จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) – ตอนที่ 140

ตอนที่ 140 การปะทะของความเป็นเพื่อน

ทั้งไมโลและเดเมียนได้ย่อยอาหารจํานวนมากที่พวกเขากินเข้าไปและอุ่นเครื่องหลังการฝึกในช่วงเวลาสั้น ๆ และฝึกฝนทักษะและเทคนิคที่แตกต่างกันเล็กน้อย เมื่อพวกเขามองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ต้องการที่จะปะทะกัน และหลังจากที่ทั้งสองตกลงกันแล้ว พวกเขาก็เตรียมประลองฝีมือกัน

เดเมียนรู้เกี่ยวกับความสามารถของไมโล ในขณะที่ไม่โสรู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณไฟของเดเมียนและหลังจากที่พวกเขาฟื้นคืนสู่สภาวะสูงสุด พวกเขาก็ยืนตรงข้ามกันในใจกลางห้องฝึกส่วนตัว

เมื่อเปิดใช้งานจิตวิญญาณแห่งไฟของเขา ด้วยพลังของผู้ฝึกฝนภายในอันดับ 4 และผู้ฝึกฝน ภายนอกอันดับ 1 พลังของเขานั้นเหลือเชื่อมากโดยเฉพาะอายุและขนาดของเขาในขณะที่ไมโลนั้นคล้ายกันในแง่ของระดับการฝึกฝน

พวกเขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาควรจะใช้วิธีการใดและไม่รู้วิธีการฝึกฝนของกันและกันมากนัก แต่ทั้งคู่ชื่นชมระยะทางและแข่งขันกันอยู่เสมอ

ระดับการฝึกฝนของคนๆ หนึ่งไม่ได้กําหนดผลลัพธ์ของการต่อสู้ เดเมียนและไมโล เป็นตัวอย่างที่สําคัญสําหรับสิ่งนั้น เนื่องจากพวกเขาสามารถเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มี LVL ที่สูงกว่าพวกเขา เนื่องจากความกล้าหาญและความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขา

หากช่องว่างของระดับการฝึกฝนนั้นใหญ่เกินไป มันจะยากมากที่จะเอาชนะ แต่ถ้ารากฐานสั่นคลอนและไม่แข็งแรงเพียงพอ พวกเขาจะอ่อนแอกว่าผู้ปลูกฝังในระดับเดียวกับพวกเขา และจะพบว่ามันยากมากที่จะสร้างความคืบหน้า

เดเมียนที่มีระดับความสามารถในปัจจุบันของเขาสามารถเกินระดับการฝึกฝนของมนุษย์และรู้สึกราวกับว่าเขาใกล้จะค้นพบว่ามันเป็นไปได้อย่างไร แต่ถ้าผู้ฝึกฝนมีพรสวรรค์ระดับ F พวกเขาจะไม่สามารถก้าวผ่านระดับการฝึกฝนของมนุษย์ได้ และจะคืบหน้าไปอย่างช้าๆโดยทั่วไป

” พร้อมไหม?”

เดเมียนถามหลังจากเปิดใช้งานจิตวิญญาณไฟ

“ พร้อมสิ”

ไมโลตอบพร้อมกับรัศมีที่คุ้นเคยของหมูป่าปรากฏขึ้นรอบตัวเขา

“เราสามารถใช้อาวุธได้ไหม”

เดเมียนถามขณะที่ผูกคันธนูไว้ที่ไหล่และต้องการใช้

“ได้ และนายสามารถใช้ทักษะใดก็ได้ตามต้องการ เราแค่ต้องพยายามไม่ทําร้ายกันอย่างหนัก”

ไมโลกล่าวซึ่งอยากรู้ว่าใครจะชนะถ้าพวกเขาทั้งสองทุ่มสุดตัว

เดเมียนเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงสายเลือดของบอว์บีสต์นั้นอ่อนแอเกินไปสําหรับระดับการบ่มเพาะของเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถแสดงพลังของสัตว์ร้ายอันดับ 3 ได้เท่านั้น แต่ถ้าเขาเสริมกําลังร่างกายของเขาด้วยพลังงานภายในมากขึ้นและใช้ทักษะและเทคนิค

ในขณะที่ไมโลที่ไม่เคยเห็นเดเมียนต่อสู้อย่างจริงจังตั้งแต่โค่นนักเรียนสามคนที่ท้าทายเดเมียน ในตอนที่เกิดขึ้นที่อยู่อาศัยของพวกเขา และยังไม่เห็นว่าเขาใช้ธนูได้เก่งแค่ไหนในการต่อสู้ที่จริงจัง ดังนั้นไมโลจึงระมัดระวังเป็นพิเศษ

ในห้องฝึกส่วนตัวที่ปิดล้อมและค่อนข้างเล็กสําหรับการต่อสู้เต็มรูปแบบเดเมียนเสียเปรียบด้วยธนูและไม่มีที่ว่างมากพอที่จะทําให้ระยะห่างระหว่างเขากับไมโล

อย่างไรก็ตาม หากเดเมียนสามารถยิงะนใสาไมโลได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะถึงเขาเพื่อต่อสู้กับเขาในการต่อสู้ระยะประชิด เขาจะมีความได้เปรียบเหนือกว่า เมื่อพวกเขาต่อสู้ประชิดตัว

“ 3,2,1 เริ่มเลย”

ทั้งสองร้องพร้อมกัน

ทันทีที่พวกเขาทั้งสองเริ่มพูด ไมโลกพุ่งเข้าหาเดเมียนด้วยความเร็วเต็มที่ซึ่งเร็วมากอย่างน่าประหลาด และวิธีที่เขาพุ่งเข้าหาเขาก็เหมือนกับสัตว์อสูรหมูป่า

การเปลี่ยนแปลงสายเลือดสัตว์เดรัจฉานดูเหมือนจะเสร็จสิ้นและสมบูรณ์โดยไมโลผ่านการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะหลังค่อมมากขึ้นและมีลักษณะที่มหึมาหลังจากเปิดใช้งาน

ดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมได้อย่างสมบูรณ์และไม่ได้รับผลกระทบจากการกระตุ้นทางจิตใจ ทําให้เขาได้รับพลังในขณะที่ยังคงสามัญสํานึกของเขาไว้

เดเมียนถอนคันธนูแล้วกระโดดถอยหลังเพื่อสร้างช่องว่างระหว่างเขากับไมโลให้มากขึ้น จากนั้นจึงยิ่ง เอ็กโพซีฟ ไฟร์ แอร์โรว์ ลงดักหน้าของไมโล

ไมโลรู้สึกถึงกับความสามารถของเดเมียนในการสร้างลูกธนูในอากาศ แต่พบว่ามันแปลกที่เดเมียนพลาดเป้า ทําให้การโจมตีโดนพื้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อกระทบกับพื้น ลูกศรเพลิงระเบิดทําให้เกิดการระเบิดเล็กๆ ที่ผลักไมโลกลับ และทําให้เขาตกใจ เพราะเขาไม่คาดคิดว่าลูกศรเพียงอันเดียวจะมีพลังระเบิดได้มากขนาดนั้น

นั่นคือสิ่งที่เดเมียนต้องการ และเนื่องจากไมโลกําลังตกตะลึง เขาสามารถเตรียมลูกธนูเพิ่มและยิง เอ็กโพซีฟ ไฟร์ แอร์โรว์ อีกหลายๆ ลูกใส่ไมโลโดยต้องการจะจบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว โดยรู้ว่าคงเป็นการยากที่จะเผชิญหน้ากับไโลในระยะประชิด

ไมโลสัมผัสได้ถึงลูกศรที่พุ่งเข้ามาหาเขาและรู้ว่าในระยะทางสั้นๆ ที่พุ่งออกมาจากเดเมียน เขาจะไม่สามารถหลบลูกศรได้ ดังนั้นจงยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันลูกธนู

ลูกธนูไฟระเบิดสามลูกปล่อยไมโลให้บินได้ และทําให้เขาชนเข้ากับผนังของห้องฝึกส่วนตัว แรงกระแทกนั้นรุนแรงและความเสียหายที่เกิดจากลูกศรก็สูง แต่ไมโลก็เช็ดเลือดที่ไหลออกจากปากของเขาและพุ่งไปหาดาเมียน

เดเมียนมีองค์ประกอบที่น่าประหลาดใจกับลูกธนูลูกแรก เนื่องจากไมโลไม่รู้ว่าจะคาดหวังอะไรกับลูกธนูนี้ แต่พวกมันคงไม่มีประโยชน์อะไรกับไมโลอีกต่อไปแล้วเพราะเขาจะเตรียมพร้อมสําหรับพวกมัน

จากระยะทางที่เขาทําไว้และความเร็วที่เขาสร้างลูกธนูได้ เดเมียนอาจเอาชนะไมโลได้อย่างง่ายดายด้วยธนูของเขา แต่เดเมียนตั้งการต่อสู้กับไมโลด้วยพละกําลังเดเมียนจึงโยนธนูออกไป

ไมโลขอบคุณเดเมียน ในใจที่ไม่ได้ใช้ธนูต่อ และพบว่าจุดอ่อนของเขาคือการรับมือกับนักสู้ระยะไกลที่มีทักษะ

ในขณะที่ไมโลกําลังมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาทักษะและพลังของเขาในการต่อสู้ระยะประชิด เดเมียนกําลังฝึกเพื่อเป็นก็อบบี้เมจ ที่เตรียมพร้อมในทุกสถานการณ์และยังสามารถต่อสู้ในระยะประชิดได้