ในขณะที่เขากำลังอ้าปากค้างด้วยความกลัวเสียงประหลาดใจดังก้องไปทั่วจิตใจของเขา
{นายทำสำเร็จในแล้ว นายรู้วีการใช้งาน ! }
เดเมียนรู้สึกท่วมท้นไปด้วยพลังงานที่พุ่งผ่านร่างกายของเขาและไม่ได้สนใจกับคำพูดของจิตวิญญาณของเขา
แม้ว่าจะไม่ใช่ผู้ฝึกฝน แต่รอบข้างก็มีปฏิกิริยากับหนังสือและพลังพุ่งผ่านร่างของเขาทำให้เขารู้สึกได้รับพลังอย่างเต็มที่
เดเมียนไม่รู้ว่าพลังงานอะไรที่เขารู้สึกว่าพุ่งผ่านเส้นเลือดและไหลเข้าสู่ตันถียนของเขา แต่รู้สึกสนุกกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น
{คุณรู้สึกได้ถึงพลังงานที่เปลี่ยนแปลงได้ภายในร่างกายของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่กระตุ้นความสามารถในการลอกเลียนความสามารถของเขาอย่างแท้จริง}
ตามที่ระบุไว้ในคัมภีร์เวทย์ของเขา
[หนังสือสามารถลอกเลียนแบบได้จริงๆ พลังงานที่ได้รับมา คืออะไรเราไม่ได้รับการสอนเรื่องนี้จากของครอบครัว]
เดเมียนสงสัย
{พลังงานที่ลอกเลียนแบบได้คือคุณลักษณะเฉพาะของนายซึ่งเป็นพลังงานที่สามารถกลายเป็นหรือสร้างสิ่งใด ๆ หรือองค์ประกอบใด ๆ ที่ใช้ผ่านจิตวิญญาณ}
หนังสือเวทย์มนต์กล่าว
เมื่อเขาเข้าใจชัดเจนขึ้นเกี่ยวกับพลังวิ่งผ่านร่างกายของเขา เขาก็เริ่มเข้าใจว่าพลังพิเศษของเขาทำงานอย่างไร
{ฟังนะเด็กน้อย นายมีศักยภาพที่ไม่มีที่สิ้นสุดและฉันในฐานะจิตวิญญาณที่วิเศษนี่ คุณจะเติบโตต่อไปอย่างไร้ขีดจำกัด แต่สิ่งเดียวที่จะเป็นอุปสรรคของนายคือความมุ่งมั่นและความเข้มแข็งทางจิตใจซึ่ง นายจะต้องเข้มแข็งขึ้น}
หนังสือเวทย์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
[นายสุดยอดมาก เจ้าหนังสือจอมเลียนแบบ !]
เดเมียนกำลังยกย่องหนังสือเวทย์ภายในใจ
แต่ปฏิกิริยาที่เขาได้รับกลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่เขาคาดหวัง
{เจ้างี่เง่า หยุดเรียกฉันว่า หนังสือจอมเลียนแบบซักที !}
หนังสือเวทย์กล่าวอย่างไม่พอใจ
[ถ้าอย่างนั้นฉันจะเรียกคุณว่าอะไรดี]
เดเมียนถามอย่างงุนงงและทึ่งกับหนังสือที่พูดคุยแปลก ๆ ในมือของเขา ที่สื่อสารโดยใช้จิตสื่อกัน
{ชื่อของฉันคือ อุทสึสึ ซึ่งฉันเลือกจากภาษาที่ฉันชอบซึ่งเรียกว่าญี่ปุ่น นายไม่รู้จักหรอก}
ดูเหมือนเขาจะจำภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เขาไม่รู้ว่ามาจากไหนและดูเหมือนจะจำไม่ได้ว่าทำไม
ในชีวิตที่ผ่านมาของเขาที่เต็มไปด้วยการถูกรังแกและดูถูกเป็นชีวิตที่ไม่มีใครต้องการดังนั้นเขาจึงพยายามหลีกหนีจากการมีส่วนร่วมในเกม นวนิยาย การ์ตูน และอะนิเมะส่วนใหญ่กับพวกเพื่อนคนอื่น
เขาดูอนิเมะมากจนถึงจุดที่เขาเริ่มเรียนรู้และเข้าใจภาษา อย่างไรก็ตามในโลกที่เขาอยู่ในปัจจุบันทุกคนดูเหมือนจะพูดภาษาเดียวกันกับที่เขาเข้าใจ ตั้งแต่มาอยู่ในร่างนี้
[อุทสึสึ เป็นชื่อที่ดี]
เขาพูดกับตัวเองในขณะที่เขารู้สึกคุ้นเคยกับมัน
[อืมฉันจะทำยังไงต่อจากนี้อุทสึสึ] เดเมียนถามหนังสือเวทย์
ปกหนังสือที่เป็นสีเงินแวววาวและหนาและใหญ่มากเมื่อเทียบกับมือเล็ก ๆ ของเขา
{เดเมียน เปิดหนังสือและหยดเลือดของแม่เข้าไปในหน้าแรก}
อุทสึสึ จงวิเคราะห์
ในขณะที่เขาเปิดหนังสือเล่มใหญ่ หน้ากระดาษที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดกระพือปีกไปด้านหนึ่งเมื่อเปิดไปที่หน้าแรก
มันเป็นหน้าว่างสีขาวที่ดูเหมือนปกติ แล้วเดเมียนหยดเลือดลงไปในหน้าที่ว่างเปล่า
หน้าหนังสือดูดซับเลือดที่หยุดมาทันที เดเมียนรู้สึกว่าวิญญาณของเขาถูกดูดออกไปและเขาก็อยู่ในพื้นที่อื่นโดยสิ้นเชิง มันเป็นพื้นที่มืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งคล้ายกับพื้นที่ภายในจิตของเขามาก
มีเพียงเขาคนเดียวในอวกาศและเขาสับสนและหวาดกลัว
[ฉันต้องสงบสติอารมณ์นี่ต้องเป็นสถานที่ที่ฉันจะต้องเอาชนะจิตสำนึกของจิตวิญญาณ]
เขาพูดกับตัวเองในขณะที่เขากำลังพยามยามทำสมาธิและมองไปรอบ ๆ ตัวเขาอย่างระแวงและระมัดระวัง
เปลวไฟเกิดขึ้นในระยะประมาณ 50 เมตรก่อนหน้าเขา เปลวไฟเริ่มลุกลามและก่อตัวเป็นรูปคนที่ลุกไหม้ ชายคนนี้มีผมยาวสีน้ำตาลคล้ายกับซาราห์และมีดวงตาสีดำเหมือนกัน
“บรรพบุรุษแม็กซ์เวลล์”
เดเมียนอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เขาจำได้ว่ามีภาพวาดและรูปภาพมากมายแขวนอยู่รอบ ๆ ครอบครัวและทุกคนจะแสดงความเคารพในแต่ละปี
“เด็กน้อย นายเป็นใครและฉันอยู่ที่ไหนและทำไมนายถึงเรียกฉันว่าบรรพบุรุษ”
วิญญาณอัคคีถามอย่างสับสน การรวบรวมความคิดของเขา เดเมียนเริ่มเข้าใจสถานการณ์จากสิ่งที่เขาทราบ
[อุทสึสึบอกฉันก่อนหน้านี้ว่าจิตวิญญาณทุกคนมีสติสัมปชัญญะ แต่บางคนอ่อนแอเกินกว่าจะถูกปลุกขึ้นมาดังนั้นนี่ต้องเป็นวิญญาณของแม็กซ์เวลจิตวิญญาณแห่งไฟ ทั้งหมดต้องเป็นบรรพบุรุษ แต่พวกเขาก็ยังอ่อนแอเกินกว่าที่จะมีสติ]
“บรรพบุรุษเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วที่คุณเสียชีวิตและตอนนี้คุณกลายเป็นจิตวิญญาณ”
เดเมียนบอกเขาด้วยความเคารพ
ร่างที่ลุกเป็นไฟมีสีหน้างุนงง แต่ก็อยากรู้อยากเห็นและเห็นว่านี่เป็นโอกาส
“ ฉันไม่สามารถสัมผัสได้ถึงสายเลือดของฉันในตัวนายและนี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับฉัน”
เขาประกาศในขณะที่เขาระเบิดเสียงหัวเราะที่ชั่วร้าย เดเมียนสัมผัสได้ถึงเจตนาชั่วร้ายของเขาและระมัดระวังตัวทันที และถอยไปตั้งหลัก
“อย่ากังวลเลยเด็กน้อย เพียงแค่ยอมให้จิตวิญญาณของนายกินฉันเพื่อที่ฉันจะได้ร่างกายของคุณนายต้องฟังผู้ที่เป็นบรรพบุรุษของนาย”
ร่างที่ลุกเป็นไฟพูดกับเขาและค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
เมื่อเห็นว่าเขามีเจตนาชั่วร้าย เดเมียนไม่ตอบเขาและพยายามหาทางเอาชนะเขา
[อุสึสึ อุสึสึ ฉันจะทำยังไงตอนนี้เขาพยายามจะฆ่าฉัน]
เดเมียนร้องเรียกในใจของเขาอย่างกระวนกระวายในขณะที่เขาถอยไปเรื่อย ๆ โดยรักษาระยะห่างจากบรรพบุรุษพอสมควร
{นายต้องใจเย็นและข่มเขาด้วยความตั้งใจและพลังวิญญาณของนายและฉันไม่สามารถช่วยนายได้ในทางกายภาพ นายต้องพึ่งพาตัวเอง}
ในขณะที่เขาได้ยิน อุซึสึ เขาเริ่มมีสีหน้าที่สู้ดีนัก แต่จิตวิญญาณของเขาจุดประกายแรงผลักดันในตัวเขา
“ฉันไม่สามารถทำให้แม่ผิดหวัง !”
เขาอุทานขณะที่เขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
*** หมายเหตุ ถ้า วงเล็บ [] แบบนี่คือเดเมียนพูดผ่านจิต {} แบบนี่คือ อุทสึสึพูดกับเดเมียน แต่ถ้าเป็น ” ” คือพูดด้วยปาก ***
