เดเมียนหลงใหลในความรู้สึกของการเรียนรู้วิธีการและการฝึกฝนงมากขึ้นและยังคงฝึกฝนต่อไปโดยไม่ต้องการออกจากห้องของเขา
เขาจะฝึกฝนเป็นเวลา 6 ชั่วโมงจากนั้นก็พักผ่อนและนอนหลับเนื่องจากการฝึกฝนนั้นทำให้พลังของร่างกายและจิตใจหมดไปแม้จะมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นก็ตาม
วงจรนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายครั้งและเดเมียนก็สูญเสียเวลามาก ด้วยความมุ่งเน้นไปที่การได้รับความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง
เขาก้าวหน้าอย่างรวดเร็วและเขาสามารถสัมผัสได้อย่างต่อเนื่องถึงพลังของจิตวิญญาณของเขาที่เพิ่มขึ้นพร้อมกับการบ่มเพาะภายใน ในขณะที่พลังไพโรคิเนซิสของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เมื่อเปลวไฟทวีความแรงขึ้นพร้อมกับการควบคุม
เดเมียนถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง หลังจากที่เพื่อนๆได้เห็นว่าเขากำลังฝึกฝนอย่างหนัก เหล่าเพื่อนๆ ของเดเมียน เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาจึงเริ่มฝึกอย่างจริงจัง
เพื่อนของเดเมียนทุกคนล้วนก้าวหน้าอย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อและทุกคนผ่านไปถึงอันดับแรกและยังสามารถทำลายสถิติของสถาบันไปพร้อมกับเดเมียนได้ นอกเหนือจากไมโล
ไมโลดูเหมือนติดขัดกับการฝึกฝน
ไมโลได้รับวิธีการฝึกฝนภายในที่มีอันที่สูง แต่การฝึกนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับธาตุต่างๆ เนื่องจากจิตวิญญาณของไมโลน่าจะไม่มีความเชื่องโยงกับธาตุทั้งสี่
ถึงอย่างนั้นไมโลก็ยังคงฝึกฝนอย่างหนัก แต่เขาไม่สามารถเพิ่มพลังขึ้นได้เลย นอกเหนือจากพลังอันนิดหน่อยของเขาที่มีอยู่ปกติ
ในขณะที่เฝ้าดูเพื่อน ๆ ทุกคนของ เขาก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ไมโลรู้สึกถูกทิ้งและหดหู่ใจมาก แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะซ่อนความเศร้าที่ไม่ต้องการขัดขวางการฝึกของเพื่อนๆ และกลายเป็นภาระของพวกเขาโดยเฉพาะกับเดเมียน
[อุทสึสึเหลือเวลาอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงบทเรียนการฝึกฝนภายในของฉัน]
เดเมียนถามขึ้นโดยไม่ได้สนใจเพื่อนๆ ของเขาในตอนนี้
{ฉันคิดว่ามันเริ่มเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว}
อุทสึสึแจ้งเดเมียน
[อ้าวแล้วทำไมเธอไม่บอกฉันละ]
เดเมียนกรีดร้องในใจขณะที่เขาตะเกียกตะกายเพื่อเตรียมตัวให้พร้อม
{ฉันไม่ต้องการหยุดการฝึกฝนของนายที่กำลังดำเนินไปด้วยดี}
อุทสึสึกล่าว
{แต่ตอนนี้แม้โฮสต์จะมีพรสวรรค์และแรงผลักดันในการฝึกฝน แต่กาฝึกฝนยังต้องการให้ผู้ฝึกฝนก้าวข้ามขีดจำกัดของตน เนื่องจากการฝึกฝนคือการพัฒนาตนเองและก้าวข้ามพ้นพันธนาการแห่งความเป็นมรรตัย ดังนั้นโฮสต์จะไม่สามารถทำลายอดีตได้ โดยไม่ต้องผ่านประสบการณ์ชีวิตและการต่อสู้ซึ่งจะผลักดันโฮสต์ให้ผ่านขีด จำกัด ของเขา}
อุทสึสึกล่าวพร้อมวิเคราะห์การฝึกฝนของเดเมียน
เดเมียนที่กำลังรีบออกจากที่พำนักของเขาและไปที่หอฝึกฝน เมื่อได้ยินคำพูดของอุทสึสึก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาในขณะที่พยายามเพิ่มความแข็งแกร่งให้มากที่สุด
แม้เขาจะมีพรสวรรค์และวิธีการฝึกฝนที่ยอดเยี่ยม แต่เขาก็ไม่ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของร่างกายและพัฒนาตัวเองให้ดีพอที่จะก้าวเข้าสู่อันดับที่สองได้
เดเมียนเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับยาเม็ดที่สามารถช่วยในการพัฒนาใหม่ ๆ จากอุทสึสึ แต่เดเมียนตัดสินใจที่จะไม่มองหาสิ่งใด ๆ เพราะเขาได้ยินมาว่าของพวกนั้นจะทำให้รากฐานและการฝึกฝนของเขาอ่อนแอลง
[หลังจากจบบทเรียนการฝึกฝนภายในของฉัน ฉันว่าจะไปทำภารกิจที่จะผลักดันฉันและพยายามเรียนรู้ทักษะที่ฉันได้รับอีกครั้งที่อุทสึสึสัมผัสได้นั้นลึกลับและอาจมีค่ามากกว่าหนังสือม้วนถ้าฉันสามารถเข้าใจได้ ]
เดเมียนตัดสินใจขณะที่เขาลากร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาไปที่ห้องโถงแห่งการฝึกฝน
แต่ละส่วนหลักของสถาบันมีสถานที่ของตัวเองภายในสถาบันที่ล้อมรอบด้วยกำแพงคล้ายกับว่าเมืองจะอยู่ในเมืองอีกที
ด้วยความจำและการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของเดเมียน ซึ่งเขาได้รับหลังจากปลุกอุทสึสึขึ้นมา เดเมียนมีแผนที่ของสถาบันการศึกษาทั้งหมดที่จดจำไว้ในใจของเขาและสามารถนำทางผ่านส่วนนอกและส่วนในของสถาบันได้เนื่องจากพื้นที่หลักของสถาบันถูกจำกัด และไม่รวมอยู่ในแผนที่ที่มีให้เขา
นอกจากนี้เขายังได้รับอนุญาตให้เข้าไปในส่วนภายในของสถาบันเมื่อเขามีบทเรียนในส่วนหลักที่ตั้งอยู่ที่นั่นหรือมีเหตุผลที่จะอยู่ที่นั่นและจะได้รับคำสั่งสามารถเข้าไปได้
เขาใช้เวลา 30 นาทีในการวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาจะไปได้และหลังจากแสดงบัตรประจำตัวของเขาต่อหน่วยยามภายในของสถาบันและผู้คุมหอการฝึก เดเมียนก็ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้
เมื่อเดินเข้าไปในห้องเรียนประเภทการบรรยายขนาดใหญ่ เดเมียนสามารถเห็นได้ว่ามีนักเรียนมากกว่าที่เขาคาดไว้
“ดูเหมือนว่าเขาจะมาถึงแล้ว แต่ช้าไปกว่าครึ่งชั่วโมง”
ครูประกาศขึ้นเมื่อเห็นเดเมียนเข้ามา
ทุกสายตาจับจ้องไปที่เดเมียนและถ้าเป็นเมื่อก่อนเดเมียนคงจะกังวลมาก แต่ตอนนี้เขาไม่รู้สึกกลัวคนอื่นแม้แต่น้อย
แม้ว่าความแข็งแกร่งของนักเรียนคนอื่นๆ และอาจารย์บางคนก็ค่อนข้างน่ากลัว
“ เดเมียนคุณอาจจะพลาดจุดเริ่มต้นของบทเรียนที่เป็นภาพรวมคร่าวๆว่าการฝึกฝนภายในคืออะไรและหลังจากจบ เราจะเริ่มเรียนรู้พื้นฐานเกี่ยวกับธาตุต่างๆ ”
ครูบอกเขา
ครูเป็นผู้หญิงสวยที่สวมเสื้อคลุมสีเหลืองเหมือนกับครูคนอื่น ๆ และดูสวยงาม
นักเรียนนอกโรงเรียนมีเครื่องแบบและเสื้อผ้าสีขาว นักเรียนชั้นในมีเครื่องแบบและเสื้อผ้าสีแดง นักเรียนที่เป็นแกนนำจะมีมีเครื่องแบบและเสื้อผ้าสีส้ม ครูมีเครื่องแบบและเสื้อผ้าสีเหลืองและผู้อาวุโสจะมีเครื่องแบบและเสื้อผ้าสีเขียว
อย่างไรก็ตามมีข้อยกเว้นบางประการเช่นบรรณารักษ์ แต่จากสิ่งที่เดเมียนได้ยินมาว่าเขามีพลังลึกลับและเป็นอาจารย์ใหญ่แทนในบางครั้งทำให้เขาได้รับการยกเว้นจากกฎของสถาบัน
ครูของเขาดูดีและเข้ากับความงามและวัยเยาว์ของเธอ เดเมียนรู้สึกสบายใจในชั้นเรียนเพราะเธอทำให้เขานึกถึงแม่ของเขาเล็กน้อย
“คุณนั่งลงได้ คุณต้องมีสถานการณ์บางอย่างที่ทำให้คุณล่าช้าดังนั้นคุณจะไม่ถูกลงโทษในครั้งนี้ แต่ครั้งต่อไปคุณจะถูกลงโทษเพราะพลาดบทเรียนการฝึกฝนซึ่งเป็นวิชาภาคบังคับ”
เธอกล่าว
เดเมียนพยักหน้าอย่างเคารพและเดินตามเพื่อน ๆ ที่เหลือของเขา ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าเดเมียนไม่ได้มีปัญหาใด ๆ
“อย่างน้อยเขาก็รู้ ว่าเขาควรอยู่ตรงไหน”
นักเรียนคนหนึ่งที่อยู่ด้านหน้ากล่าวขึ้นเมื่อเห็นเดเมียนนั่งลง
