เวทีวงกลมมีรัศมี 50 เมตรและตรงกลางเวที อีวานที่กำลังยืนอยู่กับเยาวชนที่เหลืออยู่ที่ขอบเวที
“ ตอนนี้การทดสอบจะเริ่มขึ้นและฉันขอเตือนให้คุณเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับก่อนที่ฉันจะปล่อยพลัง”
เขาประกาศ
ฝูงชนเงียบไปด้วยความคาดหวังและรู้ว่าการแข่งขันสำหรับมือใหม่นั้นน่าสนใจเสมอที่จะสังเกตและมองเห็นผู้มีความสามารถใหม่ ๆ ที่เข้าร่วมสถาบันการศึกษา
อีวานยืนสงบนิ่งอยู่ตรงกลางเวทีจนกระทั่งทันใดนั้นเขาก็มีพลังระเบิดออกมาและร่างของสัตว์ร้ายก็ถูกสร้างขึ้นจากพลังงานรอบตัวเขา
ฝูงชนและคนในชั้นเรียนต่างพากันตกตะลึงและรู้สึกกดดันอย่างไม่น่าเชื่อในทันที
มันเป็นสัตว์ร้ายที่มีรูปร่างคล้ายหมีและชายที่สงบและหล่อเหลาก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะกลายร่างเป็นหมีที่โหดเหี้ยมและทรงพลังเนื่องจากรูปแบบพลังงานรอบตัวเขา
อีวานปล่อยเสียงคำรามมหึมาที่มีพลังที่ไม่น่าเชื่อและทำให้ไม่กี่คนในชั้นเรียนถูกปลิวออกไปนอกเวทีการประลอง
เดเมียนยืนอยู่บนพื้นและกัดฟันแน่นเพื่อช่วยให้เขาทนรับแรงกดดันในขณะที่ออร่าสัตว์ร้ายที่ทรงพลังแผ่ออกมาจากตัวแทนชั้นเรียน
ผู้ที่อ่อนแอที่สุดในชั้นเรียนเกือบสิบคนถูกออร่าและปลิวออกจากเวทีและส่วนใหญ่ที่ยังยืนอยู่กำลังดิ้นรน
เมื่อมองไปที่ชั้นเรียนที่เหลือ จูเลีย, มาทิลด้า, โคล และ ไมโล ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบน้อยที่สุดและคนแรกที่ก้าวเข้าใกล้ อีวาน อย่างกล้าหาญคือ โคล
ร่างกายขนาดใหญ่ของเขาการแสดงออกที่สงบและพลังวิญญาณจะข่มขู่ทุกคนเมื่อผิวของเขาเปลี่ยนเป็นสีโลหะเทาเงินและพื้นด้านล่างเริ่มแตกเมื่อเขาเดินต่อไป
[วิเศษมาก ฉันต้องคัดลอกพลังนั้นและตัวแทนชั้นเรียนของเราด้วย]
เดเมียนคิด เมื่อเห็นพลังของพวกเขา
ตอนนี้ภายในเวทีมีเด็กนักเรียนเหลืออยู่ไม่มากนัก ที่ยังอยู่บนเวที แม้ว่าการทดสอบจะเพิ่งเริ่มต้นขึ้น แต่ 5 คนนี้ที่ใกล้กับอีวาน ก็ยังคงแข็งแกร่งในสายตาของอีวานที่เฝ้าสังเกตนักเรียนของเขาในเชิงวิเคราะห์
ตอนนี่คนที่อยู่ใกล้อีวานถัดจากโคลคือเดเมียน และเขาเคยคิดเช่นกันว่าถ้าโคลประสบความสำเร็จต่อหน้าเขาก็ไม่มีโอกาสที่เขาจะตามเก็บแต้มได้และจำเป็นต้องเอาชนะเขาให้ได้ในขั้นตอนนี้เพื่อให้แต้มยังคงพอใกล้กันได้
เดเมียนผลักตัวเองไปข้างหน้าแม้จะมีแรงกดดัน แต่เดเมียนซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจเมื่อมองไปที่ร่างเล็กและดูเหมือนอ่อนแอของเขาที่ผลักออกไป
อีวานเห็นเดเมียนยิ้มอย่างสนใจขณะที่เขามองดูเด็กคนนั้นดวงตาสีเหลืองเป็นประกายและผมสีขาวที่ยุ่งเหยิงในขณะที่ไมโล, จูเลีย และ มาทิลด้า ตามหลัง เดเมียน และ โคล
ในขณะเดียวกันนักเรียนที่เหลือส่วนใหญ่กำลังดิ้นรนเพื่อแบกรับความกดดันที่ขอบนับประสาอะไรกับการเข้าใกล้อีวาน
พวกเขาทุกคนปลดปล่อยพลังของพวกเขาและใช้มันในรูปแบบเฉพาะเพื่อรับแรงกดดัน นอกเหนือจากไมโลและเดเมียน
โคลใช้พลังที่ที่ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งเหมือนเหล็กของเขาโดยตรงและมีประสิทธิภาพเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาและพุ่งไป ในขณะที่มาทิลด้ากำลังใช้พลังแห่งเสียงกรีดร้องของเธอเพื่อป้องกันแรงกดดันด้วยคลื่นเสียงของเธอและจูเลียก็ใช้วิญญาณแห่งการสร้างน้ำของเธอเพื่อสร้างกำแพงกั้นน้ำ รอบตัวเธอและป้องกันความกดดันทางร่างกาย
เดเมียนมองไปที่ไมโลและรู้ตั้งแต่แรกว่าเขาไม่สามารถใช้พลังของเขาได้ตลอดเวลาและมันทำให้เขาหมดแรงมากและเห็นได้ว่าเขากำลังดิ้นรนโดยไม่ต้องใช้พลังเช่นเดียวกับเขา
[อุทสึสึ เปิดใช้งาน เพลิงแม็กเวลล์]
เดเมียนสื่อสารภายในจิต
การเสริมแรงด้วยเปลวไฟ
[ฉันปล่อยให้เพื่อนคนแรกของฉันล้มเหลวต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ไม่ได้]
เดเมียนคิด
เขาเห็นไมโลล้มลง จึงใช้พลังเพลิงเพื่อเสริมร่างกายของตนเอง ร่างกายของเดเมียนมีชั้นบาง ๆ ของการเปลวไฟสีแดงและเดเมียนรู้สึกได้ว่าเปลวไฟที่ไหลผ่านร่างกายของเขากำลังเสริมและทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น
ทุกคนสังเกตเห็นความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเดเมียน แต่ที่น่าแปลกใจคือแทนที่จะเดินหน้าต่อไปเขาหันหลังกลับและเดินไปหาไมโลที่กำลังคลานไปยังจุดศูนย์กลาง
ไมโลยกศีรษะขึ้นมองเห็นร่างที่ลุกเป็นไฟ ที่เข้ามาหาเขาและมองเข้าไปในดวงสีเหลืองสดใสและรู้สึกตื้นตันใจเพราะไม่ค่อยจะมีใครที่จะมาช่วยเหลือคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้
เมื่อถึงไมโลเดเมียนโอบแขนรอบตัวเขาและใต้ไหล่ของเขาเพื่อยกเขาขึ้นพาดไหล่
แม้จะมีขนาดที่แตกต่างกัน แต่ด้วยการเสริมกำลังเปลวไฟของเขาร่างกายของเดเมียนก็อยู่ในสภาพที่แข็งแกร่งมาก
“ มาเถอะพี่อ้วน ฉันไม่สามารถชนะการแข่งขันนี้ได้หากไม่มีนายนนะ”
เดเมียนกล่าวขณะช่วยพยุงไมโลและเริ่มเข้าใกล้อีวานมากขึ้น
ปัจจุบันคนที่ใกล้เคียงที่สุดกับอีวานคือโคลและอยู่ห่างจากอีวาน 20 เมตรซึ่งน่าเหลือเชื่อ แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังดิ้นรนและจะล้มลงได้ทุกเมื่อ
ถัดไปคือจูเลียและมาทิลด้าซึ่งอยู่ห่างออกไป 30 เมตรขณะที่เดเมียนและไมโลอยู่ห่างออกไป 35 เมตร
“ ทำไมนายถึงกลับมา นายอาจจะได้อันดับสองด้วยนะ”
ไมโลกล่าวโดยไม่ต้องการรั้งเดเมียน
“มาเถอะพวกเราจะไปเป็นที่หนึ่งด้วยกันและเราจะแสดงให้ทุกคนได้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเราในการแข่งขันครั้งนี้”
เดเมียนกล่าวอย่างให้กำลังใจพร้อมกับดวงตาสีเหลืองที่ลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น
เดเมียนและไมโลเพิ่งพบกันได้เพียงวันเดียว แต่ทั้งคู่ต่างกันมากและแทบจะไม่มีความคล้ายคลึงกันเลยนอกจากความเป็นมิตร
ทั้งคู่รู้สึกถึงมิตรภาพซึ่งกันและกันและเกือบจะเป็นพี่น้องกันหลังจากพบกันครั้งแรกและทั้งคู่ต้องการช่วยเหลือและสนับสนุนซึ่งกันและกันในฐานะเพื่อนคนแรกของกันและกัน
“ ฉันทำได้”
เดเมียนร้องออกมาท่ามกลางความกดดันอันมหาศาลที่มีต่อเขา
ความกดดันที่เดเมียนรับอยู่นั้นแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ มากในขณะที่เขารับแรงกดดันส่วนใหญ่ของไมโลด้วยการพยุงร่างของเขาขึ้น
“ น่าสนใจ”
อีวานพึมพำด้วยสีหน้าสงสัย
