ด้วยหอกไม้ของเขาที่ผูกติดกับหลังของเขา เดเมียนเดินลึกเข้าไปในป่าอย่างระมัดระวัง
เดเมียนสามารถเห็นได้ว่าภูเขาที่อยู่ตรงกลางนั้นอยู่ห่างจากจุดที่เขาอยู่ในปัจจุบันเพียงไม่กี่กิโลเมตรและระยะทางนั้นส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ป่า
อย่างไรก็ตามสภาพอากาศและสภาพแวดล้อมทำให้มันมีป่าฝนเขตร้อนมากขึ้นซึ่งนั้นอันตรายกว่าป่าทั่วไปเนื่องจากมีสัตว์อันตรายและมีพิษทั้งหมดที่สามารถพบได้ที่นี่
เดเมียนสามารถมองเห็นนกเขตร้อนทุกชนิดยืนอยู่บนต้นไม้และบินอยู่เหนือเขาในขณะที่เขายังเห็นแมลงขนาดใหญ่ทุกชนิดที่เขาหลีกเลี่ยงได้ด้วยความระมัดระวัง
เมื่อได้ยินเสียงขู่ฟ่อจากด้านหลังเดเมียนก็หันไปเห็นงูที่เลื้อยมาหาเขาจากด้านหลังอย่างลับๆ เจสันพุ่งออกไปโดยไม่แม้แต่จะพยายามต่อสู้กับมันในขณะที่ร่างกายเขาอ่อนแอ
หลังจากวิ่งหนี เจสันรู้สึกเหมือนครึ่งชั่วโมงที่หลีกเลี่ยงและวิ่งหนีจากสัตว์ต่างๆที่เขาเจอ เดเมียนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังจะกระโจนออกจากอก
หลังจากวิ่ง ร่างกายของเขาก็เหนื่อยล้าในขณะที่หอบหายใจ
เดเมียนยืนพิงต้นไม้และสูดลมหายใจขณะมองรอบ ๆ ตัวเขาอย่างระมัดระวังเพื่อหาสัตว์ต่างๆ
ในระยะไม่ไกลเขาได้ยินเสียงบางอย่าง และเขาคิดว่าเสียงนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดจริงๆ เขาจึงรีบวิ่งไปหาที่มาของเสียง
“ มันเป็นแม่น้ำจริงๆ”
เขาอุทานอย่างดีใจเมื่อเห็นแม่น้ำที่ไหลอยู่เบื้องหน้าเขา
เดเมียนรีบวิ่งไปหามันและเริ่มล้างหน้าและดื่มน้ำที่ไหลลงไปตามร่างกายคลายความกระหายและรู้สึกราวกับว่าได้บำรุงอวัยวะภายในของเขา
หลังจากดื่มจนหมดหนึ่งลิตรเดเมียนก็นั่งลงเพื่อสูดลมหายใจและปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อน
เขาเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากเท้าของเขาที่มีรอยขีดข่วนและรอยถลอกลึกโดยมีเลือดไหลออกมาจากเท้า แต่เขาไม่เคยสังเกตเห็นเพราะร่างกายของเขาอบอุ่นและเขายุ่งเกินไปที่จะวิ่งหนีจากสัตว์
เดเมียนกำลังล้างเท้าของเขาในน้ำ เขาห่อใบไม้จำนวนมากไว้ใต้เท้าของเขาและพบเถาวัลย์อีกต้นเขามัดใบไม้ไว้รอบ ๆ เท้าของเขาอย่างแน่นหนา เสมือนทำรองเท้าแตะคู่หนึ่ง
ในขณะที่เขานั่งอยู่ข้างแม่น้ำทันใดนั้นเขาก็เห็นจมูกของจระเข้เผยตัวออกมาขณะที่มันพยายามลอบโจมตีเขา
เมื่อเห็นมันเดเมียนก็กระโดดขึ้นทันทีและทำระยะห่างระหว่างตัวเขากับจระเข้สองสามเมตรขณะที่เขาเฝ้าดูจระเข้ที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำและยืนอยู่ริมแม่น้ำจ้องที่เดเมียน
เมื่อรู้ว่าความเร็วของมันไม่เร็ว เดเมียนก็ไม่ได้กลัวว่ามันจะมาถึงเขาได้ แต่เขารู้สึกหวาดกลัวกับจระเข้ยาว 3 เมตรที่มีดวงตาสีแดงแจ๋และฟันแหลมคมหลายสิบซี่ที่สามารถแทงเข้าไปในตัวเขาได้อย่างง่ายดายและ ทำให้เขาเหมือนลูกโป่งที่จะแตก
เขาไม่หันหลังให้จระเข้ เดเมียนเดินถอยหลังออกไปอย่างช้าๆและหลังจากเห็นว่ามันไม่ได้ตามเขามาจึงหันหลังกลับและวิ่งไปตามกระแสน้ำ
“ถ้าฉันไปตามแม่น้ำฉันอาจจะพบถ้ำที่ฉันกำลังมองหา”
เดเมียนหวัง เมื่อเขาเห็นจระเข้นอนอยู่ในที่ที่เขาทิ้งมันไว้ท่ามกลางแสงแดดที่แทบจะส่องทะลุผ่านต้นไม้หนาทึบ
อย่างที่เขาหวังเมื่อเดินลงไปตามลำธารอีก 50 เมตรเขาก็เห็นถ้ำที่อยู่ใกล้กับน้ำตกซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของแม่น้ำ
[เกือบจะสะดวกเกินไปและฉันไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้หากไม่มีกับดัก]
เดเมียนคิดกับตัวเองอย่างระมัดระวัง
เดเมียนนำหอกออกจากหลังของเขาและจับมันไว้แน่นเดเมียนเข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวังโดยสันนิษฐานว่าจะมีผู้อาศัยอยู่
เมื่อมองเข้าไปในถ้ำจากด้านข้างทันทีที่เดเมียนเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในเขาก็รู้สึกหวาดกลัว
[มันคือเสือดาว]
เขากรีดร้องอยู่ในใจของเขาเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดที่หลับใหลอยู่ในถ้ำ
ในขณะที่เขากำลังจะเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ เดเมียนก็เห็นดวงตาของเสือดาวที่หลับใหลก็เปิดขึ้นและจ้องมาที่เขา
“ซวยแล้ว !!”
เดเมียนกรีดร้องทันทีและวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่ร่างกายอ่อนแอของเขาจะพาเขาออกไปจากถ้ำได้
เสือดาวเมื่อเห็นขนาดความเร็วและร่างกายที่อ่อนแอของเดเมียนก็รู้สึกสนุกและไม่รีบวิ่งไล่ตามเดเมียน
แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีมันก็เดินออกจากถ้ำจากนั้นก็ยืดตัว และตามเดเมียนที่กำลังวิ่งกลับไปตามกระแสน้ำ
[ตอนนี้ฉันยังตายไม่ได้และฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างจริงของฉัน ]
เขากรีดร้องกับตัวเองขณะที่อะดรีนาลีนเริ่มพลุ่งพล่านรอบกายของเขา
หัวใจของเดเมียนเต้นด้วยความเร็วอย่างรวดเร็วในขณะที่จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความกลัว แต่เขาก็กรีดร้องกับตัวเองว่าเขาคิดแผนการที่จะเสี่ยงอย่างมาก แต่อาจเป็นวิธีเดียวที่จะออกจากสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
เดเมียนหวังว่าเขาจะเอาจระเข้มาสู้กับเสือดาวเพื่อเขา แต่ไม่เห็นจระเข้หัวใจของเขาก็ทรุดลง
[ทั้งหมดที่ฉันทำได้คือภาวนาให้เสือดาวน้ำแข็งว่ายน้ำไม่ได้]
เดเมียนคิดกับตัวเอง
ขณะที่เดเมียนเข้าไปใกล้จุดที่เขาเห็นจระเข้ เสือดาวก็อยู่ข้างหลังเขาเพียงไม่กี่เมตรและพุ่งเข้าหาเขาด้วยความเร็วที่รวดเร็ว
เสือดาวไม่ได้วิ่งด้วยความเร็วเต็มที่และเป็นเพียงการจ็อกกิ้ง แต่มันก็เข้ามาหาเดเมียนได้อย่างง่ายดาย
เดเมียนแทงหอกของเขาลงไปบนพื้นใช้หอกที่ค่อนข้างยืดหยุ่นเหวี่ยงตัวเองไปอีกด้านหนึ่งของแม่น้ำกว้าง 5 เมตรโดยใช้โมเมนตัมและหอกของเขาเพื่อช่วยเขาในขณะที่เขาตกลงไปอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ
เมื่อมองไปที่เสือดาวเดเมียนหวังว่ามันจะหยุด แต่เขาอยากจะร้องไห้เมื่อเห็นเสือดาวกระโดดขึ้นไปในอากาศเหนือแม่น้ำอย่างสบายใจ
เช่นเดียวกับที่เดเมียนคิดว่ามันจบลงแล้วเมื่อเห็นเสือดาวอยู่กลางอากาศมาหาเขา จระเข้สีเขียวตัวใหญ่ก็กระโดดขึ้นจากน้ำ
