เดเมียนและหมูป่าคลั่งเข้าหากันทั้งคู่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง
ไมโลที่กำลังดิ้นรนเพื่อตั้งสติเฝ้าดูเดเมียนและอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเดเมียนต้องการปะทะกับสัตว์ร้ายตัวใหญ่เช่นนี้โดยตรง
ขณะที่งาของหมูป่ากำลังจะโจมตีโดนเดเมียน ทันใดนั้นเดเมียนหลบและไถลลงไปใต้ท้องของหมุป่า
[หมัดไฟ]
ในขระที่อยู่ใต้ท้องของหมูป่า เดเมียนได้ต่อยหมัดไฟจำนวนมากเข้าไปที่ท้องของมัน ผลกระทบและการสูญเสียการทรงตัวทำให้หมูป่ากระเด็นไปและกระแทกกับต้นไม้
และเดเมียนก็โจมตีต่อเนื่องไปที่ขาหน้าของมันเพื่อที่จะหยุดการเคลื่อนไหวของหมูป่า เมื่อยืนขึ้นเสื้อคลุมของเดเมียนได้ขาดออกพร้อมกับมีเลือดซึมออกมาจากแผ่นหลังเพราะการไถลไปบนพื้นที่ขรุขระด้วยความรวดเร็ว เดเมียนไม่มาทในคู่ต่อสู้ เมื่อลุกขึ้นเดเมียนได้พุ่งไปหาไมโล และแบกไมโลเพื่อไปไว้ในจุดที่ปลอดภัย
“เดเมียน นายได้รับบาดเจ็บ”
ไมโลเอ่ยโดยเห็นด้านหลังของเสื้อคลุมของเดเมียนที่ย้อมเป็นสีแดง
“ ไม่ต้องกังวล ฉันไม่เป็นไร”
เดเมียนให้ความมั่นใจเพราะไม่รู้สึกเจ็บปวดเนื่องจากอะดรีนาลีนที่พุ่งพล่านและพลังงานที่ไหลเวียนผ่านร่างกายของเขา
เดเมียนเข้าใกล้หมูป่าอย่างระมัดระมัดวัง และเห็นว่าหวัของหมูป่าที่เลือดไหลจากการชนต้นไม้ เดเมียนได้โจมตีต่อเนื่อง
[ลูกไฟ]
เดเมียนได้ปล่อยลูกไฟไปที่หัวของหมูป่า ลูกบอลไฟทำให้เกิดการกระเบิดขนาดเล้กที่หัวของหมูป่าและทำให้บาดแผลของมันกว้างขึ้นในขณะที่เดียวก็สร้างความเสียหายให้กับกระโหลกของมันเล็กน้อย เดเมียนตกใจกับการระเบิดที่เล็กน้อยของลูกบอลไฟ แต่นั้นก็มั่นใจได้ว่ามันจะตายและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก
เดเมียนตกใจกับเอฟเฟกต์เพียงเล็กน้อยของ Fire Ball แต่มั่นใจได้ว่าสัตว์ร้ายนั้นตายแล้วและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก
[สัตว์ร้ายตัวนี้มีเนื้อที่หนามาก และขนนั้นน่าทึ่งมาก มันหนา เหนียวและไม่ติดไฟเหมือนขนอื่น ๆ ]
เดเมียนคิดกับตัวเองว่าต้องการใช้ร่างกายของสัตว์ร้ายให้เต็มที่
“ ไมโลขยับได้ไหม”
เดเมียนถามขณะที่เดินไปหาเขา
“นิดหน่อย”
ไมโลเอ่ยออกมาขณะที่เขาพยายามที่จะลุกขึ้นยืน
เดเมียนเอื้อมมือไปช่วยไมโล แต่ไมโลเผลอที่แตะหลังที่บาดเจ็บของเดเมียนโดยบังเอิญทำให้เขาเจ็บปวดอย่างมาก
“เราจำเป็นต้องพานายกลับไปที่โรงพยาบาลของสถาบัน”
ไมโลกล่าวเมื่อเห็นรอยกรีดลึกบนหลังที่เปลือยเปล่าของเดเมียน
“ใช่ แต่ก่อนอื่นเราสามารถจัดการปัญหาของนายได้ในที่สุด”
เดเมียนประกาศอย่างตื่นเต้น
“ฉันจะได้รับการบ่มเพาะพลังจิตวิญญาณงั้นหรอ !?”
ไมโลอุทานจากร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขา
“ ใช่มันสามารถทำได้ แต่สิ่งที่นายไม่มีคือพื้นฐานของการฝึกฝน นายเคยรู้สึกไหวว่าจิตวิญญาณของนายว่างเปล่าและเป็นเหมือนภาชนะสำหรับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง”
เดเมียนถาม
“ ใช่ นั้นแหละที่ฉันที่รู้สึก แต่นายรู้ได้อย่างไร”
ไมโลตอบด้วยความตกใจเมื่อเดเมียนรู้เกี่ยวกับร่างกายของเขาและอยากรู้ว่าเขารู้ได้อย่างไร
“ฉันเคยอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนเด็กๆ จิตวิญญาณพิเศษที่บางคนมีและจิตวิญญาณจะไม่สามารถดึงออกมาใช้ได้จนกว่าจะครบตามเงื่อนไขบางอย่าง”
เดเมียนตอบ
“ แล้วเงื่อนไขเหล่านั้นคืออะไร”
ไมโลถามอย่างกระตือรือร้น
“ จากสิ่งที่ฉันอ่านมา ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของนายจะเป็นภาชนะสำหรับการเติมเต็มของสายเลือดสัตว์ร้ายและนายสามารถบ่มเพาะและฝึกจิตวิญญาณควยคู่กับสายเลือดของสัตว์ร้ายได้ด้วย”
เดเมียนอธิบาย
ทุกสิ่งที่เดเมียนพูดนั้นดูเกินจริงและไม่น่าเชื่อถือ แต่ในขณะที่เดียวกันไมโลก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังพูดความจริงและทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นตรงกับสิ่งที่ไมโลกำลังประสบอยู่
“ แล้วฉันต้องทำยังไง”
ไมโลถาม
“ ก็ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เหมือนนายจะต้องดื่มเลือดมันสัตว์ร้ายหรือไม่ก็กินเนื้อของมัน”
เดเมียนตอบด้วยรอยยิ้มเบี้ยว
อุทสึสึเองก็ไม่แน่ใจกับวิธีการที่ชัดเจนสำหรับไมโล กับการกินส่วนใดส่วนหนึ่งของสัตว์ร้าย แต่มันน่าจะเหมือนวิธีที่เดเมียนคัลลอกจิตวิญญาณผ่านเลือดของคน
“โอเคฉันเชื่อนาย ฉันจะกินมัน”
ไมโลกล่าวขณะเดินไปทางซากของหมูป่า
ไมโลนั่งคุกเข่าลงด้านหน้าของซากหมูป่า พร้อมกับใบหน้าสะอิดสะเอียน ที่จะต้องดื่นเลือดของซากหมูป่า แต่มันก็อาจจะคุ้มค่าหากจะได้รับการบ่มเพาะ ไมโลค่อยๆ เอามือรองเลือดของหมูป่า และยกมันดื่มกลืนเข้าไป มันอุ่นๆ และมีกลิ่นคาวเลือด ไม่โลไม่รู้สึกอะไรและจากนั้นไมโลก็เริ่มสงสัยว่าที่เดเมียนพูดนั้นเป็นจริงไหม
“ แน่ใจเหรอว่า … ”
ไมโลถามก่อนจะชะงักกึกในขณะที่เขาเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดทรมานไปทั่วร่างกาย
