จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) – ตอนที่ 62

“ เดเมียน ฉันมันไร้ค่า ฉันฝึกฝนไม่ได้”

ไมโลคร่ำครวญขณะที่เขาทรุดตัวลงต่อหน้าเพื่อนของเขา

เมื่อเห็นความเจ็บปวดในน้ำเสียงของไมโลที่สิ้นหวังและความเศร้าโศกที่ไมโลกำลังเผชิญ เดเมียนก็รับรู้ถึงปัญหาของไมโล

ในขณะที่เดเมียนมีพละกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและเพลิดเพลินไปกับการแสวงหาพลัง แต่เขาก็เพิกเฉยต่อเพื่อนของเขา และทิ้งให้เพื่อนของเขาต้องโดดเดี่ยว

“ ไมโล นายอย่ากังวลไปเลย ฉันมั่นใจว่านายต้องทำได้”

เดเมียนกล่าวอย่างให้กำลังใจกับไมโล

เมื่อไมโลกำลังรู้สึกแย่ เดเมียนรู้ดีว่าคำพูดที่ให้กำลังใจนั้นไม่เพียงพอ เดเมียนจึงต้องหาเหตุฝนที่ไมโลไม่สามารถฝึกฝนได้ และคิดว่าจะจัดการกับสิ่งนี้อย่างไร

[อุซึสึเกิดอะไรขึ้น ทำไมไมโลถึงไม่สามารถฝึกฝนได้ถ้าเขามีจิตวิญญาณที่น่าทึ่งเหมือนฉัน]

เดเมียนถามอุทสึสึ

{อืม ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจ ฉันคงต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยในการประเมินหาเหตุผล}

อุทสึสึตอบอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินคำพูดของอุทสึสึ ความหวังในการช่วยเหลือไมโลก็จางหายไป

{อย่างไรก็ตามแม้ว่าฉันจะไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่ฉันก็มีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าร่างกายของไมโลจะไม่สามารถกักเก็บพลังงานได้มากกว่ามนุษย์ทั่วไป คือสาเหตุที่จิตวิญญาณของเขา มีภาระมากมายและไม่สามารถใช้งานได้

นั่นคือจุดที่จิตวิญญาณของนายแตกต่างจากของไมโลและดูเหมือนว่ามีเงื่อนไขบางอย่างที่ต้องปฏิบัติตามก่อนที่จะเริ่มฝึกฝน ในทำนองเดียวกันโฮสต์จำเป็นต้องคัดลอกจิตวิญญาณก่อนที่โฮสต์จะสามารถฝึกฝนได้อย่างถูกต้อง ไมโลอาจจำเป็นต้องคัดลอกสายเลือดสัตว์ร้าย ก่อนที่เขาจะสามารถเริ่มการฝึกฝนและกักเก็บพลังงานไว้ในร่างกายของเขาได้}

สมมติฐานของอุทสึสึ เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เดเมียนต้องหาทางแก้ปัญหาของไมโล

“ไมโล ฉันรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร”

เดเมียนกล่าวกับไมโล

คำพูดของเดเมียน ทำให้ไมโลรู้สึกเบาใจหน่อยหนึ่ง ขณะที่เขาหยุดร้องไห้

“นายพูดจริงๆ งั้นหรอ นายช่วยฉันได้จริงๆ นะ”

ไมโลพูดอย่างมีหวัง

“ใช่ ไมโลฉันช่วยนายได้และ … ”

เดเมียนพูด ก่อนอุทสึสึจะแทรกขึ้นมา

{จำไว้ว่านายไม่สามารถเปิดเผยการดำรงอยู่ของฉัน ความสามารถของนาย ความรู้ของนายและหรือสิ่งใดก็ตามที่ไม่ธรรมดาที่จะทำให้นายมีปัญหา แม้ว่าไมโลจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนายก็ตาม}

“และ อะไรหรอ”

ไมโลถาม

“ฉันรู้ว่าทำไมนายถึงไม่สามารถฝึกฝนและฉันรู้วิธีแก้ปัญหา แต่ฉันบอกนายไม่ได้ว่าฉันรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรและนายต้องสัญญากับฉัน”

เดเมียนบอกไมโล

ไมโลรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

“นายเชื่อฉันไหม?”

เดเมียนถามกับไมโลโดยตรงซึ่งเห็นว่าไมโลมีใบหน้าที่ลังเลเล็กน้อย

“เชื่อสิ ฉันเชื่อนาย”

ไมโลตอบหลังจากคิดไม่กี่นาที

ตั้งแต่ที่พบกัน เดเมียนได้แสดงให้เห็นถึงความซื่อสัตย์ ความเอาใจใส่ และความเมตตาต่อไมโล

“ งั้นก็นอนพักผ่อนและพรุ่งนี้เช้าเราจะออกเดินทางไปปฏิบัติภารกิจและจะแก้ปัญหาของนายกัน”

เดเมียนกล่าว

เดเมียนยิ้มให้เพื่อนอย่างมั่นใจและกลับไปที่ห้องของเขา

แม้ว่าไมโลจะสงสัยว่าเดเมียนจะช่วยเขาได้จริงๆ หรือเปล่า แต่ไมโล ก็ยังคงมีความสุขที่เพื่อนของเขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือและแทนที่จะปล่อยให้ตัวเขาโดดเดี่ยว

ด้วยความตั้งใจใหม่และความกังวลของไมโลก็คลายลงเล็กน้อย ไมโลจึงหลับไปหลังจากพยายามนอนไม่หลับมาหลายวันนอนไม่หลับมาหลายคืน

ในขณะเดียวกันเดเมียน ฝึกฝนต่อเล็กน้อยก่อนที่จะนอนหลับ

แผนการของเดเมียนที่จะช่วยไมโล นั้นเรียบง่ายหากสมมติฐานของอุทสึสึถูกต้อง ก็อาจจะต้องใช้เลือดหรือแก่นจากสัตว์ร้ายเพื่อให้ไมโลสามารถบ่มเพาะจิตวิญญาณได้ ซึ่งเขาจะได้รับหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ

เดเมียนได้เรียนรู้เกี่ยวกับแก่นของสัตว์ร้ายจากอุทสึสึและเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกมันใน ตระกูลแม็กเวลล์แต่ไม่เคยมีโอกาสได้เจอ

แก่นของสัตว์ร้ายเป็นส่วนที่มีค่าที่สุดในร่างกายของสัตว์ร้ายและเป็นที่ที่พลังงานส่วนใหญ่ของสัตว์ร้ายมีความเข้มข้น

คุณภาพและมูลค่าของแก่นสัตว์ร้ายนั้นแตกต่างกันไปและคุณภาพของพวกมันได้รับการจัดอันดับในลักษณะเดียวกับภารกิจในสถาบัน

ในขณะที่ส่วนที่เหลือของร่างกายของสัตว์ร้ายยังมีพลังงานที่เหลืออยู่และผู้บ่มเพาะจิตวิญญาณสามารถกินเพื่อเพิ่มพลังงานและเสริมสร้างร่างกายของพวกเขาเล็กน้อย

ด้วยวิธีแก้ปัญหาที่สามารถเป็นไปได้สำหรับปัญหาของไมโล และภารกิจที่ต้องทำให้เสร็จในวันถัดไป เดเมียนก็นอนหลับอย่างสบาย และตื่นเต้นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จและช่วยเหลือเพื่อนของเขา