึบ!”
นักล่ามังกรผุดลุกขึ้นจากเตียงทันที
ปั้ง!
อย่างไรก็ตามร่างของเขากลับกระแทกเข้ากับผนังห้องอย่างรวดเร็วด้วยออร่าสีดํา
“อั่กกกกก!!”
นักล่ามังกรส่งเสียงครางออกมา เสียงฝีเท้าค่อยๆคืบคลานเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็มองเห็นถุงมือสีขาว นักล่ามังกรไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนําดาบแห่งหายนะออกมาอีกครั้ง
“นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าสามารถเรียกใช้งานมันได้ทันที
ด้วยอาการบาดเจ็บของเขาในตอนนี้ถือเป็นเรื่องยากที่จะสามารถควบคุมดาบแห่งหายนะให้ใช้งานได้เป็นเวลานาน เสียงบางอย่างดังขึ้นอีกครั้ง
บู้มม!
ออร่าสีดํา! ปรมาจารย์ดาบที่เคยประมือกับเขาในอาณาเขตเฮนิตัส
เขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
เชวฮันดึงออร่าสีดําออกมาในขณะที่สายตายังคงจ้องเขม็งไปที่นักล่ามังกร
นักล่ามังกรไม่สามารถขยับตัวหลบไปได้แต่เขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะถอยห่างออกไป แม้ว่าจะถูกออร่าสีดําโจมตีในครั้งแรกก็ตาม
ทันใดนั้นก็มีบางอย่างปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา
ถุงมือสีขาว!
จู่ๆคนที่สวมถุงมือสีขาวซึ่งยืนอยู่ข้างๆปรมาจารย์ดาบเมื่อครู่นี้ก็มาหยุดยืนอยู่ข้างหลังเขา คนผู้นี้มีออร่าของการเป็นนักฆ่าและมีฝีมือดาบในระดับสูง
ปรมาจารย์ดาบผมดําอยู่ตรงหน้าและนักฆ่าอยู่ด้านหลัง!
ทันทีที่นักล่ามังกรขมวดคิ้วมุ่น นักฆ่าก็คว้าหมับไปที่ลําคอของเขาทันที
“อึ่กกก!!”
มีดสั้นถูกแทงเข้าไปบริเวณไหล่ซึ่งเป็นจุดที่เหลือของแขนที่ขาดไป ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างของนักล่ามังกร ทันใดนั้นเชวฮันก็ใช้ออร่าสีดําแทงเข้าไปในท้องของนักล่ามังกรก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนอากาศอย่างรวดเร็ว
ปั้งงงง!!
เพดานห้องถูกทําลายลงและท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงก็ปรากฏให้นักล่ามังกรได้เห็น
“อั่กกก!!”
นักล่ามังกรถูกลากคอขึ้นไปด้านบนเหนือเพดานห้อง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
“ทําไมจู่ๆพวกเขาถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้ พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่! เป็นไปได้อย่างไร?
แน่นอนว่าคาร์ลรู้ได้จากข้อมูลที่เผ่าวาฬส่งมาให้และยังมีเครื่องหมายมนตราที่ราอนทําไว้อีก นักล่ามังกรและนักเวทย์วัยชราที่ไม่ได้มีพลังเวทย์ในระดับเดียวกับราอนไม่มีทางรู้เรื่องนี้เป็นอัน
“อึ่กก!!”
นักล่ามังกรมองไปยังคนที่กําลังบีบคอเขาแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
เขาเป็นชายชราอายุราวๆหกสิบปี
รอนกําลังส่งยิ้มเหี้ยมให้กับนักล่ามังกร เขายืมถุงมือสีขาวจากบารอคซึ่งกําลังยืนอยู่ตรงหน้านายน้อยของเขา ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่ด้านบนสุดของเรือศัตรูซึ่งกําลังแล่นอยู่จุดกึ่งกลางของขบวนเรือทั้งหมด
คาร์ลหันไปมองเชวฮันและรอนซึ่งลากร่างของนักล่ามังกรขึ้นมาด้านบนเรียบร้อยแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่นักล่ามังกรจะได้ยินว่าพวกเขาพูดคุยกันอะไรกัน
“มาเริ่มกันเลยดีกว่า!”
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
ความเงียบถูกทําลายลงด้วยเสียงบางอย่างซึ่งฟังดูคล้ายกับเสียงกรีดร้องของเหล่าภูตผี บางอย่างที่ฟังดูเหมือนวิญญาณจํานวนหลายร้อยกําลังส่งเสียงคร่ำครวญดังขึ้นมาจากใต้ท้องมหาสมุทร
นักล่ามังกรไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะตําแหน่งที่เขาอยู่เป็นจุดที่สูงที่สุด..ไม่สิ!?ไม่ใช่ว่าเขามองเห็นแต่เป็นความรู้สึกของเขาต่างหากที่สัมผัสถึงได้
ฟึ่บ!
นักล่ามังกรหันหน้าไปมองเมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนแตะมาที่แก้มของตน
คาร์ล เฮนิตัสกําลังส่งยิ้มสดใสมาให้เขา นักล่ามังกรเริ่มเอ่ยขึ้น
“เจ้า…เจ้ามีพลังศักดิ์สิทธิ์โบราณอีกอย่างงั้นรึ?”
แปะ!แปะ!แปะ!
คาร์ลตบแก้มของนักล่ามังกรเบาๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
“สภาพของเจ้ายังดูดีอยู่นี่”
วีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!
เสียงกรีดร้องยังคงดังมาจากใต้ท้องมหาสมุทร คาร์ลกระซิบบางอย่างให้นักล่ามังกรได้ยิน
“เสียงกรีดร้องของเหล่าภูตผีช่างน่ากลัวยิ่งนัก
ใต้ท้องมหาสมุทรยังคงแผดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
จากนั้นมันก็เงียบเสียงลงก่อนที่พายุทอร์นาโดจะพุ่งตัวขึ้นจากใต้ท้องมหาสมุทร
บู๊มมมมมมมมมมมมมมม!
บู๊มมมมมมมมมมมมมมม!
พลังศักดิ์สิทธิ์โบราณของคาร์ลและพลังเวทย์ของราอนได้ทํางานร่วมกันเพื่อสร้างพายุทอร์นาโดขึ้นมาท่ามกลางหมอกทึบสีแดง
ดวงตาที่เจือไปด้วยรอยยิ้มของคาร์ลไม่ได้ส่งไปให้นักล่ามังกรอีกต่อไป รอยยิ้มเย็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคาร์ลเมื่อระลึกถึงคําสัญญาที่ให้ไว้กับทุกคน
กําจัดศัตรูให้สิ้นซาก
คาร์ล เฮนิตัส ไม่สิ! คิมร็อกโซเป็นคนที่รักษาคําพูดของตนเอง ตอนนี้เขาก็แค่ต้องการรักษาสัญญานั้นไว้ก็เท่านั้น
